> A moze mi ktos podac artykol i z jakiego kodeksu to przedawnienie wynika??
>
> Z gory dziekuje za wszelka pomoc

art. 77 prawa przewozowego.

Dan.

do góry

> Czyli "uznanie" wedlug ciebie oznacza "uznanie do zaplaty". A dopuszczasz
> mozliwosc wykladni tego slowa jako "uznanie istnienia zobowiazania",
> "swiadomosci istnienia zobowiazania"?

Po pierwsze dyskusja jest o tyle watpliwa ze jak wynika z kontekstu blednie
rozumiesz samo przerwanie biegu przedawnienia. Roszczenie sie juz
przedawnilo i nawet jego uznanie nic nie zmieni w zakresie "biegu
przedawnienia", ktore juz minelo. Zobowiazanie, pomimo jego uznania jako
takiego, nadal jest przedawnione i tym samym ma charakter zobowiazania
niezupelnego. Skoro jest to zobowiazanie nezupelne to do poki go nie
spelnisz (lub zrezygnujesz z podniesienia zarzutu przedawnienia) to
wierzyciel nie ma mozliwosci przymusowego zrealizowania zobowiazania.
Przerwanie biegu przedawniwnia (i jego bieg od poczatku) ma miejsce tylko w
przypadku przedsiewziecia czynnosci do dochodzenia roszczenia lub uznania
roszczenia przez dluznika ale w toku biegu przedawnienia, a nie po jego
uplywie.


Natomiast jesli chodzi o uznanie dlugu to sama swiadomosc ze istnieje
zobowiazanie nigdy nie rowna sie z uznaniem roszczeniem. Dobry przyklad to
wlasnie zobowiazania niezupelne - masz swiadomosc ze jestes zobowiazany z
zakladu ale nie uznajesz roszczenia do zaplaty bo wiesz ze wierzyciel
pozbawioy jest mozliwosci dochodzenia roszczenia. Gdyby przyjac ze
swiadomosc rowna jest uznaniu, to wykazanie ze dluznik wie (lub z latwoscia
moglby sie dowiedzic) o zobowiazaniu powodowaloby mozliwosc przymusowego
domagania sie spelnienia zobowiazan niezupelnych (w tym przedawnionych). A
to nie wystarcza. Mozna sobie pisac ze sie wie o roszczeniu przedawnionym a
ono i tak nie traci cech zobowiazania niezupelnego.

Czy ktos sie zgadza z moimi twierdzeniami?

Dan.

do góry

> Odniesie skutek faktyczny-wierzyciel uzyska swiadomosc, ze zarzut
> podniesiesz w sadzie wiec nie zdecyduje sie na pozew.
>

1991.03.22 wyrok s.apel. I ACr 60/91 OSP 1991/11/282 w Gdańsku
Uznanie roszczenia w rozumieniu art. 123 § 1 pkt 2 k.c. zachodzi w każdym
wypadku wyraźnego oświadczenia woli lub też innego zachowania się dłużnika
wobec wierzyciela, z którego wynika, że uważa on roszczenie za istniejące.

> Wiem co to przedawnienie.
>

Wcale tego nie neguje

Jak mowiem: to jest tylko proba wciagniecia kogokolwiek w jakas glebsza
dyskusje na ten temat. Ale jak widze nie masz ochoty. Nic nie szkodzi moze
nastepnym razem ;-)

Aha, zeby nie wyszlo ze jestem niedouczonym glabem:
oczywscie w tej opisanej sytuacji nic nie grozi bo
uznanie musi nastapic przed uplywem biegu przedawnienia....

do góry

> Po pierwsze dyskusja jest o tyle watpliwa ze jak wynika z kontekstu
blednie
> rozumiesz samo przerwanie biegu przedawnienia. Roszczenie sie juz
> przedawnilo i nawet jego uznanie nic nie zmieni w zakresie "biegu
> przedawnienia", ktore juz minelo. Zobowiazanie, pomimo jego uznania jako
> takiego, nadal jest przedawnione i tym samym ma charakter zobowiazania
> niezupelnego. Skoro jest to zobowiazanie nezupelne to do poki go nie
> spelnisz (lub zrezygnujesz z podniesienia zarzutu przedawnienia) to
> wierzyciel nie ma mozliwosci przymusowego zrealizowania zobowiazania.
> Przerwanie biegu przedawniwnia (i jego bieg od poczatku) ma miejsce tylko
w
> przypadku przedsiewziecia czynnosci do dochodzenia roszczenia lub uznania
> roszczenia przez dluznika ale w toku biegu przedawnienia, a nie po jego
> uplywie.

Wlasnie odpisalem na to post wyzej...

do góry

> Jak masz ochote wnosic zarzuty od nakazu zaplaty, oplacic brakujace 3/4
> wpisu (miec w tym czasie byc moze postepowanie zabezpieczajace na jego
> podstawie), isc na rozprawe i podnosic zarzut to mozesz nic nie pisac.


