Rządowy projekt ustawy o ochronie żeglugi i portów morskich

Załączniki do rozporządzenia
Ministra Infrastruktury
z dnia …….. 2008 r. (poz.…)
Zał cznik nr 1
PROCEDURA PRZEGL DU PROMU PASA ERSKIEGO TYPU RO-RO I SZYBKIEGO
STATKU PASA ERSKIEGO
1. Przegląd promu pasażerskiego typu ro-ro i szybkiego statku pasażerskiego powinien
obejmować w szczególności następujące czynności:
1) uruchomienie generatora awaryjnego;
2) sprawdzenie działania oświetlenia awaryjnego;
3) sprawdzenie działania awaryjnego źródła zasilania urządzeń radiokomunikacyjnych;
4) próbę systemu powiadamiania ogólnego;
5) przeprowadzenie ćwiczebnego alarmu pożarowego, obejmującego demonstrację użycia
indywidualnego wyposażenia strażackiego;
6) uruchomienie awaryjnej pompy pożarowej z dwoma wężami podłączonymi do głównej linii
pożarowej;
7) sprawdzenie działania zdalnych wyłączników awaryjnych zasilania paliwa do kotłów, silnika
głównego i pomocniczego oraz odcięcia wentylacji;
8) sprawdzenie działania zdalnych i miejscowych urządzeń zamykających klapy pożarowe;
9) próbę pożarowego systemu wykrywczego i systemu alarmowego;
10) sprawdzenie działania drzwi pożarowych;
11) sprawdzenie działania pomp zęzowych;
12) zamknięcie drzwi wodoszczelnych, zarówno ze stanowisk miejscowych, jak i w sposób zdalny;
13) sprawdzenie znajomości planu zabezpieczenia niezatapialności statku przez dowództwo statku;
14) opuszczenie przynajmniej jednej łodzi ratowniczej i jednej łodzi ratunkowej na wodę,
uruchomienie ich napędu, sprawdzenie układu sterowniczego, podniesienie łodzi i umieszczenie
na pozycjach na pokładzie;
15) sprawdzenie wyposażenia wszystkich łodzi ratunkowych i ratowniczych;
16) próba głównego i pomocniczego urządzenia sterowego statku.
2. Przegląd powinien obejmować sprawdzenie i ocenę systemu planowego utrzymania statku.
3. Przegląd w szczególności powinien mieć na celu ocenę:

18
1) znajomości oraz sprawności wykonywania przez członków załogi procedur postępowania
w sytuacjach awaryjnych oraz związanych z bezpieczeństwem statku;
2) procedur prowadzenia wacht nawigacyjnych i dotyczących wykonywania prac na statku oraz
operacji ładunkowych;
3) rozkładu obowiązków pod względem powodowania nadmiernego zmęczenia członków załogi,
w szczególności personelu wachtowego.
Ocena, o której mowa w pkt 1 i 2, powinna obejmować sprawdzenie znajomości języka roboczego
używanego na statku, niezbędnej do właściwego rozumienia i wykonywania tych procedur oraz
prowadzenie właściwych zapisów w dzienniku okrętowym, poświadczających w szczególności
szkolenia w zakresie:
a) zapoznania ze statkiem, obowiązującymi procedurami i zakresem obowiązków,
b) kierowania tłumem,
c) bezpieczeństwa - dla personelu sprawującego bezpośrednią opiekę nad pasażerami
w pomieszczeniach
pasażerskich, w szczególności nad osobami starszymi
i niepełnosprawnymi w sytuacji niebezpieczeństwa,
d) zarządzania kryzysowego,
e) zachowań ludzkich.











19
Zał cznik nr 2
PROCEDURA INSPEKCJI PROMU PASA ERSKIEGO TYPU RO-RO W CZASIE
EGLUGI REGULARNEJ
W ramach inspekcji promu pasażerskiego typu ro-ro w czasie żeglugi regularnej sprawdzeniu
podlegają:
1. System informacji o pasażerach, na który składają się:
1) zgodny z przepisami i skuteczny system rejestracji pasażerów;
2) środki przedsięwzięte w celu zapewnienia, że nie została przekroczona liczba pasażerów, do
której przewozu statek jest uprawniony;
3) sposób przekazywania kapitanowi informacji o całkowitej liczbie pasażerów i, jeśli ma to
miejsce, sposób uwzględniania w tej liczbie pasażerów, którzy pozostają na pokładzie oraz
podejmują podróż powrotną bez schodzenia na ląd.
2. System informacji o stanie załadowania i stateczności statku, obejmujący:
1) stosowanie wiarygodnych wskaźników zanurzenia statku;
2) środki podjęte w celu zapewnienia, że statek nie został nadmiernie załadowany, a odpowiednie
wodnice ładunkowe nie zostały przekroczone;
3) ocenę stanu załadowania i stateczności statku, dokonywaną zgodnie z odpowiednimi
wymaganiami;
4) sprawdzenie, czy ładunek jest ważony w sytuacji, gdy jest to wymagane, a odpowiednie dane
liczbowe są przekazywane na statek i używane do oceny stanu jego załadowania i stateczności;
5) sprawdzenie, czy plany zabezpieczenia niezatapialności statku są wywieszone na stałe
w widocznym miejscu, a oficerowie zostali wyposażeni w broszury zawierające te informacje.
3. rodki bezpieczeństwa w czasie podróży morskiej, obejmujące:
1) procedury zapewniające przygotowanie statku do podróży morskiej, wykonywane przed
odcumowaniem, zawierające potwierdzenie zamknięcia wszystkich drzwi i otworów
wodoszczelnych i strugoszczelnych kadłuba;
2) procedury sprawdzające zamknięcie furt pokładu samochodowego przed odcumowaniem lub
zapewniające, że pozostają one otwarte jedynie przez czas niezbędny do umożliwienia
zamknięcia otwieranego dziobu;
3) urządzenia zamykające furtę dziobową, rufową lub furty boczne oraz wyposażenie statku w
system wskaźników i podglądu, umożliwiający monitorowanie ich stanu na mostku
nawigacyjnym.

