Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw

– 15 –
i paliw, jak również inne procesy przekształcania termicznego odpadów, w tym pirolizę,
zgazowanie i proces plazmowy, o ile substancje powstające podczas przekształcania są
następnie współspalane z paliwami.
§ 17. 1. Przepisy niniejszego rozdziału dotyczące instalacji spalania lub współspalania
odpadów stosuje się odpowiednio do urządzeń spalania lub współspalania odpadów, traktując
jako istniejące urządzenie spalania lub współspalania odpadów takie urządzenie, które zostało
wyprodukowane przed dniem 28 grudnia 2002 r.
2. Informacje, o których mowa w § 22 ust. 8, które dotyczą urządzenia spalania lub
współspalania odpadów, są przekazywane wojewódzkiemu inspektorowi ochrony
środowiska.
§ 18. Standardy emisyjne ustala się dla instalacji spalania lub współspalania odpadów
innych niż:
1)
instalacje, w których spalane lub współspalane są wyłącznie następujące odpady:
a)
stanowiące biomasę,
b)
promieniotwórcze,
c)
zwłoki zwierzęce, które są unieszkodliwiane zgodnie z rozporządzeniem
Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1069/2009 (Dz. Urz. UE L 300
z 14.11.2009 r., str. 1, z późn. zm.) z dnia 21 października 2009 r. określającym
przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego
nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi i uchylającym rozporządzenie (WE)
nr 1774/2002,
d)
pochodzące z poszukiwań i eksploatacji zasobów ropy naftowej i gazu ziemnego na
platformach wydobywczych oraz spalane na tych platformach;
2)
instalacje doświadczalne wykorzystywane do prac badawczo-rozwojowych, prac
naukowych
i prób mających na celu usprawnienie procesu spalania, przerabiających mniej niż
50 Mg odpadów rocznie;
3)
instalacje do spalania gazów uzyskanych w wyniku zgazowania lub pirolizy odpadów,
które są oczyszczone w stopniu gwarantującym, że ich spalanie nie może spowodować
emisji większych niż w wyniku spalania gazu ziemnego.
§ 19. Standardy emisyjne dla instalacji spalania odpadów określa załącznik nr 7 do
rozporządzenia.
§ 20. Standardy emisyjne dla instalacji współspalania odpadów określa załącznik nr 8 do
rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 21.
§ 21. 1. Standardy emisyjne dla instalacji współspalania odpadów, w przypadku gdy
moc cieplna ze spalania odpadów niebezpiecznych przekracza 40% nominalnej mocy cieplnej
instalacji, określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
2. Standardy emisyjne dla instalacji współspalania odpadów, w przypadku gdy
współspalanie odpadów odbywa się w taki sposób, że głównym celem instalacji nie jest
wytwarzanie energii lub innych produktów, lecz termiczne przekształcanie odpadów, określa
załącznik nr 7 do rozporządzenia.
