Rządowy projekt ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi

a) współpracy laboratoriów diagnostycznych przy wykonywaniu badań
diagnostycznych,
b) diagnostyki laboratoryjnej poprzez przekazywanie próbek diagnostycznych
pobranych od ludzi, zwierząt oraz ze środowiska do laboratoriów diagnostycznych
w celu przeprowadzania badań laboratoryjnych lub weryfikacji wyników badań
diagnostycznych,
c) wymiany kadry i specjalistów zatrudnionych w poszczególnych inspekcjach;
3) ustalaniu sposobu wykorzystania posiadanych sił i środków, które mogą zostać
przeznaczone do zwalczania zakażeń i chorób zakaźnych;
4) prowadzeniu akcji informacyjnej w zakresie bezpieczeństwa zdrowia publicznego;
5) organizowaniu i przeprowadzaniu wspólnych szkoleń pracowników organów, o
których mowa w § 2, z zakresu zwalczania chorób zakaźnych.
3. W przypadku zagrożenia wystąpienia choroby zakaźnej, o której mowa w § 4 ust.
1 oraz § 5 ust. 1, choroby odzwierzęcej, o której mowa w § 7 ust. 1, zmian w środowisku
naturalnym, mających lub mogących mieć wpływ na zdrowie ludzi lub zwierząt, organy
Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji Weterynaryjnej i Inspekcji Ochrony
rodowiska uzgadniają sposób postępowania przy zwalczaniu tych chorób, w
szczególności wydają wytyczne, zalecenia i inne dokumenty o charakterze
informacyjnym.
§ 4. W przypadku:

1)
otrzymania zawiadomienia o rozpoznaniu albo powzięciu podejrzenia o
zachorowaniu człowieka na pryszczycę;
2) otrzymania zawiadomienia o rozpoznaniu zachorowania człowieka na:
a) gorączkę doliny Rift,
b) wściekliznę,
c) wąglik,
d) brucelozę,
e) gruźlicę u osób mających kontakt ze zwierzętami gospodarskimi,
f) tularemię,
g) gorączkę Q,
h) chorobę wywołaną zakażeniem E. coli (szczepy werocytotoksyczne i

3
enterokrwotoczne) i) grypę, wywołaną zakażeniem wirusem H5N1;
3) otrzymania zawiadomienia o stwierdzeniu w materiale biologicznym pobranym od
człowieka obecności biologicznych czynników chorobotwórczych wywołujących
choroby, o których mowa w pkt 1-2
- państwowy powiatowy inspektor sanitarny zgłasza ten fakt, niezwłocznie po otrzymaniu
zawiadomienia, właściwemu powiatowemu lekarzowi weterynarii oraz współpracuje z
nim w celu zwalczenia tych chorób.
§ 5.
W przypadku rozpoznania zachorowania na salmonelozę, listeriozę,
kampylobakteriozę, jersiniozę lub włośnicę co najmniej 2 osób, jeżeli ponadto zachodzi
podejrzenie, że źródłem zachorowania lub zakażenia pokarmowego są zwierzęta lub
środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego, państwowy powiatowy inspektor sanitarny
zgłasza ten fakt, w terminie 24 godzin od rozpoznania zachorowania na chorobę
zakaźną co najmniej 2 osób, właściwemu powiatowemu lekarzowi weterynarii oraz
współpracuje z nim w celu zwalczenia tych chorób lub zatruć.
§ 6. Państwowy wojewódzki inspektor sanitarny monitoruje sytuację chorób i zakażeń o
których mowa w § 4 ust. 1 i § 5 ust.1 i w zależności od oceny stopnia zagrożenia
epidemicznego, ustala, w porozumieniu z organami Inspekcji Weterynaryjnej, sposób
postępowania na szczeblu województwa w celu zwalczenia tych chorób.
§ 7.1. W przypadku:
1) wykrycia u zwierząt:
a) pryszczycy,
b) gorączki doliny Rift,
c) wąglika,
d) gruźlicy,
e) brucelozy u bydła, kóz, owiec i świń,
f) gąbczastej encefalopatii bydła,
g) trzęsawki owiec,
h) wysoce zjadliwej grypy ptaków (d. pomór drobiu),
i) tularemii,
j) wścieklizny,

4
k) włośnicy,
l) gorączki Q,
m) leptospirozy;

2)
stwierdzenia w materiale biologicznym pobranym od zwierząt obecności
biologicznych czynników chorobotwórczych wywołujących choroby, o których mowa
w pkt 1
- powiatowy lekarz weterynarii zgłasza ten fakt niezwłocznie właściwemu powiatowemu
inspektorowi sanitarnemu oraz współpracuje z nim w celu zwalczenia tych chorób.
2.
Wojewódzki lekarz weterynarii monitoruje sytuację epizootyczną chorób i
zakażeń, o których mowa w ust. 1 i w zależności od oceny stopnia zagrożenia
epidemicznego lub epizootycznego, określa, w porozumieniu z organami Państwowej
Inspekcji Sanitarnej, sposób postępowania na obszarze województwa w celu
zapobieżenia tym chorobom.
§ 8. W przypadku wykrycia u zwierząt gospodarskich lub w produktach pochodzenia
zwierzęcego biologicznego czynnika chorobotwórczego o potencjale wywoływania
zakażeń lub zatruć pokarmowych, w tym, w szczególności z rodzaju Campylobacter,
Salmonella, Listeria lub Yersinia, powiatowy lekarz weterynarii zgłasza, niezwłocznie
fakt wykrycia biologicznego czynnika chorobotwórczego, państwowemu powiatowemu
inspektorowi sanitarnemu oraz współpracuje z nim w celu zapobieżenia zakażeniom lub
zatruciom pokarmowym u ludzi.
§ 9. 1. W przypadku wystąpienia zmian w środowisku naturalnym, mających lub
mogących mieć wpływ na zdrowie ludzi lub zwierząt, organy Państwowej Inspekcji
Sanitarnej, Inspekcji Weterynaryjnej i Inspekcji Ochrony rodowiska przekazują sobie
wzajemnie informacje o tych zmianach w terminie 24 godzin.
2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące dane:
1) rodzaj zdarzenia;
2) datę wystąpienia zdarzenia lub okres jego występowania;
3) zasięg terytorialny zdarzenia;
4) rodzaj zagrożenia dla zdrowia ludzi lub zwierząt gospodarskich.
§ 10. 1. W przypadku gdy właściwy państwowy inspektor sanitarny stwierdzi, w wyniku

