Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks karny skarbowy, ustawy - Kodeks postępowania karnego, oraz ustawy - Kodeks karny wykonawczy

§ 11. W razie współwłasności orzeka się przepadek udziału
należącego do sprawcy lub jego równowartości.
Jeżeli korzyść lub mienie, o których mowa w § 1-3,
są włączone do majątku wspólnego małżonków,
orzeka się przepadek tej korzyści lub tego mienia
w całości.
§ 12. Domniemania, o których mowa w § 2, 5 i 8, stosuje
się
także
przy
dokonaniu
zabezpie-czenia
przewidzianego w art. 291 i 291a Kodeksu
postępowania karnego oraz przy egzekucji
przepadku korzyści majątkowej i przepadku mienia.
§ 13. Sprawca lub inna osoba zainteresowana, o których
mowa w § 2 i 3, oraz osoba lub jednostka
organizacyjna, o których mowa w § 5 i 8, może
wystąpić
przeciwko
Skarbowi
Państwa
z
powództwem o obalenie domniemań określonych w
tych przepisach lub z powództwem o ustalenie
legalności pochodzenia mienia i środków służących
do jego nabycia.
§ 14. Objęte przepadkiem mienie przechodzi na własność
Skarbu Państwa z chwilą uprawomocnienia się
wyroku. W przypadku wniesienia powództwa, o
którym mowa w § 13, przed uprawomocnieniem się
wyroku orzekającego przepadek, przejście na
własność
Skarbu
Państwa
mienia
objętego
przepadkiem
nie
może
nastąpić
do
czasu
prawomocnego rozstrzygnięcia tego powództwa.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy
(Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 33 otrzymuje brzmienie:
„Art. 33. § 1. Jeżeli
sprawca
osiągnął
z
popełnienia
przestępstwa skarbowego, chociażby pośre-dnio,
korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi
przedmiotów określonych w art. 29 pkt 1 lub 4,
sąd orzeka środek karny przepadku tej korzyści.
W razie niemożności orzeczenia środka karnego
przepadku korzyści majątkowej orzeka się środek
karny ściągnięcia jej równowartości pieniężnej.
Środka karnego przepadku korzyści majątkowej
lub ściągnięcia jej równowartości pieniężnej nie
orzeka się w całości lub w części, jeżeli korzyść
majątkowa lub jej równowartość pieniężna
podlega
zwrotowi
innemu
uprawnionemu
podmiotowi.
§ 2. W razie skazania za przestępstwo skarbowe, z
którego popełnienia sprawca osiągnął, chociażby
pośrednio, korzyść majątkową dużej wartości,
uważa się, że mienie, które sprawca objął we
władanie lub do którego uzyskał jakikolwiek tytuł
w czasie popełnienia przestępstwa skarbowego
lub po jego popełnieniu, do chwili wydania
chociażby nieprawomocnego wyroku, stanowi
korzyść
majątkową
uzyskaną
z popełnienia
przestępstwa skarbowego, chyba że sprawca lub
inna zainteresowana osoba wykaże legalność
pochodzenia mienia i środków służących do jego
nabycia.
§ 3. W razie skazania za przestępstwo skarbowe
zagrożone karą pozbawienia wolności, której
górna granica nie jest niższa niż 5 lat,
i popełnione w zorganizowanej grupie albo
związku,
mającym
na
celu
popełnienie
przestępstwa skarbowego, sąd orzeka przepadek
mienia, które sprawca objął we władanie lub do
którego uzyskał jakikolwiek tytuł do chwili
wydania chociażby nieprawomocnego wyroku,
chyba że sprawca lub inna zainteresowana
osoba wykaże legalność pochodzenia mienia
i środków służących do jego nabycia. Przepadku
nie orzeka się w odniesieniu do składników
mienia
podlegających
zwrotowi
innemu
uprawnionemu podmiotowi.
§ 4. Przepisy § 2 i 3 stosuje się także do mienia, które
weszło
w
skład
małżeńskiej
wspólności
majątkowej.
