Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo celne

Druk nr 494

Warszawa, 13 czerwca 2012 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-39-12



Pani

Ewa
Kopacz
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej




Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy - Prawo celne z
projektem aktu wykonawczego.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Finansów.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk







Projekt

U S T A W A
z dnia

o zmianie ustawy – Prawo celne

Art. 1. W ustawie z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (Dz. U. Nr 68,
poz. 622, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 92 w ust. 1 uchyla się pkt 3 i 4;
2) w art. 93:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. W przypadku przechowywania w depozycie urzędu
celnego towarów zajętych na podstawie art. 30 ust. 1
całkowita opłata za to przechowywanie nie może być
mniejsza niż równowartość kwoty 10 euro i nie wyższa
niż wartość celna towaru.”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi,
w drodze rozporządzenia, stawki opłat oraz sposób ich
obliczania za:
1) przechowywanie towarów w depozycie, w tym
w

depozycie, o którym mowa w ust. 1a, oraz
w magazynie czasowego składowania prowadzonym
przez organ celny, uwzględniając wartość celną tych
towarów albo wartość rynkową towaru identycznego
lub podobnego;
2) czynności przewidziane w przepisach prawa celnego,
o których mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględniając ich
charakter.”.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.















1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2703, z 2008 r. Nr
209, poz. 1320 i Nr 215, poz. 1355, z 2009 r. Nr 168, poz. 1323, z 2010 r. Nr 106, poz. 673 oraz z
2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 254, poz. 1529.





05/47rch

2
UZASADNIENIE


Potrzeba nowelizacji ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (Dz. U. Nr 68,
poz. 622, z późń. zm.) wynika przede wszystkim z konieczności wykonania orzeczenia
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 listopada 2011 r. sygn. akt P 29/10 (Dz. U.
Nr

254, poz. 1529) w sprawie pytania prawnego Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Olsztynie, jak również z konieczności dostosowania krajowych
przepisów prawa celnego do przepisów unijnych.
W art. 1 pkt 1 projektowanej ustawy proponuje się wprowadzenie zmiany polegającej
na dostosowaniu krajowych przepisów prawa celnego dotyczących poboru przez organy
celne opłat z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz towarów do art. 30 ust. 1
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 450/2008 z dnia 23 kwietnia
2008 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny)
(Dz. Urz. UE L 145 z 04.06.2008 r. str. 1). Przepis ten na podstawie art. 188 ust. 3
ww. rozporządzenia stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r. Art. 30 rozporządzenia
nr 450/2008, zatytułowany „Opłaty i koszty”, określa generalną zasadę, zgodnie z którą
organy celne nie mogą pobierać opłat z tytułu przeprowadzania kontroli celnych lub
innych form stosowania przepisów prawa celnego, jeżeli odbywa się to w godzinach
pracy właściwych urzędów celnych. Wyjątki od tej zasady mogą dotyczyć przypadków
świadczenia określonych usług.
W art. 92 ust. 1 ustawy – Prawo celne przewidziany jest pobór przez organ celny opłat
z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz towarów za świadczone usługi (art. 92
ust. 1 pkt 1 i 2), jak również za czynności badania i analizy towaru przeprowadzane
przez organy celne w ramach wykonywania kontroli celnej w odniesieniu do towarów
pozostających pod dozorem celnym (art. 92 ust. 1 pkt 3 i 4), które to czynności
w świetle ww. przepisu zmodernizowanego kodeksu celnego powinny być
wykonywane w godzinach pracy urzędu celnego bezpłatnie. W związku z powyższym,
proponuje się w art. 92 ust. 1 uchylenie pkt 3 i 4 i tym samym zniesienie opłat za
czynności badania i analizy towaru przeprowadzane przez organy celne, w ramach
wykonywania kontroli celnej. Przedmiotowa zmiana spowoduje zmniejszenie kosztów
ponoszonych przez podmioty dokonujące obrotu towarowego z krajami trzecimi,
w niektórych sytuacjach, wynikających z nieprawidłowości przy zgłaszaniu towarów.
Zmiana proponowana w art. 1 pkt 2 projektowanej ustawy spowodowana jest
koniecznością wykonania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 listopada
2011 r. sygn. akt P 29/10. W ww. wyroku Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 93
ust. 2 ustawy – Prawo celne, w zakresie, w jakim dotyczy stawki opłaty za
przechowanie w depozycie organu celnego towarów zajętych na podstawie art. 30 ust. 1
ustawy – Prawo celne, jest niezgodny z art. 2 i art. 92 ust. 1 Konstytucji RP. Przepis
art. 93 ust. 2 ustawy – Prawo celne w ww. zakresie traci moc obowiązującą z upływem
12 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej,
tj. z dniem 25 listopada 2012 r.
W uzasadnieniu ww. wyroku Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że w przypadku
zajęcia towarów w celu uregulowania ich sytuacji i umieszczenia ich „przymusowo”
w depozycie urzędu celnego opłata za przechowywanie towaru nabiera odmiennego
charakteru. Nie stanowi ona – tak jak to ma miejsce w sytuacji, gdy instytucja depozytu
urzędu celnego stosowana jest na wniosek osób dokonujących obrotu towarowego
z zagranicą – ekwiwalentu za określoną usługę, ale przybiera postać daniny publicznej.
W przypadku powyższej opłaty wymogiem wynikającym z zasady wyłączności
ustawowej w dziedzinie prawa daninowego jest zatem uregulowanie w ustawie
istotnych elementów konstrukcji daniny – w wypadku danin publicznych o charakterze
niepodatkowym, określenie w ustawie co najmniej dolnych i górnych granic opłaty.
W wykonaniu ww. orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, w art. 1 pkt 2 projektowanej
ustawy proponuje się w art. 93 ustawy – Prawo celne dodanie nowego ust. 1a oraz
nadanie nowego brzmienia ust. 2.
W dodanym w art. 93 ust. 1a wprowadza się regulację określającą dolną i górną granicę
opłaty za przechowywanie w depozycie urzędu celnego towarów zajętych na podstawie
art. 30 ust. 1 ustawy – Prawo celne. Zgodnie z dodanym przepisem, całkowita opłata za
przechowywanie w depozycie urzędu celnego towaru zajętego na podstawie art. 30
ust. 1 nie może być wyższa od wartości celnej towaru i nie może być niższa od
równowartości kwoty 10 euro.
Przepis art. 93 ust. 2 ustawy – Prawo celne, stanowiący upoważnienie dla ministra
właściwego do spraw finansów publicznych do określenia, w drodze rozporządzenia,
stawek opłat pobieranych przez organy celne, w obowiązującym brzmieniu zawiera
wytyczną, w świetle której minister właściwy do spraw finansów publicznych,
określając stawki opłat, uwzględni charakter czynności, za które opłaty te są pobierane.

2