Rządowy projekt ustawy - Prawo restrukturyzacyjne

– 30 –
część traktowaną jak wierzytelność powstała przed dniem otwarcia postępowania oraz część
traktowaną jak wierzytelność powstająca po otwarciu postępowania.
2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie do umowy leasingu, jeżeli przedmiot leasingu nie
stanowi u korzystającego dłużnika środka trwałego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361,
z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 i 915).
3. Jeżeli odrębne przepisy wymagają sporządzenia deklaracji lub innego tego typu
dokumentu obejmującego rozliczenie, obie części wierzytelności, o której mowa w ust. 1,
ujmowane są w odrębnych deklaracjach.
Art. 79. Wierzytelność niepieniężną umieszcza się w spisie wierzytelności w sumie
pieniężnej według jej wartości z dnia poprzedzającego dzień otwarcia postępowania.
Art. 80. 1. Jeżeli w dniu otwarcia postępowania wierzytelność bez zastrzeżenia odsetek
nie była jeszcze wymagalna, w spisie wierzytelności umieszcza się wierzytelność
pomniejszoną o odsetki ustawowe, nie wyższe jednak niż 6% rocznie, za czas od dnia
otwarcia postępowania do dnia wymagalności, najwyżej jednak za dwa lata.
2. Odsetki od wierzytelności pieniężnej umieszcza się w spisie wierzytelności w kwocie
naliczonej do dnia otwarcia postępowania.
Art. 81. 1. Wierzytelność współdłużnika lub poręczyciela dłużnika z tytułu zwrotnego
roszczenia umieszcza się w spisie wierzytelności w takiej wysokości, w jakiej współdłużnik
lub poręczyciel zaspokoił wierzyciela, chyba że co innego wynika z treści stosunku
prawnego. W spisie wierzytelności umieszcza się również wierzytelność współdłużnika lub
poręczyciela, który nie zaspokoił wierzyciela jako wierzytelność warunkową, która nie
uprawnia do głosowania na zgromadzeniu wierzycieli.
2. W spisie wierzytelności umieszcza się wierzytelność gwaranta w takiej wysokości,
w jakiej zaspokoił on wierzyciela, chyba że co innego wynika z treści stosunku prawnego.
W spisie wierzytelności umieszcza się również wierzytelność gwaranta, który nie zaspokoił
wierzyciela, jako wierzytelność warunkową, która nie uprawnia do głosowania na
zgromadzeniu wierzycieli.

2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 362, 596, 769,
1278, 1342, 1448, 1529 i 1540, z 2013 r. poz. 21, 888, 1036, 1287, 1304, 1387 i 1717 oraz z 2014 r.
poz. 223, 312, 567, 598, 773, 915 i 1052.
– 31 –
Art. 82. 1. Niewymagalne wierzytelności ze stosunków prawnych o charakterze
ciągłym, a także wierzytelności z tytułu kredytu i pożyczki, umieszcza się w spisie
wierzytelności pomniejszone o odsetki ustawowe, nie wyższe jednak niż 6% rocznie, za czas
od dnia otwarcia postępowania do dnia wymagalności każdego przyszłego świadczenia.
2. Wierzytelności z tytułu świadczeń powtarzających się, których czas trwania
oznaczono na czas życia uprawnionego lub innej osoby, albo nieoznaczonych co do czasu
trwania, umieszcza się w spisie wierzytelności jako sumę stanowiącą wartość prawa.
3. Jeżeli w umowie o prawo do świadczeń powtarzających jest ustalona suma wykupu,
sumę tę umieszcza się w spisie wierzytelności jako wartość prawa.
4. Przepis ust. 1 ma zastosowanie do rat leasingu, jeżeli przedmiot leasingu stanowi
u korzystającego dłużnika środek trwały w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca
1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.
o podatku dochodowym od osób prawnych.
5. Jeżeli umowa kredytu przewiduje możliwość korzystania ze środków pieniężnych do
pewnej wysokości, w spisie wierzytelności umieszcza się kwotę wykorzystaną przez dłużnika
do dnia otwarcia postępowania.
Art. 83. 1. Wierzytelność zabezpieczoną hipoteką lub wpisem w rejestrze na majątku
dłużnika położonym za granicą umieszcza się w spisie wierzytelności, jeżeli złożony zostanie
dowód wykreślenia wpisu o zabezpieczeniu.
