Liwiusz pisze:

>>> Zameldowany to za mało. Musi miec tytuł prawy do lokalu.
>>> Umowa uzyczenia, najmu, przydział, cokolwiek.
>>
>> Żeby zostać zameldowanym, trzeba zamieszkać. Żeby zamieszkać, trzeba
>> mieć do tego zgodę tego, kto już ma tytuł prawny do lokalu. Taka zgoda
>> może być ustna lub pisemna i de facto stanowi właśnie umowę najmu lub
>> użyczenia - nie istnieje konieczność ich spisania.
>
> Art. 9 ust. 2a zobowiązuje do okazania do wglądu dokument
> potwierdzający tytuł prawny do lokalu, więc umowa ustna nie przejdzie.

Dokumentem tym może być decyzja administracyjna czyli np. właśnie
zameldowanie.

> Poza tym można zamieszkać wbrew woli właściciela, co nie stanowi
> przeszkody do zameldowania, skoro zamieszkanie istnieje faktycznie, stąd
> implikacja zameldowanie -> tytuł prawny do lokalu to nadinterpretacja.

A co ma do tego właściciel? Ważne jest, kto ma tytuł prawny do lokalu.

>>> Zwróć uwagę, że np. dorosłe dzieci, mimo, że mieszkają w
>>> domu/mieszkaniu rodziców, nie mają prawa poświadczyć zameldowania np.
>>> dla swojej drugiej połówki.
>>
>> Jak nie mają, jak mają. Przynajmniej teoretycznie ;)
>
> Nawet teoretycznie nie mają, jak widać.

Kwestia dyskusyjna. Ja się upieram przy swojej interpretacji ;)

Jest może jakieś rozstrzygające orzeczenie NSA?

>>> Musi to zrobić, ktoś kto taki tytuł posiada.
>>> Inna sprawa, że odmowa tego podpada już pod paragraf.
>>
>> Co masz na myśli?
>
> Zarówno dziś, jak i kiedyś już się go o to pytałem.
> Ale paragrafu nie podał.

Osobiście widzę dwie możliwości: wykroczenie przeciwko ustawie o
ewidencji (nie zameldowanie osoby mieszkającej) lub przestępstwo
polegające na złożeniu fałszywego oświadczenia w urzędzie (że ta osoba
tu nie mieszka, choć w rzeczywistości mieszka).