Dnia 17.12.2007, o godzinie 20.55.44, na pl.soc.prawo, mvoicem napisał(a):

>> Samochodu pewnie też nie miałeś i nie przejmowałeś się tym, że jako
>> trzylatek mógłbyś brudzić tapicerkę.
> Ludzie nie mieli kiedyś takiego p....lca na punkcie swojej tapicerki.

Zawsze mieli. Nie chodzi o błoto, bo to żaden problem. Chodzi o gówno. To
naprawdę spora różnica i chyba nie muszę wyjaśniać jaka.

>> Zresztą pewnie nie pamiętasz jak
>> miałeś trzy lata i wkurzony tatko czy mamcia musieli znowu te gówna z
>> Twoich butów zmywać.
> Pamiętam. Tyle że sam sobie musiałem to zmywać, dzięki temu uważałem gdzie
> chodzę.

Jasne... Następny geniusz, który pamięta wszystko od urodzenia. ;P O
przepraszam... od trzech lat. :)

>> Za to pewnie dobrze pamiętasz śmichy i chichy, kiedy
>> w klasie zaczynało śmierdzieć i się okazywało, że to któryś z kumpli wlazł
>> w gówno... :) Ubaw był, ale nie dla tego co wlazł. :)
> A i owszem. Coś w tym złego?

Nic. Ale na co to komu potrzebne? Czy jeżeli ludzie przez lata robili coś
źle to znaczy, że nie jest źle, bo przez lata to robili? Jaki problem
sprzątnąć po psie? Dyshonor, czy jak? Jak dyshonor to z psa zrezygnować.
Normalnie jakbym widział Dzień świra.

> To co opisujesz dalekie jest od umorusania się.

Nie ja pisałem o umorusaniu, ale skoro do tego dochodzimy, to oto historia
prawdziwa. Dziecko wlazło w gówno. Dwuletni brat zabrał się za jedzenie
buta. To jest nawet bardziej niż umorusanie się. Proponuję zostać ojcem i
wtedy pisać cokolwiek o dzieciach i psim gównie. Tego typu własne
doświadczenia są bezcenne i daleko wyprzedzają nawet najlepszą wyobraźnię.
:)

--
Pozdrawiam,
*Habeck*
/Każda rzecz ma dwie strony. Fanatycy widzą tylko jedną/
- Schutzbach