5
prowadzonego dochodzenia epidemiologicznego, że nośnikiem zakażenia lub zatrucia
pokarmowego mogą być produkty pochodzenia zwierzęcego, niezwłocznie informuje o
tym właściwy organ Inspekcji Weterynaryjnej.
2. Państwowy inspektor sanitarny, o którym mowa w ust. 1, prowadzi dochodzenie
epidemiologiczne, współpracując z właściwym organem Inspekcji Weterynaryjnej, a ich
współpraca polega w szczególności na:
1) pobraniu prób przez powiatowego lekarza weterynarii i przeprowadzeniu badań,
niezbędnych dla dochodzenia epidemiologicznego, oraz przekazaniu wyników tych
badań państwowemu inspektorowi sanitarnemu;
2) dostarczeniu informacji dotyczących pochodzenia, przechowywania i transportu,
wskazanych przez państwowego inspektora sanitarnego produktów lub zwierząt,
mogących być nośnikami czynnika zakaźnego.
3. Państwowy inspektor sanitarny, o którym mowa w ust. 1, przekazuje organowi
Inspekcji Weterynaryjnej informację o wynikach przeprowadzonego dochodzenia
epidemiologicznego w terminie 7 dni od jego zakończeniu. Sprawozdanie to nie może
zawierać danych osobowych osób, u których wystąpiło zakażenie lub zatrucie
pokarmowe.

§ 11. Dane, o których mowa w § 4, 5, 7, 8 ,9 i 10 przechowywane są przez okres
5 lat od dnia ich uzyskania.

§ 12. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 kwietnia 2006 r. w sprawie
współdziałania między organami Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji
Weterynaryjnej oraz Inspekcji Ochrony rodowiska w zakresie zwalczania chorób
zakaźnych (Dz. U. Nr 73, poz. 516).

§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
MINISTER ZDROWIA

6
Uzasadnienie
Projekt
rozporządzenia stanowi realizacje upoważnienia ustawowego zawartego
w art. 24 ust. 6 ustawy z dnia ……………. 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu
zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Projekt reguluje zagadnienie określenia metod i
form współdziałania organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji Weterynaryjnej
oraz Inspekcji Ochrony rodowiska w zakresie zakażeń i chorób zakaźnych.
Współdziałanie Państwowej Inspekcji Sanitarnej z Inspekcją Weterynaryjną oraz
Inspekcją Ochrony rodowiska ma na celu usprawnienie działań w zakresie profilaktyki i
zwalczania chorób zakaźnych. W szczególności współdziałanie to dotyczy tych chorób,
które mogą przenosić się ze zwierząt na ludzi i z ludzi na zwierzęta.
Wykaz chorób, których to współdziałanie powinno dotyczyć w szczególnym
stopniu, określają poszczególne przepisy projektu. Niektóre choroby z tej listy stanowiły
w przeszłości poważny problem, ale zostały zwalczone (bruceloza, wąglik). Stanowią
one jednak nadal poważne zagrożenie w przypadku ich zawleczenia lub zastosowania
jako narzędzia ataku bioterrorystycznego. Inne choroby zakaźne, takie jak nosacizna
czy melioidoza, nie stanowiły jak dotąd istotnego problemu w Polsce, lecz ich
zawleczenie mogłoby taki problem stworzyć. Leptospiroza stanowi problem jako
choroba endemiczna w Republice Czeskiej w pobliżu granicy z Polską, istnieje zatem
poważna obawa, że nie jest ona w Polsce dostatecznie często rozpoznawana.
Wystąpienie włośnicy u ludzi stanowi istotny sygnał, że został ominięty system
badania mięsa przeznaczonego do spożycia lub został popełniony błąd w tym systemie.
Wymaga to natychmiastowego powiadomienia Inspekcji Weterynaryjnej. Stwierdzenie
zaś obecności włośnic w mięsie przed jego spożyciem stanowi wyraz sprawnego
funkcjonowania Inspekcji Weterynaryjnej i nie wymaga powiadamiania Państwowej
Inspekcji Sanitarnej, chyba że wskutek popełnionego błędu, stwierdzenie to nastąpiło po
przekazaniu mięsa do sprzedaży.

Stwierdzenie przez Inspekcję Weterynaryjną występowania w hodowlach zwierząt
zakażeń bakteryjnych mogących stanowić źródło zakażenia dla ludzi powinno być
niezwłocznie sygnalizowane Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Rozpowszechnienie
zakażeń, szczególnie pałeczkami rodzaju Salmonella w hodowlach trzody chlewnej i
drobiu, stanowi najczęstszą przyczynę zakażeń pokarmowych w Polsce. Państwowa

7