Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o obligacjach

przygotowanie wysoce prawdopodobnej struktury przepływów finansowych generowanych
jako źródło pokrycia ewentualnych roszczeń z tytułu obligacji. Należy jednak również wziąć
pod uwagę ustawowy charakter tej spółki jak również jej jedynego akcjonariusza, tj. Banku
Gospodarstwa Krajowego.
Projekt ustawy w art. 1 pkt 2 zakłada rozszerzenie katalogu podmiotów uprawnionych do
emisji obligacji przychodowych o:
• Bank Gospodarstwa Krajowego ze szczególnym wskazaniem na programy związane
z
finansowaniem budownictwa społecznego, systemów gwarancji i poręczeń oraz
transakcji eksportowych (powyższa zmiana polegałaby na dodaniu w art. 23a w ust. 2
pkt 1a);
• Krajowy Fundusz Kapitałowy S.A. na realizację zadań o których mowa w art. 5 ustawy o
Krajowym Funduszu Kapitałowym, tj. udzielanie wsparcia finansowego funduszom
kapitałowym, inwestującym w przedsiębiorców mających siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności w przedsiębiorców innowacyjnych lub
prowadzących działalność badawczo-rozwojową (powyższa zmiana polegałaby na
dodaniu w art. 23a w ust. 2 pkt 1b).
Projekt ustawy w art. 1 pkt 3 przewiduje również wprowadzenie fakultetu (zamiast obliga) w
zakresie ustanowienia instytucji banku-reprezentanta dla obligacji przychodowych
emitowanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego, zabezpieczonych gwarancja lub
poręczeniem Skarbu Państwa, nabywanych przez więcej niż 15 inwestorów. Ze względu na
ustawowe umocowanie Banku Gospodarstwa Krajowego, a przez to jego brak zdolności
upadłościowej oraz jego publiczną misję i charakter, utrzymanie obligatoryjnego obowiązku
zawierania umowy o reprezentację nie wydaje się konieczne (powyższa zmiana dotyczyłaby
art. 29).
III.
Projekt ustawy w art. 2 przewiduje 14-dniowe vacatio legis. Ze względu na fakt, iż projekt
ustawy dotyczy bezpośrednio nieznacznej grupy podmiotów, tj. Banku Gospodarstwa
Krajowego, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych oraz Krajowej Spółdzielczej
Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, brak jest przesłanek do przyjęcia dłuższego okresu
vacatio legis.
Podmioty, na które oddziałuje akt normatywny
Projektowana ustawa o zmianie ustawy o obligacjach Bank Gospodarstwa Krajowego,
spółdzielcze kasy-oszczędnościowo kredytowe, Krajową Spółdzielczą Kasę
Oszczędnościowo-Kredytową, Krajowy Funduszu Kapitałowy S.A. oraz pośrednio -
inwestorów finansowych - potencjalnych nabywców obligacji tych instytucji oraz Komisję
Nadzoru Finansowego.
Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych, w tym budżet państwa i budżety
jednostek samorządu terytorialnego
Wejście w życie ustawy nie będzie miało wpływu na budżet państwa oraz budżety jednostek
samorządu terytorialnego.
Wpływ regulacji na rynek pracy
Wejście w życie ustawy nie spowoduje zmian na rynku pracy.
Wpływ regulacji na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na
funkcjonowanie przedsiębiorstw
Wejście w życie ustawy nie będzie bezpośrednio oddziaływać na konkurencyjność
gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw. Pośrednio
natomiast może mieć wpływ na podniesienie konkurencyjności spółdzielczych kas
oszczędnościowo-kredytowych poprzez możliwość oferowania nowego produktu
potencjalnym inwestorom oraz wzmocnienie finansowe i kapitałowe tych instytucji. Wejście
w życie ustawy może mieć analogiczny wpływ również na Bank Gospodarstwa Krajowego
oraz Krajowy Funduszu Kapitałowy S.A. Ponadto fakultatywne umowy z bankiem-
reprezentantem w przypadku emisji obligacji przychodowych przez Bank Gospodarstwa
Krajowego mogą obniżyć koszty emisji.
Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionalny
Wejście w życie ustawy nie będzie bezpośrednio oddziaływać na sytuację i rozwój
regionalny.
Źródła finansowania
Zakres przedmiotowy ustawy nie spowoduje potrzeby finansowania poprzez obciążenie
budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego.
Ocena zgodności z prawem Unii Europejskiej
Projekt jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.
Zarówno spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, jak również Bank Gospodarstwa
Krajowego zostały wyłączone spod obowiązywania dyrektyw unijnych, co było zgodne ze
Stanowiskiem negocjacyjnym Polski w obszarze „Swoboda wiadczenia Usług”
opracowanym w związku z negocjacjami o przystąpienie Polski do Unii Europejskiej.
Odpowiedni zapis gwarantujący ww. wyłączenie został zawarty w Załączniku II do Traktatu
Akcesyjnego. Także w dyrektywie 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14
czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje
kredytowe w art. 2 do listy podmiotów wyłączonych z zakresu obowiązywania dyrektywy
dodano także ww. instytucje. Nie wyklucza to wyżej wymienionych instytucji z podlegania
innym przepisom Prawa Wspólnotowego, jednakże przedstawione w niniejszym projekcie
zmiany nie wydają się być objęte regulacjami tego Prawa.
Warszawa, 1 lutego 2011 r.