§ 5. Jeżeli okoliczności sprawy wskazują na duże
prawdopodobieństwo, że mienie stanowiące
korzyść majątkową podlegającą przepadkowi
zgodnie z § 1 i 2 zostało przeniesione faktycznie
lub pod jakimkolwiek tytułem prawnym na osobę
fizyczną, prawną lub jednostkę organizacyjną
niemającą osobowości prawnej, uważa się, że
mienie to należy do sprawcy, chyba że ta osoba
lub jednostka organizacyjna nie wiedziała i
wykaże, że nawet przy dołożeniu należytej
staranności nie mogła się dowiedzieć, że mienie
to stanowiło korzyść majątkową pochodzącą,
chociażby pośrednio, z przestępstwa.
§ 6. Osoba
fizyczna,
prawna
lub
jednostka
organizacyjna niemająca osobowości prawnej,
która
nabyła
mienie
stanowiące
korzyść
majątkową podlegającą przepadkowi zgodnie z §
1 i 2, chociażby następnie mieniem tym
rozporządziła dalej, odpowiada solidarnie wraz ze
sprawcą całym swoim majątkiem za zwrot
korzyści majątkowej lub jej równowartości
Skarbowi Państwa, chyba że ta osoba lub
jednostka organizacyjna nie wiedziała i wykaże,
że nawet przy dołożeniu należytej staranności nie
mogła się dowiedzieć, że mienie to stanowiło
korzyść majątkową, pochodzącą, chociażby
pośródnio, z przestępstwa, a także wykaże, że
nabyła je odpłatnie. Odpowiedzialność osoby
fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej
niemającej osobowości prawnej, która nabyła
mienie
stanowiące
korzyść
majątkową
podlegającą przepadkowi zgodnie z § 1 i 2,
ograniczona jest do wartości nabytego mienia.
Osoba ta lub jednostka organizacyjna nie jest
jednak odpowiedzialna, jeżeli nabyła mienie od
osoby, która nie ponosi odpowiedzialności za
zwrot korzyści majątkowej, chyba że wiedziała
lub z łatwością mogła się dowiedzieć, że
nabywane mienie stanowiło korzyść majątkową
pochodzącą z przestępstwa.
§ 7. Przepis § 6 stosuje się odpowiednio do zwrotu
korzyści majątkowej lub jej równowartości
pokrzywdzonemu lub innemu uprawnionemu
podmiotowi.
§ 8. Uważa się, że osoba fizyczna, która jest osobą
najbliższą dla sprawcy, wie, że mienie stanowi
korzyść majątkową pochodzącą z przestępstwa
skarbowego, a w przypadku osoby prawnej lub
jednostki organizacyjnej niemającej osobowości
prawnej, jeżeli sprawca lub osoba mu najbliższa
wchodziła w skład organów osoby prawnej albo
była
uprawniona
do
kierowania
lub
reprezentowania tej jednostki organizacyjnej w
chwili nabycia.
§ 9. Przepisy § 5-7 stosuje się odpowiednio do
przepadku mienia, o którym mowa w § 3,
wyłącznie w odniesieniu do mienia, które
sprawca objął we władanie lub do którego
uzyskał jakikolwiek tytuł w czasie popełnienia
przestępstwa
skarbowego
lub
po
jego
popełnieniu,
do
chwili
wydania
chociażby
nieprawomocnego wyroku.
§ 10. Przepadkowi, o którym mowa w § 1 i 2,
podlegają także wszelkie przychody, jakie
sprawca lub inny podmiot czerpał z uzyskanej,
chociażby pośrednio, korzyści majątkowej.
§ 11. W razie współwłasności orzeka się przepadek
udziału należącego do sprawcy lub jego
równowartości. Jeżeli korzyść lub mienie, o
których mowa w § 1-3, są włączone do majątku
wspólnego małżonków, orzeka się przepadek tej
korzyści lub tego mienia w całości.
§ 12. Domniemania, o których mowa w § 2, 5 i 8,
stosuje się także przy dokonaniu zabezpieczenia
przewidzianego w art. 131 i 131a oraz przy
egzekucji przepadku korzyści majątkowej i
przepadku mienia.