Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach

9. Art. 1 pkt 10 projektu ustawy (dot. art. 33a)
Proponowana zmiana w art. 33a polega na zniesieniu obowiązku składania zabezpieczenia
kwoty podatku dla podmiotów rozliczających podatek na zasadach określonych w tym
przepisie. Jest to zmiana korzystna dla importerów, gdyż uwalnia ich od ciężaru finansowego
związanego ze składaniem zabezpieczeń. Jednocześnie, w celu zabezpieczenia interesów
budżetu państwa, został wprowadzony obowiązek przedstawienia organowi celnemu
dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu
w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek
podatkowy z tytułu importu towarów (art. 33a ust. 6). Jeżeli podatnik w ww. terminie nie
przedstawi wymaganych dokumentów, straci prawo do rozliczania podatku z tytułu importu
towarów w deklaracji podatkowej, w odniesieniu do tej kwoty podatku, którą miał rozliczyć
w
deklaracji podatkowej, oraz jest zobowiązany do uiszczenia kwoty podatku wraz
z odsetkami (art. 33a ust. 7). Ponadto gdy podatnik będzie korzystał z przedstawiciela
pośredniego przy obejmowaniu towarów procedurą uproszczoną, obowiązek zapłaty podatku
wraz z odsetkami będzie ciążył solidarnie również na tym przedstawicielu (art. 33a ust. 8).
W przypadku gdy organ celny pobrał podatek należny z tytułu importu towarów,
a równocześnie podatek ten został rozliczony przez podatnika w deklaracji podatkowej,
podatnikowi będzie przysługiwało prawo do skorygowania rozliczonego podatku w deklaracji
składanej za okres rozliczeniowy, w którym podatek ten został pobrany przez organ celny
(art. 33a ust. 9). W razie niedotrzymania przez podatnika ww. terminu na przedstawienie
organowi celnemu dokumentów potwierdzających rozliczenie podatku należnego z tytułu
importu w deklaracji podatkowej może on w drodze decyzji naczelnika urzędu skarbowego
utracić na okres 36 miesięcy (licząc od okresu rozliczeniowego następującego po miesiącu,
w którym doręczono podatnikowi decyzję) prawo do rozliczania tego podatku na zasadach
określonych w przepisie art. 33a. Termin 36 miesięcy jest zbieżny z terminem wynikającym
z przepisów celnych, w jakim podmiot może wystąpić ponownie o pozwolenie na stosowanie
procedur uproszczonych, w sytuacji gdy wcześniej cofnięto mu pozwolenie z powodu
niespełnienia, naruszenia warunków wynikających z przepisów celnych.
Odstąpienie od wydania wskazanej wyżej decyzji będzie możliwe w sytuacji uznania przez
naczelnika urzędu skarbowego, iż uchybienie terminu na dostarczenie organowi stosownych
dokumentów jest nieistotne w stosunku do liczby i wielkości operacji importowych,
rozliczanych w trybie art. 33a, oraz pod warunkiem że uchybienie to było spowodowane

10
okolicznościami niewynikającymi z zaniedbania lub świadomego działania podatnika
(art. 33a ust. 11).
10. Art. 1 pkt 11 projektu ustawy (dot. art. 33b ust. 3 i 3a ustawy)
Proponowana zmiana art. 33b ma charakter doprecyzowujący przez wskazanie, iż w sytuacji
rozliczenia podatku VAT z tytułu importu towarów w przypadku korzystania przez podatnika
z pojedynczego pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, przepisy art. 33a stosuje
się odpowiednio.
Odesłanie tylko do art. 33a bez wskazania, że przepisy te należy stosować odpowiednio, jak
to jest obecnie, może powodować trudności w ich interpretowaniu. Regulacja art. 33b dotyczy
bowiem przypadku, gdy towary są objęte procedurą celną przez posiadacza pojedynczego
pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu. Podatnik
posiada pojedyncze pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej wydane przez
administrację celną innego państwa członkowskiego, w którym dokonuje zgłoszeń celnych
i rozlicza należności celne, natomiast importu towarów w ramach tego pozwolenia dokonuje
na terytorium Polski i tutaj rozlicza podatek VAT. Ze względu na dokonywanie formalności
związanych z importem towarów w organach celnych dwóch różnych państw, obecne
brzmienie przepisów art. 33a może spowodować wątpliwości co do ich zastosowania.
11. Art. 1 pkt 12 projektu ustawy (dot. art. 37 ust. 1a, 1b, 2 i 3 ustawy)
Proponowana zmiana, polegająca na dodaniu ust. 1a i 1b w art. 37 ustawy o VAT, reguluje
kwestię poboru odsetek od niezapłaconego podatku z tytułu importu towarów. Dotyczy to
w szczególności towarów wprowadzonych nielegalnie na terytorium kraju. Obecnie odsetki
są pobierane na zasadach wynikających z przepisów Ordynacji podatkowej, tj. od dnia
następującego po dniu upływu terminu płatności podatku. W przypadku wydania decyzji
określającej podatek z tytułu importu towarów, termin zapłaty podatku wynikającego z tej
decyzji wynosi 10 dni od dnia doręczenia decyzji. Proponuje się wprowadzenie
analogicznego rozwiązania jak w przepisach celnych. Oprócz odsetek za zwłokę od kwot
podatku nieuiszczonych w terminie, naczelnik urzędu celnego będzie pobierać odsetki od
niepobranej kwoty podatku, w sytuacji gdy kwota podatku należnego z tytułu importu
towarów w prawidłowej wysokości została określona w decyzji. Odsetki te będą pobierane od
dnia następującego po dniu powstania obowiązku podatkowego do dnia powiadomienia
o wysokości należności podatkowych. Dotyczy to przede wszystkim takich sytuacji, jak