BAS-WAPEiM-169/11

Pan Grzegorz Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej



Opinia prawna o zgodności poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy
o obligacjach (przedstawiciel wnioskodawców: poseł Sławomir Neumann)
z prawem Unii Europejskiej

Na podstawie art. 34 ust. 9 uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30
lipca 1992 r. – Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2009 r. Nr
5, poz. 47) sporządza się następującą opinię:

I.
Przedmiot projektu ustawy
Projekt ustawy przewiduje zmiany w ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o
obligacjach (Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300, ze zm.).
Przepisy projektu ustawy mają upoważniać spółdzielcze kasy
oszczędnościowo-kredytowe (SKOK) oraz Krajową Spółdzielczą Kasę
Oszczędnościowo-Kredytową (KSKO-K) do emisji obligacji (art. 1 projektu
ustawy). Emisja obligacji zwiększać ma fundusze własne tych kas. W obecnym
stanie prawnym obligacje mogą być emitowane m.in. przez: a) podmioty
prowadzące działalność gospodarczą, posiadające osobowość prawną oraz
spółki komandytowe; b) jednostki samorządu terytorialnego, związki tych
jednostek i miasto stołeczne Warszawę; c) inne podmioty posiadające
osobowość prawną, upoważnione do emisji obligacji na podstawie innych ustaw
i d) instytucje finansowe, których członkiem jest RP lub Narodowy Bank Polski
lub przynajmniej jedno z państw należących do Organizacji Współpracy
Gospodarczej i Rozwoju, bank centralny takiego państwa lub instytucje z
którymi RP zawarła umowy regulujące działalność takich instytucji na jej
terytorium, zawierające postanowienia dotyczące emisji obligacji.
Projekt ustawy przewiduje również, że Bank Gospodarstwa Krajowego
(BGK) i Krajowy Fundusz Kapitałowy (KFK) będą mogły emitować obligacje
przychodowe (art. 2). Obligacje przychodowe są instrumentem finansowym,
który może przyznawać obligatariuszowi prawo do zaspokojenia jego roszczeń
wynikających z obligacji, z pierwszeństwem przed innymi wierzycielami
emitenta. Roszczenia te zaspokajane są z określonej kwoty przychodów
emitenta lub z majątku przedsięwzięcia sfinansowanego ze środków uzyskanych
z emisji obligacji (art. 8 ust. 1 ustawy o obligacjach). Obecnie prawo do emisji
obligacji przychodowych przysługuje podmiotom realizującym zadania

2
publiczne, w tym m.in. jednostkom samorządu terytorialnego i ich związkom,
miastu stołecznemu Warszawie, spółkom akcyjnym lub spółkom z ograniczoną
odpowiedzialnością, w których jednostki samorządu terytorialnego posiadają
taką liczbę akcji lub udziałów, która zapewnia im więcej niż 50% liczby głosów
na walnym zgromadzeniu lub na zgromadzeniu wspólników, jeżeli jedynym
przedmiotem działalności spółki jest zaspokajanie potrzeb społeczności
lokalnych lub wykonywanie zadań z zakresu użyteczności publicznej (art. 23 a
ust. 2 ustawy o obligacjach). Nowelizacja rozszerza katalog podmiotów
uprawnionych do emisji obligacji przychodowych, uprawniając BGK i KFK do
ich wydawania. Emisja tych obligacji ułatwiać ma realizację statutowych zadań
tych podmiotów związanych z: wykonywaniem programów budownictwa
społecznego, systemu gwarancji i poręczeń transakcji eksportowych (BGK) oraz
udzielaniem wsparcia finansowego funduszom kapitałowym inwestującym w
przedsiębiorców prowadzących działalność innowacyjną lub badawczo-
rozwojową (KFK).
Projekt wprowadza też przepisy dotyczące zawierania, przez emitenta
obligacji, umów z bankiem dotyczących reprezentacji obligatariuszy wobec tego
emitenta (art. 3).
Ustawa
ma
wejść w życie 14 dni od dnia ogłoszenia (art. 2).

