Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw

– 30 – 
4) 
katalog  działań  służących  osiągnięciu  celów  zarządzania  ryzykiem  powodziowym,  
z uwzględnieniem ich priorytetu, w tym działania:  
a) 
związane ze strategiczną oceną oddziaływania na środowisko, oceną oddziaływania 
przedsięwzięć na środowisko oraz oceną oddziaływania na obszary Natura 2000,  
b) 
związane z kontrolą zagrożeń wypadkami z udziałem substancji niebezpiecznych 
w rozumieniu art. 3 pkt 37 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. –  Prawo ochrony 
środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, z późn. zm.4)),  
c) 
służące osiągnięciu celów środowiskowych, o których mowa w art. 38d ust. 1 i 2, 
art. 38e ust. 1 oraz w art. 38f ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1; 
5) 
w przypadku części międzynarodowego obszaru dorzecza znajdującej się na terytorium 
Rzeczypospolitej Polskiej –  jeżeli  jest  to  możliwe  –  opis metodyki analizy kosztów  
i korzyści służącej ocenie działań o charakterze transgranicznym, podejmowanych przez 
inne państwa członkowskie Unii Europejskiej. 
Art. 14.  Okresem  referencyjnym  dla  określenia  wartości  substancji  zawartych 
w wykazach, o których mowa w art. 113 ust. 3 pkt 1a ustawy zmienianej w art. 1, 
sporządzanych po raz pierwszy, jest rok kalendarzowy wybrany z lat 2008–2010.  
Art. 15.  Do  spraw  wszczętych  i  niezakończonych  przed  dniem  wejścia  w  życie 
niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. 
Art. 16.  Dotychczasowe akty prawa miejscowego wydane na podstawie art. 43 ust. 2a 
ustawy zmienianej w art. 1  zachowują  moc  do  dnia  wejścia  w  życie  aktów  prawa 
miejscowego wydanych na podstawie art. 43 ust. 2a ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu 
nadanym niniejszą ustawą i mogą być zmieniane na podstawie tego przepisu. 
Art. 17.  1. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 38a ust. 1 ustawy 
zmienianej w art. 1  zachowują  moc  do  dnia  wejścia  w  życie  przepisów  wykonawczych 
wydanych na podstawie art. 38a ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym 
niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej 
ustawy, i mogą być zmieniane na podstawie tego przepisu. 
2. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 38a ust. 2 oraz art. 43 ust. 4a ustawy 
zmienianej  w art. 1  zachowują  moc  do  dnia  wejścia  w  życie  przepisów  wykonawczych 
wydanych na podstawie art. 38a ust. 2 oraz art. 43 ust. 4a ustawy zmienianej w art. 1, jednak 
nie  dłużej  niż  przez  18  miesięcy  od  dnia  wejścia  w  życie  niniejszej  ustawy,  i  mogą  być 
zmieniane na podstawie tych przepisów. 
– 31 – 
3. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy zmienianej 
w art. 1  zachowują  moc  do  dnia  wejścia  w  życie  przepisów  wykonawczych  wydanych  na 
podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1, 3 i 4 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym 
niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej 
ustawy. 
Art. 18.  Pierwsze  plany  zarządzania  ryzykiem  powodziowym  dla  obszarów  dorzeczy 
zostaną  opracowane  w  terminie  umożliwiającym  wydanie  rozporządzeń  Rady  Ministrów 
przyjmujących te plany do dnia 22 grudnia 2015 r. 
Art. 19.  1. W latach 2014–2023  maksymalny  limit  wydatków  jednostek  samorządu 
terytorialnego będący skutkiem finansowym wejścia w życie ustawy wynosi 918 mln zł, przy 
czym w: 
1) 
2014 r. – 137 mln zł; 
2) 
2015 r. – 541 mln zł; 
3) 
2016 r. – 30 mln zł; 
4) 
2017 r. – 30 mln zł; 
5) 
2018 r. – 30 mln zł; 
6) 
2019 r. – 30 mln zł; 
7) 
2020 r. – 30 mln zł; 
8) 
2021 r. – 30 mln zł; 
9)   2022 r. – 30 mln zł; 
10)  2023 r. – 30 mln zł. 
2.  W  przypadku  przekroczenia  lub  zagrożenia  przekroczenia  przyjętego  na  dany  rok 
budżetowy  maksymalnego  limitu  wydatków,  o  których  mowa  w  ust.  1,  wprowadza  się 
mechanizmy korygujące polegające na zmniejszeniu kosztów realizacji zadań. 
3.  Minister  właściwy do spraw gospodarki wodnej  monitoruje przekroczenie limitu 
wydatków, o których mowa w ust. 1, oraz w razie potrzeby wdraża mechanizmy korygujące. 
Art. 20. Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia. 
UZASADNIENIE 
 
Głównym  celem  projektu  ustawy  jest  wprowadzenie  regulacji  zapewniających 
w szczególności transpozycję postanowień następujących dyrektyw: 
1)  dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 
2000  r.  ustanawiającej  ramy  wspólnotowego  działania  w  dziedzinie  polityki 
wodnej (Dz. Urz. WE L 327 z 22.12.2000, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie 
wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 5, str. 275); 
2)  dyrektywy Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej  oczyszczania 
ścieków komunalnych  (Dz. Urz. WE L 135 z 30.05.1991,  str.  40,  z  późn.  zm.; 
Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 2, str. 26); 
3)  dyrektywy 2006/118/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 
2006 r. w sprawie ochrony wód podziemnych  przed  zanieczyszczeniem 
i pogorszeniem ich stanu (Dz. Urz. UE L 372 z 27.12.2006, str. 19); 
4)  dyrektywy 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 
2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i  zarządzania  nim  (Dz.  Urz.  UE 
L 288 z 06.11.2007, str. 27). 
Uszczegółowienie transpozycji dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego 
i Rady  z  dnia  23  października  2000  r.  ustanawiającej  ramy  wspólnotowego  działania 
w dziedzinie polityki wodnej, tzw. Ramowej Dyrektywy Wodnej (RDW), jest związane 
z  zarzutami  Komisji  Europejskiej  dotyczącymi  niepełnej  transpozycji  przepisów 
(naruszenie  nr  2007/2246).  Większość  uchybień  podniesionych  przez  Komisję 
Europejską, zarówno w treści zarzutów formalnych, jak i w uzasadnionej opinii, została 
usunięta  ustawą  z  dnia  5  stycznia 2011 r. o zmianie ustawy –  Prawo wodne oraz 
niektórych  innych  ustaw  (Dz.  U.  Nr  32,  poz.  159),  jednakże  przedmiotowy projekt 
ustawy, dążąc do pełnej transpozycji postanowień RDW, przewiduje w szczególności 
wprowadzenie definicji legalnych:  „dobrego  potencjału  ekologicznego”,  „dobrego 
stanu chemicznego wód podziemnych”, „dobrego stanu chemicznego wód 
powierzchniowych”, „dobrego stanu ekologicznego”, „dobrego stanu ilościowego wód 
podziemnych”, „dobrego stanu wód podziemnych”, „dopuszczalnych wartości emisji”, 
„dostępnych zasobów wód podziemnych”, „stanu ekologicznego”, „stanu ilościowego 
wód podziemnych”, „stanu wód podziemnych” oraz „substancji priorytetowych”. 
Przewiduje się także zmianę brzmienia definicji „zanieczyszczenia”.  
Przedmiotowe definicje są wprowadzane do ustawy – Prawo wodne, z uwagi na 
fakt,  że  jak  dotąd  Ramowa  Dyrektywa  Wodna  nie  została  w  tym  zakresie  w  pełni 
transponowana  do  polskiego  porządku  prawnego.  Definicje  te,  w  szczególności 
definicje:  „dobrego  potencjału  ekologicznego”  oraz  definicje  pozostałych  pojęć 
związanych  z  problematyką  klasyfikacji  jednolitych  części  wód,  odnoszą  się  do 
regulacji już obowiązujących na gruncie ustawy – Prawo wodne. Dlatego też, należy 
odczytywać  te  definicje  razem  z  regulacjami  merytorycznymi  wynikającymi 
z przepisów  art.  38a–38k ustawy –  Prawo  wodne,  regulujących  materię  klasyfikacji 
wód i określających cele środowiskowe. Szczególną uwagę należy zwrócić także na 
przepisy art. 38a ust. 1–3  ustawy  –  Prawo  wodne,  zawierające  upoważnienia  do 
wydania aktów wykonawczych regulujących kryteria i sposób oceny stanu jednolitych 
części wód podziemnych (art. 38a ust. 1), elementy klasyfikacji stanu ekologicznego, 
stanu chemicznego oraz potencjału ekologicznego jednolitych części wód, a także typy 
wód powierzchniowych (art. 38a ust. 2) oraz sposób klasyfikacji stanu jednolitych 
części  wód  powierzchniowych  (art.  38a  ust.  3).  Przepisy  aktów  wykonawczych 
wydanych na podstawie wymienionych upoważnień niezwykle szczegółowo regulują 
przedmiotową materię i w zestawieniu z proponowanymi w art. 9 nowymi definicjami 
czynią transpozycję Ramowej Dyrektywy Wodnej pełną w tym obszarze. 
Wprowadzenie definicji legalnej pojęcia: „dopuszczalnych wartości emisji” ma 
na  celu  transpozycję  definicji  tego  pojęcia  zawartej  w art. 2 pkt 40 Ramowej 
Dyrektywy Wodnej. Pojęcie to występuje na gruncie przepisów art. 38c pkt 1 ustawy – 
Prawo wodne. Należy wyjaśnić, że przedmiotową definicję należy odczytywać razem 
z regulacjami  wynikającymi  z  przepisów  wykonawczych  wydanych  na  podstawie 
upoważnienia określonego w art. 45 ust. 1 pkt 1 i 3 tej ustawy, w zakresie, w jakim te 
przepisy określają warunki, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód 
lub do ziemi, w tym najwyższych wartości zanieczyszczeń. Wprowadzenie do ustawy 
– Prawo wodne definicji tego pojęcia czyni pełną transpozycję postanowień Ramowej 
Dyrektywy Wodnej w tym obszarze.  
W odniesieniu do zaproponowanego brzmienia definicji „substancji 
priorytetowych” należy wyjaśnić, że celem wprowadzenia do ustawy – Prawo wodne 
tej  definicji  jest  konieczność  dokonania  transpozycji  definicji  tego  pojęcia,  zawartej 
w art.  2  pkt  30  Ramowej  Dyrektywy  Wodnej.  Jednocześnie  należy  wskazać,  że 
przedmiotowa  definicja  odnosi  się  do  substancji  priorytetowych,  których  wykaz  jest 
2 
zawarty  w przepisach  wykonawczych  wydanych  na  podstawie  upoważnienia 
określonego w art. 38d ust. 4 ustawy – Prawo wodne. Substancje priorytetowe zawarte 
w tym wykazie to substancje priorytetowe określone zgodnie z art. 16 ust. 2 Ramowej 
Dyrektywy Wodnej i wymienione  w  załączniku  X  do  tej  dyrektywy.  Wprowadzenie 
definicji  legalnej  tego  pojęcia  czyni  transpozycję  postanowień  Ramowej  Dyrektywy 
Wodnej w tym obszarze pełną. 
Dodatkowo  projekt  ustawy  doprecyzowuje  regulację  w  zakresie  problematyki 
planowania  w  gospodarowaniu  wodami.  W  szczególności  proponuje  się,  żeby  plany 
gospodarowania  wodami  na  obszarze  dorzecza  były  przyjmowane  w  formie 
rozporządzenia  Rady  Ministrów,  analogicznie  jak w przypadku krajowego planu 
rozdziału uprawnień do emisji dla instalacji objętych systemem handlu uprawnieniami 
do emisji gazów cieplarnianych, o którym mowa w ustawie z dnia 28 kwietnia 2011 r. 
o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, 
poz. 95). Wprowadzenie takiej regulacji ma istotne znaczenie dla roli, jaką odgrywają 
plany gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy w systemie planowania 
w gospodarce  wodnej  oraz  ich  znaczenia  środowiskowego.  Wykluczy  to  także 
wątpliwości  natury  prawnej  w  związku  z  odwoływaniem  się  do  ustaleń  planów 
gospodarowania wodami w treści pozwoleń wodnoprawnych. 
Zaproponowano  również  usunięcie  drobnych  luk  w  transpozycji,  nawet  jeżeli 
nie zostały one jak dotąd wyraźnie podniesione przez Komisję Europejską, ale istnieje 
ryzyko,  że  mogą  one  w  przyszłości  być  przedmiotem kolejnych zarzutów. Należy 
dodać,  że  Komisja  Europejska  w  dniu  27  lutego  2012  r.  wystosowała  do 
Rzeczypospolitej Polskiej dodatkową uzasadnioną opinię w związku z nieprawidłową 
transpozycją art. 8 ust. 1 oraz ust. 2 w połączeniu z załącznikiem V pkt 1.1 oraz 1.3 
Ramowej Dyrektywy Wodnej.  Brak  pełnej  transpozycji  RDW  skutkować  będzie 
nałożeniem  na  Polskę  wysokich  kar  finansowych.  Dodatkowo,  Polska  może  zostać 
zobowiązana  do  zwrotu  środków  finansowych,  jakie  zostały  przyznane  na  realizację 
inwestycji wodnych w Polsce w  ramach programów operacyjnych.  Zmiany w tym 
obszarze obejmują art. 38 ust. 2 ustawy – Prawo wodne, który będzie wskazywał, że 
celem ochrony wód jest osiągnięcie celów środowiskowych dla jednolitych części wód 
powierzchniowych,  jednolitych  części  wód  podziemnych  oraz  obszarów  chronionych, 
o których mowa w art. 113 ust. 4 ustawy – Prawo wodne, a także poprawa jakości wód 
oraz  biologicznych  stosunków  w  środowisku  wodnym  i  na  ternach  podmokłych. 
3