Rządowy projekt ustawy o działalności leczniczej

4) instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia
2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618),
5) fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań
w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie
działalności leczniczej,
6) kościoły lub związki wyznaniowe
– zwane dalej „podmiotami leczniczymi”.
2. Do instytutów badawczych, o których mowa w ust. 1 pkt 4, stosuje się, w zakresie
nieuregulowanym ustawą z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych:
1) przepisy art. 3, 10–17, art. 20 ust. 1 i 2, art. 21, 22, art. 23 ust. 1–3 i 5,
art. 24 – 32 – w zakresie świadczeń zdrowotnych i podejmowania działań w
zakresie promocji zdrowia;
2) przepisy art. 89–95 – w zakresie czasu pracy pracowników tych instytutów;
3) przepisy art. 96–106 – w zakresie wpisu do rejestru podmiotów wykonujących
działalność leczniczą;
4) przepisy art. 107–110 – w zakresie dotyczącym przekazywania środków
finansowych.

Art. 5. 1. Lekarze i pielęgniarki mogą wykonywać swój zawód w ramach
działalności leczniczej na zasadach określonych w ustawie oraz w przepisach
odrębnych, po wpisaniu do rejestru podmiotów wykonujących działalność
leczniczą, o którym mowa w art. 96.
2. Działalność lecznicza:
1) lekarzy może być wykonywana w formie:
a) jednoosobowej działalności gospodarczej jako indywidualna praktyka
lekarska, indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania,
indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska lub indywidualna
specjalistyczna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania,
b) spółki cywilnej, spółki jawnej albo spółki partnerskiej jako grupowa praktyka
lekarska,
2) pielęgniarki może być wykonywana w formie:

5
a) jednoosobowej działalności gospodarczej jako indywidualna praktyka
pielęgniarki, indywidualna specjalistyczna praktyka pielęgniarki lub
indywidualna specjalistyczna praktyka wyłącznie w miejscu wezwania,
b) spółki cywilnej, spółki jawnej albo spółki partnerskiej jako grupowa praktyka
pielęgniarek
– zwanych dalej „praktykami zawodowymi”.
3. Wykonywanie zawodu w ramach praktyki zawodowej nie jest prowadzeniem
podmiotu leczniczego.

Art.
6. 1. Skarb Państwa reprezentowany przez ministra, centralny organ
administracji rządowej albo wojewodę może utworzyć podmiot leczniczy w
formie:
1) spółki kapitałowej;
2) jednostki budżetowej.
2. Jednostka samorządu terytorialnego może utworzyć podmiot leczniczy w formie:
1) spółki kapitałowej;
2) jednostki budżetowej.
3. Właściwy minister, centralny organ administracji rządowej albo wojewoda
wykonują uprawienia:
1) Skarbu Państwa w stosunku do spółek kapitałowych przez nich utworzonych;
2) ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa określone w art. 20 ust. 2
pkt 4, art. 26 ust. 2, art. 30 ust. 1, art. 53 ust. 2 i art. 427 ust. 1 zdanie drugie
ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U.
z 2009 r. Nr 175, poz. 1361 i Nr 191, poz. 1484 oraz z 2010 r. Nr 155,
poz. 1037).
4. Do spółki kapitałowej, o której mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się przepisów o
gospodarce komunalnej.
5. Utworzenie spółki kapitałowej przez Skarb Państwa reprezentowany przez
centralny organ administracji rządowej wymaga odpowiednio zgody właściwego
ministra w przypadku centralnego organu nadzorowanego przez tego ministra
albo Prezesa Rady Ministrów w przypadku centralnego organu nadzorowanego
przez Prezesa Rady Ministrów.

6
6. Uczelnia medyczna może utworzyć podmiot leczniczy w formie spółki
kapitałowej.
7. W spółce kapitałowej określonej w ust. 6 wykonującej działalność leczniczą, o
której mowa w art. 3 ust. 2 pkt 2, wartość nominalna udziałów lub akcji
należących łącznie do uczelni medycznych nie może stanowić mniej niż 51 %
kapitału zakładowego spółki. Udziały lub akcje w tych spółkach poza uczelniami
medycznymi mogą posiadać wyłącznie Skarb Państwa, jednostki samorządu
terytorialnego oraz jednoosobowe spółki Skarbu Państwa o szczególnym
znaczeniu dla gospodarki państwa.
8. Podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą przystępować do spółki kapitałowej
wykonującej działalność leczniczą. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.

Art. 7. Podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1, 2 i 6, mogą prowadzić
samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej.

Art. 8. Akt założycielski, umowa spółki albo statut podmiotu leczniczego w formie
spółki kapitałowej nie może przewidywać postanowień zapewniających szczególne
uprawnienia wspólnikom lub akcjonariuszom, w szczególności uprzywilejowanie w
zakresie prawa głosu oraz w zakresie powoływania i odwoływania organów spółki.