II.
Stan prawa Unii Europejskiej w materii objętej projektem ustawy
Ze względu na przedmiot opiniowanego projektu ustawy należy zwrócić
uwagę na następujące postanowienia prawa Unii Europejskiej:
1) art. 63 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE)
zakazuje wszelkich ograniczeń w przepływie kapitału między państwami
członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a państwami trzecimi;
2) punkt 5 (5) załącznika="http://eur-lex.europa.eu/pl/treaties/dat/12003T/htm/L2003236PL.003301.htm"
="http://eur-lex.europa.eu/pl/treaties/dat/12003T/htm/L2003236PL.003301.htm". Postanowienia tego punktu wyłączają SKOK i BGK spod
zastosowania dyrektywy 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
20 marca 2000 r. odnoszącej się do podejmowania i prowadzenia działalności
przez instytucje kredytowe (Dz. Urz. UE L 126 z 26.5.2000, str. 1, PWS rozdz.
6, t. 3, s. 272). Dyrektywa 2000/12/WE ustanowiła przepisy dotyczące
podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe oraz
ostrożnościowy nadzór nad nimi. Dyrektywa ta została zastąpiona regulującą te
same zagadnienia dyrektywą 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z
dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności
przez instytucje kredytowe (wersja przeredagowana) (Dz. Urz. L 177 z
30.6.2006, str. 1). Artykuł 2 dyrektywy 2006/48/WE utrzymuje rozwiązanie

3
przyjęte w dyrektywie 2000/12/WE, na podstawie którego SKOK i BGK są w
dalszym ciągu wyłączone z zastosowania dyrektywy 2006/48/WE.
3) art. 127 ust. 4 tiret drugie TFUE ustala obowiązek zasięgnięcia przez
państwo członkowskie opinii Europejskiego Banku Centralnego (EBC). Stanowi
on, że EBC jest konsultowany przez władze krajowe w sprawie każdego
projektu regulacji w dziedzinach podlegających jego kompetencji, w granicach i
na warunkach określonych przez Radę. Warunki te Rada ustaliła w art. 2 decyzji
Rady 98/415/WE z dnia 29 czerwca 1998 r. w sprawie konsultacji
Europejskiego Banku Centralnego udzielanych władzom krajowym w sprawie
projektów przepisów prawnych (Dz. Urz. WE L 189 z 3.7.1998, s. 42). Zgodnie
z art. 2 ust. 1 decyzji 98/415/WE władze państw członkowskich zasięgają opinii
EBC w sprawach każdego projektu przepisu prawnego w dziedzinach
podlegających jego kompetencji, szczególnie odnośnie do: spraw walutowych,
środków płatności, krajowych banków centralnych, gromadzenia, tworzenia i
upowszechniania systemów walutowych, finansowych, bankowych, płatności
oraz statystyk bilansów płatniczych, systemów płatności i rozliczeń, zasad
mających zastosowanie do instytucji finansowych, w zakresie, w jakim
wywierają one istotny wpływ na stabilność instytucji finansowych i rynków.
Ponadto, w myśl art. 2 ust. 2 decyzji 98/415/WE, władze państw członkowskich,
innych niż państwa członkowskie, które przyjęły jedną walutę, zasięgają opinii
EBC w sprawie każdego projektu przepisu prawnego w sprawie instrumentów
polityki pieniężnej.
4) dyrektywy ustalające wymogi dotyczące emisji papierów
wartościowych, w tym m.in:
• dyrektywa 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia
4 listopada 2003 r. w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego
w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu
papierów wartościowych i
zmieniająca dyrektywę 2001/34/WE (tekst
mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. L 345 z 31.12.2003, str. 64, PWS
rozdz. 6, t. 6, str. 356)
• dyrektywa 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15
grudnia 2004 r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących
przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe
dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym oraz zmieniająca
dyrektywę 2001/34/WE (Dz. Urz. L 390 z 31.12.2004, str. 38).

III. Analiza przepisów projektu pod kątem ustalonego stanu prawa Unii
Europejskiej
ad 1) Odnosząc projektowaną ustawę do wymogów ustalonych w art. 63
ust. 2 TFUE stwierdzić należy, że w ustawie nie przewidziano przepisów, które
mogłyby ograniczać swobodę przepływu kapitału między państwami
członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a państwami trzecimi.