Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach

– 50 –
2. Formularz, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1)
dane cudzoziemca lub informacje, o których mowa w art. 13;
2)
następujące dane dotyczące posiadanego przez cudzoziemca dokumentu podróży:
a)
seria i numer,
b)
data wydania i data upływu ważności,
c)
nazwa organu wydającego,
d)
liczba osób wpisanych do dokumentu podróży;
3)
informację o wydanych cudzoziemcowi wizach Schengen lub wizach krajowych;
4)
uzasadnienie wniosku o przedłużenie wizy;
5)
informację o podróżach i pobytach zagranicznych cudzoziemca w okresie ostatnich
5 lat;
6)
informację o środkach finansowych na pokrycie kosztów utrzymania cudzoziemca;
7)
informację o posiadanym przez cudzoziemca ubezpieczeniu zdrowotnym;
8)
informację o zatrudnieniu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Do wniosku o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej stosuje się przepisy
art. 77 ust. 1 pkt 2 i 3, ust. 2 i 4, z tym że do wymogów, o których mowa w art. 77 ust. 1 pkt 3
lit. c lub ust. 2, stosuje się przepis art. 25 ust. 4.
4. Cudzoziemiec ubiegający się o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej
przedstawia do wglądu dokument podróży, do którego stosuje się przepisy art. 77 ust. 5 i 6.
Art. 86. Jeżeli cudzoziemiec złożył wniosek o przedłużenie wizy Schengen lub wizy
krajowej po terminie, o którym mowa w art. 85 ust. 1, odmawia się wszczęcia postępowania
w sprawie przedłużenia tej wizy.
Art. 87. 1. Jeżeli termin na złożenie wniosku o przedłużenie wizy Schengen lub wizy
krajowej został zachowany i wniosek nie zawiera braków formalnych lub braki formalne
zostały uzupełnione w terminie:
1)
wojewoda umieszcza w dokumencie podróży cudzoziemca odcisk stempla
potwierdzającego złożenie wniosku;
2)
pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za legalny od
dnia złożenia wniosku do dnia, w którym decyzja w sprawie przedłużenia wizy
Schengen lub wizy krajowej stanie się ostateczna.
2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się w razie zawieszenia postępowania w sprawie
przedłużenia wizy na wniosek strony.
– 51 –
Art. 88. 1. Przedłużoną wizę krajową umieszcza się w dokumencie podróży w formie
naklejki wizowej.
2. W szczególnych przypadkach, uzasadnionych interesem cudzoziemca, przedłużoną
wizę krajową umieszcza się na osobnym blankiecie wizowym.
Art. 89. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1)
wzory formularzy wniosków o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej
i szczegółowe wymogi techniczne dotyczące fotografii dołączanej do wniosku;
2)
wzór stempla potwierdzającego złożenie wniosku o przedłużenie wizy Schengen lub
wizy krajowej;
3)
sposób umieszczania naklejki wizowej przedłużonej wizy krajowej w dokumencie
podróży lub na osobnym blankiecie wizowym.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni:
1)
konieczność zapewnienia przeprowadzenia kontroli prawidłowego złożenia wniosku
o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej;
2)
konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji polityki wizowej i zwalczania
nielegalnej imigracji.
Rozdział 3
Cofanie i unieważnianie wiz
Art. 90. 1. Wizę krajową cofa się z urzędu, jeżeli okoliczności uzasadniające odmowę
wydania wizy krajowej, o których mowa w art. 65 ust. 1 pkt 1 i 3–9, powstały po jej wydaniu,
albo na wniosek jej posiadacza.
2. Jeżeli inne państwo obszaru Schengen zasięga opinii na podstawie art. 25 ust. 2
Konwencji Wykonawczej Schengen, organ właściwy do cofnięcia wizy ustala, czy istnieją
przesłanki do cofnięcia wizy krajowej, a gdy ich nie ma, informuje o tym za pośrednictwem
Komendanta Głównego Policji właściwy organ tego państwa.
Art. 91. Wizę krajową unieważnia się, jeżeli w chwili jej wydania zachodziły
okoliczności uzasadniające odmowę jej wydania.
Art. 92. 1. Wizę Schengen lub wizę krajową cofa lub unieważnia, w drodze decyzji:
1)
konsul;
– 52 –
2)
komendant oddziału Straży Granicznej;
3)
komendant placówki Straży Granicznej.
2. Wizę Schengen lub wizę krajową wydawaną członkowi misji dyplomatycznej lub
urzędu konsularnego państwa obcego lub innej osobie zrównanej z nimi pod względem
przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych
zwyczajów międzynarodowych, a także członkom ich rodzin, cofa lub unieważnia minister
właściwy do spraw zagranicznych, kierując notę do ministerstwa spraw zagranicznych
państwa obcego lub jego misji dyplomatycznej.
Art. 93. 1. Od decyzji o cofnięciu lub unieważnieniu wizy Schengen lub wizy krajowej
wydanej przez:
1)
konsula − przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez ten organ;
2)
komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży Granicznej –
przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Straży Granicznej.
2. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez konsula składa się w terminie 14 dni
od dnia doręczenia decyzji o cofnięciu lub unieważnieniu wizy Schengen lub wizy krajowej.
3. Konsul rozpatruje wniosek, o którym mowa w ust. 2, w terminie 7 dni.
Art. 94. 1. Decyzji o cofnięciu lub unieważnieniu wizy Schengen lub wizy krajowej
można nadać rygor natychmiastowej wykonalności.
2. Decyzję o cofnięciu lub unieważnieniu wizy krajowej wydaje się na formularzu.
3. Wydanie decyzji o cofnięciu lub unieważnieniu wizy Schengen lub wizy krajowej
odnotowuje się w dokumencie podróży lub na osobnym blankiecie wizowym.
Art. 95. Organ, który unieważnił lub cofnął wizę krajową w celu wykonywania pracy,
informuje o tym starostę właściwego ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, gdy
decyzja w tej sprawie stanie się ostateczna.
Art. 96. 1. Organ, który unieważnił lub cofnął wizę Schengen wydaną przez inne
państwo obszaru Schengen, zgodnie z art. 34 ust. 1–3 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego,
informuje o tym właściwy organ państwa, które wydało wizę.
2. Organem właściwym do gromadzenia informacji o wizach Schengen wydanych przez
polskie organy, unieważnionych lub cofniętych przez organy innych państw obszaru
Schengen, zgodnie z art. 34 ust. 1–3 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, jest Komendant
Główny Straży Granicznej.
– 53 –
Art. 97. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1)
sposób odnotowywania przez konsula, ministra właściwego do spraw zagranicznych,
komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży Granicznej
wydania decyzji o unieważnieniu lub cofnięciu wizy Schengen lub wizy krajowej
w dokumencie podróży lub na osobnym blankiecie wizowym;
2)
wzór formularza, na którym wydaje się decyzję o unieważnieniu lub cofnięciu wizy
krajowej.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni prawidłową realizację polityki wizowej i zwalczanie nielegalnej
imigracji oraz zapewni możliwość kontroli czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
DZIAŁ V
ZEZWOLENIE NA POBYT CZASOWY
Rozdział 1
Część ogólna
Art. 98. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy cudzoziemcowi udziela się albo −
w przypadkach, o których mowa w art. 161, art. 182 i art. 188 − można udzielić na jego
wniosek, jeżeli spełnia wymogi określone ze względu na deklarowany cel pobytu,
a okoliczności, które są podstawą ubiegania się o to zezwolenie, uzasadniają jego pobyt na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące.
2. Zezwolenia na pobyt czasowy udziela się na okres niezbędny do realizacji celu
pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie dłuższy jednak niż 3 lata.
Art. 99. 1. Cudzoziemcowi odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia
zezwolenia na pobyt czasowy, gdy:
1)
udzielono mu zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE lub
2)
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy Schengen
upoważniającej tylko do wjazdu na to terytorium, o której mowa w art. 60 ust. 1 pkt 23,
lub
3)
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt
czasowy, udzielonego w przypadkach, o których mowa w art. 182 ust. 1, lub
– 54 –
4)
udzielono mu zgody na pobyt tolerowany, zgody na pobyt ze względów humanitarnych,
azylu, ochrony uzupełniającej lub ochrony czasowej lub nadano mu status uchodźcy
w Rzeczypospolitej Polskiej, lub
5)
ubiega się o nadanie statusu uchodźcy lub o udzielenie azylu, lub
6)
jest zatrzymany, umieszczony w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców
lub stosuje się wobec niego środek zapobiegawczy w postaci zakazu opuszczania kraju,
lub
7)
odbywa karę pozbawienia wolności lub jest tymczasowo aresztowany, lub
8)
został zobowiązany do powrotu i nie upłynął jeszcze termin dobrowolnego powrotu
określony w decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, także w przypadku
przedłużenia tego terminu, lub
9)
jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w przypadkach, o których
mowa w art. 300 ust. 6, lub
10) przebywa poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, lub
11) przy składaniu wniosku o udzielenie mu zezwolenia na pobyt czasowy nie złożył
odcisków linii papilarnych w celu wydania karty pobytu, choć był do tego obowiązany.
2. Przepisu ust. 1 pkt 10 nie stosuje się w przypadku wniosku o udzielenie
cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy w celu połączenia z rodziną.
Art. 100. 1. Udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy odmawia się cudzoziemcowi, gdy:
1)
nie spełnia on wymogów udzielenia mu zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na
deklarowany cel pobytu lub okoliczności, które są podstawą ubiegania się o to
zezwolenie, nie uzasadniają jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
okres dłuższy niż 3 miesiące lub
2)
obowiązuje wpis danych cudzoziemca do wykazu cudzoziemców, których pobyt jest na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej niepożądany, lub
3)
jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu,
lub
4)
wymagają tego względy obronności, bezpieczeństwa państwa, ochrony bezpieczeństwa
i porządku publicznego, lub
5)
w postępowaniu w sprawie udzielenia mu zezwolenia na pobyt czasowy:
a)
złożył on wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe
informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub
informacje, lub