Art. 9. Rodzajami działalności leczniczej są:
1) stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne:
a) szpitalne,
b) inne niż szpitalne;
2) ambulatoryjne świadczenia zdrowotne.

Art. 10. 1. Stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne mogą
polegać:
1) na udzielaniu w przedsiębiorstwie (zakładzie opiekuńczo–leczniczym)
całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem
pielęgnację i rehabilitację pacjentów niewymagających hospitalizacji, oraz
zapewnianiu im produktów leczniczych i wyrobów medycznych, pomieszczeń

7
i wyżywienia odpowiednich do stanu zdrowia, a także prowadzeniu edukacji
zdrowotnej dla pacjentów i członków ich rodzin oraz przygotowaniu tych osób
do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych;
2) na udzielaniu w przedsiębiorstwie (zakładzie pielęgnacyjno–opiekuńczym)
całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem
pielęgnację, opiekę i rehabilitację pacjentów niewymagających hospitalizacji,
oraz zapewnianiu im produktów leczniczych potrzebnych do kontynuacji
leczenia, pomieszczeń i wyżywienia odpowiednich do stanu zdrowia, a także
prowadzeniu edukacji zdrowotnej dla pacjentów i członków ich rodzin oraz
przygotowaniu tych osób do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach
domowych;
3) na udzielaniu w przedsiębiorstwie (zakładzie rehabilitacji leczniczej)
świadczeń zdrowotnych polegających na działaniach usprawniających, które
służą zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia;
4) na sprawowaniu w przedsiębiorstwie (hospicjum) wszechstronnej opieki
zdrowotnej, psychologicznej i społecznej nad pacjentami znajdującymi się w
stanie terminalnym oraz opieki nad rodzinami tych pacjentów.
2. wiadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 4, mogą być udzielane także wyłącznie
w warunkach domowych.
3. wiadczenia pielęgnacyjne lub opiekuńcze w ramach opieki długoterminowej
mogą być udzielane także wyłącznie w warunkach domowych.

Art. 11. 1. Ambulatoryjne świadczenia zdrowotne obejmują świadczenia
podstawowej lub specjalistycznej opieki zdrowotnej udzielane w warunkach
niewymagających ich udzielania w trybie stacjonarnym i całodobowym w
odpowiednio urządzonym, stałym pomieszczeniu. Udzielanie tych świadczeń
może odbywać się w pomieszczeniach przedsiębiorstwa (ambulatorium),
ambulatorium mobilnym, w miejscu pobytu pacjenta, a także wyłącznie w
warunkach domowych.
2. Przedsiębiorstwem podmiotu wykonującego działalność leczniczą, o której mowa
w ust. 1, może być poza ambulatorium także przychodnia, poradnia, ośrodek
zdrowia, lecznica lub ambulatorium z izbą chorych.


8
Art. 12. Działalność lecznicza polegająca na wykonywaniu ambulatoryjnych
świadczeń zdrowotnych może obejmować także udzielanie w przedsiębiorstwie
(zakładzie badań diagnostycznych, medycznym laboratorium diagnostycznym)
świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem badania diagnostyczne,
wykonywane w celu rozpoznania stanu zdrowia i ustalenia dalszego
postępowania leczniczego.

Art. 13. 1. Podmiot leczniczy może wykonywać działalność gospodarczą inną niż
działalność lecznicza, z wyjątkiem działalności polegającej na świadczeniu usług
pogrzebowych i ich reklamie.
2. W miejscu udzielania świadczeń zdrowotnych działalność gospodarcza inna niż
działalność lecznicza może być wykonywana, pod warunkiem że działalność ta
nie jest uciążliwa dla pacjenta lub przebiegu leczenia.

Art.
14. Podmiot wykonujący działalność leczniczą podaje do wiadomości
publicznej informacje o zakresie i rodzajach udzielanych świadczeń
zdrowotnych. Treść i forma tych informacji nie mogą mieć cech reklamy.

Art. 15. Podmiot wykonujący działalność leczniczą nie może odmówić udzielenia
świadczenia zdrowotnego osobie, która potrzebuje natychmiastowego udzielenia
takiego świadczenia ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia.

Art. 16. Działalność lecznicza jest działalnością regulowaną w rozumieniu ustawy z
dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Art. 17. Podmiot leczniczy jest obowiązany spełniać następujące warunki:
1) posiadać pomieszczenia i urządzenia odpowiadające wymaganiom określonym w
art. 21;
2) stosować wyroby medyczne odpowiadające wymaganiom ustawy z dnia 20 maja
2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679);
3) zapewniać udzielanie świadczeń zdrowotnych wyłącznie przez osoby wykonujące
zawód medyczny oraz spełniające wymagania zdrowotne, określone w odrębnych
przepisach;

9