> Mam pytanie. Kto wydaje decyzję (zgodę) o założeniu podsłuchu (np.: w
> prywatnym mieszkaniu lub też w prywatnej siłowni). Czy jest to prokurator,
> sąd czy też jakieś ministerstwo? Osoby zorientowane w temacie proszę o
> poważną odpowiedź. Dzięki i pozdrawiam
>

tu znajdziesz szczegolowe podstawy prawne - nie tylko podsluchu

ustawa o policji

Art. 19. 1. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych,
podejmowanych przez Policję w celu zapobieżenia, wykrycia, ustalenia
sprawców, a także uzyskania i utrwalenia dowodów ściganych z oskarżenia
publicznego, umyślnych przestępstw:

1) Przeciwko życiu, określonych w art. 148-150 Kodeksu karnego,

2) określonych w art. 134, art. 135 § 1, art. 136 § 1, art. 156 § 1 i 3,
art. 163 § 1 i 3, art. 164 § 1, art. 165 § 1 i 3, art. 166, 167, 173 § 1 i
3, art. 189, 204 § 4, art. 223, 228, 229, 232, 245, 246, 252 § 1-3, art.
253, 258, 269, 280-282, 285 § 1, art. 286, 296, 299 § 1-6 oraz w art. 310 §
1, 2 i 4 Kodeksu karnego,

3) przeciwko obrotowi gospodarczemu, określonych w art. 297-306 Kodeksu
karnego, powodujących szkodę majątkową lub skierowanych przeciwko mieniu,
jeżeli wysokość szkody lub wartość mienia przekracza pięćdziesięciokrotną
wysokość najniższego wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie
odrębnych przepisów,

4) skarbowych, jeżeli wartość przedmiotu czynu lub uszczuplenie należności
publicznoprawnej przekraczają pięćdziesięciokrotną wysokość najniższego
wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie odrębnych przepisów,

5) nielegalnego wytwarzania, posiadania lub obrotu bronią, amunicją,
materiałami wybuchowymi, środkami odurzającymi lub substancjami
psychotropowymi albo ich prekursorami oraz materiałami jądrowymi i
promieniotwórczymi,

6) określonych w art. 8 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy
wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 554 i Nr 160, poz. 1083 oraz
z 1998 r. Nr 113, poz. 715),

7) określonych w art. 20 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu
i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz. 682, z
1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 104, poz. 661 oraz z 2000 r. Nr 120, poz.
1268),

8) ściganych na mocy umów i porozumień międzynarodowych, gdy inne środki
okazały się bezskuteczne albo zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że będą
nieskuteczne lub nieprzydatne, sąd okręgowy, na pisemny wniosek Komendanta
Głównego Policji, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora
Generalnego albo na pisemny wniosek komendanta wojewódzkiego Policji,
złożony po uzyskaniu pisemnej zgody właściwego miejscowo prokuratora
okręgowego, może, w drodze postanowienia, zarządzić kontrolę operacyjną.

2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje sąd okręgowy właściwy
miejscowo ze względu na siedzibę składającego wniosek organu Policji.

3. W przypadkach niecierpiących zwłoki, jeżeli mogłoby to spowodować utratę
informacji lub zatarcie albo zniszczenie dowodów przestępstwa, Komendant
Główny Policji lub komendant wojewódzki Policji może zarządzić, po uzyskaniu
pisemnej zgody właściwego prokuratora, o którym mowa w ust. 1, kontrolę
operacyjną, zwracając się jednocześnie do właściwego miejscowo sądu
okręgowego z wnioskiem o wydanie postanowienia w tej sprawie. W razie
nieudzielenia przez sąd zgody w terminie 5 dni od dnia zarządzenia kontroli
operacyjnej, organ zarządzający wstrzymuje kontrolę operacyjną oraz dokonuje
protokolarnego, komisyjnego zniszczenia materiałów zgromadzonych podczas jej
stosowania.

4. Sąd okręgowy może zezwolić, na pisemny wniosek Komendanta Głównego
Policji lub komendanta wojewódzkiego Policji, złożony po uzyskaniu pisemnej
zgody właściwego prokuratora, na odstąpienie od zniszczenia materiałów, o
których mowa w ust. 3, jeżeli stanowią one dowód lub wskazują na zamiar
popełnienia przestępstwa, dla wykrycia którego na podstawie przepisów
ustawowych może być prowadzona kontrola operacyjna lub czynności
operacyjno-rozpoznawcze.

