Robert Tomasik pisze:

>
> Przyjęcie proponowanego przez Ciebie punktu widzenia niesie za sobą
> ryzyko powstania absurdalnej sytuacji, że każde przywłaszczenie sprawca
> będzie tłumaczył mniej lub bardziej wydumanymi roszczeniami, któych
> jednak dochodzić nie będzie chciał.

OK. jeśli uważasz że to możliwe to wymyśl w miarę przekonujące
wytłumaczenie dla kogoś kto ukradł samochód czy tam inna rzecz. Jak byś
się tłumaczył by zastosować dla siebie moją teorię, tzn. przekonać że
byc może służy ci jakieś prawo do rzeczy ?
Zauważ że nie napisałem by wszystkiemu wierzyć, tylko by "wierzyć" gdy
historia "podejrzanego" jest w miarę spójna.

No i odwracając problem: załóżmy że ktoś słusznie zastosował art. 461 kc
i co? Rzekomy pokrzywdzony idzie do prokuratora i mówi "ten pan mi
przywłaszczył rzecz", a prokurator oskarża gościa o przestępstwo, bo on
art. 461 kc nie stosuje? Niech go sąd uniewinni ?

> Nie zapominaj o inicjatywie dowodowej w postępwoaniu cywilnym. Ciężar dowodu
spoczywa na osobie
> poodnoszącej okoliczność. Jeśli zmusisz włąściciela narzędzi do
> skierowania na drogę postępowania cywilnego pozew o wydanie rzeczy, to
> będzie on musiał dowieść, że nie istnieje rzekome roszczenie.

Nic na to nie poradzę że nie rozumiesz zasad postępowania cywilnego :)
Spróbuje wyjaśnić, ale ostatni raz ...

Art. 6 kc "Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu
tego wywodzi skutki prawne"

Tak więc taka sprawa z punktu widzenia powoda (pokrzywdzonego) będzie
banalna.
Powód udowodnia własność bo to jest przesłanka wydania rzeczy (art. 222
kc).
Problemu z tym nie będzie bo przecież pozwany (sprawca) przyznaje fakt
własności powoda, twierdzi tylko że coś tam ....
Zgodnie z art. 229 kpc " Nie wymagają również dowodu fakty przyznane w
toku postępowania (...)" Czyli powód nic nie musi udowodniać.
To pozwany podnosi zarzut że służy mu "skuteczne względem właściciela
uprawnienie do władania rzeczą (art. 222 kc)". I to udowadnia że ma
prawo do władania rzeczą, tj. w tym wypadku musi uwodnić wszystkie
przesłanki art. 461 kc. Nie udowodni przegrywa sprawę, sąd zobowiązuje
go do zwrotu rzeczy. I tyle. Sprawny prawnik zrobiłby to szybciej niż
bujanie się z prokuraturą.


> To, ze nie wspomina oczywiście nie musi
> oznaczać, że tamten ich nie podjął, ale nadal uważam, że jeśli nie
> podjął, to traci ochronę wynikajacą z art. 461 kc, który w sposób
> oczywisty mówi o zabezpieczeniu roszczeń, a nie ich egzekucji poprzez
> przywłaszczenie cudzej rzeczy.
>

Art. 461 kc wyraźnie wskazuje do kiedy można zatrzymać rzecz - "może ją
zatrzymać aż do chwili zaspokojenia lub zabezpieczenia przysługujących
mu roszczeń o zwrot nakładów na rzecz oraz roszczeń o naprawienie szkody
przez rzecz wyrządzonej". Czyli nic nie musi robić [w domyśle twierdząc
że szkoda nie została naprawiona], może sobie rzecz trzymać, bez
poodejmowania jakichkolwiek kroków. jeśli powód kwestionuje prawo
zatrzymania to służy mu powództwo windykacyjne, gdzie ciężar dowodu jest
taki jak opisałem wyżej.


--
@2010 Johnson
Przeciwko nudzie nawet bogowie walczyli daremnie.