Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw

– 5 –
najwyższy standard emisyjny lub, w przypadku kilku paliw mających ten sam standard,
paliwo, w którym dostarczana jest największa część mocy do źródła wielopaliwowego;
2)
silniku Diesla – rozumie się przez to silnik spalinowy o spalaniu wewnętrznym
pracujący w cyklu Diesla i wykorzystujący zapłon samoczynny do spalania paliwa;
3)
silniku gazowym – rozumie się przez to silnik spalinowy o spalaniu wewnętrznym
pracujący w cyklu Otto i wykorzystujący zapłon iskrowy lub, w przypadku silników
dwupaliwowych, zapłon samoczynny do spalania paliwa;
4)
turbinie gazowej – rozumie się przez to wirujące urządzenie przetwarzające ciepło
w energię mechaniczną (pracę), w skład którego wchodzą w szczególności:
a) komora spalania, w której następuje utlenianie paliwa w celu podgrzania sprężonego
czynnika roboczego,
b) turbina, w której rozpręża się podgrzany czynnik, oddając energię wirnikowi,
c) sprężarka.
§ 6. 1. Standardy emisyjne określa się dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie
mniejszej niż 0,5 MW, innych niż :
1)
źródła, w których produkty spalania wykorzystywane są bezpośrednio do ogrzewania,
suszenia lub każdej innej obróbki przedmiotów lub materiałów w procesach
wytwórczych;
2)
źródła przeznaczone do oczyszczania gazów odlotowych przez spalanie, które nie są
eksploatowane jako niezależne źródła spalania paliw;
3)
źródła do regeneracji katalizatorów w krakowaniu katalitycznym;
4)
źródła do konwersji siarkowodoru w siarkę;
5)
reaktory używane w przemyśle chemicznym;
6)
źródła do opalania baterii koksowniczych;
7)
nagrzewnice Cowpera;
8)
źródła stosowane do napędu pojazdu, statku lub statku powietrznego;
9)
turbiny gazowe i silniki gazowe usytuowane na platformach morskich;
10) silniki Diesla;
11) kotły odzysknicowe w instalacjach do produkcji masy celulozowej;
12) źródła, w których spalane lub współspalane są odpady stałe inne niż biomasa lub odpady
płynne.
§ 7. 1. Standardy emisyjne dwutlenku siarki, tlenków azotu, tlenku węgla lub pyłu,
zwane dalej w niniejszym rozdziale „standardami emisyjnymi”, dla źródeł, dla których
pozwolenie wydano przed dniem 7 stycznia 2013 r. lub dla których wniosek o wydanie
pozwolenia złożono przed tym dniem, a źródła zostały oddane do użytkowania nie później niż
w dniu 7 stycznia 2014 r., zwanych dalej „źródłami istniejącymi”, o nominalnej mocy
cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem
§ 8–10.
2. Standardy emisyjne dla źródeł istniejących, dla których pierwsze pozwolenie lub
odpowiednik pozwolenia wydano przed dniem 1 lipca 1987 r., o nominalnej mocy cieplnej
mniejszej niż 50 MW, a do dnia 31 grudnia 2015 r. lub do innego terminu określonego
– 6 –
w pkt IV załącznika nr 2 do rozporządzenia także dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie
mniejszej niż 50 MW, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 9 .
3. Standardy emisyjne dla źródeł istniejących, dla których pierwsze pozwolenie wydano
po dniu 30 czerwca 1987 r., jeżeli wniosek o wydanie pozwolenia złożono przed dniem
27 listopada 2002 r., a źródła zostały oddane do użytkowania nie później niż w dniu
27 listopada 2003 r., o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 50 MW, a do dnia 31 grudnia
2015 r. także dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, określa
załącznik nr 3 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 9 i 10.
4. Standardy emisyjne dla źródeł istniejących:
1)
dla których wniosek o wydanie pozwolenia złożono po dniu 26 listopada 2002 r., lub
które zostały oddane do użytkowania po dniu 27 listopada 2003 r.,
2)
będących turbinami gazowymi, dla których pozwolenie wydano po dniu 30 czerwca
2002 r., lub które zostały oddane do użytkowania po dniu 27 listopada 2003 r.,
3)
istotnie zmienionych po dniu 27 listopada 2003 r. w sposób, o którym mowa w art. 3 pkt
7 ustawy
– o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 50 MW, a do dnia 31 grudnia 2015 r. także dla
źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, określa załącznik nr 4 do
rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 9.
