Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw

– 10 –
4. W przypadku pomiarów ciągłych uznaje się standard emisyjny za dotrzymany, jeżeli
– w odniesieniu do czasu użytkowania źródła w roku kalendarzowym – są spełnione
jednocześnie następujące warunki:
1)
żadna z zatwierdzonych średnich miesięcznych wartości stężeń substancji nie
przekracza standardów emisyjnych, o których mowa w § 7 ust. 1 i 6;
2)
żadna z zatwierdzonych średnich dobowych wartości stężeń substancji nie przekracza
110% standardów emisyjnych, o których mowa w § 7 ust. 1 i 6;
3)
w przypadku źródeł składających się wyłącznie z kotłów, w których spalany jest węgiel,
o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 50 MW, żadna z zatwierdzonych średnich
dobowych wartości stężeń substancji nie przekracza 150 % standardów emisyjnych,
o których mowa w § 7 ust. 1 i 6;
4)
95% wszystkich zatwierdzonych średnich jednogodzinnych wartości stężeń substancji
w ciągu roku nie przekracza 200 % standardów emisyjnych, o których mowa w § 7
ust. 1 i 6.
5. Do dnia 31 grudnia 2015 r. dla źródeł, dla których standardy emisyjne określa się
zgodnie z § 7 ust. 2 i 3, w których gazach odlotowych są prowadzone ciągłe pomiary
wielkości emisji substancji, uznaje się standard emisyjny za dotrzymany, jeżeli są spełnione
jednocześnie następujące warunki:
1)
średnie stężenie substancji dla faktycznych godzin użytkowania źródła, odniesione do
miesiąca kalendarzowego, nie przekroczy standardu emisyjnego, o którym mowa w § 7
ust. 2 i 3;
2)
97% średnich wartości stężeń dwutlenku siarki, 97 % średnich wartości stężeń pyłu oraz
95% średnich wartości stężeń tlenków azotu obliczonych dla faktycznych godzin
użytkowania źródła każdego dnia kalendarzowego dla poprzednich dwóch dni
kalendarzowych, licząc od początku roku, w roku kalendarzowym nie przekroczy 110%
standardów emisyjnych, o których mowa w § 7 ust. 2 i 3.
6. Do dnia 31 grudnia 2015 r. dla źródeł, dla których standardy emisyjne określa się
zgodnie z § 7 ust. 4, w których gazach odlotowych są prowadzone ciągłe pomiary wielkości
emisji substancji uznaje się standard emisyjny za dotrzymany, jeżeli są spełnione
jednocześnie następujące warunki:
1)
żadna z zatwierdzonych średnich dobowych wartości stężeń substancji dla faktycznych
godzin użytkowania źródła nie przekroczy standardów emisyjnych, o których mowa
w § 7 ust. 4;
2)
95% zatwierdzonych średnich jednogodzinnych wartości stężeń substancji w roku
kalendarzowym, licząc od początku roku, nie przekroczy 200% standardów emisyjnych,
o których mowa w § 7 ust. 4.
7. Zatwierdzone wartości średnie stężeń substancji, o których mowa w ust. 4 i 6, określa
się zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 148 ust. 1 ustawy.
8. W przypadku prowadzenia ciągłych pomiarów wielkości emisji substancji w kominie,
wspólnym przewodzie kominowym lub w innym miejscu, w którym pomiar wykonywany jest
dla wszystkich źródeł włączonych do komina lub do wspólnego przewodu kominowego, przy
pracy źródeł lub części źródła, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uznaje się standard emisyjny
– 11 –
za dotrzymany, jeżeli są spełnione warunki określone w ust. 4, z tym że wielkościami, które
nie mogą być przekroczone, są odpowiednio:
a)
średnia obliczona ze standardów emisyjnych, o których mowa w § 7 ust. 1 lub 6,
ważona względem nominalnej mocy cieplnej tych źródeł,
b) 110%, 150% lub 200% średniej, o której mowa w lit. a.
