W wiadomości news:nugju3-a2p.ln1@ziutka.router Marcin Debowski
<a...@I...ml1.net> pisze:

>>> Ty wychodzisz z założenia, że każdy list leżący w szufladzie jest
>>> potencjalnie listem prywatnym.
>> Wiem z jakiego założenia wychodzę.
>> A mianowicie, że należy szanować cudzą prywatność, również w miejscu
>> pracy. To kwestia przede wszystkim elementarnej etyki postępowania i
>> kultury. A oprócz tego zdrowy rozsądek nakazuje unikanie narażania się
>> na perturbacje prawne.
> To rozmawiamy o 2ch różnych rzeczach. Jeśli sprawę sprowadzasz tylko do
> etyki to możemy tę dyskusję spokojnie zakończyć bo się zgadzamy.
Gdyby udało ci się uważnie i ze zrozumieniem przeczytać to, co napisałem
zauważyłbyś, że nie sprowadzam sprawy tylko do etyki, miałbyś szansę
uniknięcia napisania tego, co napisałeś.

> A co do
> zrowego rozsądku to cóż, wydawałoby się, że ów zdrowy rozsądek na
> podstawowym poziomie powinien ci był podpowiedzieć, że mówię wyłącznie o
> aspektach prawnych.
Zdrowy rozsądek nakazał mi poszukać w twoich postach odwołań do konkretnych
przepisów. Tak uczyniłem, ale ich nie znalazłem. Stąd wnoszę, że deklaracja
iż mówisz wyłącznie o aspektach prawnych nie ma nic wpólnego z tymże właśnie
zdrowym rozsądkiem, bo konkretnych zapisów prawnych nie udało ci sie
przywołać.

> Nb. nie jestem i nigdy nie byłem pracodawcą a trzymanie prywatnych rzeczy
> o takim charakterze o jakim tu mówimy w pracy i poza własnym plecakiem
> uważam za kuriozum, i co się pewnie zdziwisz, również z etycznego
> punktu widzenia.


> To jest typowa prlowska mentalność gdy ktoś traktuje
> własnośc swojego pracodawcy jako składnicę prywatnej korespondecji i
> typowe Polskie warholstwo, że się jeszcze rzuca jak mu ktoś zajrzy w
> miejsce gdzie to trzyma. Większości ludzi zupełnie nie interesują
> czyjeś prywatne wypociny a co poniektórym się wydaje, że to pilnie
> strzeżone skarby ich oświeconych myśli nieustannie narażone na zamachy
> niecnych pracodawców. Tyle w twoim ulubionym temacie etyki.
No dobra, przeczytałem.
Naturalnie nie odczułem potrzeby ani polemiki ani komentarza do takich i tak
sformułowanych poglądów.

>>> Odpowiedz mi na jedno proste
>>> pytanie: dlaczego powinienem się spodziewać w firmowym biurku prywatnej
>>> korespondencji?
>> Odpowiadam prosto - ty tam masz nie grzebać z powodów wymienionych wyżej.
>> Jest tam w zasadzie wszystko, co leży u podstaw mojego stanowiska,
>> reszta tego co piszę, to już raczej tylko takie przekomarzanie.
> Uhm. No to się poprzekomarzajmy, ale króko, bo prawdę mówiąc nie
> specjalnie mnie to interesuje.
Mnie w ogóle. Napisałem to przez grzeczność.

> Wystarczy, że
> pracownik zapomniał przekazać komuś np. klucze do magazynu które zwykle
> trzyma gdzieś w biurku. Zapewne lepszym rozwiązaniem będzie zwolnić
> pracownika dyscyplinarnie i obciążyć go wszystkimi wynikłymi z
> jego zaniedbania kosztami (oczywiście do wysokości 3ch pensji). To pewnie
> spowoduje znacznie mniej perturbacji prawnych których twój zdrowy
> rozsądek tak ci każe unikać.
Wprawdzie odpowiedź na moje pytanie trudno uznać za sensowną czu choćby
satysfakcjonującą, ale nie jesteśmy w szkole. Nawet podstawowej.
Mój zdrowy rozsądek kazałby mi w opisanej przez ciebie sytuacji wnieść pozew
do sądu pracy o uznanie rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia w
trybie art. 52 KP, nie wiem jednak czy twój zdrowy rozsądek jest w stanie
podpowiedzieć ci dlaczego.

>>>> Czy bez zezwolenia pracodawcy pracownik nie może włożyc do kieszeni
>>>> kombinezonu prywatnego listu?
>>> Może ale musi się MZ liczyć z konsekwencjami jakie to za sobą pociąga w
>>> tym służbowymi i tymi o których tu mówimy.
>> Jakie konsekwencje _służbowe_ może ponieść pracownik za włożenie
>> prywatnego listu do kombinezonu roboczego???
> Zapewne będzie to dla ciebie sporą niespodzianką, ale do kieszeni można
> włożyć równiez np. służbowe klucze. Podług twojego pojmowania świata nikt
> tam nie powinien zaglądać bo czyhać może prywatny list.
Nie wiem czy będzie to dla ciebie niespodzianką, ale guzik mnie obchodzi co
wg ciebie można włożyć do kieszeni i jakie masz zdanie na temat mojego
pojmowania świata.
Nie o to bowiem pytałem. Nie sprostałeś odpowiedzi - trudno, przeżyję.

> Nie wiem o co w swoim przekonaniu pytałeś.
Zauważyłem, że nie wiesz.
Z oczywistych przyczyn rezygnuję z dalszych pytań i dyskusji i przepraszam,
że wcześniej nie sprawdziłem czy warto było w ogóle z tobą ją podejmować.

--
Jotte