Użytkownik "Johnson" <j...@n...pl> napisał w wiadomości
news:i7stnn$2qa$1@inews.gazeta.pl...
> Robert Tomasik pisze:
>
>> Moim zdaniem nie do końca. Oczywiście istnieje art. 461 kc, ale to nie
>> jest recepta na wszystko. W tym wypadku wierzyciel powinien podjąć kroki
>> zmierzajace do dochodzenia zabezpieczonego przez siebie roszczenia.
>
> Niby czemu?
> I czemu tej zasady nie zastosujesz do drugiej strony, tj. nie odeślesz
> jej na drogę dochodzenia swoich roszczeń a nie łażenia po prokuratorach?
> On też może żądać wydania rzeczy o ile uważa że druga strona nie słusznie
> powołuje się na art. 461 kc. Prokurator i postępowanie karne nie jest od
> tego by oceniać go ma racje sporze cywilnoprawnym. By stwierdzić że jest
> przestępstwo przywłaszczenia prokurator musiałby właśnie takiej oceny
> dokonać.

Przyjęcie proponowanego przez Ciebie punktu widzenia niesie za sobą ryzyko
powstania absurdalnej sytuacji, że każde przywłaszczenie sprawca będzie
tłumaczył mniej lub bardziej wydumanymi roszczeniami, któych jednak
dochodzić nie będzie chciał. Nie zapominaj o inicjatywie dowodowej w
postępwoaniu cywilnym. Ciężar dowodu spoczywa na osobie poodnoszącej
okoliczność. Jeśli zmusisz włąściciela narzędzi do skierowania na drogę
postępowania cywilnego pozew o wydanie rzeczy, to będzie on musiał dowieść,
że nie istnieje rzekome roszczenie. A to wcale nie musi być proste nawet w
sytuacji, gdy ono nie istnieje.
>
>> Jeśli ich nie podejmuje, to w mojej ocenie jest to przywłaszczenie
>> mienia w czystej postaci i nie korzysta z ochrony wynikajacej z
>> zacytowanego przepisu prawa cywilnego.
>
> No, jak widać ocena prokuratora jest inna.

Jak widać.

> Według mnie wskazany stan faktyczny wcale nie wskazuje na to że
> prokurator się myli. Zresztą jak zwykle zbyt mało faktów, a zbyt dużo
> wewnętrznego przekonania autora postu, nie popartego przytoczonymi
> faktami, o tym że to on ma racje.

Fakt, że nie znamy szczegółów, ale inicjator nie wspomina o jakichkolwiek
krokach prawnych podejmowanych przez tego zabezpieczającego roszczenie. To,
ze nie wspomina oczywiście nie musi oznaczać, że tamten ich nie podjął, ale
nadal uważam, że jeśli nie podjął, to traci ochronę wynikajacą z art. 461
kc, który w sposób oczywisty mówi o zabezpieczeniu roszczeń, a nie ich
egzekucji poprzez przywłaszczenie cudzej rzeczy.