On 2021-10-24, Kviat <k...@n...dla.spamu.pl> wrote:
> W dniu 23.10.2021 o 13:42, A. Filip pisze:
>> Kviat <k...@n...dla.spamu.pl> pisze:
>>> W dniu 23.10.2021 o 11:17, A. Filip pisze:
>>>
>>>> Może się trafić "pozbawiony życia" przez belgijskich policjantów na
>>>> wyjeździe w Luksemburgu? To bardzo mało prawdopodobne ale praktycznie
>>>> zagwarantowane że się w końcu kiedyś w tego typu sytuacji trafi.
>>>> Patrzenie na burdel z jurysdykcjami będzie wtedy raczej+ radować serce
>>>> większości prawników o ile sprawa będzie "nie zabójczo oczywista".
>>>
>>> Sam widzisz, że państwa narodowe to już przeżytek.
>>
>> Może dla ciebie.
>
> "Najmniej wartościowym natomiast rodzajem dumy jest duma narodowa. Kto
> bowiem nią się odznacza, ten zdradza brak cech indywidualnych, z których
> mógłby być dumny, bo w przeciwnym wypadku nie odwoływałby się do czegoś,
> co podziela z tyloma milionami ludzi. Kto ma wybitne zalety osobiste,
> ten raczej dostrzeże braki własnego narodu, ponieważ ma je nieustannie
> przed oczyma. Każdy jednak żałosny dureń, który nie posiada nic na
> świecie, z czego mógłby być dumny, chwyta się ostatniej deski ratunku,
> jaką jest duma z przynależności do danego akurat narodu; odżywa wtedy i
> z wdzięczności gotów jest bronić ??? ??? ??? [rękami i nogami]
> wszystkich wad i głupstw, jakie naród ten cechują".

W tym cytacie chodzi MZ bardziej o tego żałosnego durnia a nie o dumę
narodową. Pospolitość dobra nie oznacza jego bezwartościowości. Zobacz,
że nawet Schopenhauer nie twierdzi, że jest to coś bezwartościowego.
A podstaw sobie zamiast tej dumy empatię. Równie pospolita, także wiele
osób realizuje się poswięcając się dla innych i pewnie za dużo
dodatkowych unikatowych przymiotów nie posiadają. A ilu było wybitnych
indywidualistów, którzy dumni byli z narodowej przynalezności.
Więc to MZ nie o to chodzi, a bardziej żeby nie robić z jakieś cechy
wyłącznej i dominującej wartości.

Zresztą, dla wielu, jak AF zauważył, jest to bardziej kwestia pewnej
przynalezności czy solidarności społecznej, czy też idąc nieco dalej,
lojalności i odpowiedzialności za coś wypracowanego przez naszych
rodziców, czy dalszych przodków. Obiektywnie państwa narodowe są pewnie
przeżytkiem, ale czy to nie jest wyłącznie taka figura retoryczna?
Państwo to tylko tak struktura hierachizacji społecznej, ale poniżej są
przeciez najczęściej inne grupy i np. taka EU zdaje się jest dumna z
różnorodności, które te grupy społeczne wprowadzają.

--
Marcin