Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach

– 95 –
DZIAŁ VI
ZEZWOLENIE NA POBYT STAŁY I ZEZWOLENIE NA POBYT REZYDENTA
DŁUGOTERMINOWEGO UE
Rozdział 1
Zezwolenie na pobyt stały
Art. 196. 1. Zezwolenia na pobyt stały udziela się cudzoziemcowi na czas nieoznaczony
na jego wniosek, jeżeli:
1)
jest małoletnim dzieckiem cudzoziemca, któremu udzielono zezwolenia na pobyt stały
lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, urodzonym po udzieleniu
temu cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE lub urodzonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
2)
jest dzieckiem obywatela polskiego, pozostającym pod jego władzą rodzicielską, lub
3)
jest osobą o polskim pochodzeniu i zamierza osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na stałe, lub
4)
pozostaje w uznawanym przez prawo Rzeczypospolitej Polskiej związku małżeńskim
z obywatelem polskim przez co najmniej 3 lata poprzedzające dzień, w którym złożył
wniosek o udzielenie mu zezwolenia na pobyt stały, i bezpośrednio przed złożeniem
tego wniosku przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
okres nie krótszy niż 3 lata na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego
w związku z pozostawaniem w związku małżeńskim z obywatelem polskim lub
w związku z uzyskaniem statusu uchodźcy, ochrony uzupełniającej lub zgody na pobyt
ze względów humanitarnych, lub
5)
jest ofiarą handlu ludźmi w rozumieniu art. 115 § 22 Kodeksu karnego i:
a)
przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio przed złożeniem
wniosku o udzielenie mu zezwolenia na pobyt stały przez okres nie krótszy niż
2 lata na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi,
b)
współpracował z organami ścigania w postępowaniu karnym w sprawie
o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego,
c)
ma uzasadnione obawy przed powrotem do państwa pochodzenia, potwierdzone
przez prokuratora prowadzącego postępowanie w sprawie o przestępstwo, o którym
mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego, lub
– 96 –
6)
bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie mu zezwolenia na pobyt stały
przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres nie
krótszy niż 5 lat na podstawie statusu uchodźcy, ochrony uzupełniającej lub zgody na
pobyt ze względów humanitarnych, lub
7)
bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie mu zezwolenia na pobyt stały
przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres nie
krótszy niż 10 lat na podstawie zgody na pobyt tolerowany udzielonej na podstawie
art. 352 pkt 1 lub 3, lub
8)
udzielono mu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej azylu.
2. Warunkiem udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały ze względu na
przesłanki, o których mowa w ust. 1, jest znajomość języka polskiego, potwierdzona jednym
z następujących dokumentów:
1)
urzędowe poświadczenie znajomości języka polskiego, o którym mowa w art. 11a
ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 224
i Nr 84, poz. 455);
2)
świadectwo ukończenia w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej szkoły podstawowej
z wykładowym językiem polskim;
3)
świadectwo ukończenia za granicą szkoły z wykładowym językiem polskim.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do cudzoziemca:
1)
małoletniego, urodzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
poniżej 16. roku życia;
3)
któremu udzielono w Rzeczypospolitej Polskiej azylu;
4)
będącego ofiarą handlu ludźmi w rozumieniu art. 115 § 22 Kodeksu karnego, o którym
mowa w ust. 1 pkt 5.
4. Do ustalenia polskiego pochodzenia osoby, o której mowa w ust. 1 pkt 3, stosuje się
przepisy art. 5 ust. 1–3 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2004 r. Nr 53,
poz. 532, z późn. zm.).
5. Do okresów, o których mowa w ust. 1 pkt 6 lub 7, cudzoziemcowi przebywającemu
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie statusu uchodźcy, ochrony
uzupełniającej, wlicza się okres pobytu cudzoziemca na tym terytorium w toku postępowania

21) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 94, poz. 788,
z 2006 r. Nr 249, poz. 1828, z 2007 r. Nr 120, poz. 818 oraz z 2008 r. Nr 70, poz. 416 i Nr 216, poz. 1367.
– 97 –
w sprawie nadania statusu uchodźcy, nawet jeżeli przebywał w tym okresie w strzeżonym
ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców.
6. Pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stanowiący podstawę do
udzielenia mu zezwolenia na pobyt stały, uznaje się za nieprzerwany, jeżeli żadna z przerw
w nim nie była dłuższa niż 6 miesięcy i wszystkie przerwy nie przekroczyły łącznie
10 miesięcy w okresach stanowiących podstawę do udzielenia mu zezwolenia na pobyt stały,
chyba że przerwa była spowodowana:
1)
wykonywaniem przez cudzoziemca obowiązków zawodowych lub świadczeniem przez
niego pracy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy zawartej
z pracodawcą, którego siedziba znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
2)
towarzyszeniem cudzoziemcowi, o którym mowa w pkt 1, przez jego małżonka lub
małoletnie dziecko, lub
3)
szczególną sytuacją osobistą wymagającą obecności cudzoziemca poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i przerwa ta trwała nie dłużej niż 6 miesięcy.
