użytkownik Przestraszony napisał(a) w wiadomości
news:ci6acv$ofh$1@inews.gazeta.pl:
> > Raczej powinien odrzucić zażalenie jako niedopuszczalne z mocy ustawy.
>
> Art.357 § 2: "Gdy stronie przysługuje środek zaskarżenia, postanowienie
> należy doręczyć z uzasadnieniem; doręczając postanowienie należy pouczyć
> stronę występującą w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego o
> dopuszczalności, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia."
> Postanowienie doręczono z uzasadnieniem lecz bez pouczenia. Skąd
> przekonanie, że zażalenie powinno być odrzucone jako niedopuszczalne?
> Przecież nie napisałem czego ono dotyczyło.

Przecież to było do możliwości która TY określiłeś jako a - po prostu w sytuacji
gdy nie przysługuje zażalenie nie informuje się o tym strony tak jak TY to
sugerowałeś, lecz wydaje się postanowienie o odrzuceniu zażalenia. Więc nie wiem
o co masz pretensje.

A może czegoś nie wiem i
> postanowienia nie kończące postępowania wydane co najmniej rok po
> zamknięciu rozprawy i uprawomocnieniu się wyroku lub postanowienia
> kończącego postępowanie są niezaskarżalne? W takim razie przez ile lat
> Sąd może wydawać postanowienia do zamkniętego postępowania: dwa, pięć, a
> może jeszcze więcej? Aż strach się bać!


Sąd może wydawać postanowienia o ile przewidują to przepisy prawa. Nie piszesz o
jakie postanowienie chodzi, a ja wróżką nie jestem.

>
> >> Ad b) ponieważ zaskarżone postanowienie nie kończy postępowania, jak
> >> również nie dotyczy ono wyjątków wymienionych w pkt 1-11 art. 394 par.
> >> 1 - Sąd pierwszej instancji rozpatruje zażalenie i powiadamia strony o
> >> wyniku. Wtedy dopiero zgodnie z pkt 11 w/w art. ewentualne
> >> zażalenie na "odrzucenie zażalenia" można wnieść do Sądu drugiej
> >> instancji. Tymczasem po upływie pięciu m-cy strona otrzymała
> >> postanowienie o odrzuceniu zażalenia wydane przez ... Sąd drugiej
> >> instancji z adnotacją, iż nie przysługuje jej już żaden środek
> >> zaskarżenia. W uzasadnieniu czytamy m.in.:"... zażalenie do Sądu
> >> drugiej instancji przysługuje na postanowienia Sądu pierwszej
> >> instancji kończące postępowanie w sprawie, a ponadto na
> >> postanowienia enumeratywnie wskazane w pkt od 1-11 art.394 par.1
> >> k.p.c. i przepisach szczególnych ..." - czyli prawie dokładnie to
> >> samo co napisałem przy Ad b). ]
>
> > Sąd I instancji nie miał obowiązku skoro przyjął zażalenie i przesłał
> > je do rozpoznania nie miał obowiązku o tym fakcie informować
> > skarżącego. Widocznie sąd I instancji nie zauważył lub był w błędzie
> > co do tego czy zażalenie przysługuje i sąd okręgowy to skorygował -
> > taką możliwość przewiduje kpc.
>
> Czy ja gdzieś napisałem, że miał obowiązek informować o przekazaniu
> zażalenia do Sądu wyższej instancji? Mnie tylko interesuje podstawa
> prawna tego postępowania. Art. 394 § 1 kpc odpada, dlaczego - wystarczy
> go uważnie przeczytać + moje wyjaśnienie przy ad b. + zacytowane
> uzasadnienie Sądu drugiej instancji. A może są jeszcze inne (poza kpc)
> przepisy regulujące przesyłanie zaskarżenia wyżej, bez rozpatrzenia?
> Czyżby panowała zupełna dowolność w zakresie rozpatrywania lub
> przesyłania do wyższej instancji odwołań stron? Wtedy również strach się
> bać.
> Skąd teza o niedopatrzeniu, błędzie, nieprzysługiwaniu zażalenia i
> korekcie dokonanej przez sąd okręgowy? Ja doczytałem się tylko, iż nie
> przysługiwało złożenie zażalenia do sądu drugiej instancji (z czym się w
> zupełności zgadzam) - lecz żadna ze stron tam go nie wniosła.
>

Napisałeś że według CIEBIE sąd miał obowiązek powiadomić cię o tym jak sąd I
instancji odniósł się do zażalenia, więc jak domyślam się chodziło CI o art. 395
par. 2 kpc, gdyż sąd I instancji tylko w tym trybie może rozpoznać zażalenie, w
znaczeniu że zmienić swe wcześniejsze postanowienie. W innym wypadku zażalenie -
o ile przysługuje - musi być przekazane do sąd odwoławczego.
Podstawą prawną orzeczenia sądu odwoławczego był tutaj art. 373 kpc w związku z
art. 397 paragraf 2 kpc.
A co do uzasadnienia sądu odwoławczego to z tego co przytoczyłeś właśnie wynika
iż zażalenie nie przysługiwało. Więc albo cytuj całe, albo nie zawracaj głowy i
nie wyskakuj teraz z nowymi twierdzeniami.

>
> Mam odmienne zdanie lecz łatwo mnie przekonać konkretnymi przepisami.
> Czy aby na pewno? - zażalenie nie przysługuje na postanowienie Sądu
> drugiej instancji, gdyż nie zostało wcześniej rozpatrzone przez pierwszą
> instancję, a nie istniały okoliczności wymienione w art. 394 § 1 kpc.
> Sąd pierwszej instancji "idąc na skróty" naruszył procedurę i skierował
> zażalenie wyżej. Pozostaje nadal otwarte pytanie: dlaczego i na jakiej
> podstawie zostało tam przekazane?

A kto wpadł na pomysł że zażalenie o ile służy winno być najpierw rozpoznawane
przez sąd I instancji. To jakiś poroniony pomysł (chyba że jednak to było
postępowanie karne).
Nadal nie rozumiem o co ci chodzi.
Rzeczywiście gdyby sąd I instancji prawidłowo od razu odrzucił zażalenie
przysługiwało by na to postanowienie zażalenie. Lecz nie byłoby to zażalenie na
postanowienie merytoryczne, lecz na postanowienie o odrzuceniu zażalenia. A przy
założeniu że zażalenie nie służyło efekt byłby ten sam.

> > Nie ma tu żadnych skrótów ?!
>
> Skoro pada pytanie (pytajnik na końcu zdania) - to widzę, że moje
> wątpliwości są zaraźliwe.
>
Dla jasności: nie miałem wątpliwości co do postępowania sądu, lecz co do
zasadności twojego twierdzenia że sąd poszedł "na skróty". Po prostu nie
rozumiem o co ci chodzi. Domyślam się że nie jesteś specjalistą postępowania
cywilnego.

--
JOHNSON :)