Rządowy projekt ustawy o ochronie żeglugi i portów morskich

3) ujęcia i przekazania Policji osoby naruszającej ochronę;
4) ochrony obszarów o ograniczonym dostępie;
5) czynności, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia
22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia.

4. Pracownik jednostek ochrony portu lub obiektu portowego
przy wykonywaniu zadań z zakresu ochrony żeglugi i portów morskich, nieza-
leżnie od uprawnień określonych w ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochro-
nie osób i mienia, ma prawo do:
1) niedopuszczenia do wejścia na obszar lub do obiektu
podlegającego ochronie osoby nieposiadającej wyma-
ganych uprawnień;
2) dokonywania kontroli manualnej i przeglądania zawar-
tości bagażu;
3) stosowania urządzeń technicznych do wykrywania
przedmiotów lub substancji, o których mowa w art. 41
ust. 1.

5. Kontrola manualna jest zespołem czynności wykonywa-
nych ręcznie bez ingerencji w wewnętrzne powłoki ciała oraz w sposób
powodujący w jak najmniejszym stopniu naruszenie intymności, w celu wykrycia
w odzieży lub na ciele oraz w przedmiotach osobistych osoby kontrolowanej
przedmiotów lub substancji, o których mowa w art. 41 ust. 1.
6.

Komendant
Główny Policji sprawuje nadzór nad działalno-
ścią jednostki ochrony portu lub obiektu portowego w zakresie określonym
w art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia oraz
niniejszej ustawie.

7. Nadzór, o którym mowa w ust. 6, polega na:
1) realizacji czynności określonych w art. 43 ust. 2 ustawy
z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia;

30
2) kontroli prawidłowości prowadzenia dokumentacji orga-
nizacji i przebiegu ochrony oraz zgodności sprawowanej
ochrony z prowadzoną dokumentacją ochronną;
3) kontroli sposobu zabezpieczenia broni palnej i amunicji
oraz środków przymusu bezpośredniego oraz zgodno-
ści ewidencji broni palnej, amunicji i środków przymusu
bezpośredniego ze stanem faktycznym.
8.

Do
zarządzającego portem stosuje się odpowiednio przepi-
sy art. 43 ust. 3 i art. 50a ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób
i mienia.

9. Funkcjonariuszowi Policji przysługuje prawo do wykonywa-
nia czynności, o których mowa w art. 40 ust. 7, po okazaniu legitymacji służbo-
wej i pisemnego upoważnienia, o którym mowa w art. 79 ust. 4 ustawy z dnia
2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155,
poz. 1095).
10.

Przeprowadzenie
kontroli przez jednostkę ochrony portu
lub obiektu portowego nie wyklucza przeprowadzenia kontroli zgodnie z planem
ochrony statku.


Art. 41. 1. Zabrania się, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, posiadania oraz
transportu na teren portu, obiektu portowego lub na statek następujących
przedmiotów lub substancji:
1) broni;
2) materiałów wybuchowych i pirotechnicznych;
3) środków drażniących lub ogłuszających;
4) substancji chemicznych palnych i żrących;
5) innych materiałów chemicznych, biologicznych lub ra-
diacyjnych.
2.

Przedmioty
lub
substancje zabronione, o których mowa
w ust. 1, mogą być wnoszone na teren portu lub obiektu portowego przez pra-

31
cowników portu lub obiektu portowego, zarządzającego portem lub obiektem
portowym, przedstawicieli innych podmiotów wykonujących czynności służbowe
lub prowadzących działalność na terenie portu lub obiektu portowego, o ile jest
to niezbędne do zapewnienia funkcjonowania tych podmiotów. Czynności te
odbywają się zgodnie z postanowieniami planu ochrony portu lub obiektu por-
towego.

3. Przedmioty lub substancje, o których mowa w ust. 1, mogą
być wnoszone na statek przez uprawnionych żołnierzy oraz funkcjonariuszy
Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Wywiadu Wojskowego, Agencji Bezpie-
czeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyj-
nego, Policji, Straży Granicznej, straży pożarnej, Biura Ochrony Rządu oraz
Służby Celnej, podczas wykonywania czynności służbowych.
4.

