Sytuacja jest taka: małe miasteczko, wszyscy się znają. Moi rodzice budowali
tam szeregowiec przez developera, który jest lokalnym kacykiem. W tej chwili
spółka developerska jest im winna ok. 200 000 zł, które wpłacali w ratach.
Nie mają mieszkania (bo po wybudowaniu go do stanu surowego - na to była
umowa, okazało si, że niektóre zapisy umowy są dziwnie płynne, np. nie ma
garaży, na co moi rodzice się nie zgodzili). Spółka zerwała umowę i
naliczyła karę umowną, jednak reszty pieniędzy nie oddała. Potem były
jeszcze próby ugody, jednak tak niekorzystne dla moich rodziców, że nie
doszły do skutku.

W międzyczasie spółka, która popadła w kłopoty finansowe zaczęła wyprzedawać
majątek członkom bliższej i dalszej rodziny prezesa i jego zięcia oraz np.
adwokatowi spółki po zaniżonych cenach. W tej chwili spółka praktycznie nie
ma majątku, którym mogłaby zaspokoić żądania wierzycieli (jest ich w sumie
203, w tym także gminy i przedsiębiorstwa; łączna suma wierzytelności to ok.
10 mln zł). Wszystkie pozostające jeszcze w jej posiadaniu nieruchomości są
obciążone hipoteką. Moja mama ma prawomocny wyrok sądu cywilnego
zobowiązujący spółkę do oddania jej pieniędzy, ale nie może go wyegzekwować.

Ostatnio złożyła doniesienie do prokuratury rejonowej o popełnieniu
przestępstwa, a to:
- przywłaszczenia przez spółkę wpłaconych ptrzez nią pieniędzy
- pozbycia się przez firmę majątku, aby nie dopuścić do spłaty
wierzytelności. Majątek ten przeszedł do prywatnej kieszeni członków zarządu
spółki.
Było jeszcze parę innych, mniejszych zarzutów, m.in. dotyczących samowoli
budowlanej.

Prokurator de facto zlecił prowadzenie tej sprawy młodemu policjantowi po
szkole średniej, który (jak sam mówił) nie ma żadnego doświadczenia w
sprawach gospodarczych. Zmienił kwalifikację czynu na wyłudzenie, a
następnie umorzył śledztwo na podstawie braku znamiom przestępstwa
(argumentując, że przy wyłudzeniu
zamiar musiałby istnieć już w chwili podpisania umowy, czego przecież nikt
nie twierdził). Nie zostali przesłuchani świadkowie, których wskazała moja
mama, a którzy mogą potwierdzić jej racje. Całe uzasadnienie orzeczenia o
umorzeniu sprawy jest właściwie cytatem z przesłuchania prezesa spółki,
który oczywwiście twierdzi, że wszystko jest w porządku i moja mama sama
jest winna. Nie przeprowadzono żadnych przesłuchań, które sprawdziłyby
wiarygodność tych zeznań. W ogóle nie zbadano sprawy niekorzystnego
rozporządzenia majątkiem. Moi rodzice korzystali z pomocy kilku prawników i
dla wszystkich zarzuty są ewidentne.

To oczywiście nasuwa podejrzenie, że prokurator siedzi w kieszeni naszego
kacyka, albo w inny sposób jest z nim związany. Co w takiej sytuacji można
zrobić ? Oczywiście pójdzie zażalenie na tę decyzję, ale mamy duże
wątpliwości, czy będzie skuteczne.
Moja mam wymyśliła napisanie skargi do ministra sprawiedliwości - co o tym
sądzicie ? Jakieś inne propozycje ?

Wszelka pomoc mile widziana

Natalia