Rządowy projekt ustawy o prawach konsumenta

– 15 – 
odstąpienia od umowy przysługuje konsumentowi w odniesieniu do dodatkowych usług 
lub rzeczy; 
9) 
umowy, w  której  przedmiotem  świadczenia  są  nagrania  dźwiękowe  lub  wizualne  albo 
programy komputerowe dostarczane w  zapieczętowanym  opakowaniu,  jeżeli 
opakowanie zostało otwarte po dostarczeniu; 
10)  umowy o  dostarczanie gazet, periodyków lub czasopism, z  wyjątkiem  umowy 
o prenumeratę; 
11)  umowy zawartej na aukcji publicznej; 
12)  umowy  najmu  budynku  lub  lokalu  do  celów  innych  niż  mieszkalne,  przewozu  rzeczy, 
najmu samochodów, gastronomii, usług związanych z wypoczynkiem, jeżeli w umowie 
oznaczono dzień lub okres świadczenia usługi; 
13)  umowy o dostarczanie treści cyfrowych, które nie są zapisane na nośniku materialnym, 
jeżeli  spełnianie  świadczenia  rozpoczęło  się  za  wyraźną  zgodą  konsumenta  przed 
upływem  terminu  do  odstąpienia  od  umowy  i  po poinformowaniu go przez 
przedsiębiorcę o utracie prawa odstąpienia od umowy. 
Rozdział V 
Umowy dotyczące usług finansowych zawierane na odległość 
Art. 39.  1.  Najpóźniej  w  chwili  złożenia  propozycji  zawarcia  umowy  z  konsumentem 
przedsiębiorca  jest  obowiązany  poinformować  konsumenta  w  sposób  jasny  i  zrozumiały, 
wskazujący  na  zamiar  zawarcia  umowy  i  odpowiadający  rodzajowi  użytego  środka 
porozumiewania się na odległość o: 
1) 
imieniu i  nazwisku  (nazwie),  adresie  zamieszkania  (siedziby)  przedsiębiorcy,  organie, 
który  zarejestrował  działalność  gospodarczą  przedsiębiorcy, a  także numerze, pod 
którym przedsiębiorca został  zarejestrowany, a w  przypadku gdy działalność 
przedsiębiorcy wymaga uzyskania zezwolenia –  danych dotyczących instytucji 
udzielającej zezwolenia; 
2) 
imieniu i  nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania  (siedziby) na obszarze 
Rzeczypospolitej Polskiej przedstawiciela przedsiębiorcy, o ile taki występuje; 
3) 
imieniu i  nazwisku  (nazwie),  adresie  zamieszkania  (siedziby)  podmiotu  innego  niż 
przedsiębiorca  świadczący  usługi  finansowe  na  odległość,  w  tym operatora  środków 
porozumiewania  się  na  odległość,  oraz  charakterze,  w  jakim  podmiot  ten  występuje 
wobec konsumenta i tego przedsiębiorcy; 
– 16 – 
4) 
istotnych właściwościach świadczenia i jego przedmiotu; 
5) 
cenie lub wynagrodzeniu obejmujących wszystkie ich składniki, w tym opłaty i podatki, 
a w przypadku niemożności określenia dokładnej ceny lub wynagrodzenia – podstawie 
obliczenia  ceny  lub  wynagrodzenia  umożliwiającej  konsumentowi  dokonanie  ich 
weryfikacji; 
6) 
ryzyku związanym z usługą finansową, jeżeli wynika ono z jej szczególnych cech lub 
charakteru czynności, które  mają  być  wykonane lub jeżeli cena bądź  wynagrodzenie 
zależą wyłącznie od ruchu cen na rynku finansowym; 
7) 
zasadach zapłaty ceny lub wynagrodzenia; 
8) 
kosztach oraz terminie i sposobie świadczenia usługi; 
9) 
prawie oraz sposobie odstąpienia od umowy, o którym mowa w art. 40 ust. 1 i 2, albo 
wskazaniu,  że  prawo  takie  nie  przysługuje,  oraz  wysokości  ceny  lub  wynagrodzenia, 
które konsument jest obowiązany zapłacić w przypadku określonym w art. 40 ust. 4; 
10)  dodatkowych  kosztach  ponoszonych  przez  konsumenta  wynikających  z  korzystania ze 
środków porozumiewania się na odległość, jeżeli mogą one wystąpić; 
11)  terminie, w  jakim oferta lub informacja o  cenie  albo  wynagrodzeniu  mają  charakter 
wiążący; 
12)  minimalnym okresie, na jaki ma być zawarta umowa o świadczenia ciągłe lub okresowe; 
13)  miejscu i sposobie składania reklamacji; 
14)  możliwości pozasądowego rozstrzygania sporów wynikających z umowy; 
15)  prawie wypowiedzenia umowy, o  którym mowa w art.  42,  oraz skutkach tego 
wypowiedzenia, w tym o karach umownych; 
16)  istnieniu  funduszu  gwarancyjnego  lub  innych  systemów  gwarancyjnych,  jeżeli  takie 
istnieją; 
17)  języku stosowanym w relacjach przedsiębiorcy z konsumentem; 
18)  prawie  właściwym  państwa,  które  stanowi  podstawę  stosunków  przedsiębiorcy 
z konsumentem  przed  zawarciem  umowy  na  odległość  oraz  prawie  właściwym  do 
zawarcia i wykonania umowy; 
19)  sądzie właściwym do rozstrzygania sporów związanych z wykonywaniem umowy; 
20)  żądaniu od konsumenta oświadczenia o poddaniu się egzekucji, stanowiącego podstawę 
do wystawienia przez bank bankowego tytułu egzekucyjnego stosownie do przepisów 
– 17 – 
ustawy z  dnia 29  sierpnia 1997  r.  –  Prawo bankowe (Dz.  U. z  2012  r. poz.  1376, 
z późn. zm.)). 
