Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych

– 5 –
częściowo do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku
należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium kraju, podatnik ubiegający się
o zwrot podatku jest obowiązany przy określaniu wnioskowanej kwoty zwrotu podatku
uwzględnić odpowiednio:
1)
proporcję lub udział procentowy obliczone zgodnie z art. 86 ust. 2h i 7b, art. 90,
art. 90a, art. 90c i art. 91 lub
2)
zasady wymienione w art. 86a.”;
4)
w art. 89a uchyla się ust. 7;
5)
w art. 89b po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu:
„1b. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca,
w którym upływa 150. dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie
lub na fakturze, jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.”;
6)
w art. 90a w ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„W przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 7b, gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od
miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została
przez niego oddana do użytkowania, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej
nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku
naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu.”;
7)
po art. 90b dodaje się art. 90c w brzmieniu:
„Art. 90c. 1. W przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których
kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku
podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku
należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest
obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając
dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2–9 stosuje się
odpowiednio.
2. Jednostka samorządu terytorialnego może dokonać korekty podatku
odliczonego, uwzględniając dane z roku podatkowego poprzedzającego poprzedni rok
podatkowy, jeżeli dane takie przyjęła do sposobu określania proporcji.
3. Dokonując korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik może przyjąć inny niż
został przyjęty dla danego roku podatkowego sposób określania proporcji, jeżeli byłby
on bardziej reprezentatywny dla zakończonego roku.”;
– 6 –
8)
w art. 99 w ust. 7 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) są obowiązani do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ust. 4 lub art. 89b
ust. 1, lub uprawnieni do dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ust. 4.”;
9)
po art. 100 dodaje się art. 100a w brzmieniu:
„Art. 100a. 1. Podatnicy dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług, dla
których podatnikiem jest nabywca, w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1
pkt 7 i 8, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje
o dokonanych dostawach towarów oraz świadczonych usługach, zwane dalej
„informacjami podsumowującymi w obrocie krajowym”.
2. Informacje podsumowujące w obrocie krajowym składa się za okresy
rozliczeniowe, w których powstał obowiązek podatkowy, w terminach przewidzianych
dla złożenia przez podatnika deklaracji podatkowych, o których mowa odpowiednio
w art. 99 ust. 1–3.
3. Informacja podsumowująca w obrocie krajowym powinna zawierać następujące
dane:
1)
nazwę lub imię i nazwisko podatnika składającego informację podsumowującą
w obrocie krajowym oraz jego numer identyfikacji podatkowej;
2)
nazwę lub imię i nazwisko oraz numer identyfikacji podatkowej podatnika
nabywającego towary lub usługi;
3)
łączną wartość dostaw towarów oraz świadczonych usług, dla których podatnikiem
jest nabywca, w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 –
w odniesieniu do poszczególnych nabywców.
4. W przypadku stwierdzenia błędów w danych zawartych w złożonej informacji
podsumowującej w obrocie krajowym podatnik jest obowiązany złożyć niezwłocznie
korektę tej informacji.
5. W przypadku zmiany wartości dostaw towarów lub świadczonych usług,
o których mowa w ust. 3 pkt 3, podatnik jest obowiązany skorygować łączną wartość
w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, za który dokonuje się korekty podstawy
opodatkowania w deklaracji podatkowej. Jeżeli korekta dotyczy okresu, za który została
złożona informacja podsumowująca, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.”;
10) w art. 102 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór informacji podsumowującej w obrocie krajowym wraz
– 7 –
z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, terminu i miejsca składania, oraz wzór
korekty tej informacji wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia,
uwzględniając specyfikę dostaw towarów oraz świadczenia usług, dla których
podatnikiem jest nabywca, w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8.”;
11) w art. 105a w ust. 3 w pkt 3 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) wysokość kaucji gwarancyjnej, o której mowa w art. 105b ust. 1, odpowiadała co
najmniej jednej piątej kwoty podatku należnego przypadającej na dostawy towarów
dokonane w danym miesiącu na rzecz danego podatnika lub kaucja ta wynosiła co
najmniej:
–
3 000 000 zł – w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 1–9
i 12–17 załącznika nr 13 do ustawy,
–
10 000 000 zł – w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 10 i 11
załącznika nr 13 do ustawy.”;
12) w art. 105b:
a)
w ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„Podmiot dokonujący dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do
ustawy, nieposiadający zaległości podatkowych w podatkach stanowiących dochód
budżetu państwa, może złożyć w urzędzie skarbowym kaucję gwarancyjną
stanowiącą zabezpieczenie zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę w związku
z dokonywaniem dostaw tych towarów oraz powstałych po wniesieniu kaucji
gwarancyjnej zaległości podatkowych w podatkach stanowiących dochód budżetu
państwa.”,
b)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, wraz ze złożeniem kaucji
gwarancyjnej składa wniosek w sprawie przyjęcia kaucji gwarancyjnej.”,
c)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Wysokość kaucji gwarancyjnej powinna odpowiadać co najmniej jednej
piątej kwoty podatku należnego od przewidywanej przez podmiot, o którym mowa
w ust. 1, w danym miesiącu wartości sprzedaży towarów, o których mowa
w załączniku nr 13 do ustawy, z tym że nie może być niższa niż:
1)
200 000 zł – w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 1–9
i 12–17 załącznika nr 13 do ustawy;
– 8 –
2)
1 000 000 zł – w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 10 i 11
załącznika nr 13 do ustawy.”,
d)
po ust. 3 dodaje się ust. 3a–3g w brzmieniu:
„3a. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, może dokonać zmiany formy złożonej
kaucji gwarancyjnej na jedną lub kilka form, o których mowa w ust. 3, jeżeli
zmiana formy kaucji gwarancyjnej nie spowoduje zmniejszenia jej wysokości.
