Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Traktatu singapurskiego o prawie znaków towarowych i regulaminu do Traktatu singapurskiego o prawie znaków towarowych, przyjętych w Singapurze dnia 27 marca 2006 r.

WIPO zajmujących się tym systemem, dzięki czemu będzie miała wpływ na
decyzje podejmowane przez te organy.
Przystąpienie Rzeczypospolitej Polskiej do Traktatu singapurskiego będzie
ważnym sygnałem stabilności polskiego prawa opartego na standardach
międzynarodowych. Jednocześnie umożliwi Rzeczypospolitej Polskiej
udział w dalszym doskonaleniu tych standardów na forum międzynarodo-
wym. Wprowadzenie możliwości działania przed różnymi urzędami własno-
ści przemysłowej na świecie według tej samej procedury z jednej strony
ułatwi samym zgłaszającym uzyskiwanie ochrony dla ich znaków towaro-
wych w krajach będących stronami tego traktatu, a z drugiej strony uprości
postępowanie w urzędach krajowych przez odformalizowanie procedur.
W dniu 30 czerwca 2006 r. Komitet Europejski Rady Ministrów nałożył na
Ministerstwo Gospodarki zobowiązanie do przekazania do wiadomości Mi-
nisterstwa Spraw Zagranicznych harmonogramu prac mających na celu
przystąpienie Rzeczypospolitej Polskiej do Traktatu o prawie znaków towa-
rowych, podpisanego w Genewie dnia 27 października 1994 r.
Ze względu na to, że Traktat singapurski ma szerszy zakres zastosowania,
wystarczy przystąpienie Rzeczypospolitej Polskiej jedynie do nowego aktu
z 2006 r.
II. Różnice między dotychczasowym i projektowanym stanem prawnym
Celem Traktatu singapurskiego jest stworzenie nowoczesnych oraz dyna-
micznych międzynarodowych ram dla zharmonizowania procedury admini-
stracyjnej w zakresie rejestracji znaków towarowych. W porównaniu do TLT
z 1994 r., Traktat singapurski (zwany dalej „Traktatem”) ma zastosowanie
do wszelkiego typu znaków, które mają zdolność rejestrową na mocy pra-
wa danego państwa będącego stroną Traktatu. Państwa te mają także
swobodę wyboru sposobu komunikowania się zgłaszających z krajowymi
urzędami własności przemysłowej, w tym również komunikacji elektronicz-
nej. Wprowadzono system środków ulgowych w odniesieniu do terminów,
jak również postanowienia dotyczące rejestrowania licencji na używanie
znaków towarowych oraz sankcji w przypadku niedopełnienia formalności
w zakresie ich wpisu do rejestru. Powołano Zgromadzenie Państw będą-

3
cych stronami Traktatu. Traktat sankcjonuje wymóg zapewnienia możliwo-
ści dokonywania zgłoszeń znaków w wielu klasach towarowych i usługo-
wych oraz stosowania Międzynarodowej Klasyfikacji Nicejskiej. W tym za-
kresie nie odbiega od postanowień zawartych w TLT z 1994 r.
Traktat singapurski ma zastosowanie do znaków mających zdolność reje-
strową na mocy prawa danego państwa będącego stroną Traktatu. Posta-
nowienie to obejmuje również nietradycyjne znaki, takie jak: hologramy,
znaki trójwymiarowe, kolory, znaki nieruchome, jak i ruchome, a także zna-
ki niewidoczne (dźwiękowe, zapachowe, smakowe czy rozpoznawalne za
pomocą dotyku), o ile prawo krajowe dopuszcza ich ochronę.
Traktat singapurski zapewnia państwom będącym stronami Traktatu swo-
bodę wyboru sposobu komunikowania się, przekazywania danych oraz
ewentualnego wdrożenia elektronicznego systemu w tym zakresie. Pań-
stwa mogą zdecydować się na formę papierową, elektroniczną lub inny
sposób przekazu, jak np. za pośrednictwem poczty tradycyjnej czy poczty
kurierskiej. Traktat pozostawił bardzo ważne postanowienie z TLT 1994,
mówiące w szczególności o tym, że nie można wymagać sprawdzania au-
tentyczności, potwierdzenia lub legalizacji podpisów złożonych na piśmie.
Traktat singapurski wprowadza system środków ulgowych, w przypadku
gdy zgłaszający lub właściciel znaku nie dotrzymał terminów procesowych
w postępowaniu przed urzędem krajowym. Państwa będące stronami Trak-
tatu muszą jednak przewidzieć w ustawodawstwie krajowym przynajmniej
jeden z wymienionych środków procesowych, takich jak: przedłużenie ter-
minu, kontynuowanie procedury lub przywrócenie praw, gdy niedotrzyma-
nie terminu nie było zamierzone lub wynikało, mimo dochowania staranno-
ści, z zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności. Zasady te zostały wprowa-
dzone w Traktacie w celu usprawnienia procedury i były wynikiem postula-
tów właścicieli znaków towarowych, którym w sytuacji niedopełnienia wa-
runków formalnych urząd krajowy umarzał postępowanie lub odrzucał zgło-
szenie.
Traktat singapurski zawiera postanowienia dotyczące rejestrowania licencji
na używanie znaku towarowego oraz ustanawia maksymalne wymagania