Art. 197. 1. Odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi
zezwolenia na pobyt stały, gdy cudzoziemiec:
1)
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
a)
wbrew przepisom lub
b)
na podstawie wizy Schengen upoważniającej tylko do wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na tym terytorium, o której mowa w art. 60
ust. 1 pkt 23, lub
c)
na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 182 ust. 1, lub
d)
na podstawie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, lub
2)
jest zatrzymany, umieszczony w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców
lub stosuje się wobec niego środek zapobiegawczy w postaci zakazu opuszczania kraju,
lub
3)
odbywa karę pozbawienia wolności lub jest tymczasowo aresztowany, lub
4)
został zobowiązany do powrotu i nie upłynął jeszcze termin dobrowolnego powrotu
określony w decyzji w tej sprawie, także w przypadku przedłużenia tego terminu, lub
5)
jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w przypadkach, o których
mowa w art. 300 ust. 6, lub
6)
przebywa poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, lub
– 98 –
7)
nie złożył odcisków linii papilarnych w celu wydania karty pobytu, choć był do tego
obowiązany.
2. Przepisów ust. 1 pkt 1–5 nie stosuje się do cudzoziemca, któremu udzielono azylu
w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. a nie stosuje się do urodzonego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej małoletniego dziecka cudzoziemca, któremu udzielono zezwolenia
na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, oraz do dziecka
obywatela polskiego, które pozostaje pod władzą rodzicielską tego obywatela.
Art. 198. 1. Udzielenia zezwolenia na pobyt stały odmawia się cudzoziemcowi, jeżeli:
1)
nie spełnia on wymogów, o których mowa w art. 196 ust. 1 lub 2, lub
2)
obowiązuje wpis jego danych do wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, lub
3)
jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu,
lub
4)
wymagają tego względy obronności, bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
5)
wymaga tego interes Rzeczypospolitej Polskiej, lub
6)
podstawą ubiegania się o zezwolenie jest zawarcie przez niego związku małżeńskiego
z obywatelem polskim, a związek małżeński został zawarty lub istnieje w celu obejścia
przepisów ustawy, lub
7)
w postępowaniu w sprawie udzielenia mu tego zezwolenia:
a)
złożył on wniosek o udzielenie zezwolenia zawierający nieprawdziwe dane
osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do wniosku dokumenty zawierające
takie dane lub informacje, lub
b)
zeznał on nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument w celu
użycia go jako autentyczny lub takiego dokumentu używał jako autentycznego, lub
8)
zalega z uiszczeniem podatków lub opłat, z wyjątkiem przypadków gdy uzyskał on
przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych płatności lub
wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu, lub
9)
nie zwrócił kosztów związanych z wydaniem i wykonaniem decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu, które zostały pokryte z budżetu państwa.
2. Udzielenia zezwolenia na pobyt stały cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 196
ust. 1 pkt 3, odmawia się w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 4 lub 7.
– 99 –
3. Udzielenia zezwolenia na pobyt stały cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 196
ust. 1 pkt 8, odmawia się, jeżeli nie spełnia on wymogów, o których mowa w art. 196 ust. 1.
4. Do ustalenia okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 7, nie stosuje się przepisu
art. 79 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 199. 1. Jeżeli dane cudzoziemca znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen
do celów odmowy wjazdu, zezwolenia na pobyt stały można udzielić tylko w razie istnienia
poważnych przyczyn uzasadniających jego udzielenie, zwłaszcza ze względów
humanitarnych lub z powodu zobowiązań międzynarodowych, z uwzględnieniem interesu
państwa, które dokonało wpisu do Systemu Informacyjnego Schengen.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wojewoda, rozpatrując wniosek o udzielenie
cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały, zasięga opinii, o której mowa w art. 25 ust. 1
Konwencji Wykonawczej Schengen, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji.
3. Wojewoda informuje właściwy organ innego państwa obszaru Schengen, za
pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na
pobyt stały w przypadku, o którym mowa w ust. 1.
Art. 200. 1. Zezwolenie na pobyt stały cofa się cudzoziemcowi, jeżeli:
1)
wymagają tego względy obronności, bezpieczeństwa państwa, ochrony bezpieczeństwa
i porządku publicznego lub
2)
wymaga tego interes Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3)
w postępowaniu w sprawie udzielenia mu tego zezwolenia:
a)
złożył on wniosek o udzielenie zezwolenia zawierający nieprawdziwe dane
osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do wniosku dokumenty zawierające
takie dane lub informacje, lub
b)
zeznał on nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument w celu
użycia go jako autentyczny lub takiego dokumentu używał jako autentycznego, lub
4)
został skazany prawomocnym wyrokiem w Rzeczypospolitej Polskiej za przestępstwo
umyślne na karę co najmniej 3 lat pozbawienia wolności, lub
5)
opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 6 lat.
2. Cudzoziemcowi, o którym mowa w:
1)
art. 196 ust. 1 pkt 3, cofa się zezwolenie na pobyt stały w przypadkach, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, 3 lub 5;