Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks karny skarbowy, ustawy - Kodeks postępowania karnego, oraz ustawy - Kodeks karny wykonawczy

Druk nr 241


Warszawa, 25 listopada 2011 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja







Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej



Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:


- o zmianie ustawy - Kodeks karny,
ustawy - Kodeks karny skarbowy,
ustawy - Kodeks postępowania karnego,
oraz
ustawy
-
Kodeks
karny
wykonawczy.


Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy panią poseł Beatę Kempę.

(-) Jacek Bogucki; (-) Andrzej Dera; (-) Mieczysław Golba; (-) Patryk Jaki;
(-) Mariusz Orion Jędrysek; (-) Beata Kempa; (-) Arkadiusz Mularczyk;
(-) Jerzy Rębek; (-) Józef Rojek; (-) Andrzej Romanek; (-) Edward Siarka;
(-) Piotr Szeliga; (-) Tadeusz Woźniak; (-) Marzena Dorota Wróbel; (-) Jan
Ziobro; (-) Jarosław Żaczek.

Projekt

U S T A W A

z dnia


o zmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy – Kodeks karny skarbowy, ustawy
– Kodeks postępowania karnego oraz ustawy – Kodeks karny wykonawczy


Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88,
poz. 553, z późn. zm.1)) art. 45 otrzymuje brzmienie:
„Art. 45. § 1. Jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa,
chociażby
pośrednio,
korzyść
majątkową
niepodlegającą
przepadkowi
przedmiotów
wymienionych w art. 44 § 1 lub 6, sąd orzeka
przepadek
takiej
korzyści.
Jeżeli
orzeczenie
przepadku korzyści majątkowej nie jest możliwe,
orzeka się przepadek jej równowartości. Przepadku
nie orzeka się w całości lub w części, jeżeli korzyść
majątkowa lub jej równowartość podlega zwrotowi
pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi.
§ 2. W razie skazania za przestępstwo, z którego
popełnienia sprawca osiągnął, chociażby pośrednio,
korzyść majątkową znacznej wartości, uważa się, że
mienie, które sprawca objął we władanie lub do
którego
uzyskał
jakikolwiek
tytuł
w
czasie
popełnienia przestępstwa lub po jego popełnieniu, do
chwili wydania chociażby nieprawomocnego wyroku,
stanowi korzyść majątkową uzyskaną z popełnienia
przestępstwa,
chyba
że
sprawca
lub
inna
zainteresowana
osoba
wykaże
legalność
pochodzenia mienia i środków służących do jego
nabycia.
§ 3.
W razie skazania za przestępstwo:
- o charakterze terrorystycznym lub
- zagrożone karą pozbawienia wolności, której
górna granica jest nie niższa niż 8 lat i popełnione
w zorganizowanej grupie albo związku, mającym na
celu popełnienie przestępstwa, lub
- określone w art. 228 § 5 lub art. 229 § 4,
sąd orzeka przepadek mienia, które sprawca objął
we władanie lub do którego uzyskał jakikolwiek tytuł
do chwili wydania chociażby nieprawomocnego
wyroku, chyba że sprawca lub inna zainteresowana
osoba wykaże legalność pochodzenia mienia
i środków służących do jego nabycia. Przepadku
nie orzeka się w odniesieniu do składników mienia
podlegających zwrotowi pokrzywdzonemu lub
innemu podmiotowi.
§ 4.
Przepisy § 2 i 3 stosuje się także do mienia, które
weszło w skład małżeńskiej wspólności majątkowej.
§ 5.
Jeżeli okoliczności sprawy wskazują na duże
prawdopodobieństwo, że mienie stanowiące korzyść
majątkową podlegającą przepadkowi zgodnie z § 1 i
2
zostało
przeniesione
faktycznie
lub
pod
jakimkolwiek tytułem prawnym na osobę fizyczną,
prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą
osobowości prawnej, uważa się, że mienie to należy
do sprawcy, chyba że ta osoba lub jednostka
organizacyjna nie wiedziała i wykaże, że nawet przy
dołożeniu należytej staranności nie mogła się
dowiedzieć, że mienie to stanowiło korzyść
majątkową
pochodzącą,
chociażby
pośrednio,
z przestępstwa.
§ 6.
Osoba fizyczna, prawna lub jednostka organizacyjna
niemająca osobowości prawnej, która nabyła mienie
stanowiące
korzyść
majątkową
podlegającą
przepadkowi zgodnie z § 1 i 2, chociażby następnie
mieniem
tym
rozporządziła
dalej,
odpowiada
solidarnie wraz ze sprawcą całym swoim majątkiem
za zwrot korzyści majątkowej lub jej równowartości
Skarbowi Państwa, chyba że ta osoba lub jednostka
organizacyjna nie wiedziała i wykaże, że nawet przy
dołożeniu należytej staranności nie mogła się
dowiedzieć, że mienie to stanowiło korzyść
majątkową, pochodzącą, chociażby pośrednio, z
przestępstwa, a także wykaże, że nabyła je
odpłatnie.
Odpowiedzialność
osoby
fizycznej,
prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej
osobowości prawnej, która nabyła mienie stanowiące
korzyść
majątkową
podlegającą
przepadkowi
zgodnie z § 1 i 2, jest ograniczona do wartości
nabytego mienia. Osoba ta lub jednostka
organizacyjna nie jest jednak odpowiedzialna, jeżeli
nabyła mienie od osoby, która nie ponosi odpowie-
dzialności za zwrot korzyści majątkowej, chyba że
wiedziała lub z łatwością mogła się dowiedzieć, że
nabywane mienie stanowiło korzyść majątkową
pochodzącą z przestępstwa.
§ 7.
Przepis § 6 stosuje się odpowiednio do zwrotu
korzyści
majątkowej
lub
jej
równowartości
pokrzywdzonemu
lub
innemu
uprawnionemu
podmiotowi.
§ 8.
Uważa się, że osoba fizyczna, która jest osobą
najbliższą dla sprawcy, wie, że mienie stanowi
korzyść majątkową pochodzącą z prze-stępstwa, a w
przypadku
osoby
prawnej
lub
jednostki
organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
jeżeli sprawca lub osoba mu najbliższa wchodziła w
skład organów osoby prawnej albo była uprawniona
do kierowania lub reprezentowania jednostki
organizacyjnej w chwili nabycia.
§ 9.
Przepisy § 5-7 stosuje się odpowiednio do
przepadku mienia, o którym mowa w § 3, wyłącznie
w odniesieniu do mienia, które sprawca objął we
władanie lub do którego uzyskał jakikolwiek tytuł w
czasie popełnienia przestępstwa lub po jego
popełnieniu,
do
chwili
wydania
chociażby
nieprawomocnego wyroku.
§ 10. Przepadkowi, o którym mowa w § 1 i 2, podlegają
także wszelkie przychody, jakie sprawca lub inny
podmiot czerpał z uzyskanej, chociażby pośrednio,
korzyści majątkowej.