Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach

– 60 –
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin 21-dniowy może być przedłużony
do 60 dni, o czym organ obowiązany do przekazania informacji zawiadamia wojewodę.
4. Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 1, nie
przekaże informacji w terminach, o których mowa w ust. 2 lub 3, uznaje się, że wymóg
uzyskania informacji został spełniony.
5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do cudzoziemca, który w dniu złożenia wniosku nie
ukończył 16. roku życia.
Art. 110. 1. Jeżeli dane cudzoziemca znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen
do celów odmowy wjazdu, zezwolenia na pobyt czasowy można udzielić tylko w razie
istnienia poważnych przyczyn uzasadniających jego udzielenie, zwłaszcza ze względów
humanitarnych lub z powodu zobowiązań międzynarodowych, z uwzględnieniem interesu
państwa, które dokonało wpisu do Systemu Informacyjnego Schengen.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wojewoda:
1)
rozpatrując wniosek o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy, zasięga
opinii państwa obszaru Schengen, które dokonało wpisu do Systemu Informacyjnego
Schengen, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji;
2)
informuje właściwy organ innego państwa obszaru Schengen, za pośrednictwem
Komendanta Głównego Policji, o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt
czasowy.
Art. 111. 1. W przypadku gdy inne państwo obszaru Schengen zasięga opinii na
podstawie art. 25 ust. 2 Konwencji Wykonawczej Schengen, wojewoda ustala, czy zachodzą
przesłanki do cofnięcia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 25 ust. 2 Konwencji Wykonawczej Schengen,
wojewoda informuje właściwy organ innego państwa obszaru Schengen, za pośrednictwem
Komendanta Głównego Policji, czy istnieją przesłanki do cofnięcia cudzoziemcowi
zezwolenia na pobyt czasowy.
Art. 112. 1. Wojewoda lub Szef Urzędu informuje organ Straży Granicznej właściwy ze
względu na miejsce pobytu cudzoziemca o odmowie udzielenia lub o cofnięciu zezwolenia na
pobyt czasowy, gdy decyzja w tej sprawie stanie się ostateczna.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ Straży Granicznej ustala, czy zachodzą
przesłanki do wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.
– 61 –
Art. 113. Cudzoziemiec, któremu udzielono zezwolenia na pobyt czasowy, zawiadamia
wojewodę, który udzielił tego zezwolenia, w terminie 7 dni, o ustaniu przyczyny udzielenia
zezwolenia.
Rozdział 2
Zezwolenie na pobyt czasowy i pracę
Art. 114. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy i pracę udziela się, gdy celem pobytu
cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest wykonywanie pracy oraz spełnione
są łącznie następujące warunki:
1)
cudzoziemiec posiada:
a)
ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia
2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
b)
źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów
utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu;
2)
cudzoziemiec ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce
zamieszkania;
3)
podmiot powierzający wykonywanie pracy nie ma możliwości zaspokojenia potrzeb
kadrowych na lokalnym rynku pracy;
4)
wysokość wynagrodzenia, która jest określona w posiadanej przez cudzoziemca umowie
z podmiotem powierzającym wykonywanie pracy, będącej podstawą wykonywania
pracy, zawartej w formie pisemnej, nie jest niższa niż wynagrodzenia pracowników
wykonujących w tym samym wymiarze czasu pracy pracę porównywalnego rodzaju lub
na porównywalnym stanowisku.
2. Wysokość miesięcznego dochodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, powinna być
wyższa niż wysokość dochodu uprawniającego do świadczeń pieniężnych z pomocy
społecznej określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U.
z 2013 r. poz. 182 i 509), w odniesieniu do cudzoziemca oraz każdego członka rodziny
pozostającego na jego utrzymaniu.
3. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, gdy:
1)
zawód, który cudzoziemiec wykonuje w ramach powierzonej pracy, lub rodzaj pracy,
która jest mu powierzona, znajduje się w wykazie, o którym mowa w art. 10 ust. 4 pkt 1
– 62 –
ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy,
lub
2)
cudzoziemiec bezpośrednio przez złożeniem wniosku posiadał zezwolenie na pracę lub
zezwolenie na pobyt i pracę u tego samego pracodawcy na tym samym stanowisku, lub
3)
cudzoziemiec spełnia warunki określone w przepisach wydanych na podstawie art. 90
ust. 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, lub
4)
cudzoziemiec spełnia warunki zwolnienia z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę,
określone odrębnymi przepisami.
4. Przepisu ust.1 pkt 4 nie stosuje się, gdy cudzoziemiec spełnia warunki zwolnienia
z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę, określone odrębnymi przepisami.
Art. 115. Uzyskanie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę nie zwalnia od spełnienia
określonych odrębnymi przepisami wymogów dotyczących wykonywania zawodów
regulowanych lub działalności.
Art. 116. Poza przypadkami, o których mowa w art. 99 ust. 1, odmawia się wszczęcia
postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy i pracę,
gdy cudzoziemiec:
1)
jest pracownikiem delegowanym do pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
określony czas przez pracodawcę mającego siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej
Polskiej – przez cały okres delegowania lub
2)
wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zobowiązań określonych
w umowach międzynarodowych, dotyczących ułatwienia wjazdu i czasowego pobytu
niektórych kategorii osób fizycznych zajmujących się wymianą handlową lub
inwestycjami, lub
3)
prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 117. Poza przypadkami, o których mowa w art. 100, udzielenia zezwolenia na
pobyt czasowy i pracę cudzoziemcowi odmawia się, gdy:
1)
podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi:
a)
został prawomocnie ukarany za wykroczenie, o którym mowa w art. 120 ust. 1
ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, i w ciągu dwóch lat od ukarania został ponownie ukarany za podobne
wykroczenie lub
– 63 –
b)
został prawomocnie ukarany za wykroczenia, o których mowa w art. 120 ust. 3–5
ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, lub
c)
jest osobą fizyczną skazaną za przestępstwo, o którym mowa w art. 218–221
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. − Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn.