2.  W  wypadku przekazywania konsumentowi informacji w  formie  głosowych 
komunikatów telefonicznych nie stosuje się przepisów ust. 1 pkt 6–8 oraz pkt 10–20, jeżeli 
konsument  udzieli  na  to  wyraźnej  zgody.  Przedsiębiorca  jest  obowiązany  zamieścić 
w komunikacie informacje o  prawie konsumenta  do  żądania  przedstawienia  informacji, 
o których mowa w tych przepisach oraz o sposobie ich uzyskania. 
3.  Przedsiębiorca  jest  obowiązany  do  przekazania  konsumentowi  informacji,  o  których 
mowa  w  ust.  1,  utrwalonych  na  papierze  lub  innym  trwałym  nośniku  dostępnym  dla 
konsumenta, przed zawarciem umowy, a gdy umowa jest na życzenie konsumenta zawierana 
z  zastosowaniem  środka  porozumiewania  się  na  odległość,  który  na  to  nie  pozwala  – 
niezwłocznie po jej zawarciu. 
4.  W  czasie  trwania  umowy  konsument  ma  prawo  żądać  potwierdzenia  jej  treści  na 
piśmie. Konsument ma także prawo żądać zmiany środka porozumiewania się na odległość, 
chyba że stosowanie takiego środka nie jest przewidziane w umowie lub nie odpowiada on 
charakterowi świadczonej usługi. 
5. Obowiązek określony w ust. 1 nie dotyczy jednorazowych świadczeń, które same są 
spełniane przy użyciu środków porozumiewania się na odległość i za które fakturę wystawia 
osoba fizyczna lub prawna, która w ramach swojego przedsiębiorstwa udostępnia co najmniej 
jeden  środek  porozumiewania  się  na  odległość  dostępny  dla  konsumenta  i  przedsiębiorcy 
(operator  środków  porozumiewania  się),  z  wyjątkiem  jednak  informacji,  o  których mowa 
w ust. 1 pkt 1. 
6.  Obowiązek  określony  w  ust.  1  nie  dotyczy  poszczególnych  czynności  (umów 
szczegółowych) wynikających z umowy (umowy ramowej). 
7.  W  wypadku  wykonywania  poszczególnych  czynności  o  tym samym charakterze 
pomiędzy  tymi  samymi  stronami,  jeżeli  czynności  te  nie  wynikają  z  wcześniej  zawartej 
umowy  (umowy  ramowej),  obowiązek  określony  w  ust.  1  dotyczy tylko pierwszej z  tych 
czynności. Jeżeli w ciągu roku od dnia wykonania pierwszej czynności nie wykonano żadnej 
czynności  o  tym  samym  charakterze  pomiędzy  tymi  samymi  stronami,  to  do  pierwszej 
czynności wykonanej po tym czasie stosuje się ust. 1. 
                                                 
5)  Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1385 i 1529 oraz 
z 2013 r. poz. 777, 1036 i 1289. 
– 18 – 
8. Obowiązek określony w ust. 1 uważa się za spełniony, jeżeli przedsiębiorca przekazał 
konsumentowi  informacje  zgodnie  ze  wzorem  określonym  w  formularzu  informacyjnym, 
o którym mowa odpowiednio w art. 14 lub art. 19 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie 
konsumenckim (Dz. U. Nr 126, poz. 715, Nr 165, poz. 984 i Nr 201, poz. 1181 oraz z 2012 r. 
poz. 1193). 
Art. 40. 1. Konsument, który zawarł na odległość umowę o usługi finansowe, może od 
niej odstąpić bez podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie, w terminie 
czternastu dni od dnia zawarcia umowy lub od dnia potwierdzenia informacji, o  którym 
mowa w art. 39 ust. 3, jeżeli jest to termin późniejszy. Termin uważa się za zachowany, jeżeli 
przed  jego  upływem  oświadczenie  zostało  wysłane. Konsument nie ponosi kosztów 
związanych z odstąpieniem, z wyjątkiem kosztów, o których mowa w ust. 4. 
2.  W  wypadku umów ubezpieczenia termin, w  którym  konsument  może  odstąpić  od 
umowy, wynosi trzydzieści dni od dnia poinformowania go o zawarciu umowy lub od dnia 
potwierdzenia informacji, o  którym mowa w art.  39 ust.  3,  jeżeli  jest  to  termin  późniejszy. 
Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem oświadczenie zostało wysłane. 
3. W wypadku odstąpienia od umowy, umowa jest uważana za niezawartą, a konsument 
jest zwolniony z  wszelkich zobowiązań. To, co strony świadczyły, ulega  zwrotowi w stanie 
niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu, w terminie 
trzydziestu dni: 
1) 
od odstąpienia od umowy – w przypadku świadczeń konsumenta albo 
2) 
od  otrzymania  oświadczenia  o  odstąpieniu  od  umowy  –  w  przypadku  świadczeń 
przedsiębiorcy. 
4.  W  wypadku  rozpoczętego  za  zgodą  konsumenta  świadczenia  usług  przed  upływem 
terminów, o  których mowa w ust.  1  lub  2,  przedsiębiorca  może  żądać  zapłaty  ceny  lub 
wynagrodzenia za usługę rzeczywiście wykonaną. 
5.  Przedsiębiorca  nie  może  żądać  zapłaty,  o  której mowa w ust.  4,  jeżeli  rozpoczął 
świadczenie usług bez zgody konsumenta, a także jeżeli nie wskazał, zgodnie z art. 39 ust. 1 
pkt  9,  wysokości  ceny  lub  wynagrodzenia,  które  konsument  jest  obowiązany  zapłacić 
w wypadku, o którym mowa w ust. 4. 
6. Prawo do odstąpienia od umowy nie przysługuje konsumentowi w wypadkach: 
1) 
umów  całkowicie  wykonanych  na  żądanie  konsumenta  przed  upływem  terminów, 
o których mowa w ust. 1 i 2; 
– 19 – 
2) 
umów  dotyczących  instrumentów  rynku  pieniężnego,  zbywalnych  papierów 
wartościowych,  tytułów  uczestnictwa  w  instytucjach zbiorowego inwestowania, 
sprzedaży papierów wartościowych ze zobowiązaniem do ich odkupu oraz terminowych 
operacji  finansowych;  przez  terminowe  operacje  finansowe  rozumie  się  operacje, 
w których  ustalono  cenę,  kurs,  stopę  procentową  lub  indeks,  a  w  szczególności 
nabywanie  walut,  papierów  wartościowych,  złota  lub  innych  metali  szlachetnych, 
towarów lub praw, w  tym  umowy  obliczone  tylko  na  różnice  cen,  opcje  i  prawa 
pochodne, zawarte na umówioną datę lub umówiony termin, w obrocie rynkowym; 
3) 
umów  ubezpieczenia  dotyczących  podróży  i  bagażu  lub  innych  podobnych,  jeżeli 
zawarte zostały na okres krótszy niż trzydzieści dni. 
7. Jeżeli do umowy jest dołączona kolejna umowa zawarta na odległość dotycząca usług 
świadczonych  przez  przedsiębiorcę  lub  podmiot  inny  niż  przedsiębiorca  na  podstawie 
porozumienia pomiędzy tym podmiotem a przedsiębiorcą, odstąpienie od umowy zawartej na 
odległość dotyczącej usług finansowych jest skuteczne także wobec tej kolejnej umowy. 
Art. 41.  Jeżeli  przedsiębiorca  nie  dopełni  obowiązków  określonych  w  art.  39 ust.  1–3, 
konsument  ma  prawo  odstąpić  od  umowy  w  każdym  czasie  bez  konieczności  ponoszenia 
kosztów należnych przedsiębiorcy. 
Art. 42.  Jeżeli  czas  trwania  umowy  nie  jest  oznaczony,  każda  ze  stron  może  ją 
wypowiedzieć  bez  wskazania  przyczyn,  z  zachowaniem  terminu  miesięcznego,  chyba  że 
strony zastrzegły krótszy termin wypowiedzenia. 
Art. 43.  1.  Przepisów  niniejszego  rozdziału  nie  stosuje  się  do  usług  polegających  na 
gromadzeniu środków pieniężnych i ich lokowaniu, z przeznaczeniem na wypłatę członkom 
otwartego funduszu emerytalnego lub uczestnikom pracowniczego funduszu emerytalnego po 
osiągnięciu przez nich wieku emerytalnego w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. 
o organizacji i  funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz.  U. z  2013  r. poz.  989 i 1289) 
i ustawy z  dnia 20  kwietnia 2004  r. o  pracowniczych programach emerytalnych (Dz.  U. 
Nr 116, poz. 1207, z późn. zm.). 
2.  Przepisów  niniejszego  rozdziału  nie  stosuje  się  do  odstąpienia  od  umowy  o  kredyt 
konsumencki zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa. 
                                                 
6)  Zmiany  wymienionej  ustawy  zostały  ogłoszone  w  Dz.  U.  z 2005 r. Nr 143, poz. 1202, z 2006 r. Nr 157, 
poz. 1119, z 2008 r. Nr 220, poz. 1432, z 2010 r. Nr 18, poz. 98,  z 2011 r. Nr 75, poz. 398  i  Nr 171, 
poz. 1016 oraz z 2013 r. poz. 1289.