Rządowy projekt ustawy o prawach konsumenta

– 10 – 
konsumenta o  tym celu, a  ponadto  podać  identyfikujące  go  dane  oraz  dane  identyfikujące 
osobę, w imieniu której telefonuje. 
2.  Jeżeli  przedsiębiorca  proponuje  konsumentowi  zawarcie umowy przez telefon, ma 
obowiązek potwierdzić treść proponowanej umowy utrwaloną na papierze lub innym trwałym 
nośniku.  Oświadczenie  konsumenta  o  zawarciu  umowy  jest  skuteczne,  jeżeli  zostało 
utrwalone  na  papierze  lub  innym  trwałym  nośniku  po  otrzymaniu potwierdzenia od 
przedsiębiorcy. 
Art. 22.  1.  Przedsiębiorca  ma  obowiązek  przekazać  konsumentowi  potwierdzenie 
zawarcia  umowy  na  odległość  na  trwałym  nośniku  w  rozsądnym  czasie  po  jej  zawarciu, 
najpóźniej  w  chwili dostarczenia rzeczy lub przed rozpoczęciem  świadczenia  usługi. 
Potwierdzenie obejmuje: 
1) 
informacje, o  których mowa w art.  13 ust.  1,  chyba  że  przedsiębiorca  dostarczył 
konsumentowi te informacje na trwałym nośniku przed zawarciem umowy; 
2) 
informację  o  udzielonej przez konsumenta zgodzie na  dostarczenie  treści  cyfrowych 
w okolicznościach powodujących utratę prawa odstąpienia od umowy. 
2. Jeżeli na wyraźne żądanie konsumenta wykonywanie usługi albo dostarczanie wody, 
gazu,  energii  elektrycznej,  gdy  nie  są  one  dostarczane  w  ograniczonej  objętości  lub 
w ustalonej  ilości,  lub  energii  cieplnej  ma  się  rozpocząć  przed  upływem  terminu  do 
odstąpienia  od  umowy,  przedsiębiorca  wymaga  od  konsumenta  złożenia  wyraźnego 
oświadczenia zawierającego takie żądanie. 
Art. 23. Informacje, o których mowa w art. 13 ust. 1, stanowią integralną część umowy 
zawieranej na odległość albo poza lokalem przedsiębiorstwa i mogą być zmienione jedynie za 
wyraźnym porozumieniem stron. 
Art. 24.  Jeżeli  przedsiębiorca  nie  spełnił  obowiązków  informacyjnych  dotyczących 
opłat dodatkowych lub innych kosztów, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 5, lub kosztów 
zwrotu rzeczy, o  których mowa w art.  13 ust.  1 pkt  10,  konsument  nie  ponosi  tych  opłat 
i kosztów. 
Art. 25.  Ciężar  dowodu  spełnienia  obowiązków  informacyjnych  określonych  w  art.  13 
spoczywa na przedsiębiorcy. 
Art. 26. 1. Przepisy dotyczące obowiązków informacyjnych przewidziane w niniejszym 
rozdziale  nie  uchybiają  przepisom  ustawy  z  dnia  4  marca  2010  r.  o  świadczeniu  usług  na 
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 47, poz. 278,  z 2011 r. Nr 112, poz. 654, 
– 11 – 
Nr 227,  poz.  1367  i  Nr  228,  poz.  1368)  oraz  ustawy  z  dnia  18  lipca  2002  r.  o  świadczeniu 
usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2013 r. poz. 1422). 
2. W razie rozbieżności między art. 13–24 a przepisami ustaw, o których mowa w ust. 1, 
stosuje się przepisy niniejszej ustawy. 
Rozdział IV 
Prawo odstąpienia od umowy 
Art. 27.  Konsument,  który  zawarł  umowę  na  odległość  lub  poza  lokalem 
przedsiębiorstwa, może w terminie czternastu dni odstąpić od niej bez podawania przyczyny 
i bez ponoszenia kosztów, z wyjątkiem kosztów określonych w art. 33, art. 34 ust. 2 i art. 35. 
Art. 28. Termin do odstąpienia od umowy rozpoczyna się: 
1) 
dla umowy, w  wykonaniu  której  przedsiębiorca  wydaje  rzecz,  będąc  zobowiązany  do 
przeniesienia  jej  własności  –  od  objęcia  rzeczy  w  posiadanie przez konsumenta lub 
wskazaną przez niego osobę trzecią inną niż przewoźnik, a w przypadku umowy, która: 
a) 
obejmuje wiele rzeczy, które są dostarczane osobno, partiami lub w częściach – od 
objęcia w posiadanie ostatniej rzeczy, partii lub części, 
b) 
polega na regularnym dostarczaniu rzeczy przez czas oznaczony –  od  objęcia 
w posiadanie pierwszej z rzeczy; 
2) 
dla pozostałych umów – od dnia zawarcia umowy. 
Art. 29.  1.  Jeżeli  konsument  nie  został  poinformowany  przez  przedsiębiorcę  o  prawie 
odstąpienia od umowy, prawo do odstąpienia od umowy wygasa po 12 miesiącach od upływu 
czternastodniowego terminu określonego w art. 27. 
