Rządowy projekt ustawy - Prawo restrukturyzacyjne

– 70 –
stosunków prawnych wiążących wierzycieli z dłużnikiem, z których wynikają zobowiązania
objęte propozycjami układowymi.
3. Niedopuszczalne jest takie sformułowanie kryteriów, o których mowa w ust. 2, które
ma na celu pominięcie wierzyciela przeciwnego zawarciu układu.
4. Wierzycielami objętymi układem częściowym mogą być w szczególności:
1)
wierzyciele finansujący działalność dłużnika poprzez udzielone kredyty, pożyczki i inne
podobne instrumenty;
2)
wierzyciele będący stronami umów o zasadniczym znaczeniu dla funkcjonowania
przedsiębiorstwa dłużnika, w szczególności dostawcy najważniejszych materiałów,
leasingodawcy majątku niezbędnego dla działalności prowadzonej przez dłużnika lub
zleceniodawcy prac, których wykonanie przez dłużnika istotnie wpłynie na dalsze
funkcjonowanie przedsiębiorstwa;
3)
wierzyciele, których wierzytelności zabezpieczone są hipoteką, zastawem, zastawem
rejestrowym, zastawem skarbowym i hipoteką morską na przedmiotach i prawach
niezbędnych do prowadzenia przedsiębiorstwa dłużnika;
4)
wierzyciele posiadający największe wierzytelności określone według sumy.
Art. 179. Jeżeli dłużnik przedstawił wierzycielowi, którego wierzytelności są
zabezpieczone hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym i hipoteką
morską, propozycje układowe przewidujące pełne zaspokojenie jego wierzytelności na
zasadach, które były przewidziane w umowie będącej podstawą ustanowienia zabezpieczenia,
nawet jeżeli umowa ta została skutecznie rozwiązana lub wygasła, albo przewidujące
zaspokojenie wierzyciela w stopniu porównywalnym z tym, jakiego mógł się spodziewać
w razie dochodzenia należności z przedmiotu zabezpieczenia, do objęcia wierzytelności
układem nie jest konieczna zgoda takiego wierzyciela.
Art. 180. 1. Układ częściowy może być przyjęty i zatwierdzony wyłącznie
w postępowaniu o zatwierdzenie układu albo w przyspieszonym postępowaniu układowym.
2. W postępowaniu o zatwierdzenie układu sąd odmawia zatwierdzenia układu w razie
stwierdzenia niezgodności z prawem określonych we wniosku o zatwierdzenie układu
kryteriów wyodrębnienia wierzycieli objętych układem częściowym.
3. Niezwłocznie po złożeniu wniosku o otwarcie przyspieszonego postępowania
układowego sąd stwierdza zgodność z prawem kryteriów wyodrębnienia wierzycieli objętych
układem częściowym. Na postanowienie dłużnikowi przysługuje zażalenie. W terminie
– 71 –
przewidzianym dla wniesienia zażalenia dłużnik może zaproponować inne kryteria
wyodrębnienia wierzycieli. Po uprawomocnieniu się postanowienia stwierdzającego
niezgodność kryteriów wyodrębnienia wierzycieli z prawem sąd umarza postępowanie, chyba
że dłużnik we wskazanym wyżej terminie zaproponował inne kryteria. Kolejna zmiana
kryteriów jest niedopuszczalna.
Art. 181. 1. Propozycje układowe nie mogą przewidywać dla wierzycieli objętych
układem częściowym korzyści, które zmniejszają możliwość zaspokojenia wierzytelności
nieobjętych układem.
2. Jeżeli propozycje układowe przewidują zabezpieczenie wierzytelności objętych
układem częściowym przez ustanowienie na majątku dłużnika hipoteki, zastawu, zastawu
rejestrowego, hipoteki morskiej lub przeniesienie rzeczy, wierzytelności lub innego prawa na
zabezpieczenie, wówczas zabezpieczenia te będą bezskuteczne w stosunku do masy upadłości
lub wierzycieli dłużnika, jeżeli upadłość dłużnika zostanie ogłoszona w ciągu dwóch lat od
dnia wydania postanowienia o zatwierdzeniu układu częściowego albo w tym samym
terminie wniosek o ogłoszenie upadłości dłużnika zostanie oddalony na podstawie art. 13
ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe.
Art. 182. W przypadku samodzielnego zbierania głosów przez dłużnika karta do
głosowania, oprócz elementów wskazanych w art. 210, zawiera wskazanie, że układ ma
charakter częściowy oraz określenie kryteriów decydujących o objęciu wierzycieli układem.