5. Standardy emisyjne dla źródeł istniejących, które oddano do użytkowania przed
dniem 29 marca 1990 r., dla których prowadzący takie źródła zobowiązał się w pisemnej
deklaracji, złożonej organowi właściwemu do wydania pozwolenia na emisję do dnia
30 czerwca 2004 r., że źródło będzie użytkowane nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2015 r.,
a czas jego użytkowania w okresie od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. nie
przekroczy 20 000 godzin, określa dla tego okresu załącznik nr 5 do rozporządzenia.
6. Standardy emisyjne dla źródeł:
1)
dla których pozwolenie wydano po dniu 6 stycznia 2013 r. lub źródeł, które zostały
oddane do użytkowania po dniu 7 stycznia 2014 r.,
2)
o których mowa w ust. 5, eksploatowanych po dniu 31 grudnia 2015,
3)
o których mowa w art. 146a ust. 1 i 2 ustawy, eksploatowanych po dniu 31 grudnia
2023 r. lub po wykorzystaniu limitu czasu użytkowania odpowiednio 17500 lub
32000 godzin, pomimo złożenia przez prowadzącego instalację pisemnej deklaracji,
w terminie do dnia 1 stycznia 2014 r., że źródło będzie użytkowane nie dłużej niż do
dnia 31 grudnia 2023 r., a czas użytkowania źródła, w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r.
do dnia 31 grudnia 2023 r., nie przekroczy 17 500 godzin albo 32 000 godzin
– zwanych dalej „źródłami nowymi”, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia,
z zastrzeżeniem § 8.
§ 8. 1. Standardy emisyjne dla źródła, do którego stosuje się pierwszą lub drugą zasadę
łączenia, stanowi średnia obliczona ze standardów emisyjnych dla każdej części źródła,
ważona względem ich nominalnej mocy cieplnej.
2. Standardy emisyjne dla każdej części źródła, o którym mowa w ust. 1, stanowią
standardy emisyjne, o których mowa w § 7 lub 10 , odpowiadające całkowitej nominalnej
mocy cieplnej źródła.
– 7 –
3. Przy ustalaniu całkowitej nominalnej mocy cieplnej źródła, o której mowa w ust. 2,
nie uwzględnia się tych części źródła, których nominalna moc cieplna jest mniejsza niż
15 MW.
§ 9. 1. Standardy emisyjne dla źródła wielopaliwowego, w którym są spalane w tym
samym czasie dwa lub więcej rodzajów paliwa, stanowi średnia obliczona ze standardów
emisyjnych, o których mowa w § 7, odpowiadających poszczególnym paliwom i nominalnej
mocy cieplnej źródła, ważona względem mocy cieplnej ze spalania tych paliw; w przypadku
źródła, do którego stosuje się pierwszą lub drugą zasadę łączenia; przepis § 8 ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
2. Standardy emisyjne dla źródła wielopaliwowego, w którym są spalane na przemian
dwa lub więcej rodzajów paliwa, stanowią standardy emisyjne, o których mowa w § 7,
odpowiadające nominalnej mocy cieplnej źródła i spalanemu rodzajowi paliwa; w przypadku
źródła, do którego stosuje się pierwszą lub drugą zasadę łączenia; przepis § 8 ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
3. Standardy emisyjne dla źródła istniejącego wielopaliwowego, w którym są spalane
lub współspalane razem z innymi paliwami pozostałości z procesu przerobu ropy naftowej, na
potrzeby zakładu, w którym jest prowadzony ten proces:
1)
jeżeli moc cieplna ze spalania paliwa dominującego wynosi co najmniej 50% mocy
cieplnej ze spalania wszystkich paliw – stanowią standardy emisyjne, o których mowa
w § 7 ust. 1–5, odpowiadające temu paliwu i nominalnej mocy cieplnej źródła; przepis
§ 8 ust. 2 stosuje się odpowiednio;
2)
jeżeli moc cieplna ze spalania paliwa dominującego wynosi mniej niż 50% mocy
cieplnej ze spalania wszystkich paliw, ustala się, stosując odpowiednio przepis § 8
ust. 2, w następujący sposób:
a) od dwukrotnej najwyższej wartości standardu emisyjnego, o którym mowa w § 7
ust. 1–5, ze spalania jednego z tych paliw, odejmuje się wartość najniższą, następnie
różnicę tę mnoży się przez moc cieplną ze spalania paliwa z najwyższym standardem
emisyjnym, a jeżeli są spalane dwa paliwa z najwyższym standardem emisyjnym,
różnicę tę mnoży się przez wyższą moc cieplną ze spalania tych dwóch paliw,
b) standard emisyjny, o którym mowa w § 7 ust. 1 – 5, ze spalania paliw, poza paliwem
z najwyższym standardem emisyjnym dla źródła, mnoży się przez moc cieplną z ich
spalania,
c) sumę wartości ustalonych w sposób, o którym mowa w lit. a i b, dzieli się przez moc
cieplną ze spalania wszystkich paliw.