9. Do dnia 31 grudnia 2015 r., w przypadku prowadzenia ciągłych pomiarów wielkości
emisji substancji w kominie, wspólnym przewodzie kominowym lub w innym miejscu,
w którym pomiar wykonywany jest dla wszystkich źródeł włączonych do komina lub
wspólnego przewodu kominowego, przy pracy źródeł lub części źródła, o których mowa w
ust. 1 pkt 1, 2 lub 3, uznaje się standard emisyjny za dotrzymany, jeżeli są spełnione warunki
określone w:
1)
ust. 5, z tym że wielkościami, które nie mogą być przekroczone, są odpowiednio:
a)
średnia obliczona ze standardów emisyjnych, o których mowa w § 7 ust. 2 i 3,
ważona względem nominalnego strumienia objętości gazów odlotowych z tych
źródeł,
b)
110% średniej, o której mowa w lit. a;
2)
ust. 6, z tym że wielkościami, które nie mogą być przekroczone, są odpowiednio:
a)
średnia obliczona ze standardów emisyjnych, o których mowa w § 7 ust. 4, ważona
względem nominalnego strumienia objętości gazów odlotowych z tych źródeł,
b)
200% średniej, o której mowa w lit. a;
3)
przepis pkt 2 stosuje się odpowiednio w przypadku prowadzenia ciągłych pomiarów
wielkości emisji substancji przy jednoczesnej pracy źródeł, dla których warunki
uznawania określa ust. 5 i 6.
10. W przypadku wystąpienia przerw w wykonywaniu ciągłych pomiarów wielkości
emisji substancji, warunki uznawania standardów emisyjnych za dotrzymane, określone
w ust. 4–6, 8 i 9, sprawdza się, przyjmując za wymienione w tych przepisach średnie
wielkości emisji substancji w okresach tych przerw średnie wielkości emisji substancji
w okresie poprzedzającym przerwę równym okresowi przerwy lub wielkości emisji substancji
wyznaczone innymi metodami określonymi w pozwoleniu na emisję.
11. Średnie wartości stężeń substancji, o których mowa w ust. 4 pkt 1–3, ust. 5 pkt 1 i 2
oraz ust. 6 pkt 1, oblicza się z jednogodzinnych średnich wartości stężeń substancji, z tym że
w obliczeniach nie uwzględnia się okresów rozruchu i wyłączania źródła oraz okresów pracy
źródła bez sprawnych urządzeń ochronnych i przerw w dostawach odpowiedniej jakości
i rodzaju paliwa, o których mowa w § 11 ust. 1 i 3 i w § 14 ust. 2 i 3.
12. Przepisy ust. 4–11 stosuje się do źródeł, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 10 i 11
oraz do turbin gazowych innych niż określone w § 7 ust. 4 pkt 2, jeżeli dopuszczalne
wielkości emisji w warunkach ich normalnego funkcjonowania zostały wyrażone
w pozwoleniu na emisję w mg/m3 , z tym że jako standardy emisyjne przyjmuje się określone
u
w pozwoleniu dopuszczalne wielkości emisji w warunkach normalnego funkcjonowania tych
źródeł i turbin gazowych.
13. Dla źródeł, w których spalane jest lokalne paliwo stałe, w przypadku gdy zawartość
siarki w tym paliwie nie pozwala na dotrzymanie standardu emisyjnego dwutlenku siarki,
o którym mowa w § 7 ust. 1 i 6, a prowadzący źródło wykazał przed organem właściwym do
– 12 –
wydania pozwolenia na emisję brak możliwości dotrzymywania tego standardu, uznaje się
standard emisyjny tej substancji za dotrzymany, jeżeli stopień odsiarczania, z zastrzeżeniem
ust. 14 – 16, wynosi co najmniej:
1)
dla źródeł, dla których pozwolenie wydano przed dniem 7 stycznia 2013 r. lub wniosek
o wydanie pozwolenia złożono przed tym dniem, a źródła zostały oddane do
użytkowania nie później niż w dniu 7 stycznia 2014 r. z zastrzeżeniem pkt 2:
a)
92% – dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW i nie
większej niż 300 MW,
b)
96% – dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 300 MW;
2)
dla źródeł, dla których pierwsze pozwolenie wydano przed dniem 27 listopada 2002 r.
lub wniosek o wydanie pozwolenia złożono przed tym dniem, a źródła te zostały oddane
do użytkowania nie później niż w dniu 27 listopada 2003 r.:
a)
80% – dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW i nie
większej niż 100 MW,
b)
90% – dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 100 MW i nie większej
niż 300 MW,
c)
96% – dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 300 MW (dla źródeł
opalanych łupkiem bitumicznym minimalny stopień odsiarczania wynosi 95%);
3)
dla źródeł, dla których pozwolenie wydano po dniu 6 stycznia 2013 r. lub źródeł, które
zostały oddane do użytkowania po dniu 7 stycznia 2014 r.:
a)
93% – dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW i nie
większej niż 300 MW,
b)
97% – dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 300 MW.
