On Mon, 9 Nov 2009, Johnson wrote:

> kuba pisze:

Nie, to nie kuba, to ja, kuba nawet nie jest winien, bo wrotkę
zostawił ;)

>>> Logiczne mamy prawo...
>
> Całkiem logiczne.

Przyznaję, że "zarzut" sformułowałem kiepsko, korzystając
ze wskazanego objaśnienia spróbuję się poprawić:

> Jak byś był wierzycielem to chciałbyś żeby to sąd wskazywał kto ma ci
> zapłacić *twoje* pieniądze ? A ty nawet nie brał byś udziału w tym
> postępowaniu.

Nie chciałbym.
Przede wszystkim nie chciałbym, aby te pieniądze zostały *podzielone*.
W sumie tego miała tyczyć wątpliwość :), nie samego "długu", bo
tu masz rację - co prawda, to prawda.

Być może w rozumowaniu popełniam kiks i coś przeoczyłem, w takim
razie proszę o sprostowanie: czy pieniądze z przykładowej pożyczki,
wziętej przez jednego małżonka, czyli stanowiące w myśl KC jego
*własność*, wchodzą do majątku wspólnego czy nie, a jeśli nie,
to w myśl jakiego przepisu?

"By chłopski rozum": jest w miarę wiarygodny gość, który dostaje
pożyczkę celową. Jako pożyczkodawca przyjmuję, że pożyczkobiorca
się "wywiąże", że umie sprawować nadzór nad tymi środkami, on ma
taki zamiar itede.
I znienacka zza węgła wyskakuje sąd i "dzieli".
Dając połowę z tych środków nie wiadomo na co nie wiadomo komu.
Wbrew intencji pożyczkodawcy i wbrew woli pożyczkobiorcy.

Z tego powodu, *wydawało by się* oczywistym, że logika nakazuje
"przypisać" zobowiązanie do podzielonego majątku, jeśli faktycznie
wynika ono ze zobowiązań cywilnoprawnych lub przepisów.

Czyli jeśli *nie* dzielić długu, to również *nie* dzielić
majątku, który ma posłużyć jego pokryciu (znaczy jeśli dług
ma jedna strona, to ona dostaje "działkę" w majątku).
Oczywiście zrozumiały byłby wyjątek nt. "długu którego pokrycie
zostało przepuszczone na indywidualne potrzeby".

pzdr, Gotfryd