4. W przypadku źródeł istniejących wielopaliwowych, z wyjątkiem turbin gazowych
i silników gazowych, zamiast standardów emisyjnych określonych zgodnie z ust. 1 lub ust. 3
mogą być stosowane następujące standardy emisyjne dwutlenku siarki:
1)
1000 mg/m3 , uśrednione dla wszystkich źródeł wielopaliwowych, w których razem
u
z innymi paliwami są spalane pozostałości z procesu przerobu ropy naftowej, na
potrzeby zakładu, w którym jest prowadzony ten proces – w odniesieniu do źródeł, dla
których pozwolenie zostało wydane przed dniem 27 listopada 2002 r. lub dla których
– 8 –
wniosek o wydanie pozwolenia złożono przed dniem 27 listopada 2002 r., a źródła
zostały oddane do użytkowania nie później niż do dnia 27 listopada 2003 r.;
2)
600 mg/m3u, uśrednione dla wszystkich źródeł wielopaliwowych, w których razem
z innymi paliwami są spalane pozostałości z procesu przerobu ropy naftowej, na
potrzeby zakładu, w którym jest prowadzony ten proces – w odniesieniu do źródeł
innych niż określone w pkt 1.
§ 10. 1. W przypadku rozbudowy źródła o całkowitej nominalnej mocy cieplnej nie
mniejszej niż 50 MW oraz w przypadku źródła, które po rozbudowie osiąga całkowitą
nominalną moc cieplną nie mniejszą niż 50 MW, jeżeli rozbudowa źródła istniejącego
nastąpiła po dniu 31 grudnia 2015 r. lub rozbudowa dotyczy źródła nowego, standardy
emisyjne dla dobudowanej części źródła stanowią standardy emisyjne, o których mowa w § 7
ust. 6, odpowiadające całkowitej nominalnej mocy cieplnej źródła po rozbudowie.
2. W przypadku wprowadzenia po dniu 31 grudnia 2015 r. zmiany mogącej mieć
negatywny wpływ na środowisko w źródle istniejącym o nominalnej mocy cieplnej nie
mniejszej niż 50 MW lub w części takiego źródła, standardy emisyjne ze zmienionego źródła
lub ze zmienionej części źródła stanowią standardy emisyjne, o których mowa w § 7 ust. 6,
odpowiadające całkowitej nominalnej mocy cieplnej źródła po zmianie.
§ 11. 1. W przypadku wystąpienia ograniczeń w dostawach paliwa o małej zawartości
siarki dopuszcza się odstępstwo od standardu emisyjnego dwutlenku siarki dla źródła
polegające na zwiększeniu tego standardu o 50%, nie dłużej niż 30 dni w roku
kalendarzowym.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się:
1)
do źródeł, o których mowa w § 7 ust. 5;
2)
do źródeł, w których jest spalane paliwo stałe, dla których pozwolenie wydano przed
dniem 27 listopada 2002 r., lub dla których wniosek o wydanie pozwolenia złożono
przed tym dniem, a źródła zostały oddane do użytkowania nie później niż w dniu
27 listopada 2003 r., w przypadku których czas użytkowania w roku kalendarzowym
(średnia krocząca z pięciu lat) wynosi nie więcej niż:
a)
2000 godzin – do roku 2015,
b)
1500 godzin – od roku 2016 r.;
3)
od dnia 1 stycznia 2016 r. – do źródeł, w których jest spalane paliwo ciekłe, dla których
pozwolenie wydano przed dniem 27 listopada 2002 r., lub dla których wniosek
o wydanie pozwolenia złożono przed tym dniem, a źródła zostały oddane do
użytkowania nie później niż w dniu 27 listopada 2003 r., w przypadku których czas
użytkowania w roku kalendarzowym (średnia krocząca z pięciu lat) wynosi nie więcej
niż 1500 godzin.
