Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw

– 25 –
3)
wyraziła zgodę na doręczanie pism za pomocą tych środków i przekazała sądowi
adres elektroniczny do doręczeń.
§ 2. Jeżeli strona zrezygnuje z doręczania pism za pomocą środków komunikacji
elektronicznej, sąd doręcza pismo w sposób określony dla pisma w formie innej niż
forma dokumentu elektronicznego.
§ 3. W celu doręczenia pisma w formie dokumentu elektronicznego sąd przesyła na
adres elektroniczny adresata zawiadomienie zawierające:
1)
informację, że adresat może odebrać pismo w formie dokumentu elektronicznego,
wraz ze wskazaniem adresu elektronicznego, z którego adresat może pobrać
dokument i pod którym powinien dokonać potwierdzenia doręczenia dokumentu;
2)
pouczenie dotyczące sposobu odbioru pisma, a w szczególności sposobu
identyfikacji adresata pod wskazanym adresem elektronicznym w systemie
teleinformatycznym sądu, oraz informację o wymogu podpisania urzędowego
poświadczenia odbioru w sposób określony w art. 20a ust. 1 ustawy z dnia
17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania
publiczne lub przez inne mechanizmy identyfikacji, o których mowa w art. 20a
ust. 2 tej ustawy, jeżeli takie mechanizmy zostały wprowadzone przez sąd
administracyjny.
§ 4. Zawiadomienie, o którym mowa w § 3, może być automatycznie tworzone
i przesyłane przez system teleinformatyczny sądu, a odbioru tego zawiadomienia nie
potwierdza się.
§ 5. Datą doręczenia pisma jest data podpisania przez adresata pisma urzędowego
poświadczenia odbioru w sposób, o którym mowa w § 3 pkt 2.
§ 6. W przypadku nieodebrania pisma w formie dokumentu elektronicznego sąd,
po upływie siedmiu dni, licząc od dnia wysłania zawiadomienia, przesyła powtórne
zawiadomienie o możliwości odebrania tego pisma.
§ 7. Do powtórnego zawiadomienia stosuje się przepisy § 3 i 4.
§ 8. W przypadku nieodebrania pisma, doręczenie uważa się za dokonane
po upływie czternastu dni, licząc od dnia przesłania pierwszego zawiadomienia.
§ 9. W przypadku uznania pisma w formie dokumentu elektronicznego za
doręczone, sąd umożliwia adresatowi pisma w swoim systemie teleinformatycznym
dostęp do treści pisma w formie dokumentu elektronicznego oraz do informacji o dacie
– 26 –
uznania pisma za doręczone oraz o datach wysłania zawiadomień, o których mowa
w § 3 i 6, w swoim systemie teleinformatycznym.
§ 10. W przypadku pism doręczanych uczestniczącym w postępowaniu przed
sądem prokuratorowi, Rzecznikowi Praw Obywatelskich i Rzecznikowi Praw Dziecka
oraz organowi, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie
postępowania zaskarżono, sąd przesyła pismo bezpośrednio do elektronicznej skrzynki
podawczej podmiotu publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r.
o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, za
urzędowym poświadczeniem odbioru.
§ 11. Datą doręczenia pism, o których mowa w § 10, jest data określona
w urzędowym poświadczeniu odbioru.
§ 12. Pisma sądu sporządzane i doręczane w postępowaniu w formie dokumentu
elektronicznego są opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym
za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu.”;
11) w art. 77 po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
㤠1a. Potwierdzenie odbioru pisma w formie dokumentu elektronicznego
następuje w sposób określony w art. 74a § 5 lub 10.”;
12) w art. 83 dodaje się § 5 w brzmieniu:
„§ 5. Datą wniesienia pisma w formie dokumentu elektronicznego jest określona w
urzędowym poświadczeniu odbioru data wprowadzenia pisma do systemu
teleinformatycznego sądu lub właściwego organu.”;
13) w art. 220:
a)
§ 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie
zostanie uiszczona opłata, w tym opłata, o której mowa w art. 235a. W tym
przypadku, z zastrzeżeniem § 2, 3 i 3a, przewodniczący wzywa wnoszącego pismo,
aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie
siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. W razie bezskutecznego upływu tego
terminu przewodniczący wydaje zarządzenie o pozostawieniu pisma bez
rozpoznania.”,
b) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu:
„§ 3a. Skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie
postępowania, wnoszone w formie elektronicznej, od których pomimo wezwania
– 27 –
nie została uiszczona opłata, o której mowa w art. 235a, podlegają odrzuceniu
przez sąd.”;
14) po art. 235 dodaje się art. 235a w brzmieniu:
„Art. 235a. Opłatę kancelaryjną pobiera się również za wydruki pism
i załączników wniesionych w formie dokumentu elektronicznego, sporządzane w celu
ich doręczenia stronom, które nie posługują się środkami komunikacji elektronicznej do
odbioru pism.”;
15) art. 236 otrzymuje brzmienie:
„Art. 236. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat
kancelaryjnych. W rozporządzeniu należy uwzględnić, że opłatę pobiera się za każdą
stronę wydanego dokumentu, wysokość opłaty za odpis orzeczenia z uzasadnieniem
sporządzonego na wniosek nie może być wyższa niż dwieście złotych, a wysokość
opłaty za wydruki dokumentów elektronicznych nie może przekraczać rzeczywistych
kosztów ich tworzenia, oraz określić podwyższenie opłaty za wydanie dokumentu
sporządzonego w języku obcym lub zawierającego tabelę.”;
16) po art. 241 dodaje się art. 241a w brzmieniu:
„Art. 241a. Zwolnienie od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w przepisie
prawa lub w postanowieniu sądu administracyjnego nie obejmuje opłaty, o której mowa
w art. 235a.”.
Art. 5. W przypadku gdy w przepisach prawa, które weszły w życie przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, został wskazany organ właściwy do określenia wzoru
dokumentu, jeżeli przepisy te nie wykluczają przesyłania dokumentów drogą elektroniczną,
organ ten, w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy:
1)
przekaże ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji wzór dokumentu
elektronicznego w celu umieszczenia go w centralnym repozytorium wzorów
dokumentów elektronicznych, o którym mowa w art. 19b ust. 1 ustawy, o której mowa
w art. 1;
2)
przekaże ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji opis usługi możliwej do
zrealizowania przy wykorzystaniu wzoru dokumentu elektronicznego w celu
zamieszczenia go w katalogu usług na elektronicznej platformie usług administracji
publicznej;
3)
udostępni na elektronicznej platformie usług administracji publicznej lub w innym
systemie teleinformatycznym formularz elektroniczny umożliwiający wygenerowanie
– 28 –
dokumentu elektronicznego w celu złożenia go za pomocą środków komunikacji
elektronicznej.
Art. 6. Podmioty publiczne, które przed dniem wejścia w życie ustawy udostępniły
usługi na ePUAP, w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy dokonają
aktualizacji tych usług albo usuną je z ePUAP w przypadku braku możliwości takiej
aktualizacji.
Art. 7. Wnioski o dofinansowanie złożone na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, o której
mowa w art. 1, nierozpatrzone przed dniem wejścia w życie ustawy, pozostawia się bez
rozpoznania.
Art. 8. Do postępowań prowadzonych na podstawie przepisów ustaw, o których mowa
w art. 2–4, wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje
się przepisy dotychczasowe.
Art. 9. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie:
1)
art. 16 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wejścia w życie
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy, o której mowa
w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
2)
art. 236 ustawy, o której mowa w art. 4, zachowują moc do czasu wejścia w życie
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 236 ustawy, o której mowa
w art. 4, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą
– nie dłużej jednak niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 10. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem:
1)
art. 1 pkt 1 lit. c i pkt 5 w zakresie dotyczącym art. 12a, które wchodzą w życie z dniem
1 stycznia 2014 r.;
2)
art. 1 pkt 8 lit. a, który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia;
3)
art. 3 pkt 12 i 13 w zakresie dotyczącym doręczania zaświadczeń oraz pkt 27, które
wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.;
4)
art. 4 pkt 1, który wchodzi w życie po upływie 36 miesięcy od dnia ogłoszenia.