Nakaz zapłaty za jazdę bez biletu przychodzi zwykle (przynajmniej do mnie) w
postępowaniu upominawczym, a tam barkujące wpis sądowy musi uiścić powód.


Liwiusz
www.liwiusz.republika.pl


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl

do góry

> 1991.03.22 wyrok s.apel. I ACr 60/91 OSP 1991/11/282 w Gdańsku
> Uznanie roszczenia w rozumieniu art. 123 § 1 pkt 2 k.c. zachodzi w każdym
> wypadku wyraźnego oświadczenia woli lub też innego zachowania się dłużnika
> wobec wierzyciela, z którego wynika, że uważa on roszczenie za istniejące.

Tyle ze ten wyrok nie dotyczy zobowiazan niezupelnych a o takich wlasnie
rozmawiamy. Poruszylem to nizej.

> Jak mowiem: to jest tylko proba wciagniecia kogokolwiek w jakas glebsza
> dyskusje na ten temat. Ale jak widze nie masz ochoty. Nic nie szkodzi moze
> nastepnym razem ;-)

Mam ochote jak widac:)

> Aha, zeby nie wyszlo ze jestem niedouczonym glabem:
> oczywscie w tej opisanej sytuacji nic nie grozi bo
> uznanie musi nastapic przed uplywem biegu przedawnienia....

No wlasnie, o czym nizej.

Dan.

do góry

>
> Natomiast jesli chodzi o uznanie dlugu to sama swiadomosc ze istnieje
> zobowiazanie nigdy nie rowna sie z uznaniem roszczeniem. Dobry przyklad to
> wlasnie zobowiazania niezupelne - masz swiadomosc ze jestes zobowiazany z
> zakladu ale nie uznajesz roszczenia do zaplaty bo wiesz ze wierzyciel
> pozbawioy jest mozliwosci dochodzenia roszczenia. Gdyby przyjac ze
> swiadomosc rowna jest uznaniu, to wykazanie ze dluznik wie (lub z
latwoscia
> moglby sie dowiedzic) o zobowiazaniu powodowaloby mozliwosc przymusowego
> domagania sie spelnienia zobowiazan niezupelnych (w tym przedawnionych). A
> to nie wystarcza. Mozna sobie pisac ze sie wie o roszczeniu przedawnionym
a
> ono i tak nie traci cech zobowiazania niezupelnego.
>

Chyba zle ujalem moje pytanie. Jeszcze raz. Zaluzmy ze:

Dluznik odpisuje (blednie myslac) ze "roszczenie sie przedawnilo"
a wierzyciel przyjmuje to do wiadomosci po czym po uplywie np 2 miesiecy
(wtedy roszczenie faktycznie sie przedawnia) dochodzi do wniosku ze pomylili
sie obaj. Czy mozna wtedy uznac ze dluznik uznal roszczenie poprzez
poinformowanie
wierzyciela 2 miesiace wczesniej?

do góry

>
> Nakaz zapłaty za jazdę bez biletu przychodzi zwykle (przynajmniej do
mnie) w
> postępowaniu upominawczym, a tam barkujące wpis sądowy musi uiścić powód.
>

Jesli "rachunek" za te przyjemnosc podpisal (a tym samym zaakceptowal)
gapowicz to wystarcza to do wydania nakazu w postepowaniu nakazowym.

Dan.

do góry

> Jesli "rachunek" za te przyjemnosc podpisal (a tym samym zaakceptowal)
> gapowicz to wystarcza to do wydania nakazu w postepowaniu nakazowym.


W Warszawie nazywa się to "wezwanie do zapłaty" i nawet jak jest podpisane,
to przychodz nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (sprawdzone
osobiście :). Być może w innych miastach jest to rozwiązane w inny sposób.

Pozdrawiam!
Liwiusz
l...@i...pl

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl

do góry

> Chyba zle ujalem moje pytanie. Jeszcze raz. Zaluzmy ze:
>
> Dluznik odpisuje (blednie myslac) ze "roszczenie sie przedawnilo"
> a wierzyciel przyjmuje to do wiadomosci po czym po uplywie np 2 miesiecy
> (wtedy roszczenie faktycznie sie przedawnia) dochodzi do wniosku ze
pomylili
> sie obaj. Czy mozna wtedy uznac ze dluznik uznal roszczenie poprzez
> poinformowanie
> wierzyciela 2 miesiace wczesniej?

Jesli chodzi o zobowiazanie w pelni zaskarzalne, to moim zdaniem mozna to
potraktowac jako uznanie dlugu (o ile dostatecznie jasno wyrazone) i bieg
przedawnienia zostanie przerwany. Zastanawiam sie tylko jakie szanse mialby
dluznik powolujacy sie na wade oswiadczenia woli - blad istotny i w ten
sposob zmierzal do uchylenia sie od oswiadczenia zlozonego wierzycielowi?

Dan.

do góry