3. Od dnia 1 stycznia 2016 r. przepisu ust. 1 nie stosuje się także do części źródła,
o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lit. b i pkt 3, odprowadzającej gazy odlotowe jednym lub
więcej osobnym przewodem wspólnego komina, której czas użytkowania w roku
kalendarzowym (średnia krocząca z pięciu lat) wynosi nie więcej niż 1500 godzin,
w przypadku gdy emisja z każdego przewodu jest monitorowana osobno.
– 9 –
4. W przypadku wystąpienia nagłej przerwy w dostawie paliwa gazowego do źródła,
w którym spalane jest wyłącznie paliwo gazowe, w razie nadrzędnej konieczności utrzymania
dostaw energii, z wyłączeniem źródeł, o których mowa w § 7 ust. 5; dopuszcza się spalanie
innych paliw i odstępstwo od standardów emisyjnych określonych dla tych paliw i źródła
polegające na zwiększeniu tych standardów o 100%, nie dłużej niż 10 dni w roku
kalendarzowym.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 i 4, prowadzący źródło przekazuje informację
organowi właściwemu do wydania pozwolenia na emisję, w ciągu 24 godzin od chwili
wystąpienia ograniczeń w dostawach paliwa o małej zawartości siarki lub nagłej przerwy
w dostawie paliwa gazowego.
§ 12. 1. Standardy emisyjne uznaje się za dotrzymane, jeżeli:
1)
do dnia 31 grudnia 2015 r. – średnie stężenie substancji w gazach odlotowych
odprowadzanych do powietrza wspólnym kominem z różnych źródeł lub z różnych
części źródła, ważone względem strumienia objętości gazów odlotowych, nie
przekroczy średniej obliczonej ze standardów emisyjnych, o których mowa w § 7 lub 8,
dla źródeł lub dla części źródła pracujących w tym samym czasie, ważonej względem
nominalnego strumienia objętości gazów odlotowych z tych źródeł lub części źródła;
2) od dnia 1 stycznia 2016 r.:
a) średnie stężenie substancji w gazach odlotowych odprowadzanych do powietrza
wspólnym kominem z różnych części źródła, do którego stosuje się pierwszą zasadę
łączenia, ważone względem mocy cieplnej, nie przekroczy średniej obliczonej ze
standardów emisyjnych, o których mowa w § 7 ust. 1 i 6 lub w § 8, dla źródeł lub dla
części źródła pracujących w tym samym czasie, ważonej względem ich nominalnej
mocy cieplnej,
b) średnie stężenie substancji w gazach odlotowych odprowadzanych do powietrza
wspólnym kominem z różnych źródeł, do których nie stosuje się zasad łączenia,
ważone względem mocy cieplnej, nie przekroczy średniej obliczonej ze standardów
emisyjnych, o których mowa w § 7 ust. 2–5, dla źródeł pracujących w tym samym
czasie, ważonej względem ich nominalnej mocy cieplnej.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 lit. a stosuje się odpowiednio do źródeł, z których gazy odlotowe
odprowadzane są do powietrza różnymi kominami i do których stosuje się drugą zasadę
łączenia.
3. Do dnia 31 grudnia 2015 r. standardy emisyjne uznaje się za dotrzymane, jeżeli
średnie stężenie dwutlenku siarki w gazach odlotowych, odprowadzanych do powietrza ze
źródeł wymienionych ze względu na dwutlenek siarki w pkt IV.1. załącznika nr 2 do
rozporządzenia, oddanych do użytkowania przed dniem 29 marca 1990 r. i zlokalizowanych
na terenie jednego zakładu, ważone względem strumienia objętości gazów odlotowych, nie
przekroczy średniej obliczonej ze standardów emisyjnych, o których mowa w § 7 ust. 2, dla
źródeł pracujących w tym samym czasie, ważonej względem nominalnego strumienia
objętości gazów odlotowych z tych źródeł.