3b. Kaucja gwarancyjna złożona w formie gwarancji bankowej lub
ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 3 pkt 2, powinna obejmować
zobowiązanie się gwaranta do zapłacenia do wysokości udzielonej gwarancji,
bezwarunkowo i nieodwołalnie, na każde wezwanie reprezentującego Skarb
Państwa właściwego naczelnika urzędu skarbowego, zwanego dalej „beneficjentem
gwarancji”, złożone w okresie trwania odpowiedzialności gwaranta:
1)
zabezpieczonej kwoty podatku, o której mowa w ust. 1, wraz z odsetkami za
zwłokę, powstałej u podmiotu, któremu udzielił gwarancji, w okresie, na
który została udzielona gwarancja, zwanym dalej „okresem ważności
gwarancji”, jeżeli jej zapłata stanie się wymagalna w okresie ważności
gwarancji, oraz
2)
powstałych u podmiotu, o którym mowa w pkt 1, po złożeniu kaucji
gwarancyjnej w okresie ważności gwarancji, zaległości podatkowych
w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa.
3c. Kaucja gwarancyjna, o której mowa w ust. 3 pkt 2, powinna przewidywać
przedłużenie jej obowiązywania po upływie okresu ważności gwarancji,
o odpowiednie terminy wskazane w ust. 8 pkt 1 i 2 w razie wystąpienia
przypadków, o których mowa w tych przepisach.
3d. Kaucja gwarancyjna, o której mowa w ust. 3 pkt 2, powinna również
zawierać zobowiązanie gwaranta do dokonania zapłaty zabezpieczonej kwoty
podatku wraz z odsetkami za zwłokę oraz kwoty zaległości podatkowych,
w przypadku, o którym mowa w ust. 3b, na pierwsze pisemne wezwanie
beneficjenta gwarancji, złożone w okresie trwania odpowiedzialności gwaranta.
3e. Wezwanie, o którym mowa w ust. 3d, powinno być podpisane przez
beneficjenta gwarancji lub osoby przez niego upoważnione oraz zawierać
oświadczenie beneficjenta gwarancji, że zapłacenie żądanych kwot stało się
wymagalne.
– 9 –
3f. Kaucja gwarancyjna złożona w formie, o której mowa w ust. 3 pkt 3,
powinna zawierać nieodwołalne upoważnienie dla reprezentującego Skarb Państwa
właściwego naczelnika urzędu skarbowego, potwierdzone przez bank lub
spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, do wyłącznego dysponowania
w okresie wskazanym w upoważnieniu, do wysokości złożonej kaucji
gwarancyjnej, środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku prowadzonym
w tym banku lub w tej kasie, tytułem zabezpieczenia:
1)
kwoty podatku, o której mowa w ust. 1, wraz z odsetkami za zwłokę,
powstałej w okresie wskazanym w upoważnieniu, zwanym dalej „okresem
ważności upoważnienia”, jeżeli jej zapłata stanie się wymagalna w okresie
ważności upoważnienia, oraz
2)
powstałych po złożeniu kaucji gwarancyjnej zaległości podatkowych
w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa.
3g. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 3f, powinno przewidywać
przedłużenie jego obowiązywania po upływie okresu ważności upoważnienia,
o odpowiednie terminy wskazane w ust. 8 pkt 1 i 2 w razie wystąpienia
przypadków, o których mowa w tych przepisach.”,
e)
ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Kaucja gwarancyjna może zostać złożona bezterminowo albo
z określonym terminem ważności, liczonym w miesiącach, jednak nie krótszym niż
12 kolejnych miesięcy kalendarzowych, licząc od dnia złożenia kaucji
gwarancyjnej.”,
f)
w ust. 5 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) kaucja gwarancyjna podlega zwrotowi, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9, w całości
albo w części przewyższającej kwotę:
a)
200 000 zł – w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 1–9
i 12–17 załącznika nr 13 do ustawy,
b)
1 000 000 zł – w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 10
i 11 załącznika nr 13 do ustawy.”,
g)
w ust. 6 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) nie później niż po upływie 40 dni od końca miesiąca, w którym złożono
wniosek o jej zwrot w całości lub w części – w przypadku, o którym mowa
w ust. 5 pkt 3, z tym że wniosek złożony w ostatnim dniu roboczym miesiąca