14. Do dnia 31 grudnia 2015 r., w przypadku gdy zawartość siarki w paliwie stałym nie
pozwala na dotrzymanie standardu emisyjnego dwutlenku siarki, o którym mowa w § 7 ust. 2
i 3, uznaje się standard emisyjny tej substancji za dotrzymany, jeżeli stopień odsiarczania,
wynosi co najmniej:
1)
60% – dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW i nie większej
niż 100 MW;
2)
70% – dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 100 MW i nie większej niż
300 MW;
3)
90% – dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 300 MW i nie większej niż
500 MW;
4)
92% – dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 500 MW, jeżeli montaż
urządzeń ochronnych odsiarczających rozpoczęto przed dniem 1 stycznia 2001 r.;
5)
94% – dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 500 MW, innych niż
wymienione w pkt 4.
15. Do dnia 31 grudnia 2015 r., w przypadku gdy zawartość siarki w paliwie stałym nie
pozwala na dotrzymanie standardu emisyjnego dwutlenku siarki, o którym mowa w § 7 ust. 4,
uznaje się standard emisyjny tej substancji za dotrzymany, jeżeli:
1)
stężenie dwutlenku siarki nie przekracza 300 mg/m3 , przy zawartości 6
u
% tlenu
w gazach odlotowych, lub stopień odsiarczania wynosi co najmniej 92% – dla źródeł
o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW i nie większej niż 300 MW;
– 13 –
2)
stężenie dwutlenku siarki nie przekracza 400 mg/m3 , przy zawartości 6
u
% tlenu
w gazach odlotowych, i stopień odsiarczania wynosi co najmniej 95% – dla źródeł
o nominalnej mocy cieplnej większej niż 300 MW.
16. W przypadku ustalania wymaganego stopnia odsiarczania dla źródeł o nominalnej
mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW pierwszą i drugą zasadę łączenia stosuje się do źródeł
nowych, a od dnia 1 stycznia 2016 r. - także do źródeł istniejących.
17. W przypadku prowadzenia okresowych pomiarów wielkości emisji substancji,
standardy emisyjne uznaje się za dotrzymane, jeżeli wartości średnie uzyskane w wyniku
pomiaru nie przekraczają tych standardów. W takim przypadku stosuje się przepis ust. 11.
18. Wymagany stopień odsiarczania dla źródeł uznaje się za dotrzymany, jeżeli średni
stopień odsiarczania odniesiony do miesiąca kalendarzowego nie przekracza wartości
określonej w ust. 13–15. W takim przypadku stosuje się przepis ust. 11.
19. Prowadzący źródło, o którym mowa w ust. 13, o nominalnej mocy cieplnej nie
mniejszej niż 50 MW, przekazuje organowi właściwemu do wydania pozwolenia i ministrowi
właściwemu do spraw środowiska, w terminie do końca lutego 2015 r., techniczne
uzasadnienie niewykonalności dotrzymania standardów emisyjnych, o których mowa w § 7
ust. 1 lub 6.
§ 13. 1. W przypadku wystąpienia zakłóceń w pracy urządzeń ochronnych
ograniczających wprowadzanie substancji do powietrza, powodujących, że średnia dobowa
wielkość emisji substancji przekracza standard emisyjny o więcej niż 30%, oraz braku
możliwości przywrócenia normalnych warunków użytkowania źródła w ciągu 24 godzin,
prowadzący instalację ogranicza lub wstrzymuje pracę źródła oraz możliwie jak najszybciej,
lecz nie później niż w ciągu 48 godzin od momentu wystąpienia zakłóceń, przekazuje
informację o zakłóceniach do wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.
2. Łączny czas pracy źródła bez sprawnych urządzeń ochronnych ograniczających
emisję do powietrza nie może przekroczyć 120 godzin w ciągu każdego okresu
dwunastomiesięcznego.
3. Dopuszcza się zwiększenie z 24 i 120 godzin, o których mowa w ust. 1 i 2, ale nie
więcej niż odpowiednio do 72 i 300 godzin w przypadkach uzasadnionych nadrzędną
koniecznością utrzymania dostaw energii lub koniecznością zastąpienia źródła, w którym
nastąpiło zakłócenie w pracy urządzeń ochronnych ograniczających wprowadzanie substancji
do powietrza, przez inne źródło, którego użytkowanie spowodowałoby ogólny wzrost
wielkości emisji substancji.
