Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw

3. W przypadku gdy przewozy, o których mowa w ust. 2
pkt 1 i 3, są realizowane w formie samorządowego
zakładu
budżetowego
organem
właściwym
do rozpatrzenia skargi jest wojewoda.
4. Do skargi pasażer dołącza kopię skargi skierowanej
do przewoźnika drogowego, kopię odpowiedzi na tę skargę
albo oświadczenie, że odpowiedź nie została udzielona
w terminie określonym w art. 27 rozporządzenia
nr 181/2011, a ponadto:
1) kopię biletu lub potwierdzonej rezerwacji na daną trasę,
2) inne dokumenty potwierdzające naruszenie przepisów
rozporządzenia nr 181/2011,
– o ile je posiada.
Art. 82c. 1. Pasażer może wnieść skargę na niewłaściwe
wykonywanie obowiązków wynikających z rozporządzenia
nr 181/2011 przez podmiot zarządzający dworcem,
o którym mowa w art. 3 lit. o tego rozporządzenia.
2.Podmiotem zarządzającym dworcem, o którym mowa
w art. 3 lit. o rozporządzenia nr 181/2011, jest właściciel
dworca, a w przypadku gdy właścicielem dworca jest
spółka z udziałem Skarbu Państwa – podmiot, któremu
powierzono administrowanie dworcem.
3.Organem właściwym do rozpatrzenia skargi, o której
mowa w ust. 1, jest marszałek województwa na obszarze
którego
jest
zlokalizowany dworzec wyznaczony
do udzielania pomocy, a w przypadku, gdy dworzec ten
stanowi własność samorządu województwa – wojewoda.
4. Do skargi pasażer dołącza:
1) kopię biletu lub potwierdzonej rezerwacji na daną trasę;
2) dokumenty potwierdzające niewłaściwe wykonywanie
obowiązków wynikających z przepisów rozporządzenia
nr 181/2011 przez podmiot zarządzający dworcem,
o którym mowa w art. 3 lit. o tego rozporządzenia,
– o ile je posiada.
Art. 82d. 1. Skargi, o których mowa w art. 82b i art. 82c,
składa się na piśmie w postaci papierowej
lub elektronicznej, za pomocą środków komunikacji
elektronicznej w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego
2005 r.
o informatyzacji działalności podmiotów
24

realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2014 r.
poz. 1114).
2. W przypadku gdy skarga jest składana w postaci
elektronicznej załączniki, o których mowa w art. 82b ust. 4
i art. 82c ust. 4, składa się również w postaci
elektronicznej.
Art. 82e. W przypadku wniesienia skargi na przewoźnika
drogowego albo podmiot zarządzający dworcem, o którym
mowa w art. 3 lit. o rozporządzenia nr 181/2011, organ
właściwy do jej rozpatrzenia określony odpowiednio
w art. 82b ust. 2 i 3 oraz art. 82c ust. 3, w drodze decyzji
administracyjnej, stwierdza:
1) brak naruszenia
przepisów
rozporządzenia
nr 181/2011 albo
2) naruszenie przepisów rozporządzenia nr 181/2011,
określając jego zakres.
Art. 82f. 1. Organem właściwym do kontroli zgodności
prowadzonej działalności z przepisami rozporządzenia
nr 181/2011 jest organ właściwy do rozpatrzenia skargi,
o którym mowa odpowiednio w art. 82b ust. 2 i 3
oraz art. 82c ust. 3.
2. Do kontroli, o której mowa w ust. 1, przepisy art. 85
stosuje się.”

Art. 2. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach
turystycznych (Dz. U. z 2014 r. poz. 196) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 9 po ust. 1c dodaje się ust. 1d w brzmieniu:
„1d. Marszałek województwa jest upoważniony do kontroli
zgodności działalności prowadzonej przez organizatorów
turystyki lub pośredników turystycznych z art. 9, art. 10
ust. 2–5, art. 14 ust. 3 i 4 oraz art. 15 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 181/2011 z dnia
16 lutego 2011 r. dotyczącego praw pasażerów
w transporcie autobusowym i autokarowym i zmieniającego
rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 (Dz. Urz. UE L 55
z 28.02.2011, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem
nr 181/2011”.”;
2) po art. 16b dodaje się art. 16c w brzmieniu:
25

„Art. 16c. 1. Klient może wnieść skargę do marszałka
województwa na niewłaściwe wykonywanie przez
organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego
obowiązków określonych w art. 9, art. 10 ust. 2–5, art. 14
ust. 3 i 4 oraz art. 15 rozporządzenia nr 181/2011.
2. Do skargi klient dołącza dokumenty potwierdzające
naruszenie przepisów rozporządzenia nr 181/2011, o ile
takie dokumenty posiada.
3. W przypadku wniesienia skargi, o której mowa w ust. 1,
marszałek
województwa,
w
drodze decyzji
administracyjnej, stwierdza:
1) brak naruszenia przepisów rozporządzenia nr 181/2011
albo
2) naruszenie przepisów rozporządzenia nr 181/2011,
określając jego zakres.”;
Art. 29 Sprawozdanie z egzekwowania przepisów
N



W terminie do dnia 1 czerwca 2015 r., a następnie co dwa
lata, organy odpowiedzialne za egzekwowanie przepisów
wyznaczone na mocy art. 28 ust. 1 publikują sprawozdanie
ze swoich działań prowadzonych w ciągu poprzedzających
dwóch lat kalendarzowych, zawierające w szczególności opis
działań podjętych w celu wprowadzenia w życie niniejszego
rozporządzenia oraz dane statystyczne dotyczące skarg
i zastosowanych kar.