Art. 183. 1. W postępowaniu o zatwierdzenie układu dłużnik ani nadzorca układu nie są
zobowiązani udzielać informacji o sytuacji majątkowej dłużnika i możliwości wykonania
układu wierzycielom nieobjętym układem częściowym.
2. Wierzyciele nieobjęci układem częściowym posiadają prawo zgłaszania zastrzeżeń,
o których mowa w art. 213 ust. 2, wyłącznie w zakresie niezgodnego z prawem określenia
wierzycieli objętych układem częściowym oraz w zakresie zgodności propozycji układowych
z przepisem art. 181 ust. 1.
Art. 184. Układ częściowy jest przyjęty, jeżeli większość wierzycieli, którzy oddali
ważny głos, mających łącznie dwie trzecie sumy wierzytelności przysługującej wierzycielom
objętym układem częściowym i uprawnionym do głosowania, głosowała za przyjęciem
układu.
Art. 185. 1. Układ obejmuje wierzycieli, którzy spełniają kryteria, o których mowa
w art. 178 ust. 2, i zostali ujęci w spisie wierzytelności lub stawili się na zgromadzeniu,
– 72 –
przedkładając sędziemu-komisarzowi tytuł egzekucyjny lub zostali dopuszczeni do udziału
w zgromadzeniu na podstawie przepisu art. 107 ust. 3. Przepisu art. 164 ust. 1 nie stosuje się.
2. W postanowieniu o zatwierdzeniu układu sąd wskazuje wierzycieli objętych układem.
Art. 186. Zażalenie na postanowienie o zatwierdzeniu układu mogą wnieść również
wierzyciele nieobjęci układem, przy czym mogą oni zgłaszać wyłącznie zarzuty naruszenia
przepisów art. 178 oraz art. 181 ust. 1.
Art. 187. Niedopuszczalne jest objęcie układem częściowym wierzytelności objętej
wcześniej zawartym układem częściowym, chyba że układ ten został uchylony.
TYTUŁ VIII
Przepisy ogólne dotyczące postępowania restrukturyzacyjnego
Art. 188. 1. Dzień wydania postanowienia o otwarciu przyspieszonego postępowania
układowego, postępowania układowego lub postępowania sanacyjnego jest dniem otwarcia
postępowania restrukturyzacyjnego.
2. W postępowaniu o zatwierdzenie układu uznaje się, że skutki otwarcia postępowania
restrukturyzacyjnego powstają z dniem układowym.
Art. 189. 1. W razie otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego wszystkich
wspólników spółki cywilnej sąd łączy do wspólnego rozpoznania sprawy restrukturyzacyjne
prowadzone wobec wspólników tej spółki. Jeżeli otwarto postępowania w różnych sądach,
właściwy do dalszego prowadzenia połączonych postępowań jest sąd, który pierwszy wydał
postanowienie o otwarciu postępowania.
2. W postanowieniu o połączeniu spraw sąd wyznacza jednego sędziego-komisarza. Sąd
może również wyznaczyć jednego nadzorcę sądowego albo zarządcę do wszystkich
połączonych spraw, powołać jedną radę wierzycieli i wyznaczyć wspólne zgromadzenie
wierzycieli.
3. Dla każdego z dłużników sporządza się osobne spisy wierzytelności oraz głosuje się
i przyjmuje odrębne układy.
4. Wynagrodzenie nadzorcy sądowego i zarządcy oraz koszty postępowania pokrywa się
z masy układowej lub sanacyjnej poszczególnych dłużników w częściach określonych przez
sąd przy odpowiednim uwzględnieniu kryteriów przyznawania wynagrodzenia.
5. Przepisy ust. 1−4 stosuje się odpowiednio w razie otwarcia postępowania
restrukturyzacyjnego osobowej spółki handlowej oraz jej wspólników ponoszących
– 73 –
odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem, a także
jeżeli sąd uzna za uzasadnione połączenie postępowań restrukturyzacyjnych prowadzonych
wobec innych dłużników, w szczególności wobec podmiotów powiązanych oraz małżonków.
6. Organy postępowań restrukturyzacyjnych zobowiązane są do współpracy, mając na
uwadze cele postępowania restrukturyzacyjnego.
Art. 190. 1. Niedopuszczalne
jest
wszczęcie
kolejnego
postępowania
restrukturyzacyjnego, jeżeli wcześniejsze postępowanie restrukturyzacyjne nie zostało
zakończone lub prawomocnie umorzone.
