Użytkownik "Jotte" <t...@w...spam.wypad.polska> napisał w wiadomości
news:g7pu44$h7f$1@news.dialog.net.pl...

> No i komu tu wierzyć?

Najlepiej mieć własny rozum. Działa to mniej więcej tak. Jak pracodawca
będzie z byle pierdołą dzwonił do pracownika, to ten się zezłości i
przestanie te rozmowy odbierać, albo służbowy telefon wręcz wyłączy
twierdząc, ze akurat w tym, miejscu nie było zasięgu. Wówczas pracodawca
będzie miał kłopot z dodzwonieniem się w poważnej sprawie. Z kolei jak
pracodawca będzie szanował pracownika i nie będzie mu pierdołami zawracał
głowy, to w ważnej sprawie się dodzwoni najpewniej, bo czemu miałby się nie
dodzwaniać.

Pierwszy pogląd o obowiązku podania przez pracownika numeru prywatnej
komórki jest o tyle bezsensowny, ze póki co w Polsce nie ma obowiązku
posiadania telefonu komórkowego. Niektórzy nie mają wykupionego przykładowo
roamingu i jak wyjadą za granicę, to sie nie da do nich dodzwonić w ogóle.
W normalnie funkcjonujących firmach z reguły szefowie mają numery telefonów
do pracowników i w ogóle jest to bez sensu, by się ich domagać akurat na
urlop. Życie niesie wiele wypadków, gdy kontakt jest potrzebny.

Telefon służbowy pracownik powinien raczej zostawić na czas urlopu
pracownikowi, który go zastępuje. No bo inaczej ten na urlopie będzie
musiał robić za przekaźnik spraw, co nie ma głębszego sensu.

Pracodawca może tupać i gryźć, ale na udry nic nie wywalczy, bo pracownik
znajdzie tysiąc wymówek, ze telefonu nie mógł akurat odebrać. łącznie z
tym, ze powie, ze go zostawił w domu przez zapomnienie. Żądanie
pozostawienia numeru telefonu i adresu pobytu jest oczywiście uprawnione,
tyle, ze czasem niewykonalne. Jak ktoś jedzie objazdem i szuka na miejscu
noclegu, to z góry nie zna tych danych.

Jak w takich wypadkach zazwyczaj bywa, liczy się po prostu zachowanie
zdrowego rozsądku przez obydwie strony.