2. Jeżeli konsument został poinformowany przez przedsiębiorcę o prawie odstąpienia od 
umowy przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, termin do odstąpienia od umowy 
upływa po 14 dniach od udzielenia konsumentowi informacji o tym prawie. 
Art. 30.  1.  Konsument  może  odstąpić  od  umowy,  składając  przedsiębiorcy 
oświadczenie  o  odstąpieniu  od  umowy.  Oświadczenie  można  złożyć  na  formularzu, 
stanowiącym załącznik nr 2. 
2. Do zachowania terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem. 
– 12 – 
3.  Jeżeli  przedsiębiorca  zapewnia  możliwość  złożenia  oświadczenia  o  odstąpieniu  od 
umowy drogą elektroniczną, konsument może także odstąpić od umowy: 
1) 
za pomocą elektronicznego wzoru formularza odstąpienia od umowy, o którym mowa 
w załączniku nr 2 do ustawy; 
2) 
przez złożenie oświadczenia na stronie internetowej przedsiębiorcy. 
4.  Przedsiębiorca  ma  obowiązek  niezwłocznie  przesłać  konsumentowi  na  trwałym 
nośniku  potwierdzenie  otrzymania  oświadczenia  o  odstąpieniu  od  umowy  złożonego 
w sposób, o którym mowa w ust. 3. 
Art. 31.  1. W  przypadku  odstąpienia  od  umowy  zawartej  na  odległość  lub  umowy 
zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa umowę uważa się za niezawartą. 
2. Jeżeli konsument złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy zanim przedsiębiorca 
przyjął jego ofertę, oferta przestaje wiązać. 
Art. 32.  1.  Przedsiębiorca  ma  obowiązek  niezwłocznie,  nie  później  niż  w  terminie 
14 dni  od  otrzymania  oświadczenia  konsumenta  o  odstąpieniu  od  umowy,  zwrócić 
konsumentowi wszystkie dokonane przez niego płatności, w tym koszty dostarczenia. 
2.  Przedsiębiorca  dokonuje  zwrotu  płatności  przy  użyciu  takiego  samego  sposobu 
zapłaty, jakiego użył konsument, chyba że konsument wyraźnie zgodził się na inny sposób 
zwrotu, który nie wiąże się dla niego z żadnymi kosztami. 
3. Jeżeli przedsiębiorca nie zaproponował, że sam odbierze rzecz od konsumenta, może 
wstrzymać  się  ze  zwrotem  płatności  otrzymanych  od  konsumenta do chwili otrzymania 
rzeczy z powrotem lub dostarczenia przez konsumenta dowodu jej odesłania, w zależności od 
tego, które zdarzenie nastąpi wcześniej. 
Art. 33. Jeżeli konsument wybrał sposób dostarczenia rzeczy inny niż najtańszy zwykły 
sposób dostarczenia oferowany przez przedsiębiorcę, przedsiębiorca nie jest zobowiązany do 
zwrotu konsumentowi poniesionych przez niego dodatkowych kosztów. 
Art. 34.  1.  Konsument  ma  obowiązek  zwrócić  rzecz  przedsiębiorcy  lub  przekazać  ją 
osobie upoważnionej przez przedsiębiorcę do odbioru niezwłocznie, jednak nie później niż 
14 dni od dnia, w którym odstąpił od umowy, chyba że przedsiębiorca zaproponował, że sam 
odbierze rzecz. Do zachowania terminu wystarczy odesłanie rzeczy przed jego upływem. 
2. Konsument ponosi tylko bezpośrednie koszty zwrotu rzeczy, chyba że przedsiębiorca 
zgodził  się  je  ponieść  lub  nie  poinformował  konsumenta  o  konieczności  poniesienia  tych 
kosztów. 
– 13 – 
3.  Jeżeli  umowę  zawarto  poza  lokalem  przedsiębiorstwa  a  rzecz dostarczono 
konsumentowi do miejsca, w którym zamieszkuje w chwili zawarcia umowy, przedsiębiorca 
jest zobowiązany do odebrania rzeczy na swój koszt, gdy ze względu na charakter rzeczy nie 
można jej odesłać w zwykły sposób pocztą. 
4.  Konsument  ponosi  odpowiedzialność  za  zmniejszenie  wartości  rzeczy  będące 
wynikiem korzystania z  niej w  sposób  wykraczający  poza  konieczny  do  stwierdzenia 
charakteru, cech i  funkcjonowania  rzeczy,  chyba  że  przedsiębiorca  nie  poinformował 
konsumenta o prawie odstąpienia od umowy zgodnie z wymaganiami art. 13 ust. 1 pkt 9. 
Art. 35.  1.  Jeżeli  konsument  wykonuje  prawo  odstąpienia  od  umowy  po  zgłoszeniu 
żądania  zgodnie  z  art.  16 ust.  3 i art.  22 ust.  2,  ma  obowiązek  zapłaty  za  świadczenia 
spełnione do chwili odstąpienia od umowy. 