Minister
właściwy do spraw gospodarki morskiej w porozu-
mieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozpo-
rządzenia, listę przedmiotów lub substancji, o których mowa w ust. 1, oraz me-
tody i środki ochrony przewozu broni, mając na uwadze przepisy o broni
i amunicji oraz potrzebę zapewnienia ochrony żeglugi i portów morskich.

Art. 42. Rada Ministrów, mając na uwadze poziomy ochrony żeglugi
i portów morskich, określi, w drodze rozporządzenia, metody i środki kontroli,
uwzględniając w szczególności organizację i formy kontroli, działania zapobie-
gawcze oraz działania w przypadkach bezprawnej ingerencji oraz rodzaje urzą-
dzeń technicznych stosowanych do kontroli.

32
Rozdział 9
Wejście do portu oraz deklaracja ochrony

Art. 43. 1. Kapitan statku przed wejściem statku do portu, stosownie
do postanowień art. 6 rozporządzenia (WE) nr 725/2004, zgłasza statek do re-
gionalnego punktu kontaktowego, na formularzu zgłoszenia wstępnego.
2.

Minister
właściwy do spraw gospodarki morskiej określi,
w drodze rozporządzenia, wzór formularza zgłoszenia wstępnego, mając na
uwadze zakres informacji niezbędnych do zgłoszenia statku.

Art. 44. 1. Zgłoszenia nie wymaga się w stosunku do statków, które
uzyskały zwolnienie z obowiązku zgłoszenia wstępnego zgodnie z art. 7 rozpo-
rządzenia (WE) nr 725/2004.
2.

Minister
właściwy do spraw gospodarki morskiej, w drodze
decyzji administracyjnej, wydaje zwolnienie, o którym mowa w ust. 1:
1) na wniosek właściwego organu państwa członkowskie-
go Unii Europejskiej;
2) na wniosek polskiego armatora.

3. We wniosku, o którym mowa w ust. 2, zamieszcza się:
1) nazwę statku;
2) numer IMO statku;
3) sygnał wywoławczy statku;
4) państwo bandery statku;
5) oznaczenie armatora;
6) wykaz statków prowadzących regularne usługi między
portami znajdującymi się na terytorium państw człon-
kowskich Unii Europejskiej oraz dane dotyczące

33
24- godzinnego punktu kontaktowego, o których mowa
w art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 725/2004.

Art. 45. Kapitan statku jest obowiązany do okazania dyrektorowi wła-
ściwego urzędu morskiego:
1) międzynarodowego certyfikatu ochrony statku lub tymcza-
sowego międzynarodowego certyfikatu ochrony statku;
2) zapisu historii statku;
3) listy portów zawinięć statku.

Art. 46. W celu ustalenia, czy zachodzi potrzeba sporządzenia dekla-
racji ochrony, kapitan statku lub SSO oraz PFSO obiektu portowego, do którego
zmierza statek, przekazują właściwemu regionalnemu punktowi kontaktowemu
i sobie nawzajem informację o aktualnym poziomie ochrony odpowiednio statku
lub obiektu portowego.

Art. 47. 1. Deklarację ochrony sporządza się, w przypadku gdy:
1) statek i obiekt portowy, między którymi będą zachodzić
działania statek – obiekt portowy, mają ustalone różne
poziomy ochrony;
2) statki, między którymi będą zachodzić działania statek
– statek, mają ustalone różne poziomy ochrony.

2. Deklaracje ochrony sporządza się, gdy statek i obiekt por-
towy mają ustalony ten sam poziom ochrony 2 lub 3.
3.

Deklarację ochrony sporządza się także, gdy statek i obiekt
portowy, między którymi będą zachodzić działania, znajdują się na poziomie
ochrony 1, gdy:
1) działania są prowadzone ze statkiem, który w ciągu
ostatnich 10 zawinięć do portów znajdował się w porcie

34