Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy

20



Natomiast proponuje się nie zmieniać zasad rekompensowania czasu
dyżuru, jeżeli przypada on poza miejscem wykonywania pracy. Nadal
w takim przypadku pracownik miałby prawo do czasu wolnego lub
wynagrodzenia gwarancyjnego – na dotychczasowych zasadach. Taka
rekompensata nie przysługiwałaby jedynie, tak jak to wynika z obecnie
obowiązujących przepisów, w razie dyżuru domowego.
Kodeksowa regulacja zaliczania czasu dyżuru do czasu pracy, zawarta
w projektowanej nowelizacji art. 1515, nie będzie miała zastosowania do
dyżuru medycznego. W tym zakresie od dnia 1 stycznia 2008 r. będzie
obowiązywał analogiczny przepis zawarty w art. 32j ustawy z dnia
30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, w brzmieniu nadanym
ustawą z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o zakładach opieki
zdrowotnej oraz ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 176,
poz. 1240).

III. Zmiany w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy
1. Stan dotychczasowy
Problematykę bezpieczeństwa i higieny pracy regulują przepisy działu
dziesiątego ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U.
z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).
2. Proponowane zmiany
Niezbędne jest dokonanie zmian w dziale dziesiątym „Bezpieczeństwo
i higiena pracy” Kodeksu pracy ze względu na przedstawienie Polsce
przez Komisję Europejską zarzutów formalnych w związku z nie-
właściwym lub niepełnym wdrożeniem postanowień dyrektywy Rady
89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia
środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników
w miejscu pracy (Dz. Urz. WE L 183 z 29.06.1989, str. 1; Dz. Urz. UE
Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 1, str. 349; naruszenie
nr
2007/2008, pismo z dnia 23 marca 2007 r., znak: SG-Greffe
(2007)D/201581). Ponadto jest konieczne dostosowanie przepisów

21



Kodeksu pracy do zmian wynikających z innych, wydanych w ostatnim
okresie, aktów prawnych.
W tej sytuacji przygotowano projekt nowelizacji Kodeksu pracy uwzględ-
niający w szczególności postanowienia:
– art. 5 ust. 2 i 3 dyrektywy dotyczącego zakresu odpowiedzialności
pracodawcy (art. 207 § 1 K.p.),
– art. 6 dyrektywy odnośnie do ogólnych obowiązków pracodawcy
mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
pracownikom (art. 207 § 2 pkt 3 i 4 oraz § 21, art. 208 § 1 pkt 4 K.p.),
– art. 8 dyrektywy w sprawie obowiązków pracodawcy w zakresie
zapewnienia pierwszej pomocy, gaszenia pożaru i ewakuacji pra-
cowników oraz w przypadku poważnego i nieuniknionego nie-
bezpieczeństwa (art. 2091, art. 2092, art. 2093 K.p.),
– art. 10 ust. 1 i 2 dyrektywy dotyczącego obowiązku pracodawcy
informowania pracowników oraz innych pracodawców między innymi
o zagrożeniach zawodowych i działaniach podjętych dla ich
wyeliminowania (art. 2071 i art. 208 § 3 K.p.),
– art. 11 ust. 2 lit. b dyrektywy w części dotyczącej konsultacji
w sprawie wyznaczania pracowników do wykonywania czynności
w
zakresie ochrony przeciwpożarowej i ewakuacji pracowników
(art. 23711a § 1 pkt 3 K.p.) oraz
– art. 15 dyrektywy odnośnie do ochrony szczególnie narażonych grup
ryzyka (art. 207 § 2 pkt 5 K.p.).
W związku z przepisami dotyczącymi systemu oceny zgodności wyrobów
(maszyn) jest konieczne uchylenie § 2 w art. 215 (określającego odpo-
wiedzialność konstruktora i producenta maszyn za niedopełnienie obo-
wiązków wynikających z odrębnych przepisów) oraz zmiana przepisów
w art. 216.
Proponuje się uchylenie upoważnienia, zawartego w art. 225 § 2 Kodeksu
pracy, dla Ministra Pracy i Polityki Społecznej do wydania rozporządzenia