08/01rch
UZASADNIENIE

Sprawne państwo, aby mogło efektywnie spełniać swoje funkcje, powinno przede
wszystkim zapewnić wysoką jakość usług administracji publicznej, która może być
osiągnięta między innymi dzięki cyfryzacji. Cyfryzacja nie ogranicza się jedynie do
administracji, lecz dotyczy wielu aspektów życia. Jest narzędziem wspierającym wzrost
gospodarczy, innowacyjność gospodarki i twórcze możliwości obywateli. Przyczynia
się do wzrostu jakości życia. Od państwa zależy proces otwierania dostępu do zasobów
publicznych, poziom e-usług dostępnych dla obywateli i firm. Budowanie
i udostępnianie społeczeństwu e-usług przyczyniać się będzie do tworzenia spójnego
i efektywnego systemu informacyjnego państwa. Powyższy cel nie zostanie osiągnięty,
jeśli nie zostaną stworzone ku temu warunki formalnoprawne, rozumiane jako
dokonanie zmian w otoczeniu prawnym i proceduralnym, jak również warunki
faktyczne, rozumiane jako rozwój infrastruktury, umożliwiające wdrożenie nowych
rozwiązań.
Ustawa o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących
zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw stanowi kolejny etap procesu zmian
legislacyjnych w obszarze informatyzacji i cyfryzacji, zapoczątkowanych w 2005 r.
ustawą o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
Uchwalona w 2005 r. ustawa o informatyzacji działalności podmiotów realizujących
zadania publiczne była uważana za bardzo ważny, a nawet przełomowy krok w procesie
przekształcania Rzeczypospolitej Polskiej w nowoczesne państwo, które może sprostać
wyzwaniom związanym z cyfryzacją. Powstawała w trakcie prac nadzwyczajnej
komisji powołanej w tym celu przez Sejm. Spojrzenie na ten akt prawny z kilkuletniej
perspektywy jego stosowania w praktyce pozwoliło na wyciągnięcie wniosków, które
legły u podstaw proponowanych obecnie zmian.
Planowane zmiany determinowane są dużym oczekiwaniem społecznym, dotyczącym
wprowadzenia usprawnień w zakresie funkcjonowania e-administracji, a także
działaniami naprawczymi, których wdrożenie wymaga podjęcia szybkich prac
legislacyjnych. Przyjęte na gruncie obecnie obowiązujących przepisów prawa
mechanizmy udostępniania usług przez podmioty publiczne, a także istniejące bariery
prawne utrudniają bądź uniemożliwiają inicjowanie przez uprawnione podmioty spraw