2. Złożenie dowodu wykreślenia wpisu o zabezpieczeniu nie jest wymagane, jeśli
postępowanie restrukturyzacyjne zostało uznane w kraju, w którym znajduje się przedmiot
zabezpieczenia.
Art. 84. 1. Wierzytelność w walucie obcej umieszcza się w spisie wierzytelności po
przeliczeniu na pieniądze polskie według średniego kursu walut obcych w Narodowym
Banku Polskim z dnia otwarcia postępowania, a gdy takiego kursu nie było − według średniej
ceny rynkowej z tej daty.
2. Umieszczenie w spisie wierzytelności w przeliczeniu na pieniądze polskie nie
powoduje przekształcenia zobowiązania wyrażonego w walucie obcej na zobowiązanie
w pieniądzach polskich, w szczególności wykonanie zobowiązania w ramach realizacji
układu następuje w walucie obcej, chyba że propozycje układowe stanowią inaczej.
– 32 –
Art. 85. 1. Spis wierzytelności sporządza nadzorca lub zarządca na podstawie ksiąg
rachunkowych, innych dokumentów dłużnika, wpisów w księgach wieczystych oraz
rejestrach.
2. W postępowaniu sanacyjnym otwartym na podstawie uproszczonego wniosku
złożonego zgodnie z art. 323 ust. 1 spis wierzytelności sporządza się w zakresie, w jakim jest
to możliwe, na podstawie spisu wierzytelności sporządzonego we wcześniejszym
postępowaniu restrukturyzacyjnym.
Art. 86. Jeżeli propozycje układowe przewidują podział wierzycieli na grupy, spis
wierzytelności sporządza się z uwzględnieniem zaproponowanego podziału.
Art. 87. 1. W spisie wierzytelności odrębnie umieszcza się wierzytelności objęte
układem z mocy prawa oraz wierzytelności objęte układem za zgodą wierzyciela.
2. W spisie wierzytelności umieszcza się w osobnych rubrykach:
1)
liczbę porządkową;
2)
imię i nazwisko wierzyciela, jego nazwę oraz PESEL lub numer KRS wierzyciela,
a w przypadku ich braku, inne dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację,
miejsce zamieszkania albo siedzibę, adres, a gdy wierzycielem jest spółka osobowa lub
osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej,
której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną − reprezentantów spółki lub osoby
prawnej, w tym likwidatorów, jeżeli są ustanowieni;
3)
sumę wierzytelności i sumę, według której będzie obliczany głos wierzyciela
w głosowaniu nad układem; w przypadku wierzytelności zabezpieczonych sumę tę
oznacza się według tej części wierzytelności, która prawdopodobnie nie będzie
zaspokojona z przedmiotu zabezpieczenia;
4)
informację o istnieniu i rodzaju zabezpieczenia wierzytelności;
5)
informację, czy wierzytelność jest uzależniona od warunku zawieszającego;
6)
informację, czy wierzycielowi przysługuje prawo potrącenia;
7)
informację, czy w stosunku do wierzyciela zachodzą okoliczności wskazane w art. 109
ust. 1 i art. 116;
8)
uzasadnienie;
9)
oświadczenie dłużnika o uznaniu lub odmowie uznania wierzytelności oraz o tym, czy
w stosunku do wierzycieli ujętych w spisie wierzytelności zachodzą okoliczności
wskazane w art. 101 ust. 1 lub art. 113;
– 33 –
10) dla wierzytelności, które są objęte układem za zgodą wierzyciela – informację, czy
wierzyciel wyraził zgodę na objęcie wierzytelności układem;
11) sumę wszystkich wierzytelności, a jeżeli w spisie wierzytelności jest uwzględniony
podział wierzycieli na grupy, również sumę wierzytelności dla każdej grupy.
3. Uzasadnienie, o którym mowa w ust. 2 pkt 8, obejmuje wskazanie stanu faktycznego,
z którego wynika wierzytelność, oraz dokumentów jej dotyczących.
4. Jeżeli dłużnik nie złożył oświadczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 9, nadzorca lub
zarządca zamieszcza w spisie wierzytelności informację, że dłużnik oświadczenia nie złożył,
z podaniem przyczyny.
Art. 88. W spisie wierzytelności spornych należy zwięźle przedstawić podstawę sporu.
Przepis art. 87 stosuje się odpowiednio.