22



w sprawie wykazu prac, które powinny być wykonywane przez co najmniej
dwie osoby, w celu zapewnienia asekuracji. Postęp naukowo-techniczny
spowodował, że rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia
28 maja 1996 r. w sprawie rodzajów prac, które powinny być wykonywane
przez co najmniej dwie osoby (Dz. U. Nr 62, poz. 288) stało się w znacznej
części nieaktualne i powoduje trudności interpretacyjne. Problematyka ta
jest równolegle regulowana rozporządzeniami wydawanymi przez właś-
ciwych ministrów na podstawie art. 23715 § 2 Kodeksu pracy. W tej sytuacji
nie jest możliwe zapewnienie spójności między tymi aktami prawnymi – nie
jest więc celowe utrzymywanie upoważnienia dla ministra właściwego ds.
pracy. Wydaje się, że najwłaściwsze będzie upoważnienie pracodawcy do
ustalania wykazu takich prac po konsultacji z pracownikami lub ich
przedstawicielami w trybie art. 23711a Kodeksu pracy.
Proponuje się, aby projektowane zmiany w Kodeksie pracy weszły w życie
po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem zmian dotyczących
problematyki czasu pracy, które proponuje się wprowadzić w życie po
upływie miesiąca od dnia ogłoszenia ustawy. W zakresie problematyki czasu
pracy jest bowiem konieczne pozostawienie adresatom norm prawnych
niezbędnego przedziału czasowego na podjęcie niezbędnych decyzji organi-
zacyjnych.


23
OCENA SKUTKÓW REGULACJI

1. Podmioty, na które oddziałuje projekt aktu prawnego
W zakresie czasu pracy oraz równego traktowania w zatrudnieniu pro-
jektowana ustawa oddziaływać będzie na wszystkich pracowników i pra-
codawców objętych przepisami Kodeksu pracy. Jedynie w zakresie sto-
sowania znacznie wydłużonych okresów rozliczeniowych czasu pracy
zakres oddziaływania będzie ograniczony do pracodawców prowadzących
działalność w rolnictwie i hodowli, a także zatrudniających pracowników przy
pilnowaniu mienia i ochronie osób.
Natomiast w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy przepisy pro-
jektowanej ustawy oddziałują na pracodawców, jak również na pra-
cowników.
2. Konsultacje społeczne
Projekt został przesłany do zaopiniowania do niżej wymienionych partnerów
społecznych:
– Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”,
– Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych,
– Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność 80”,
– Forum
Związków Zawodowych,
– Związku Rzemiosła Polskiego,
– Konfederacji Pracodawców Polskich,
– Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych „Lewiatan”,
– Związku Pracodawców Business Centre Club,
– Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Pracowników Służby BHP.

24



Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej
w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414) projekt został
zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej. W trakcie prac nad
projektem żaden podmiot nie zgłosił zainteresowania pracami nad nim.
W ustawowym terminie uwagi do projektu przekazali: Konfederacja Pra-
codawców Polskich, Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych
„Lewiatan”, Związek Rzemiosła Polskiego, NSZZ „Solidarność 80”,
Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych oraz Forum Związków
Zawodowych. Pozostałe organizacje nie przekazały stanowisk do projektu.
Projektowane rozwiązania prawne były też przedmiotem opiniowania na
forum Zespołu Prawa Pracy i Układów Zbiorowych Trójstronnej Komisji do
Spraw Społeczno-Gospodarczych.
W związku z wątpliwościami dotyczącymi projektowanych zmian w zakresie
doprecyzowania regulacji prawnych, zwłaszcza z obszaru równego trakto-
wania w zatrudnieniu i bezpieczeństwa i higieny pracy, należy wyjaśnić, że
istnieje niezbędna konieczność ich wprowadzenia w wersji przyjętej
w projekcie, ze względu na zarzuty formalne stawiane Polsce przez Komisję
Europejską. Wymagane jest bowiem, dla zapewnienia osiągnięcia celu
dyrektyw, wprowadzenie do ustawodawstwa krajowego konkretnych sformu-
łowań występujących w dyrektywach.
W projektowanej nowelizacji Kodeksu pracy pominięto natomiast, w sto-
sunku do pierwotnej jego wersji, zmiany dot. art. 23711 (tworzenie służby
bezpieczeństwa i higieny pracy), jako bezpośrednio niewynikające z uwag
formalnych Komisji Europejskiej. Tym samym bezprzedmiotowe stały się
uwagi organizacji pracodawców (KPP i PKPP „Lewiatan”) do tych
rozwiązań.
Propozycje wyżej wymienionych organizacji dotyczyły umożliwienia zlecania
wykonywania zadań służby BHP specjalistom spoza zakładu pracy
u
wszystkich pracodawców, bez względu na liczbę zatrudnionych
pracowników oraz poziom i rodzaj zagrożeń. Byłoby to sprzeczne z art. 7