20
4. System ogłoszeń dotyczących bezpieczeństwa, obejmujący:
1) sposób ogłaszania, w odpowiednim języku, instrukcji dotyczących bezpieczeństwa oraz
wywieszania instrukcji dotyczących procedur awaryjnych;
2) sprawdzenie, czy instruktaż dotyczący bezpieczeństwa następuje w chwili rozpoczęcia podróży i
jest słyszalny we wszystkich miejscach publicznych, łącznie z pokładami otwartymi dostępnymi
dla pasażerów.
5. Poprawność prowadzenia zapisów w dzienniku okrętowym, dotyczących w szczególności
zamykania furt ładunkowych, drzwi wodoszczelnych i zamknięć wodoodpornych
i strugoszczelnych, alarmów ćwiczebnych zamykania drzwi wodoszczelnych, sprawdzania
urządzenia sterowego, danych dotyczących zanurzenia, wolnej burty i stateczności, języka
roboczego załogi.
6.
Zasady przewozu materiałów niebezpiecznych lub towarów mogących zanieczyścić
środowisko, obejmujące:
1) zgodności z właściwymi przepisami;
2) dołączanie manifestu lub planu ładunkowego do deklaracji przewozu ładunku, określających
jego położenie na statku, a także dostępność na lądzie kopii manifestu lub planu;
3) pozwolenie na przewóz ładunku na statku pasażerskim;
4) właściwe oznakowanie, położenie i zamocowanie ładunku, w tym także pojazdów
samochodowych przewożących takie materiały i towary;
5) znajomość przez kapitana odpowiednich procedur powiadamiania w niebezpieczeństwie,
procedur awaryjnych oraz zasad udzielania pierwszej pomocy w razie wystąpienia wypadku z
udziałem takich ładunków;
6) zapewnienie stałej wentylacji używanych pokładów samochodowych, zwiększanie jej
intensywności w czasie pracy silników samochodów oraz wyposażenie mostka nawigacyjnego
w system sygnalizacji pracy urządzeń wentylacyjnych pokładów samochodowych.
7. System mocowania pojazdów samochodowych z ładunkiem, obejmujący:
1) mocowanie indywidualne lub blokowe;
2) dostępność wystarczającej ilości odpowiednio mocnych punktów mocowania;
3) sposób mocowania w złych warunkach pogodowych;
4) sposób mocowania wagonów kolejowych i pojazdów mechanicznych, jeśli występuje;
5) sprawdzenie, czy na statku jest poradnik mocowania ładunku.
8. System nadzoru pokładów samochodowych, obejmujący:

21
1) ciągłą obserwację lub nadzór nad uniemożliwieniem nieautoryzowanego wejścia na pokłady
samochodowe i przemieszczania się pojazdów w złych warunkach pogodowych;
2) sprawdzenie zamknięcia drzwi pożarowych i wejściówek;
3) wywieszenie informacji zakazujących pasażerom wstępu na pokłady samochodowe w czasie
pobytu statku w morzu.
9. Procedury zamykania drzwi wodoszczelnych, obejmujące:
1) przestrzeganie procedury ustanowionej w instrukcjach;
2) przeprowadzanie alarmów ćwiczebnych;
3) sterowanie zamykaniem z mostka, ustawione, jeżeli jest to możliwe, w pozycji sterowania
miejscowego;
4) zamykanie drzwi w warunkach ograniczonej widzialności i w sytuacjach niebezpiecznych;
5) znajomość obsługi drzwi przez załogę oraz świadomość zagrożeń związanych z ich
nieprawidłowym używaniem.
10. System patroli przeciwpożarowych, w tym system obserwacji, o którym mowa w pkt 8 ppkt
1, prowadzony w celu wczesnego wykrycia ognia, obejmujący również pomieszczenia, w których
instalacja wykrywcza i alarmowa nie jest zainstalowana.
11. System łączności w niebezpieczeństwie, obejmujący:
1) liczbę członków załogi, zgodnie z rozkładem alarmowym, wystarczającą do pomocy pasażerom
w sytuacji niebezpieczeństwa oraz system ich identyfikacji;
2) możliwość porozumiewania się członków załogi z pasażerami w sytuacji niebezpieczeństwa,
biorąc pod uwagę:
a) główne języki pasażerów korzystających z przewozów na danej trasie,
b) prawdopodobieństwo, że użycie podstawowych słów angielskich do wydawania
zasadniczych poleceń może zapewnić porozumienie się z pasażerem potrzebującym pomocy,
niezależnie od tego, czy pasażer i członek załogi używają wspólnego języka,
c) możliwości porozumiewania się w niebezpieczeństwie za pomocą wszelkich innych środków
w przypadku braku możliwości komunikacji werbalnej;
3) zakres, w jakim pełne instrukcje bezpieczeństwa zostały przedstawione pasażerom w ich
językach ojczystych;
4) języki, w jakich mogą zostać nadane komunikaty alarmowe w sytuacji niebezpieczeństwa lub w
czasie ćwiczeń, zapewniające pasażerom zasadniczy instruktaż oraz ułatwiające członkom
załogi udzielanie pomocy pasażerom.

22