Art. 89. 1. Spis wierzytelności i spis wierzytelności spornych składa się w postaci
elektronicznej. Podlegają one zamieszczeniu w Centralnym Rejestrze Restrukturyzacji
i Upadłości.
2. O dacie złożenia spisu wierzytelności i spisie wierzytelności spornych obwieszcza się.
Art. 90. 1. W przyspieszonym postępowaniu układowym dłużnik może zgłosić
zastrzeżenia co do ujęcia wierzytelności w spisie.
2. Wierzytelności, co do których dłużnik zgłosił zastrzeżenia, są wierzytelnościami
spornymi. Sędzia-komisarz dokonuje odpowiednich zmian spisu wierzytelności oraz spisu
wierzytelności spornych.
Art. 91. 1. W postępowaniu układowym oraz sanacyjnym, w terminie dwóch tygodni od
dnia obwieszczenia, o którym mowa w art. 89 ust. 2, uczestnicy postępowania mogą złożyć
do sędziego-komisarza sprzeciw co do ujęcia wierzytelności w spisie wierzytelności. Dłużnik
może złożyć sprzeciw, o ile spis wierzytelności nie jest zgodny z jego oświadczeniem. Jeżeli
dłużnik nie złożył oświadczenia, może złożyć sprzeciw tylko wtedy, gdy wykaże, że nie
złożył oświadczenia z przyczyn od niego niezależnych.
2. W tym samym terminie dłużnik oraz wierzyciel, który nie został ujęty w spisie
wierzytelności, może złożyć sprzeciw co do pominięcia wierzytelności.
3. Sprzeciw wniesiony po upływie terminu podlega odrzuceniu.
Art. 92. 1. Sprzeciw powinien odpowiadać wymaganiom formalnym pisma
procesowego, a ponadto wskazywać pominiętą lub zaskarżoną wierzytelność oraz zawierać
– 34 –
wniosek co do pominięcia lub ujęcia wierzytelności w spisie wraz z uzasadnieniem
i wskazaniem dowodów na jego poparcie.
2. Sprzeciw co do pominięcia wierzytelności powinien ponadto zawierać:
1)
imię, nazwisko wierzyciela, jego nazwę oraz PESEL lub numer KRS wierzyciela,
a w przypadku ich braku, inne dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację,
miejsce zamieszkania albo siedzibę, adres, a gdy wierzycielem jest spółka osobowa lub
osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej,
której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną reprezentantów spółki lub osoby
prawnej, w tym likwidatorów, jeżeli są ustanowieni;
2)
wskazanie sumy wierzytelności oraz sumy, według której będzie obliczany głos
wierzyciela w głosowaniu nad układem; w przypadku wierzytelności zabezpieczonych
sumę tę oznacza się według tej części wierzytelności, która prawdopodobnie nie będzie
zaspokojona z przedmiotu zabezpieczenia;
3)
wskazanie istnienia i rodzaju zabezpieczenia wierzytelności;
4)
informację, czy w stosunku do wierzyciela zachodzą okoliczności wskazane w art. 109
ust. 1 lub art. 116;
5)
informację, czy wierzytelność jest uzależniona od warunku zawieszającego;
6)
informację, czy wierzycielowi przysługuje prawo potrącenia;
7)
dla wierzytelności, które są objęte układem za zgodą wierzyciela – informację, czy
wierzyciel wyraził zgodę na objęcie wierzytelności układem.
3. Jeżeli sprzeciw nie odpowiada wymaganiom wskazanym w ust. 1 lub 2 lub nie
uiszczono należnej opłaty, stosuje się przepis art. 130 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r.
– Kodeks postępowania cywilnego.
4. Sędzia-komisarz pomija twierdzenia i dowody niepowołane w sprzeciwie, chyba że
strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w sprzeciwie bez swojej winy lub że
uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu
sprawy.
Art. 93. 1. Okoliczności uzasadniające sprzeciw mogą być udowodnione wyłącznie
dokumentami albo dowodem z opinii biegłego.
2. Jeżeli wierzytelność jest stwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu, sprzeciw co
do ujęcia wierzytelności w spisie może być oparty tylko na zdarzeniach powstałych po
zamknięciu rozprawy w sprawie, w której orzeczenie zostało wydane. Zdarzenia te powinny
być stwierdzone dowodem na piśmie.