Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych

Druk nr 3077


Warszawa, 14 stycznia 2015 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-78-14




Pan

Radosław Sikorski

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej




Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy o podatku od
towarów i usług oraz ustawy - Prawo
zamówień publicznych z projektami aktów
wykonawczych.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Finansów.

Z poważaniem

(-) Ewa Kopacz
Projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień
publicznych
Art. 1. W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.
z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 17:
a)
w ust. 1 w pkt 7:
–
lit. b i c otrzymują brzmienie:
„b) nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako
podatnik VAT czynny,
c)
dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2
lub art. 122,”,
–
dodaje się lit. d w brzmieniu:
„d) w przypadku dostaw towarów wymienionych w poz. 28a–28c załącznika
nr 11 do ustawy, łączna wartość tych towarów w ramach jednolitej
gospodarczo transakcji obejmującej te towary, bez kwoty podatku,
przekracza kwotę 20 000 zł;”,
b)
po ust. 1b dodaje się ust. 1c–1f w brzmieniu:
„1c. Za jednolitą gospodarczo transakcję, o której mowa w ust. 1 pkt 7 lit. d,
uznaje się transakcję obejmującą umowę, jeżeli w ramach tej umowy występuje
jedna lub więcej dostaw towarów wymienionych w poz. 28a–28c załącznika nr 11
do ustawy, nawet jeżeli są one dokonane na podstawie odrębnych zamówień lub
wystawianych jest jedna lub więcej faktur dokumentujących poszczególne
dostawy.
1d. Za jednolitą gospodarczo transakcję uznaje się również transakcję
obejmującą więcej niż jedną umowę, o której mowa w ust. 1c, jeżeli okoliczności
towarzyszące tej transakcji lub warunki, na jakich została ona zrealizowana,

1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1342, 1448, 1529
i 1530, z 2013 r. poz. 35, 1027 i 1608 oraz z 2014 r. poz. 312, 1171 i 1662.
– 2 –
odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie
towarami wymienionymi w poz. 28a–28c załącznika nr 11 do ustawy.
1e. W przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 7, obniżenie wartości dostaw
realizowanych w ramach jednolitej gospodarczo transakcji, o której mowa w ust. 1
pkt 7 lit. d, w szczególności przez udzielenie po ich dokonaniu nabywcy opustu lub
obniżki ceny, nie wpływa na określenie podatnika obowiązanego do rozliczenia
kwoty podatku z tytułu dostawy towarów realizowanej w ramach tej transakcji.
1f. W przypadku gdy po otrzymaniu przed dokonaniem dostawy towarów,
o których mowa w załączniku nr 11 do ustawy, całości lub części zapłaty następuje
zmiana podmiotu obowiązanego do rozliczenia kwoty podatku z tytułu tej dostawy
(zmiana podatnika), korekty rozliczenia zapłaty, w związku ze zmianą dotyczącą
określenia podatnika dla tej dostawy, dokonuje się w rozliczeniu za okres,
w którym dokonano dostawy tych towarów.”;
2)
w art. 86:
a)
po ust. 2 dodaje się ust. 2a–2j w brzmieniu:
„2a. W przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do
celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów
innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma
zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych towarów i usług
w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku
naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia
zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności
gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia
proporcji powinien odpowiadać najbardziej specyfice wykonywanej przez
podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.
2b.
Sposób określenia proporcji odpowiada najbardziej specyfice
wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć,
jeżeli:
1)
zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku
naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego
proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności
gospodarczej czynności podlegające opodatkowaniu oraz
– 3 –
2)
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na
działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza,
z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2
i art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności
gospodarczej nie jest możliwe.
2c. Przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać
w szczególności następujące dane:
1)
średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane
z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób
wykonujących pracę w ramach działalności gospodarczej i poza tą
działalnością;
2)
średnioroczną liczbę roboczogodzin przeznaczonych na prace związane
z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie roboczogodzin
przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą
działalnością;
3)
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika
z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej
działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym
charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego
podatnika działalności innej niż gospodarcza; w przypadku jednostki
samorządu terytorialnego – przez przychody rozumie się przychody
(dochody), o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.);
4)
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej
w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności
gospodarczej i poza tą działalnością.
2d. W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym
mowa w ust. 2a, przy sposobie określania proporcji przyjmuje się dane
z poprzedniego roku podatkowego.

2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 938 i 1646 oraz
z 2014 r. poz. 379, 911, 1146, 1626 i 1877.
– 4 –
2e. W przypadku jednostki samorządu terytorialnego wykorzystującej dane,
o których mowa w ust. 2c pkt 3, można przyjąć dane z roku poprzedzającego
poprzedni rok podatkowy.
2f. Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie
działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza,
przyjmuje do określenia proporcji dane wyliczone szacunkowo, według prognozy
uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.
2g. Przepis ust. 2f stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do
wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane
z poprzedniego roku podatkowego byłyby niereprezentatywne.
2h. Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę
zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5 i 6,
ust. 9a oraz ust. 10 stosuje się odpowiednio.
2i. W przypadku jednostki samorządu terytorialnego jako sposób określenia
proporcji najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej działalności
i dokonywanych nabyć uznaje się sposób wykorzystujący dane określone w ust. 2c
pkt 3.
2j. W przypadku gdy jednostka samorządu terytorialnego uzna, że wskazany
zgodnie z ust. 2i sposób określenia proporcji nie będzie odpowiadać najbardziej
specyfice wykonywanej przez nią działalności i dokonywanych przez nią nabyć,
może ona zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.”,
b)
ust. 7b otrzymuje brzmienie:
„7b. W przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw
wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej
majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów
wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów
osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów
w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku
naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość
wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.”;
3)
w art. 89 ust. 1k otrzymuje brzmienie:
„1k. W przypadku gdy towary lub usługi, od których podatnik, o którym mowa
w art. 15, ubiega się o zwrot podatku od wartości dodanej, były wykorzystywane tylko