Art. 30 Współpraca organów odpowiedzialnych za egzekwowanie N



przepisów
Krajowe organy odpowiedzialne ze egzekwowanie
przepisów, o których mowa w art. 28 ust.1, wymieniają
między sobą, w stosownych przypadkach, informacje
dotyczące swojej pracy, zasad podejmowania decyzji
oraz praktyk. Komisja wspomaga je w wykonywaniu tego
zadania.

Art. 31 Sankcje
T

„Art. 95b. 1. W przypadku naruszenia przepisów art. 7–11,
Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące
art. 13–17, art. 19–21 i art. 24–27 rozporządzenia
sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszeń
nr 181/2011 przewoźnik drogowy lub podmiot zarządzający
przepisów niniejszego rozporządzenia i podejmują wszystkie
dworcem, o którym mowa w art. 3 lit. o rozporządzenia
niezbędne środki w celu zapewnienia ich wdrożenia.
nr 181/2011, podlegają karze pieniężnej w wysokości
26

Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne
do 30 000 złotych.
i odstraszające.
Państwa członkowskie powiadamiają
2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada,
Komisję o tych przepisach i środkach do dnia 1 marca 2013 r.
w drodze decyzji administracyjnej, o której mowa
oraz niezwłocznie powiadamiają ją o wszelkich późniejszych
w art. 82e, organ właściwy do rozpatrzenia skargi,
zmianach, które ich dotyczą.
określony odpowiednio w art. 82b ust. 2 i 3 oraz art. 82c

ust. 3.
3. Ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa
w ust. 1, organ
uwzględnia zakres naruszenia,
powtarzalność naruszeń oraz korzyści finansowe uzyskane
z tytułu naruszenia.
4. Kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, nakładana przez:
1) organizatora publicznego transportu zbiorowego
w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia
2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym - stanowi
dochód właściwej jednostki samorządu terytorialnego;
2)
organ
właściwy
do
wydawania
zezwoleń
na wykonywanie regularnych przewozów osób
w międzynarodowym transporcie drogowym, o którym
mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 lit. a – stanowi dochód
budżetu państwa;
3) marszałka województwa – stanowi dochód samorządu
województwa;
4) wojewodę – stanowi dochód budżetu państwa.
Art. 95c. 1. Kary pieniężnej, o której mowa w art. 95b,
nie nakłada się, jeżeli od dnia popełnienia czynu upłynęło
5 lat.
2. Wymierzonej kary pieniężnej, o której mowa w art. 95b,
nie pobiera się po upływie 5 lat od daty wydania ostatecznej
decyzji o nałożeniu kary.
Art. 95f. Kary pieniężne, o których mowa w art. 95b
i art. 95d, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie
egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym.

Art. 2. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach
turystycznych (Dz. U. z 2014 r. poz. 196) wprowadza się
następujące zmiany:
3) w art. 45a:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
27

„1a. Organizator turystyki lub pośrednik turystyczny, który
działa z naruszeniem obowiązków lub warunków
określonych w art. 9, art. 10 ust. 2–5, art. 14 ust. 3 i 4
oraz art. 15 rozporządzenia nr 181/2011, podlega karze
pieniężnej do 30 000 złotych.”,
b) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2. Wysokość kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1
i 1a, określa marszałek województwa, z uwzględnieniem
zakresu naruszenia, powtarzalności naruszeń lub korzyści
finansowych uzyskanych z tytułu naruszenia.
3. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1 i 1a, ustala
marszałek
województwa
w
drodze decyzji
administracyjnej.”
Art. 32 Sprawozdanie
N



Do dnia 2 marca 2016 r. Komisja przedstawia Parlamentowi
Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące działania
i skutków niniejszego rozporządzenia. W razie konieczności
sprawozdaniu towarzyszą wnioski ustawodawcze dotyczące
wykonania w stopniu bardziej szczegółowym przepisów
niniejszego rozporządzenia lub jego zmiany.

Art. 33 Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 2006/2004
N



W załączniku do rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 dodaje
się punkt w brzmieniu:
„19. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 181/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. dotyczące praw
pasażerów w transporcie autobusowym i autokarowym (*)
(*) Dz. U. L 55 z 28.2.2011, s.1”.
Art. 34 Wejście w życie
N



Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia
po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 marca 2013 r.

Załącz Pomoc udzielana osobom niepełnosprawnym i osobom o N



nik I
ograniczonej sprawności ruchowej
Załącz Szkolenie z zakresu niepełnosprawności
N



nik II

28