11
nielegalne wprowadzenie towarów, usunięcie towarów spod dozoru celnego lub sytuacji, gdy
podatnik wykazał w zgłoszeniu celnym podatek w nieprawidłowej wysokości.
Projektowana zmiana art. 37 ust. 1a ustawy o VAT odwołuje się również do art. 65 ust. 5
Prawa celnego, zgodnie z którym organ celny pobiera odsetki, w przypadku gdy kwota
wynikająca z długu celnego została zaksięgowana na podstawie nieprawidłowych lub
niekompletnych danych, podanych przez zgłaszającego w zgłoszeniu celnym, chyba że
dłużnik udowodni, że podanie nieprawidłowych lub niekompletnych danych było
spowodowane okolicznościami niewynikającymi z jego zaniedbania lub świadomego
działania.
Zgodnie z projektowaną zmianą odsetki, o których mowa w art. 37 ust. 1a, nie będą zatem
pobierane, w sytuacji gdy importer udowodni, że podanie nieprawidłowych danych było
spowodowane okolicznościami niewynikającymi z jego zaniedbania lub świadomego
działania.
Uchylenie ust. 2 w art. 37 wiąże się wyłącznie z przeniesieniem tej regulacji do właściwej
części ustawy (dział IX rozdział 1 Odliczenie i zwrot podatku), w której określa się, co
stanowi u podatnika podatek naliczony podlegający odliczeniu.
Zmiana w ust. 3 ma charakter porządkowy.
12. Art. 1 pkt 13 projektu ustawy (dot. art. 38 ust. 2 ustawy)
Proponowana zmiana określa termin, w jakim organ celny, mimo niemożliwości
powiadomienia dłużnika o wysokości długu celnego z powodu przedawnienia, może na
potrzeby prawidłowego określenia należnego podatku z tytułu importu towarów określić
elementy kalkulacyjne według zasad wynikających z przepisów celnych. Zgodnie
z projektowaną zmianą organ celny będzie mógł określić elementy kalkulacyjne na potrzeby
prawidłowego określenia podatku w decyzji przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów.
Obecnie obowiązujące przepisy zawierają podobne rozwiązanie, z tym że nie ma określonego
granicznego terminu, w jakim organ celny może na potrzeby prawidłowego określenia
należnego podatku z tytułu importu towarów określić elementy kalkulacyjne według zasad
wynikających z przepisów celnych. Wprowadzenie ww. terminu spowoduje, iż wydanie
decyzji określających w prawidłowej wysokości podatek należny z tytułu importu towarów
będzie możliwe tylko w tym terminie.