4
dotyczące wniosku o zarejestrowanie, zmianę lub umorzenie postępowania
w sprawie znaku towarowego.
Utworzenie Zgromadzenia Państw będących stronami Traktatu wprowadza
możliwość dokonywania zmian przepisów Traktatu, regulaminu, jak i mody-
fikowania międzynarodowych wzorów formularzy. Ponadto powołanie tego
organu umożliwia prowadzenie prac nad dalszym rozwojem systemu stwo-
rzonego Traktatem.
III. Przewidywane skutki prawne, gospodarcze, społeczne, finansowe i poli-
tyczne
1. Skutki prawne
Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej
(Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.) zawiera normy po-
zwalające na stosowanie przepisów proceduralnych dotyczących
ochrony znaków towarowych na podstawie Traktatu singapurskiego, nie
istnieje więc konieczność dokonywania jakichkolwiek zmian w obecnym
stanie prawnym. Możliwość dokonywania zgłoszeń oraz prowadzenia
korespondencji w formie elektronicznej została wprowadzona w związku
z nowelizacją ustawy – Prawo własności przemysłowej, która została
uchwalona w dniu 29 czerwca 2007 r.; ustawa weszła w życie dnia
1 listopada 2007 r.
2. Skutki gospodarcze
Traktat singapurski wprowadza uproszczone i ujednolicone w wymiarze
międzynarodowym zasady kształtujące warunki gospodarcze sprzyjają-
ce rozwojowi handlu i inwestycji, gwarantujące pewność prawną w za-
kresie ochrony dóbr niematerialnych. Urząd Patentowy Rzeczypospoli-
tej Polskiej już w praktyce stosuje te zasady, a wkrótce wprowadzi rów-
nież kolejne przewidziane Traktatem ułatwienie, jakim jest możliwość
dokonywania zgłoszeń i prowadzenia korespondencji drogą elektro-
niczną. Można się spodziewać, że będzie to stanowiło dodatkową za-
chętę dla podmiotów gospodarczych zarówno krajowych, jak i zagra-
nicznych, do ubiegania się o ochronę znaków towarowych w Rzeczypo-

5
spolitej Polskiej w jeszcze większym niż dotychczas zakresie. Zachęci
również polskie podmioty gospodarcze do ubiegania się o ochronę swo-
ich znaków towarowych w krajach, które staną się stronami Traktatu.
Łatwość uzyskania ochrony dla znaków towarowych zarówno w kraju,
jak i za granicą wpłynie na większą aktywność gospodarczą, zwłaszcza
w sferze eksportu.
Rzeczpospolita Polska może liczyć ze strony WIPO na pomoc tech-
niczną i prawną w zakresie implementacji Traktatu. Wsparcie technicz-
ne ulepszy infrastrukturę i narzędzia pracy w Urzędzie Patentowym
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Skutki społeczne
W przypadku wzrostu liczby zgłoszeń znaków towarowych zwiększy się
zapotrzebowanie na usługi rzeczników patentowych, co w pewnym
stopniu może zrekompensować tej grupie zawodowej zmniejszenie
liczby prowadzonych spraw, jakie nastąpiło w związku z przystąpieniem
Rzeczypospolitej Polskiej do systemu wspólnotowego znaku towarowego.
4. Skutki finansowe
Przystąpienie Rzeczypospolitej Polskiej do Traktatu singapurskiego nie
pociągnie za sobą żadnych negatywnych skutków finansowych. Ewen-
tualny wzrost liczby zgłoszeń znaków towarowych do ochrony w trybie
krajowym, jaki może nastąpić dzięki ułatwieniom w procedurze zgłosze-
niowej, może spowodować zwiększenie wpływów do budżetu państwa
w związku z pobieranymi opłatami za zgłoszenie i utrzymywanie ochro-
ny znaków towarowych.
5. Skutki polityczne
Przystąpienie Rzeczypospolitej Polskiej do Traktatu singapurskiego
o prawie znaków towarowych i regulaminu do Traktatu singapurskiego
o prawie znaków towarowych, przyjętych w Singapurze dnia 27 marca
2006 r., nie pociągnie za sobą żadnych skutków politycznych.

6
IV. Uzasadnienie trybu związania Rzeczypospolitej Polskiej Traktatem singa-
purskim
Związanie Rzeczypospolitej Polskiej Traktatem singapurskim o prawie zna-
ków towarowych i regulaminem do Traktatu singapurskiego o prawie zna-
ków towarowych, przyjętymi w Singapurze dnia 27 marca 2006 r., nastąpi,
zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzyna-
rodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443, z późn. zm.). Traktat dotyczy spraw ure-
gulowanych w ustawie. Biorąc pod uwagę art. 89 ust. 1 pkt 5 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej, przystąpienie do Traktatu singapurskiego nastą-
pi za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie.
Nie przewiduje się składania jakichkolwiek zastrzeżeń dozwolonych na
podstawie art. 29 Traktatu.

04/07rch

7