Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym

1 stycznia 2011 r. nastąpi sukcesja generalna ogółu praw i obowiązków BOTM na rzecz
Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego.
Projektowana ustawa stanowi regulację, która dokonuje zmian w zakresie regulacji rynku
międzynarodowego transportu drogowego, ponieważ przenosi obecne kompetencje Ministra
Infrastruktury w tym zakresie na Głównego Inspektora Transportu Drogowego, zwanego dalej
GITD. Jednocześnie dotyczy również struktury Inspekcji Transportu Drogowego, zwanej dalej
„ITD”, przejmuje zadania Dyrektora BOTM, wykonywane dotychczas na podstawie ustawy
o transporcie drogowym, w zakresie określonym ww. zarządzeniem nr 20 Ministra Infrastruktury
z dnia 11 lutego 2008 r.
Za zasadnością takiego rozwiązania przemawiały następujące uwarunkowania

(z uwzględnieniem aspektu ekonomicznego):
– brak możliwości wykonywania dotychczasowych zadań przez Ministerstwo Infrastruktury
bez wsparcia BOTM;
– brak środków finansowych oraz w konsekwencji tego również akceptacji społecznej dla
tworzenia nowego urzędu lub nowej agencji wykonawczej;
– stosunkowo niski koszt przejęcia zadań realizowanych poprzez Dyrektora BOTM przez
GITD;
– możliwość wykorzystania terenowych struktur ITD – wojewódzkich inspektoratów
transportu drogowego, a także wysoko wykwalifikowanej w sprawach transportu
drogowego kadry;
– możliwa integracja istniejących rejestrów informatycznych BOTM i ITD, brak
konieczności budowy od podstaw nowej, odrębnej ewidencji teleinformatycznej.
Zasadnicza więc różnica pomiędzy dotychczasowym a proponowanym stanem prawnym
dotyczy organu właściwego w sprawach dotyczących uprawnień w międzynarodowym przewozie
drogowym. Organem właściwym w ww. zakresie w aktualnie obowiązującym stanie prawnym
jest minister właściwy do spraw transportu. Projektowana regulacja zakłada przekazanie tych
kompetencji Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego.
Międzynarodowe przewozy drogowe osób i rzeczy są jedną z podstawowych gałęzi
polskiej gospodarki narodowej. Z punktu widzenia gospodarczego wyróżnić można:
– międzynarodowe przewozy drogowe wykonywane przez przedsiębiorcę w celach
zarobkowych (zwane międzynarodowym transportem drogowym);
 
2
– międzynarodowe przewozy wykonywane pomocniczo w stosunku do głównej
działalności gospodarczej (zwane międzynarodowymi przewozami na potrzeby własne);
– inne przewozy.
Natomiast biorąc pod uwagę dostęp do rynku międzynarodowych przewozów drogowych można
wyodrębnić:
– działalność przewozową reglamentowaną lub zgłaszaną:
‐ przewozy rzeczy pojazdami (lub zespołami pojazdów) o dopuszczalnej masie całkowitej
(dmc) powyżej 3,5 t (transport drogowy i przewóz na potrzeby własne),
‐ przewozy osób w celach komercyjnych autobusami (przewozy regularne, regularne
specjalne, wahadłowe, okazjonalne i na potrzeby własne) i samochodami osobowymi
(przewozy okazjonalne),
– działalność przewozową niereglamentowaną przez państwo:
‐ przewozy rzeczy pojazdami o dmc do 3,5 t,
‐ przewozy osób pojazdami w celach niekomercyjnych.
Wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego (zarobkowy przewóz drogowy)
wymaga posiadania, odpowiednio do rodzaju przewozu i obszaru, na którym wykonywany jest
transport:
– licencji na międzynarodowy zarobkowy przewóz drogowy rzeczy (licencja wspólnotowa)
wydawanej przez Ministra Infrastruktury;
– licencji na międzynarodowy zarobkowy przewóz drogowy osób (licencja wspólnotowa)
wydawanej przez Ministra Infrastruktury;
– licencji na międzynarodowy zarobkowy przewóz drogowy osób pojazdem innym niż
autobus lub autokar wydawanej przez Ministra Infrastruktury.
Licencje wydawane są na podstawie kryteriów jakościowych (posiadanie dobrej reputacji,
kompetencji zawodowych, zdolności finansowej, dysponowanie pojazdami oraz kierowcami).
Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana lub cofnięcie licencji na wykonywanie
międzynarodowego transportu drogowego następuje w drodze decyzji administracyjnej ministra
właściwego do spraw transportu.
Niezależnie od wymogu posiadania licencji, na wykonywanie niektórych rodzajów
międzynarodowych przewozów drogowych niezbędne jest posiadanie właściwego zezwolenia.
Dotyczy to głównie:
 
