W dniu 07.06.2012 19:38, Bydlę pisze:
> On 2012-06-06 16:28:32 +0200, Przemysław Adam Śmiejek <n...@s...pl>
> said:

>> No niekoniecznie. Są rzeczy, które mogę chcieć powiedzieć koledze,
>> przyjacielowi etc, a niekoniecznie Wszystkim Wokoło.
> I dlatego dodałem fragment o myśleniu przed wysyłką.
> Właśnie dlatego, że nie chcesz, by wszyscy wiedzieli, MUSISZ dokładnie
> przemyśleć, KOMU napiszesz tę wiadomość.
> To autor odpowiada za to, komu wyśle.
> I to autor musi myśleć...


Ale nie chodzi o to, że coś się palnie omyłkowo. Chodzi o to, że bywa
korespondencja osobista, wysłana celowo i z premedytacją, co jednak nie
oznacza, że nadawcy zwisa temat jej publikacji.

>> Czasami np. koresponduję na dość osobiste sprawy z moim proboszczem.
> Świetnie, ale co zawód adresata ma do tego, że trzeba wiedzieć co się robi?

No właśnie podałem przykład, że ktoś, z kim dzieli się intymnymi
osobistymi sprawami jest co prawda adresatem naszych CELOWO przekazanych
informacji, co nie oznacza, że etycznie moralne jest aby on te
informacje publikował.

Mowa była o tym, że ktoś zasugerował, że archiwizowanie rozmów jest
nieetyczne. Ktoś inny odbił piłeczkę, że można je nawet publikować. A ja
staję pośrodku. Jedna sprawa to czy mój rozmówca zarchiwizuje rozmowę, a
inna czy ją opublikuje. Archiwizować sobie ją może, bo to słowa do niego
skierowane, ale już publikacja powinna być dokonana z naprawdę ogromną
ostrożnością czy na pewno rozmowa nie zawiera elementów, które nadawca
chciałby jednak zachować wyłącznie dla adresata.

> Najlepiej odda to chyba facecja:
> "- No powiedz mi, proszę, nikomu nie powtórzę, obiecuję!
> - A potrafisz dotrzymać tajemnicy?
> - TAK!
> - I ja też."

Nijak nie oddaje. Zupełnie nie o tym mowa. Nie chodzi o ,,chlapnięcie''
i zdradzenie jakiejś tajemnicy, której nie chcę zdradzać. Chodzi o
celowe przekazanie osobistych spraw adresatowi i tylko jemu. Dlatego
właśnie medyka obowiązuje tajemnica medyczna, spowiednika tajemnica
spowiedzi, psychologa też. Nie obowiązują one Zwykłego Człowieka, jednak
czasami takie Zwykłe Człowieki bywają również adresatami osobistych
informacji. Dlatego uważam, że nieetyczne jest gdy taki ZCz ujawnia
pewne informacje, a opowieści o ,,nie chcesz, to zamknij się przed
światem i nie wyłaź ze skorupki'' są o kant wiesz czego co.

>> Nie
>> piszę niczego, co byłoby nienormalne, ale niekoniecznie chcę aby wszyscy
>> te listy poznali.
>
> No, ale podejmujesz takie ryzyko. Świadomie. Godzisz się z możliwością
> wycięknięcia tego, co napisałeś.

A dlaczego? Moja etyka (a o tym mówimy) zakłada, że nie robi się
drugiemu koło dupy przez publikację jego osobistych spraw.

> Więc dlaczego miałbyś być zdziwiony,
> gdyby do tego doszło?

Zdziwiony prawnie czy zdziwiony moralnie? Bo w tym podwątku była mowa o
etycznych i moralnych aspektach. I moralnie byłbym i owszem, zdziwiony,
gdyby mój proboszcz (trzymając się przykładu) nagle opublikował naszą
osobistą korespondencję, nawet jeśli aktualny system prawny mu na to
zezwala.

>> Tak więc w zakresie publikacji, to się zgodzę, że publikowanie takich
>> nagrań czy archiwów może być nieetyczne, niemoralne.
>
> A ja nie, uważam, że autor ponosi odpowiedzialność za swoje słowa i nie
> widzę w tym niczego dziwnego (choć branie odpowiedzialności za swe czyny
> jest od dawna passe).


Jeszcze raz -- to nie ma nic wspólnego z odpowiedzialnością za swoje słowa.



--
Przemysław Adam Śmiejek

Niech żadne nieprzyzwoite słowo nie wychodzi z ust waszych,
ale tylko dobre, które może budować, gdy zajdzie potrzeba,
aby przyniosło błogosławieństwo tym, którzy go słuchają. (Ef 4,29)