5. W przypadku potrzeby zarządzenia kontroli operacyjnej wobec osoby
podejrzanej lub oskarżonego, we wniosku organu Policji, o którym mowa w ust.
1, o zarządzenie kontroli operacyjnej zamieszcza się informację o toczącym
się wobec tej osoby postępowaniu.

6. Kontrola operacyjna prowadzona jest niejawnie i polega na:

1) kontrolowaniu treści korespondencji,

2) kontrolowaniu zawartości przesyłek,

3) stosowaniu środków technicznych umożliwiających uzyskiwanie w sposób
niejawny informacji i dowodów oraz ich utrwalanie, a w szczególności treści
rozmów telefonicznych i innych informacji przekazywanych za pomocą sieci
telekomunikacyjnych.

7. Wniosek organu Policji, o którym mowa w ust. 1, o zarządzenie przez sąd
okręgowy kontroli operacyjnej powinien zawierać w szczególności:

1) numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany,

2) opis przestępstwa z podaniem, w miarę możliwości, jego kwalifikacji
prawnej,

3) okoliczności uzasadniające potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej, w
tym stwierdzonej albo prawdopodobnej bezskuteczności lub nieprzydatności
innych środków,

4) dane osoby lub inne dane, pozwalające na jednoznaczne określenie podmiotu
lub przedmiotu, wobec którego stosowana będzie kontrola operacyjna, ze
wskazaniem miejsca lub sposobu jej stosowania,

5) cel, czas i rodzaj prowadzonej kontroli operacyjnej, o której mowa w ust.
6.

8. Kontrolę operacyjną zarządza się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Sąd
okręgowy może, na pisemny wniosek Komendanta Głównego Policji lub komendanta
wojewódzkiego Policji, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody właściwego
prokuratora, na okres nie dłuższy niż kolejne 3 miesiące, wydać
postanowienie o jednorazowym przedłużeniu kontroli operacyjnej, jeżeli nie
ustały przyczyny zarządzenia tej kontroli.

9. W uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowania kontroli operacyjnej
pojawią się nowe okoliczności istotne dla zapobieżenia lub wykrycia
przestępstwa albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów przestępstwa, sąd
okręgowy, na pisemny wniosek Komendanta Głównego Policji, złożony po
uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, może wydać postanowienie o
kontroli operacyjnej przez czas oznaczony również po upływie okresów, o
których mowa w ust. 8.

10. Do wniosków, o których mowa w ust. 3, 4, 8 i 9, stosuje się odpowiednio
przepis ust. 7. Sąd przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w ust. 3, 4,
8 i 9, może zapoznać się z materiałami uzasadniającymi wniosek,
zgromadzonymi podczas stosowania kontroli operacyjnej zarządzonej w tej
sprawie.

11. Wnioski, o których mowa w ust. 1, 3-5, 8 i 9, sąd okręgowy rozpoznaje
jednoosobowo, przy czym czynności sądu związane z rozpoznawaniem tych
wniosków powinny być realizowane w warunkach przewidzianych dla
przekazywania, przechowywania i udostępniania informacji niejawnych oraz z
odpowiednim zastosowaniem przepisów wydanych na podstawie art. 181 § 2
Kodeksu postępowania karnego. W posiedzeniu sądu może wziąć udział wyłącznie
prokurator i przedstawiciel organu Policji wnioskującego o zarządzenie
kontroli operacyjnej.

12. Operatorzy prowadzący działalność telekomunikacyjną w sieciach
publicznych oraz podmioty świadczące usługi pocztowe są obowiązani do
zapewnienia na własny koszt warunków technicznych i organizacyjnych
umożliwiających prowadzenie przez Policję kontroli operacyjnej.

13. Kontrola operacyjna powinna być zakończona niezwłocznie po ustaniu
przyczyn jej zarządzenia, najpóźniej jednak z upływem okresu, na który
została wprowadzona.

14. Organ Policji, o którym mowa w ust. 1, informuje właściwego prokuratora
o wynikach kontroli operacyjnej po jej zakończeniu, a na jego żądanie
również o przebiegu tej kontroli.

15. W przypadku uzyskania dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania
karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego,
Komendant Główny Policji lub komendant wojewódzki Policji przekazuje
właściwemu prokuratorowi wszystkie materiały zgromadzone podczas stosowania
kontroli operacyjnej, w razie potrzeby z wnioskiem o wszczęcie postępowania
karnego. W postępowaniu przed sądem, w odniesieniu do tych materiałów,
stosuje się odpowiednio przepisy art. 393 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu
postępowania karnego.



pozdrawiam

P@wel