Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz niektórych innych ustaw

Druk nr 3033


Warszawa, 22 grudnia 2014 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-49-13




Pan

Radosław Sikorski

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej



Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy o recyklingu
pojazdów wycofanych z eksploatacji
oraz niektórych innych ustaw z projektami
aktów wykonawczych.

Projekt ma na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Środowiska.

Z poważaniem

(-) Ewa Kopacz
Projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz niektórych
innych ustaw
Art. 1. W ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych
z eksploatacji (Dz. U. z 2013 r. poz. 1162 oraz z 2014 r. poz. 822 i 1322) wprowadza się
następujące zmiany:
1)
w art. 2 ust. 1a otrzymuje brzmienie:
„1a. Do motorowerów trójkołowych zaliczanych do kategorii L2e, określonej
w przepisach o ruchu drogowym, stosuje się przepisy art. 11, art. 13–19, art. 21, art. 22,
art. 23 ust. 1 oraz art. 39–41.”;
2)
w art. 3:
a)
pkt 14 otrzymuje brzmienie:
„14) wprowadzającym pojazd – rozumie się przez to przedsiębiorcę będącego
producentem pojazdu lub przedsiębiorcę prowadzącego działalność
gospodarczą w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu;”,
b)
w pkt 15 w części wspólnej wyliczenia kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się
pkt 16 w brzmieniu:
„16) wprowadzeniu na terytorium kraju – rozumie się przez to wprowadzenie
pojazdu po raz pierwszy na terytorium kraju w celu używania lub
dystrybucji.”;
3)
w art. 3a po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska, w drodze decyzji, stwierdza
niespełnienie przez pojazd wymagań technicznych, o których mowa w ust. 1.”;

1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego
i Rady 2000/53/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. Urz.
WE L 269 z 21.10.2000, str. 34, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 5,
str. 224).
2) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych, ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawę z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony
środowiska oraz ustawę z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
– 2 –
4)
art. 4 otrzymuje brzmienie:
„Art. 4. 1. Wprowadzenie na terytorium kraju następuje z dniem:
1)
wydania pojazdu z magazynu lub przekazania innemu podmiotowi – w przypadku
pojazdu wyprodukowanego na terytorium kraju;
2)
dopuszczenia pojazdu do obrotu na terytorium kraju – w przypadku importu;
3)
wystawienia faktury albo przywozu pojazdu na terytorium kraju – w przypadku
wewnątrzwspólnotowego nabycia.
2. Jeżeli z przepisów ust. 1 wynika, że wprowadzenie na terytorium kraju mogło
nastąpić w różnych terminach, za dzień wprowadzenia na terytorium kraju uważa się
dzień najwcześniejszy.
3. Ciężar udowodnienia, że wprowadzenie na terytorium kraju nie nastąpiło albo
nastąpiło w innym dniu niż określony w ust. 1, spoczywa na wprowadzającym pojazd.”;
5)
w rozdziale 1 po art. 5 dodaje się art. 5a w brzmieniu:
„Art. 5a. Podmioty zajmujące się naprawą pojazdów gospodarują częściami
będącymi odpadami, usuniętymi w trakcie naprawy samochodów osobowych
w rozumieniu art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.), zwanych dalej „samochodami
osobowymi”, lub przekazują te części uprawnionym posiadaczom odpadów, w tym
prowadzącym stacje demontażu, na zasadach określonych w art. 27 ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21, z późn. zm.).”;
6)
w art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Materiały, przedmioty wyposażenia i części pojazdów nie mogą zawierać
ołowiu, rtęci, kadmu i sześciowartościowego chromu.”;
7)
art. 11 otrzymuje brzmienie:
„Art. 11. 1. Wprowadzający pojazd jest obowiązany zapewnić sieć zbierania
pojazdów, zwaną dalej „siecią”, obejmującą terytorium kraju w taki sposób, aby
w każdym województwie były prowadzone co najmniej trzy stacje demontażu lub
punkty zbierania pojazdów, w tym co najmniej jedna stacja demontażu, położone
w różnych miejscowościach, zapewniające właścicielowi pojazdu możliwość oddania
pojazdu wycofanego z eksploatacji.