2.  Kwotę  zapłaty  oblicza  się  proporcjonalnie  do  zakresu  spełnionego  świadczenia, 
z uwzględnieniem  uzgodnionej  w  umowie  ceny  lub  wynagrodzenia.  Jeżeli  cena  lub 
wynagrodzenie  są  nadmierne,  podstawą  obliczenia  tej  kwoty  jest  wartość  rynkowa 
spełnionego świadczenia. 
Art. 36. Konsument nie ponosi kosztów: 
1) 
świadczenia usług, dostarczania wody, gazu lub energii elektrycznej w przypadku, gdy 
nie  są  one  oferowane  w  ograniczonej  objętości  lub  w  ustalonej  ilości,  lub  energii 
cieplnej, w całości lub w części, za czas do odstąpienia od umowy, jeżeli: 
a) 
przedsiębiorca  nie  poinformował  konsumenta  o  prawie  odstąpienia  od  umowy 
i skutkach jego wykonania zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 9 lub 
b) 
konsument nie żądał spełniania świadczenia przed upływem terminu do odstąpienia 
od umowy zgodnie z art. 16 ust. 3 i art. 22 ust. 2; 
2) 
dostarczania treści cyfrowych, które nie są zapisane na nośniku materialnym, jeżeli: 
a) 
konsument nie wyraził zgody na spełnienie świadczenia przed upływem terminu do 
odstąpienia od umowy, lub 
b) 
konsument  nie  został  poinformowany  o  utracie  przysługującego  mu  prawa 
odstąpienia od umowy w chwili udzielania takiej zgody; lub 
c) 
przedsiębiorca nie dostarczył potwierdzenia zgodnie z art. 16 ust. 1 i art. 22 ust. 1. 
Art. 37. 1. W chwili odstąpienia przez konsumenta od umowy zawartej na odległość lub 
poza lokalem przedsiębiorstwa wygasają powiązane z nią umowy dodatkowe zawarte przez 
konsumenta,  jeżeli  na  ich  podstawie  świadczenie  jest  spełniane  przez  przedsiębiorcę  lub 
– 14 – 
osobę  trzecią  na  podstawie  porozumienia  z  przedsiębiorcą.  Konsument  nie  ponosi kosztów 
związanych z wygaśnięciem tych umów, z wyjątkiem kosztów określonych w art. 33, art. 34 
ust. 2 i art. 35. 
2. Jeżeli umowa dodatkowa została zawarta z osobą trzecią, przedsiębiorca informuje tę 
osobę o odstąpieniu przez konsumenta od umowy. 
Art. 38.  Prawo  odstąpienia  od  umowy  zawartej  poza  lokalem  przedsiębiorstwa  lub  na 
odległość nie przysługuje konsumentowi w odniesieniu do: 
1) 
umowy o świadczenie usług, jeżeli przedsiębiorca wykonał w pełni usługę za wyraźną 
zgodą konsumenta, który został poinformowany przed rozpoczęciem świadczenia, że po 
spełnieniu świadczenia przez przedsiębiorcę utraci prawo odstąpienia od umowy; 
2) 
umowy, w której cena lub wynagrodzenie zależy od wahań na rynku finansowym, nad 
którymi  przedsiębiorca  nie  sprawuje  kontroli, i  które  mogą  wystąpić  przed  upływem 
terminu do odstąpienia od umowy; 
3) 
umowy, w  której  przedmiotem  świadczenia  jest  rzecz  nieprefabrykowana, 
wyprodukowana  według  specyfikacji  konsumenta  lub  służąca  zaspokojeniu  jego 
zindywidualizowanych potrzeb; 
4) 
umowy, w której przedmiotem świadczenia jest rzecz ulegająca szybkiemu zepsuciu lub 
mająca krótki termin przydatności do użycia; 
5) 
umowy, w  której przedmiotem świadczenia jest rzecz dostarczana w zapieczętowanym 
opakowaniu, której po otwarciu opakowania nie można zwrócić ze względu na ochronę 
zdrowia  lub  ze  względów  higienicznych,  jeżeli  opakowanie  zostało  otwarte  po 
dostarczeniu; 
6) 
umowy, w której przedmiotem świadczenia są rzeczy, które po dostarczeniu, ze względu 
na swój charakter, zostają nierozłącznie połączone z innymi rzeczami; 
7) 
umowy, w której przedmiotem świadczenia są napoje alkoholowe, których cena została 
uzgodniona  przy  zawarciu  umowy  sprzedaży,  a  których  dostarczenie  może  nastąpić 
dopiero po upływie 30  dni i których wartość zależy od  wahań na rynku, nad którymi 
przedsiębiorca nie ma kontroli; 
8) 
umowy, w  której  konsument  wyraźnie  żądał,  aby  przedsiębiorca  do  niego  przyjechał 
w celu  dokonania  pilnej  naprawy  lub  konserwacji.  Jeżeli  przedsiębiorca  świadczy 
dodatkowo inne usługi niż te, których wykonania konsument żądał, lub dostarcza rzeczy 
inne  niż  części  zamienne  niezbędne  do  wykonania  naprawy  lub  konserwacji,  prawo