Użytkownik "Animka" napisał w wiadomości grup
dyskusyjnych:rq82o9$cbp$...@g...aioe.org...
W dniu 2020-12-02 o 09:37, J.F. pisze:
> Użytkownik "Uncle Pete" napisał w wiadomości grup
>>>> Dawniej ksiądz chodził z woda święcona i kropidlem. Nie trzeba
>>>> było prosić, żeby mieszkanie poświęcił.Teraz trzeba dla nich
>>>> ołtarz robić.
>
>> Dawniej tez sie domagali swieczek i krucyfiksa.
>> No i koperta byla w zwyczaju.
>
>>>> Kropidło swoje i wodę święconą postawić na stole.
>
>> Tego istotnie nie pamietam ...

>To dopiero od paru lat. Jeżdżą samochodami, juz nie idą na piechotę i
>jeszcze żyłka by im pękła jakby chodzili/jeździli z kropidłem i wodą
>święconą.

U mnie po blokowisku ciagle chodza. Samochod to byloby utrudnienie.

Moze juz nie robia przenosnych kropidel, moze wierny lubi byc solidnie
spryskany.

A moze chodzi o ten drobny datek przy okazji pobierania wody skazonej
:-)

>>>> W tym sezonie po kolędzie nie będą chodzić.
>>> A, no chyba że chciałaś. Jak się wprowadziłem do nowego
>>> mieszkania, przyszedł do mnie dziwny pan w koronkach,
>>> podziękowałem i już od prawie 25 lat mam spokój.
>
>> IMO - ludzie sie przeprowadzaja.
>> U mnie chodza chlopaki i sie pytaja czy sie ksiedza przyjmie.

>Tutaj wieszają kartkę z zawiadomieniem.

Kartka to jedno, a spytanie to drugie.

Tylko tak omijac jedno mieszkanie od 25 lat ... troche
nieekonomicznie.
Ale moze maja dobry wywiad srodowiskowy i wiedza ze ten poganin ciagle
tam mieszka :-)

J.

P.S.

https://www.rmfmaxxx.pl/news/Jak-przyjac-ksiedza-po-
koledzie-Poradnik-podbija-internet,38829.html

https://www.przewodnik-katolicki.pl/Archiwum/2017/Pr
zewodnik-Katolicki-52-2017/Temat-numeru/Przewodnik-p
o-koledzie-czyli-jak-przyjac-ksiedza-i-nie-zmeczyc-s
iebie-i-jego

Chodził ksiądz po kolędzie, a już zmęczony był. Pod lasem stoi domek,
z piętnaście minut drogi, a tu nieodśnieżone. Ale idzie dym z komina,
więc wdowa jest w domu (bo proboszcz wiedział, że tam starsza, samotna
pani mieszkała).
,,No, ojej... Iść, nie iść. No ale ona czeka. Jeśli jej nie odwiedzę,
będę miał wyrzuty sumienia".
Koniec końców poszedł. Wtarabanił się do izby i mówi zdyszany:
- Szczęść Boże! No, ale pani docenia, że ja tu piętnaście minut
szedłem po nieodśnieżonej drodze, żeby pani błogosławieństwo
przynieść!
- Rozumiem księdza... Przecież każdy grosz się liczy...