3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1448, z 2013 r.
poz. 700, 991, 1446 i 1611 oraz z 2014 r. poz. 312, 486, 529, 768 i 822.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 888 i 1238 oraz z 2014 r. poz. 695,
1101 i 1322.
– 3 –
2. Wprowadzający pojazd, który wprowadza na terytorium kraju nie więcej niż
1000 pojazdów w ciągu roku kalendarzowego, jest obowiązany zapewnić sieć
obejmującą co najmniej trzy stacje demontażu lub punkty zbierania pojazdów, w tym co
najmniej jedną stację demontażu, położone w różnych miejscowościach na terytorium
kraju.
3. Wprowadzający pojazd zapewnia sieć wyłącznie przez własne stacje demontażu
i punkty zbierania pojazdów lub na podstawie umów z przedsiębiorcami prowadzącymi
stacje demontażu.”;
8)
po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu:
„Art. 11a. 1. Wprowadzający pojazd zapewniający sieć na podstawie umów
z przedsiębiorcami prowadzącymi stacje demontażu jest obowiązany do ich zawarcia
w formie pisemnej pod rygorem nieważności.
2. Umowy, o których mowa w ust. 1, określają w szczególności warunki:
1)
przyjmowania pojazdów wycofanych z eksploatacji przez stację demontażu;
2)
finansowania przez wprowadzającego pojazd kosztów gospodarowania odpadami
pochodzącymi z pojazdów wycofanych z eksploatacji, w szczególności z pojazdów
wycofanych z eksploatacji nieposiadających wartości rynkowej lub o wartości
rynkowej ujemnej, w sposób zapewniający osiągnięcie poziomów odzysku
i recyklingu, uwzględniając liczbę pojazdów wprowadzonych na terytorium kraju
przez danego wprowadzającego.”;
9)
uchyla się art. 12;
10) art. 13 i art. 14 otrzymują brzmienie:
„Art. 13. Wprowadzający pojazd podlega wpisowi do rejestru, o którym mowa
w art. 49 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Art. 14. 1. Wprowadzający pojazd, który nie zapewnił sieci w roku
kalendarzowym, jest obowiązany bez wezwania do obliczenia i uiszczenia opłaty za
brak sieci.
2. Wprowadzający pojazd jest zwolniony z opłaty za brak sieci, jeżeli nie zapewnił
sieci przez okres nie dłuższy niż 21 dni w ciągu roku kalendarzowego.
3. Wysokość opłaty za brak sieci oblicza się według wzorów określonych
w załączniku do ustawy.
4. Maksymalna wysokość opłaty stałej za brak sieci wynosi 20 000 zł.
– 4 –
5. Maksymalna stawka opłaty za brak sieci wynosi 20 zł za brak jednej stacji
demontażu lub jednego punktu zbierania pojazdów w ciągu roku kalendarzowego za
każdy pojazd wprowadzony na terytorium kraju w ciągu tego roku.
6. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość opłaty stałej za brak sieci oraz stawkę opłaty za brak sieci, uwzględniając
koszty recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz kierując się koniecznością
zapewnienia, aby opłata za brak sieci była środkiem ekonomicznym zachęcającym do
budowy sieci przez wprowadzającego pojazd.”;
11) w art. 17 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. W przypadku stwierdzenia, że wprowadzający pojazd, mimo ciążącego na nim
obowiązku, nie uiścił opłaty za brak sieci albo uiścił opłatę w wysokości niższej od
należnej, Główny Inspektor Ochrony Środowiska wydaje decyzję, w której określa
wysokość zobowiązania z tytułu opłaty za brak sieci.
2. W przypadku niewykonania decyzji, o której mowa w ust. 1, w terminie 14 dni
od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, Główny Inspektor Ochrony Środowiska
ustala, w drodze decyzji, dodatkową opłatę za brak sieci w wysokości odpowiadającej
20% kwoty nieuiszczonej opłaty za brak sieci.”;
12) uchyla się art. 17a;
13) art. 23 otrzymuje brzmienie:
„Art. 23. 1. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest obowiązany do
przyjęcia każdego pojazdu wycofanego z eksploatacji, który posiada cechy
identyfikacyjne pojazdu, o których mowa w art. 66 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.
2. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu przy przyjmowaniu pojazdu
wycofanego z eksploatacji nie pobiera opłaty od właściciela pojazdu.
3. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu przy przyjmowaniu pojazdu
wycofanego z eksploatacji może pobrać opłatę od właściciela pojazdu, jeżeli jest
spełniony co najmniej jeden z następujących warunków:
1)
pojazd wycofany z eksploatacji nie jest zarejestrowany na terytorium państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
2)
pojazd wycofany z eksploatacji: