Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw

spraw toczących się pod rządami regulacji dotychczasowych. Jest to więc rozwiązanie 
korzystne dla stron postępowania, ponieważ sprawy, które zostały wszczęte na gruncie 
dawnych przepisów, zostaną na gruncie tych przepisów ostatecznie zakończone. 
Zakłada  się,  że  przepisy  wykonawcze  wydane  na  podstawie  art.  38a  ust.  1 
ustawy  –  Prawo  wodne,  zachowują  moc  do  dnia  wejścia  w  życie  przepisów 
wykonawczych wydanych na podstawie art. 38a ust. 1 ustawy –  Prawo wodne 
w brzmieniu nadanym niniejszą  ustawą,  nie  dłużej  jednak  niż  przez  18  miesięcy  od 
dnia  jej  wejścia  w  życie  i  będą  mogły  być  zmieniane  na  podstawie  tego  przepisu. 
Zakłada się także, że przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1 
i 3 ustawy zmienianej w art. 1, zachowują  moc  do  dnia  wejścia  w  życie  przepisów 
wykonawczych wydanych na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1,  3 i 4 ustawy zmienianej 
w art.  1  w  brzmieniu  nadanym  niniejszą  ustawą,  nie  dłużej  jednak  niż  przez  12 
miesięcy  od  dnia  jej  wejścia  w  życie.  Nie  przewiduje  się  możliwości  zmiany  tych 
przepisów wykonawczych w okresie, w którym będą utrzymane w mocy. Zakłada się 
także, że przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 38 ust. 2 oraz art. 43 ust. 4a 
ustawy – Prawo wodne, zostaną utrzymane w mocy do dnia wejścia w życie nowych 
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 38a ust. 2 oraz art. 43 ust. 4a 
tej ustawy, nie dłużej jednak niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej 
ustawy i będą mogły być zmieniane na podstawie tych przepisów. 
Zmiany wprowadzane w art. 153 ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy – Prawo wodne, mają 
charakter doprecyzowujący, w zawiązku z wprowadzeniem definicji legalnej pojęcia 
„dostępne zasoby wód podziemnych”. Nie zachodzi więc konieczność wprowadzania 
regulacji dostosowujących w zakresie zawartości katastru wodnego. 
Zakłada  się,  że  latach 2014–2023 maksymalny limit wydatków jednostek 
samorządu  terytorialnego  będący  skutkiem  finansowym  wejścia  w  życie  niniejszej 
ustawy będzie wynosił 918 mln zł, przy czym w: 
1)  2014 r. – 137 mln zł; 
2)  2015 r. – 541 mln zł; 
3)  2016 r. – 30 mln zł; 
4)  2017 r. – 30 mln zł; 
5)  2018 r. – 30 mln zł; 
6)  2019 r. – 30 mln zł; 
7)  2020 r. – 30 mln zł; 
19 
8)  2021 r. – 30 mln zł; 
9)  2022 r. – 30 mln zł; 
10)  2023 r. – 30 mln zł. 
W przypadku przekroczenia lub zagrożenia przekroczeniem przyjętego na dany 
rok  budżetowy  maksymalnego  limitu  wydatków,  będą  wprowadzane  mechanizmy 
korygujące polegające na zmniejszeniu kosztów realizacji zadań. Minister właściwy do 
spraw gospodarki wodnej,  będzie  monitorował  przekroczenie limitu wydatków  oraz, 
w razie potrzeby, wdrażał mechanizmy korygujące. 
Szczegółowa  analiza  skutków  finansowych  wynikających  w  regulacji 
zawartych w projekcie ustawy została przedstawiona w OSR. 
Projekt  ustawy  zakłada  jej  wejście  w  życie  z  dniem  następującym  po  dniu 
ogłoszenia, z uwagi na fakt, że ustawa powinna wejść w życie jak najszybciej, z uwagi 
na  konieczność  pełnego  dostosowania  krajowego  porządku  prawnego  do  przepisów 
prawa Unii Europejskiej w obszarze gospodarki wodnej. Celem projektu ustawy jest 
uzupełnienie  transpozycji  do  krajowego  porządku  prawnego  postanowień  Ramowej 
Dyrektywy  Wodnej  oraz  pozostałych  dyrektyw  dotyczących  gospodarki  wodnej 
w związku z koniecznością usunięcia naruszeń prawa UE w tym obszarze, co oznacza, 
że  projekt  ten  ma  charakter  priorytetowy.  Przyjęcie  projektu  ustawy  dokonującego 
uzupełnienia transpozycji prawa Unii Europejskiej w obszarze gospodarki wodnej jest 
także jednym z elementów wymienionych w przyjętym przez Radę Ministrów w dniu 
2 lipca  2013  r.  Planie  działania w zakresie planowania strategicznego w gospodarce 
wodnej. 
Ważny  interes  państwa  wymaga  więc  natychmiastowego  wejścia  w  życie  tej 
ustawy, a zasady demokratycznego państwa prawnego nie stoją temu na przeszkodzie, 
gdyż  podmioty  zainteresowane  przedmiotowym  obszarem  oczekują  takiego 
rozwiązania. 
Należy  więc  przyjąć,  że  w  tym  przypadku  jest  zachowany  wymóg  określony 
w art.  4  ust.  2  ustawy  z  dnia  20  lipca  2000  r.  o  ogłaszaniu  aktów  normatywnych 
i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 197, poz. 1172, z późn. zm.). 
Projekt nie zawiera przepisów technicznych w rozumieniu rozporządzenia Rady 
Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego 
systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039, z późn. zm.) 
i nie podlega notyfikacji. 
20 
Zgodnie  z  art.  5  ustawy  z  dnia  7  lipca  2005  r.  o  działalności  lobbingowej 
w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.) projekt ustawy 
został  zamieszczony  w  Biuletynie  Informacji  Publicznej  Ministerstwa  Środowiska. 
Odnotowano zgłoszenie zainteresowania pracami nad projektem ustawy złożone przez 
Izbę Gospodarczą Wodociągi Polskie. 
Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej. 
 