2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku postępowań dotyczących układów
częściowych, jeżeli objęci są nimi różni wierzyciele. W przypadku postępowania
o zatwierdzenie układu dłużnik jest zobowiązany zawrzeć umowę z tym samym nadzorcą
układu, a w przyspieszonym postępowaniu układowym, sąd rozpoznający późniejszy wniosek
zobowiązany jest powołać do pełnienia funkcji nadzorcy sądowego i sędziego-komisarza te
same osoby, które pełnią funkcję we wcześniej wszczętym postępowaniu, chyba że istnieją ku
temu przeszkody.
Art. 191. 1. W toku postępowania sanacyjnego jest dopuszczalne złożenie wniosku
o zatwierdzenie układu częściowego lub wniosku o otwarcie przyspieszonego postępowania
układowego, w którym ma być zawarty układ częściowy, pod warunkiem że wierzyciele
objęci układem częściowym są wierzycielami nieobjętymi układem z mocy prawa oraz nie
wyrazili zgody w postępowaniu sanacyjnym na objęcie ich układem.
2. Sąd, otwierając przyspieszone postępowanie układowe, nie wyznacza nadzorcy
sądowego ani sędziego-komisarza. Prawa i obowiązki sędziego-komisarza i nadzorcy
sądowego pełni sędzia-komisarz i zarządca ustanowiony w postępowaniu sanacyjnym.
3. Zatwierdzenie układu częściowego nie ma wpływu na tok postępowania sanacyjnego.
Treść układu częściowego może przewidywać, że układ będzie skuteczny po prawomocnym
zatwierdzeniu układu zawartego w postępowaniu sanacyjnym.
Art. 192. 1. Sąd i sędzia-komisarz orzeka na posiedzeniu niejawnym, jeżeli ustawa nie
stanowi inaczej.
2. Sąd albo sędzia-komisarz może przeprowadzić postępowanie dowodowe w całości
lub w części na posiedzeniu niejawnym, także wówczas, gdy wyznaczono rozprawę.
3. Jeżeli zachodzi potrzeba przeprowadzenia dowodu z przesłuchania dłużnika,
nadzorcy sądowego, zarządcy, wierzyciela, członka rady wierzycieli lub innych osób, sąd
– 74 –
albo sędzia-komisarz, stosownie do okoliczności, przesłuchuje ich na posiedzeniu
i z przesłuchania sporządza protokół, niezależnie od stawiennictwa innych osób
zainteresowanych, bądź odbiera od osób przesłuchiwanych oświadczenia na piśmie;
oświadczenie to stanowi dowód w sprawie.
4. Sąd albo sędzia-komisarz może zarządzić również, aby oświadczenie na piśmie,
o którym mowa w ust. 3, zawierało podpis notarialnie poświadczony.
5. Nieobecność osoby, o której mowa w ust. 3, wezwanej na posiedzenie lub niezłożenie
przez tę osobę oświadczenia na piśmie, nawet z przyczyn usprawiedliwionych, nie tamuje
postępowania.
Art. 193. Jeżeli nadzorca sądowy albo zarządca uzna za konieczne ustalenie
okoliczności sprawy w drodze postępowania dowodowego, składa sędziemu-komisarzowi
wniosek o przeprowadzenie dowodu. W razie uwzględnienia wniosku postępowanie
dowodowe prowadzi sędzia-komisarz.
Art. 194. 1. W postępowaniu restrukturyzacyjnym orzeczenia zapadają w formie
postanowień.
2. Postanowienia zapadłe w postępowaniu restrukturyzacyjnym zamieszcza się
w Centralnym Rejestrze Restrukturyzacji i Upadłości. Postanowienia te są dostępne dla
uczestników postępowania.
Art. 195. 1. Postanowienia wydane na posiedzeniu niejawnym doręcza się dłużnikowi,
osobom, których postanowienie dotyczy, oraz nadzorcy albo zarządcy, jeżeli ustawa nie
stanowi inaczej. Nie doręcza się poszczególnym wierzycielom postanowień dotyczących
ogółu wierzycieli.
2. Nadzorcy, zarządcy oraz uczestnikowi postępowania doręcza się pisma oraz
postanowienia, o których mowa w ust. 1, w drodze doręczenia elektronicznego, jeżeli wnieśli
pismo za pośrednictwem Centralnego Rejestru Restrukturyzacji i Upadłości albo wybrali
doręczanie elektroniczne za pośrednictwem tego rejestru. Przepis art. 1311 § 2 ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio.
Art. 196. 1. Obwieszczenia w przypadkach przewidzianych w ustawie dokonuje się
w Centralnym Rejestrze Restrukturyzacji i Upadłości.
2. Na wniosek nadzorcy sądowego albo zarządcy lub z urzędu sędzia-komisarz może
zarządzić dokonanie obwieszczenia również w inny sposób.