W dniu 2012-11-08 15:52, Liwiusz pisze:
>> Pytanie czy restauratora u którego ów obiad skonsumował można uznać za
>> jednego z wierzycieli. Takie uznanie rzeczywiście sprawia, że przepis
>> staje się absurdalny. IMO wierzyciela z _przeterminowanej_ pożyczki
>> należałoby jednak traktować w innych kategoriach niż przywołanego
>> restauratora.
>
> Nie widzę powodu, dla którego należałoby w tym przypadku dzielić
> wierzycieli na tych, którym termin płatności upłynął, i nie.
>

Gdzieś należy postawić granicę. Może niekoniecznie termin płatności jest
tu ważny, ale jednak jakby nie patrzeć, rozpatrywanie restauratora
serwującego dłużnikowi posiłek jako wierzyciela w sprawie z art. 302
wydaje się nadużyciem. Nie sądzę, żeby taka była intencja ustawodawcy.


> No i co to znaczy termin płatności u restauratora? Jest wyrażony w
> postaci dnia, czy godziny, minuty? Termin mija po dostarczeniu rachunku
> (nie możesz przecież wyjść z restauracji, taksówki etc. i zapłacić o
> północy).
>
> Zresztą w omawianym przypadku pracy za dług jakby się nie gimnastykować,
> nie będzie to spełniało warunku 302kk. Brak jest bowiem działania na
> szkodę pozostałych wierzycieli.
>

No nie do końca. Za pracę należy się płaca, a ta powinna zaspokajać nie
tylko jednego wierzyciela.