 
21 
OCENA SKUTKÓW REGULACJI 
 
1.  Podmioty, na które oddziałuje akt normatywny 
Przedmiotowy  projekt  ustawy  będzie  miał  wpływ  na  działalność  Ministra 
Środowiska,  Głównego  Inspektora  Ochrony  Środowiska,  Prezesa  Krajowego  Zarządu 
Gospodarki  Wodnej,  dyrektorów  regionalnych  zarządów  gospodarki  wodnej, 
regionalnych dyrektorów ochrony środowiska oraz jednostki samorządu terytorialnego. 
 
2.  Konsultacje 
Przedmiotowy  projekt  ustawy  został  poddany  konsultacjom  społecznym  
z następującymi instytucjami: 
1)  wojewodami; 
2)  marszałkami województw; 
3)  dyrektorami zarządów melioracji i urządzeń wodnych; 
4)  dyrektorami regionalnych zarządów gospodarki wodnej; 
5)  regionalnymi dyrektorami ochrony środowiska; 
6)  Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej; 
7)  Państwową Radą Ochrony Środowiska; 
8)  Państwową Radą Ochrony Przyrody; 
9)  Krajową Radą Gospodarki Wodnej; 
10) Instytutem Meteorologii i Gospodarki Wodnej – PIB; 
11) Instytutem Ochrony Środowiska – PIB; 
12) Instytutem Melioracji i Użytków Zielonych – PIB; 
13) Państwowym Instytutem Geologicznym – PIB; 
14) Instytutem Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – PIB; 
15) Instytutem na Rzecz Ekorozwoju; 
16) Komisją Dokumentacji Hydrogeologicznej; 
17) Centrum Prawa Ekologicznego we Wrocławiu; 
18) Izbą Gospodarczą Wodociągi Polskie; 
19) Biurem Wspierania Lobbingu Ekologicznego; 
20) Krajową Izbą Gospodarczą; 
21) NSZZ „Solidarność”; 
22) OPZZ; 
22 
23) organizacjami ekologicznymi; 
24) organizacjami rolniczymi. 
Projekt  ustawy  został  zamieszczony  na  stronie  internetowej  Ministerstwa 
Środowiska. 
Projekt ustawy jest uzupełnieniem: 
1) transpozycji dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 
23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie 
polityki wodnej (Dz. Urz. WE L 327 z 22.12.2000, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE 
Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 5, str. 275); 
2) transpozycji dyrektywy 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania 
ścieków  komunalnych  (Dz.  Urz.  WE  L  135  z  30.05.1991,  str.  40,  z  późn.  zm.; 
Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 2, str. 26); 
3) transpozycji dyrektywy 2006/118/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 
12 grudnia 2006 r. w sprawie ochrony wód podziemnych przed  zanieczyszczeniem 
(Dz. Urz. UE L 372 z 27.12.2006, str. 19); 
4) transpozycji dyrektywy 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 
23 października  2007  r.  w  sprawie  oceny  ryzyka  powodziowego  i  zarządzania  nim 
(Dz. Urz. UE L 288 z 06.11.2007, str. 27). 
W  toku  konsultacji  społecznych  wpłynęły  w  szczególności  opinie  od 
marszałków  województw,  wojewódzkich  zarządów  melioracji  i  urządzeń  wodnych, 
regionalnych  dyrektorów  ochrony  środowiska,  wojewodów,  dyrektorów  regionalnych 
zarządów  gospodarki wodnej, Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, Komisji 
Dokumentacji  Hydrogeologicznych,  Krajowej  Rady  Izb  Rolniczych,  Związku 
Producentów Ryb, Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej 
oraz  Stowarzyszenia  Miłośników  Ziemi  Niepołomickiej.  Wszystkie  opinie  zostały 
szczegółowo  przeanalizowane.  Nie  uwzględniono  postulatów  wykraczających  poza 
zakres regulacji projektu ustawy. 
Opinie  przedstawione  przez  marszałków  województw  koncentrowały  się 
głównie  na  regulacjach  dotyczących  transpozycji dyrektywy 91/271/EWG z dnia 
21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych. W celu uwzględnienia 
postulatów  zgłoszonych  w  tym  obszarze,  poprawiono  proponowaną  definicję 
aglomeracji  przez  przywrócenie  odniesienia  do  jednego  równoważnego  mieszkańca 
oraz  przesunięto  na  dzień  31  grudnia  2014  r.  termin  wyznaczenia  przez sejmiki 
23