12
13. Art. 1 pkt 14 projektu ustawy (dot. uchylanego ust. 3 pkt 1 i 3 i ust. 4 w art. 43
ustawy)
Dotychczasowe regulacje art. 43 ust. 3 i 4 ustawy o VAT uzależniały możliwość przejścia
tzw. rolnika ryczałtowego na system rozliczania wg zasad ogólnych od spełnienia
określonych warunków w zakresie m.in. prowadzenia ewidencji obrotów oraz dokonania
dostaw na poziomie przekraczającym 20.000 zł. Regulacje te wprowadzono w momencie
objęcia podatkiem od towarów i usług rolnictwa i miały one na celu stworzenie pewnych
ograniczeń dostępu do rozliczeń na zasadach ogólnych dla rolników, którzy mogliby nie
spełnić obowiązków podatnika VAT w zakresie prowadzenia ewidencji.
Na obecnym etapie regulacje te należy uznać za zbędne. Po wykreśleniu postanowień art. 43
ust. 3 pkt 1 i 3 oraz ust. 4 ustawy rolnik ryczałtowy, w celu przejścia na ogólne zasady
rozliczeń, będzie musiał wyłącznie dokonać zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa
w art. 96 ust. 1 i 2. Zmiany te uproszczą procedury przejścia rolnika ryczałtowego na
rozliczanie według zasad ogólnych. Jednocześnie nie ulegają zmianie zasady ponownego
powrotu rolnika (podatnika) do szczególnej procedury dla rolników ryczałtowych.
Zmiana ta powoduje konieczność zmiany zdania wstępnego w art. 117 ustawy o VAT
(usunięcie przywołania do art. 43 ust. 4).
14. Art. 1 pkt 15 projektu ustawy (dot. dodawanego ust. 10a w art. 56 ustawy)
Proponowana zmiana wprowadza definicję pracownika zatrudnionego w strefie nadgranicznej
na potrzeby zwolnienia z podatku importu towarów przywożonych w bagażu osobistym
podróżnego. Wcześniej pojęcie to było zdefiniowane w przepisach celnych,
tj. w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym
wspólnotowy system zwolnień celnych, które to przepisy od dnia 1 grudnia 2008 r. zostały
zmienione i odsyłają do krajowych przepisów podatkowych (obecnie rozporządzenie Rady
(WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system zwolnień
celnych). Brak przedmiotowej definicji w obowiązujących przepisach powoduje wątpliwości
interpretacyjne w tym zakresie. Proponowana zmiana umożliwi zatem jednolite stosowanie
przepisów.
Zmiana ma na celu również dostosowanie przepisów do przepisów unijnych.


13
15. Art. 1 pkt 16 projektu ustawy (dot. art. 83 ust. 1 pkt 5 – 8, pkt 13, 16 i 18 ustawy oraz
dodawanych ust. 1a – 1e)
Propozycja zmiany przepisów pkt 5 i 6 w art. 83 w ust. 1 ustawy polega na rozszerzeniu
zakresu stosowania stawki 0 % podatku od towarów i usług do dostaw oraz importu środków
transportu lotniczego używanych przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie
przewozy w transporcie międzynarodowym, niezależnie od masy samolotu.
Proponowany przepis bardziej precyzyjnie odzwierciedla przepisy dyrektywy 2006/112/WE
w tym zakresie.
Propozycja zmiany przepisów pkt 7 i 8 w art. 83 w ust. 1 ustawy o VAT polega na zamianie
wyrazów „przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów” na wyrazy „przewoźników
lotniczych”. Zmiana wynika z dostosowania przepisów krajowych do przepisów dyrektywy
2006/112/WE.
Propozycja zmiany przepisów pkt 13, 16 i 18 w art. 83 w ust. 1 ustawy o VAT ma charakter
doprecyzowujący. Zgodnie z propozycją, aby rozstrzygnąć, czy będzie miała zastosowanie
0 % stawka podatku VAT, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 13, 16 i 18 ustawy o VAT,
należy wziąć pod uwagę całość działalności danego przewoźnika lotniczego, a nie przewozy
wykonywane określonym środkiem transportu lotniczego. Zmiana polega na modyfikacji
zakresu stosowania 0 % stawki podatku VAT do dostaw towarów i usług, jeżeli dostawy te są
przeznaczone dla środków transportu lotniczego używanych przez przewoźników lotniczych.
W art. 83 ustawy o VAT proponuje się również dodanie ust. 1a – 1e.
Biorąc pod uwagę trudności podatników świadczących usługi dla przewoźników lotniczych
w określeniu, w jakiej sytuacji przewoźnik lotniczy wykonuje głównie przewozy
w transporcie międzynarodowym, oraz orzecznictwo TSWE (wyrok nr C-382/02 w sprawie
Cimber Air) proponuje się doprecyzowanie pojęcia przewoźników lotniczych wykonujących
głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, przez określenie kryteriów, które
powinni spełniać ci przewoźnicy. Przyjęto zatem kryterium przychodów z działalności
w transporcie międzynarodowym w przewozach ogółem oraz co najmniej 60-procentowy
(czyli 60 % i więcej) udział w celu określenia widocznie większej roli transportu
międzynarodowego. Pozostałe przyjęte kryteria, tj. zrealizowanej liczby lotów w transporcie
międzynarodowym w przewozach ogółem, jak również kryterium liczby pasażerów lub ilości
przewożonych towarów lub ilości przewożonych przesyłek pocztowych w transporcie

14