– 16 –
3. Standardy emisyjne dla instalacji współspalania odpadów, w przypadku
współspalania niepoddanych przeróbce zmieszanych odpadów komunalnych, z wyjątkiem
odpadów innych niż niebezpieczne określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 4
ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach jako odpady o kodach 20 01 i 20 02,
określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
§ 22. 1. Standardy emisyjne dla instalacji spalania odpadów uznaje się za dotrzymane,
jeżeli w przypadku prowadzenia ciągłych pomiarów wielkości emisji substancji są spełnione
jednocześnie następujące warunki:
1)
średnie dobowe wartości stężeń pyłu, substancji organicznych w postaci gazów i par
w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny, chlorowodoru, fluorowodoru,
dwutlenku siarki oraz tlenków azotu, a w przypadku tlenku węgla 97% średnich
dobowych wartości stężeń w ciągu roku kalendarzowego, licząc od początku roku, nie
przekraczają standardów emisyjnych tych substancji określonych, jako średnie dobowe,
w załączniku nr 7 do rozporządzenia;
2)
średnie trzydziestominutowe wartości stężeń pyłu, substancji organicznych w postaci
gazów i par w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny, chlorowodoru,
fluorowodoru, dwutlenku siarki oraz tlenków azotu nie przekraczają wartości A
standardów emisyjnych tych substancji, określonych w załączniku nr 7 do
rozporządzenia, lub 97 % średnich trzydziestominutowych wartości stężeń tych
substancji w ciągu roku kalendarzowego, licząc od początku roku, nie przekracza
wartości B standardów emisyjnych tych substancji, określonych w załączniku nr 7 do
rozporządzenia;
3)
średnie trzydziestominutowe wartości stężeń tlenku węgla nie przekraczają wartości A
standardu emisyjnego tej substancji, określonego w załączniku nr 7 do rozporządzenia,
lub 95% średnich dziesięciominutowych wartości stężeń tej substancji w ciągu 24
godzin nie przekracza wartości B standardu emisyjnego tej substancji, określonego
w załączniku nr 7 do rozporządzenia. W przypadku instalacji spalania odpadów, w
których temperatura gazu powstałego w procesie spalania wynosi co najmniej 1100°C
przez co najmniej dwie sekundy, dla dokonania oceny średnich wartości 10-minutowych
można zastosować okres siedmiodniowy.
2. Standardy emisyjne dla instalacji współspalania odpadów uznaje się za dotrzymane,
jeżeli w przypadku prowadzenia ciągłych pomiarów wielkości emisji substancji średnie
dobowe wartości stężeń pyłu, substancji organicznych w postaci gazów i par w przeliczeniu
na całkowity węgiel organiczny, chlorowodoru, fluorowodoru, dwutlenku siarki, tlenków
azotu oraz tlenku węgla nie przekraczają standardów emisyjnych ustalonych w sposób
określony w załączniku nr 8 do rozporządzenia.
3. W przypadku instalacji współspalania odpadów, dla której standardy emisyjne określa
załącznik nr 7 do rozporządzenia, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1–3, średnie wartości stężeń w okresie
pomiarowym ustalonym dla metali ciężkich oraz dioksyn i furanów nie powinny także
przekraczać standardów emisyjnych określonych odpowiednio w załącznikach nr 7 lub 8 do
rozporządzenia.
– 17 –
5. Dokonując oceny dotrzymywania warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nie
uwzględnia się okresów rozruchu i wyłączania instalacji, o ile w trakcie ich trwania nie są
spalane odpady, a także wpływających na zwiększenie emisji substancji, zakłóceń w pracy
urządzeń ochronnych ograniczających emisję do powietrza do 60 godzin w roku
kalendarzowym, licząc od początku roku.
6. W przypadku wystąpienia przerw w wykonywaniu ciągłych pomiarów wielkości
emisji substancji, przy sprawdzaniu spełniania warunków uznawania standardów emisyjnych
za dotrzymane określonych w ust. 1 i 2, stosuje się przepis § 12 ust. 10.
7. W przypadku prowadzenia okresowych pomiarów wielkości emisji substancji,
standardy emisyjne uznaje się za dotrzymane, jeżeli wartości średnie uzyskane w wyniku
pomiaru nie przekraczają tych standardów.
8. Prowadzący instalację spalania lub współspalania odpadów przekazuje organowi
właściwemu do wydania pozwolenia na emisję informacje o każdym przypadku
niedotrzymania warunków, o których mowa w ust. 1–4, w ciągu 24 godzin od momentu
stwierdzenia ich niedotrzymania.
§ 23. Do przekazania informacji, o których mowa w § 22 ust. 8, stosuje się odpowiednio
przepis § 14.