zm.), lub
d)
jest osobą fizyczną skazaną za przestępstwo, o którym mowa w art. 270–275
Kodeksu karnego, popełnione w związku z postępowaniem w sprawie wydania
zezwolenia na pracę albo jest podmiotem zarządzanym lub kontrolowanym przez
taką osobę, lub
e)
został prawomocnie ukarany za wykroczenie, o którym mowa w art. 10 ustawy
z dnia 15 czerwca 2012 r. o skutkach powierzenia wykonywania pracy
cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium Rzeczpospolitej
Polskiej (Dz. U. poz. 769), lub
f)
jest osobą fizyczną skazaną za przestępstwo, o którym mowa w art. 8 lub 9 ustawy
z dnia 15 czerwca 2012 r. o skutkach powierzenia wykonywania pracy
cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
2)
cudzoziemiec:
a)
nie spełnia wymagań kwalifikacyjnych i innych warunków w przypadku zamiaru
powierzenia mu wykonywania pracy w zawodzie regulowanym, w rozumieniu
art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 18 marca 2008 r. o zasadach uznawania kwalifikacji
zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U.
Nr 63, poz. 394), lub

17) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64,
poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98,
poz. 1071, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228,
poz. 2255, z 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889 i Nr 243, poz. 2426, z 2005 r. Nr 86,
poz. 732, Nr 90, poz. 757, Nr 132, poz. 1109, Nr 163, poz. 1363, Nr 178, poz. 1479 i Nr 180, poz. 1493,
z 2006 r. Nr 190, poz. 1409, Nr 218, poz. 1592 i Nr 226, poz. 1648, z 2007 r. Nr 89, poz. 589, Nr 123,
poz. 850, Nr 124, poz. 859 i Nr 192, poz. 1378, z 2008 r. Nr 90, poz. 560, Nr 122, poz. 782, Nr 171,
poz. 1056, Nr 173, poz. 1080 i Nr 214, poz. 1344, z 2009 r. Nr 62, poz. 504, Nr 63, poz. 533, Nr 166,
poz. 1317, Nr 168, poz. 1323, Nr 190, poz. 1474, Nr 201, poz. 1540 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 7,
poz. 46, Nr 40, poz. 227 i 229, Nr 98, poz. 625 i 626, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr 152, poz. 1018
i 1021, Nr 182, poz. 1228, Nr 225, poz. 1474 i Nr 240, poz. 1602, z 2011 r. Nr 17, poz. 78, Nr 24, poz. 130,
Nr 39, poz. 202, Nr 48, poz. 245, Nr 72, poz. 381, Nr 94, poz. 549, Nr 117, poz. 678, Nr 133, poz. 767,
Nr 160, poz. 964, Nr 191, poz. 1135, Nr 217, poz. 1280, Nr 233, poz. 1381 i Nr 240, poz. 1431 oraz z 2012 r.
poz. 611.
– 64 –
b)
został skazany za przestępstwo, o którym mowa w art. 270–275 Kodeksu karnego,
popełnione w związku z postępowaniem w sprawie wydania zezwolenia na pracę
lub udzielenia mu zezwolenia na pobyt czasowy i pracę.
Art. 118. 1. W decyzji o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy
i pracę, poza okresem ważności tego zezwolenia, wskazuje się:
1)
podmiot powierzający cudzoziemcowi wykonywanie pracy, a w przypadku gdy
cudzoziemiec będzie pracownikiem tymczasowym − także pracodawcę użytkownika;
2)
stanowisko, na jakim cudzoziemiec ma wykonywać pracę;
3)
najniższe wynagrodzenie, które może otrzymywać cudzoziemiec na danym stanowisku;
4)
wymiar czasu pracy;
5) rodzaj umowy, na podstawie której cudzoziemiec ma wykonywać pracę.
2. W przypadku gdy w decyzji wskazuje się kilka podmiotów powierzających
cudzoziemcowi wykonywanie pracy, warunki wykonywania pracy, o których mowa w ust. 1,
określa się odrębnie dla każdego podmiotu.
Art. 119. Zmiana siedziby lub miejsca zamieszkania, nazwy lub formy prawnej
podmiotu powierzającego cudzoziemcowi wykonywanie pracy lub przejęcie pracodawcy lub
jego części przez innego pracodawcę nie wymagają zmiany lub wydania nowego zezwolenia
na pobyt czasowy i pracę.
Art. 120. 1. Zezwolenie na pobyt czasowy i pracę może być w każdym czasie, na
wniosek cudzoziemca, zmienione przez wojewodę właściwego ze względu na miejsce
aktualnego pobytu cudzoziemca, jeżeli cudzoziemiec zamierza wykonywać pracę u innego
pracodawcy użytkownika lub na innych warunkach niż określone w art. 118 ust. 1 pkt 2–5.
2. Wojewoda może odmówić zmiany zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, jeżeli:
1)
cudzoziemiec nie spełnia warunków, o których mowa w art. 114 ust. 1 pkt 1 lub 2, lub
2)
podmiot, który powierza pracę cudzoziemcowi, nie spełnia warunków, o których mowa
w art. 114 ust. 1 pkt 3 lub 4.
3. Wojewoda odmawia zmiany zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, jeżeli okres
ważności zmienianego zezwolenia przekroczy 3 lata.
Art. 121. Cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę powiadamia pisemnie wojewodę właściwego
ze względu na miejsce swojego aktualnego pobytu, w ciągu 7 dni, o utracie pracy
u któregokolwiek z podmiotów powierzających pracę wymienionych w zezwoleniu.