3
– międzynarodowych przewozów drogowych rzeczy z przekroczeniem granicy Unii
Europejskiej;
– międzynarodowych przewozów drogowych osób na liniach regularnych i liniach
regularnych specjalnych.
Również wykonywanie międzynarodowych przewozów drogowych na potrzeby własne
(niezarobkowy przewóz drogowy) wymaga uzyskania zaświadczenia potwierdzającego ten fakt.
Zaświadczenia dla podmiotów wykonujących międzynarodowe niezarobkowe przewozy drogowe
osób lub rzeczy wydaje Minister Infrastruktury.
Kompetencje w zakresie wydawania ww. zezwoleń i zaświadczeń posiada Minister
Infrastruktury, który upoważnił do wykonywania zadań w zakresie wydawania licencji na
międzynarodowy transport drogowy i wydawania odpowiednich zezwoleń Dyrektora BOTM –
zarządzenie nr 19 Ministra Infrastruktury z dnia 11 lutego 2008 r. w sprawie funkcjonowania
Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego (Dz. Urz. MI Nr 4, poz. 21) oraz zarządzenie nr 20
Ministra Infrastruktury z dnia 11 lutego 2008 r. w sprawie upoważnienia Dyrektora Biura
Obsługi Transportu Międzynarodowego w
Warszawie – gospodarstwa pomocniczego
Ministerstwa Infrastruktury do wykonywania niektórych czynności wynikających z przepisów
ustawy o transporcie drogowym lub z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów
międzynarodowych (Dz. Urz. MI Nr 4, poz. 22).
Stosownie do ww. zarządzenia Dyrektor BOTM upoważniony jest do:
1. wykonywania czynności związanych z prowadzeniem postępowań administracyjnych

w sprawie:
1) licencji na międzynarodowy transport drogowy,
2) zezwoleń na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób,
3) świadectw kierowcy,
4) odmowy wydawania zezwoleń zagranicznych na przewóz osób i rzeczy na warunkach
określonych w ustawie i corocznie wydawanym Komunikacie Ministra Infrastruktury
w sprawie zasad wydawania zezwoleń zagranicznych na wykonywanie międzynarodowego
transportu drogowego oraz mając na uwadze podział zezwoleń zagranicznych dokonany
przez komisję społeczną, o której mowa w art. 30 ust. 2b ustawy z dnia 6 września 2001 r.
o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, z późn. zm.), zwanej dalej
ustawą o transporcie drogowym;
 
4
2. wydawania następujących dokumentów:
1) formularzy jazdy,
2) certyfikatów potwierdzających spełnienie przez pojazd odpowiednich wymogów
bezpieczeństwa lub warunków dopuszczenia do ruchu,
3) zaświadczeń na międzynarodowy przewóz drogowy na potrzeby własne,
4) zezwoleń zagranicznych.
Ponadto jest upoważniony do:
1) prowadzenia wymiany zagranicznych zezwoleń na międzynarodowy transport drogowy na
polskie zezwolenia na międzynarodowy transport drogowy, według kontyngentów
uzgodnionych z państwami, które zezwolenia te wydają;
2) przekazywania zezwoleń zagranicznych na międzynarodowy transport drogowy polskim
organizacjom o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszającym międzynarodowych przewoźników
drogowych, upoważnionym do ich wydawania na podstawie art. 26 pkt 2 i art. 32 ust. 1 pkt 2
ustawy o transporcie drogowym oraz zawierania z nimi odrębnych porozumień w tym
zakresie;
3) monitorowania liczby wydawanych zezwoleń zagranicznych, w tym także przez inne
podmioty uprawnione do ich wydawania;
4) wzywania, w trybie art. 84 ustawy o transporcie drogowym, posiadaczy zaświadczeń na
międzynarodowy transport drogowy na potrzeby własne do przedstawiania dokumentów
w zakresie zgodności wykonywania międzynarodowych przewozów na potrzeby własne
z przepisami ustawy o transporcie drogowym i warunkami udzielonego zaświadczenia;
5) prowadzenia rejestru:
a) udzielonych licencji na międzynarodowy transport drogowy,
b) wydanych zezwoleń zagranicznych,
c) wydanych zezwoleń na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób,
d) wydanych świadectw kierowcy,
e) pojazdów i przedsiębiorców wykonujących międzynarodowy przewóz drogowy na
potrzeby własne.
W zakresie opłat za przejazd pojazdu samochodowego po drogach krajowych, jest upoważniony
do:
 
5
1) zawierania porozumień, w szczególności z przedsiębiorcami prowadzącymi stacje
benzynowe, polskimi organizacjami zrzeszającymi przewoźników drogowych

o zasięgu ogólnokrajowym dotyczących poboru opłat;
2) przechowywania i dystrybucji kart opłaty na rzecz podmiotów uprawnionych do pobierania
tych opłat;
3) prowadzenia szczegółowej ewidencji kart opłaty wydanych podmiotom uprawnionym do
pobierania tych opłat oraz kart opłaty zwróconych przez te podmioty jako niewydane
przedsiębiorcom lub niewykorzystane w całości lub w części;
4) monitorowania liczby i rodzajów wydawanych kart opłaty, w tym także przez inne
podmioty uprawnione do pobierania tych opłat.
Dyrektor BOTM przygotowuje również sprawozdania na temat wydanych:
1) licencji na międzynarodowy transport drogowy, w tym informacje dotyczące zmiany
i przeniesienia uprawnień wynikających z licencji oraz wypisów z licencji;
2) zezwoleń na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób oraz wypisów
z tych zezwoleń;
3) zezwoleń zagranicznych;
4) zaświadczeń na międzynarodowy przewóz drogowy na potrzeby własne;
5) kart opłaty oraz możliwości zachowania ciągłości ich dystrybucji;
6) świadectw kierowcy;
7) formularzy jazdy;
8) certyfikatów potwierdzających spełnienie przez pojazd odpowiednich wymogów
bezpieczeństwa lub warunków dopuszczenia do ruchu.
Ww. zadania zostaną na mocy projektowanej ustawy przejęte przez Głównego Inspektora
Transportu Drogowego.
 
6