§ 24. 1. Proces spalania lub współspalania odpadów nie może być kontynuowany przez
okres przekraczający cztery godziny, w następujących warunkach:
1)
dla instalacji spalania odpadów – gdy średnie trzydziestominutowe stężenie substancji
przy zawartości 11% tlenu w gazach odlotowych przekracza:
a)
dla pyłu – 150 mg/m3u, lub
b)
dla tlenku węgla – 100 mg/m3u, lub
c)
dla substancji organicznych wyrażonych jako całkowity węgiel organiczny
– 20 mg/m3u;
2)
dla instalacji współspalania opadów – gdy przekraczane są standardy emisyjne.
2. Łączny czas eksploatacji instalacji spalania lub współspalania odpadów w warunkach,
o których mowa w ust. 1, nie może przekraczać, dla każdej linii technologicznej instalacji
spalania lub współspalania odpadów wyposażonej w odrębne urządzenia ochronne
ograniczające emisję do powietrza, 60 godzin w okresie jednego roku kalendarzowego.
3. W przypadku wystąpienia zakłóceń w procesach technologicznych i operacjach
technicznych lub w pracy urządzeń ochronnych ograniczających emisje do powietrza,
powodujących przekraczanie stężeń lub standardów, o których mowa w ust. 1, wstrzymuje się
podawanie odpadów do instalacji, a jeżeli przekraczanie stężeń lub standardów utrzymuje się,
nie później niż w czwartej godzinie trwania zakłóceń, rozpoczyna się procedurę
zatrzymywania instalacji w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi instalacji.
4. W przypadku przekroczenia określonego w ust. 2 dopuszczalnego łącznego czasu
eksploatacji instalacji spalania lub współspalania odpadów w warunkach, o których mowa
w ust. 1, podawanie odpadów do instalacji spalania lub współspalania odpadów wstrzymuje
się natychmiast, z jednoczesnym natychmiastowym rozpoczęciem procedury zatrzymywania
instalacji w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi instalacji.
– 18 –
5. Podawanie odpadów do instalacji wstrzymuje się natychmiast także w przypadku
spadku temperatury w komorze spalania poniżej 850oC, a przy spalaniu odpadów
niebezpiecznych zawierających ponad 1 % związków fluorowcoorganicznych, w przeliczeniu
na chlor – poniżej 1100oC.
§ 25. 1. Gazy odlotowe z instalacji spalania lub współspalania odpadów odprowadza się
do powietrza w sposób kontrolowany przez komin, którego wysokość jest ustalana w taki
sposób, aby chronić zdrowie ludzi i środowisko.
2. Do palnika pomocniczego, który powinien znajdować się w każdej komorze spalania
w instalacji spalania odpadów i który powinien włączać się automatycznie w przypadku:
1)
spadku temperatury gazów spalinowych po ostatnim doprowadzeniu powietrza spalania
poniżej temperatury określonej w § 24 ust. 5,
2)
w czasie rozruchu i wyłączenia instalacji, w celu zapewnienia utrzymania w tych
okresach temperatury określonej w § 24 ust. 5 oraz do czasu spalenia odpadów
znajdujących się w komorze spalania
– nie podaje się paliw, które mogą spowodować wyższe emisje niż powstające w wyniku
spalania gazu płynnego, gazu ziemnego lub oleju napędowego.
Rozdział 4
Instalacje do przetwarzania azbestu lub produktów zawierających azbest

§ 26. Standardy emisyjne ustala się dla instalacji do przetwarzania azbestu lub
produktów zawierających azbest, jeżeli ilość surowego azbestu zużywana w tych procesach
przekracza 100 kg na rok.
§ 27. 1. Standard emisyjny azbestu wprowadzanego do powietrza kominem wynosi
0,1 mg/m3u.
2. Standard emisyjny pyłu wprowadzanego do powietrza kominem wynosi 0,1 mg/m3u,
jeżeli nie jest oznaczana ilość azbestu w pyle.