§ 14. Informacje, o których mowa w:
1)
§ 11 ust. 5 oraz § 13 ust. 1, z podaniem co najmniej rodzaju i lokalizacji źródła oraz
prowadzącego instalację, rodzaju substancji, której standard emisyjny został
przekroczony, czasu wystąpienia zdarzenia i przewidywanego okresu jego trwania;
2)
§ 12 ust. 19
– przekazuje się w postaci papierowej oraz w postaci dokumentu elektronicznego
w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów
realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2013 r. poz. 235), za pośrednictwem
– 14 –
publicznych sieci telekomunikacyjnych w rozumieniu ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. –
Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800, z późn. zm. )).
§ 15. 1. Gazy odlotowe ze źródeł wprowadza się do powietrza w sposób kontrolowany
za pomocą komina o co najmniej jednym przewodzie kominowym, którego wysokość jest
ustalana w taki sposób, aby chronić zdrowie ludzi oraz środowisko.
2. W przypadku gdy nie są dotrzymane standardy emisyjne, o których mowa
w niniejszym rozdziale, stosuje się urządzenia ochronne ograniczające wprowadzanie
substancji do powietrza.

Rozdział 3
Instalacje i urządzenia spalania lub współspalania odpadów

§ 16. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1)
instalacji spalania odpadów – rozumie się przez to instalację wykorzystywaną do
termicznego przekształcania odpadów z odzyskiem lub bez odzysku wytwarzanej
energii cieplnej; obejmuje to spalanie przez utlenianie, jak również inne procesy
przekształcania termicznego, w tym pirolizę, zgazowanie i proces plazmowy, o ile
substancje powstające z przekształcania są następnie spalane;
2)
instalacji współspalania odpadów – rozumie się przez to instalację, której głównym
celem jest wytwarzanie energii lub innych produktów, w której wraz z paliwami są
spalane odpady w celu odzyskania zawartej w nich energii lub w celu ich
unieszkodliwienia; obejmuje to spalanie przez utlenianie odpadów i paliw, jak również
inne procesy przekształcania termicznego odpadów, w tym pirolizę, zgazowanie i proces
plazmowy, o ile substancje powstające podczas przekształcania są następnie
współspalane z paliwami;
3)
urządzeniu spalania odpadów – rozumie się przez urządzenie, w rozumieniu art. 3 pkt 42
ustawy, wykorzystywane do termicznego przekształcania odpadów z odzyskiem lub bez
odzysku wytwarzanej energii cieplnej; obejmuje to spalanie przez utlenianie, jak
również inne procesy przekształcania termicznego, w tym pirolizę, zgazowanie i proces
plazmowy, o ile substancje powstające z przekształcania są następnie spalane;
4)
urządzeniu współspalania odpadów – rozumie się przez urządzenie, w rozumieniu art. 3
pkt 42 ustawy, którego głównym celem jest wytwarzanie energii lub innych produktów,
w którym wraz z paliwami są spalane odpady w celu odzyskania zawartej w nich energii
lub w celu ich unieszkodliwienia; obejmuje to spalanie przez utlenianie odpadów

5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 163,
poz. 1362 i Nr 267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 12, poz. 66, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 170, poz. 1217, Nr 220,
poz. 1600, Nr 235, poz. 1700 i Nr 249, poz. 1834, z 2007 r. Nr 23, poz. 137, Nr 50, poz. 331 i Nr 82,
poz. 556, z 2008 r. Nr 17, poz. 101, Nr 277, poz. 1505, z 2009 r. Nr 11, poz. 59, Nr 18, poz. 97 i Nr 85,
poz. 716, z 2010 r. Nr 81, poz. 530, Nr 86, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 182, poz. 1228, Nr 219, poz. 1443,
Nr 229, poz. 1499 i Nr 238, poz. 1578, z 2011 r. Nr 102, poz. 586 i 587, Nr 134, poz. 779, Nr 153, poz. 903,
Nr 171, poz. 1016, Nr 233, poz. 1381 i Nr 234, poz. 1390, z 2012 r. poz. 908, 1256, 1445 i 1529 oraz
z 2013 r. poz. 1635.