§ 28. W przypadku gdy do pomiaru wielkości emisji azbestu nie stosuje się metody
wagowej, lecz metodę mikroskopii optycznej fazowo-kontrastowej, uznaje się standard
emisyjny azbestu wprowadzanego do powietrza kominem za dotrzymany, jeżeli w jednym
mililitrze gazów odlotowych w warunkach umownych znajdują się nie więcej niż dwa włókna
azbestu długości większej niż 5 µm i szerokości mniejszej niż 3 µm, przy czym stosunek
długości do szerokości włókna jest większy niż 3:1.
Rozdział 5
Instalacje do produkcji dwutlenku tytanu

§ 29. Standardy emisyjne ustala się dla instalacji do produkcji dwutlenku tytanu
w przypadku stosowania reakcji sulfatyzacji lub chlorowania.
§ 30. Standard emisyjny pyłu wynosi:
– 19 –
1)
50 mg/m3u – z procesów mielenia surowców, mielenia suchego pigmentu, suszenia
pigmentu i mikronizacji parowej;
2)
150 mg/m3u – z procesów innych niż określone w pkt 1.
§ 31. 1. W przypadku stosowania reakcji sulfatyzacji do produkcji dwutlenku tytanu
standard emisyjny związków siarki, obejmujących dwutlenek siarki, trójtlenek siarki i kwas
siarkowy, w przeliczeniu na dwutlenek siarki, wynosi:
1)
6 kg/Mg wyprodukowanego dwutlenku tytanu, jako wartość średnia roczna –
z procesów rozkładu surowców i kalcynacji;
2)
500 mg/m3 , jako wartość średnia godzinna
u
- z procesu koncentracji odpadowych
roztworów kwaśnych.
2. W przypadku stosowania reakcji chlorowania do produkcji dwutlenku tytanu standard
emisyjny chloru gazowego wynosi 40 mg/m3 , z tym że średnie dobowe stężenia chloru nie
u
mogą przekroczyć 5 mg/m3u.
§ 32. Instalacje do termicznego rozkładu soli powstałych w wyniku unieszkodliwiania
odpadów z procesów produkcji dwutlenku tytanu przy zastosowaniu reakcji sulfatyzacji
wyposaża się w urządzenia ochronne odsiarczające.

Rozdział 6
Instalacje, w których są używane rozpuszczalniki organiczne

§ 33. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1)
LZO – rozumie się przez to lotne związki organiczne, w tym frakcję kreozotu, mające
w temperaturze 293,15 K prężność par nie mniejszą niż 0,01 kPa, względnie posiadające
analogiczną lotność w szczególnych warunkach użytkowania;
2)
emisji całkowitej – rozumie się przez to sumę LZO wprowadzanych do powietrza
w sposób zorganizowany i niezorganizowany;
3)
emisji niezorganizowanej – rozumie się przez to LZO wprowadzane do powietrza
w sposób inny niż z gazami odlotowymi, w tym LZO uwalniane z produktów, chyba że
z przepisów niniejszego rozdziału wynika inaczej;
4)
emisji zorganizowanej LZO – rozumie się przez to LZO wprowadzane do powietrza
w sposób kontrolowany przez komin lub przez urządzenia ograniczające emisję;
5)
farbie drukarskiej – rozumie się przez to każdą mieszaninę, łącznie ze wszystkimi
rozpuszczalnikami organicznymi lub mieszaninami zawierającymi rozpuszczalniki
organiczne, niezbędnymi do jej właściwego zastosowania, którą stosuje się
w działalności drukarskiej do nadruku tekstu lub obrazów na powierzchni;
6)
fluorowcowanych LZO – rozumie się przez to LZO zawierające w cząsteczce co
najmniej jeden atom bromu, chloru, fluoru lub jodu;
7)
instalacji istniejącej – rozumie się przez to instalację użytkowaną w dniu 29 marca
1999 r. lub instalację, dla której wydano pozwolenie przed dniem 1 kwietnia 2001 r. lub
dla której przed tym dniem złożono wniosek o wydanie pozwolenia, a gdy pozwolenie