Rządowy projekt ustawy o Służbie Więziennej

Art. 69. 1. Funkcjonariusz może być z urzędu delegowany na okres do 6 miesięcy do
czasowego pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej w przypadkach uzasadnionych
ważnymi potrzebami służby; ponowne lub dalsze delegowanie przed upływem 2 lat wymaga
zgody funkcjonariusza. Funkcjonariusz może być delegowany również na własną prośbę,
jeżeli nie stoją temu na przeszkodzie względy służbowe.
2. Do delegowania funkcjonariusza oraz określenia jego stanowiska służbowego
właściwi są:
1) Dyrektor Generalny – na obszarze kraju;
2) dyrektor okręgowy – na obszarze swojego działania.
3. Do uczestnictwa w szkoleniu i doskonaleniu zawodowym funkcjonariusza deleguje
właściwy kierownik jednostki organizacyjnej.

Art. 70. Nie można bez zgody zainteresowanego przenieść albo delegować do
pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej:
1) kobiety w ciąży;
2) funkcjonariusza samodzielnie sprawującego opiekę nad dzieckiem do lat 14;
3) funkcjonariusza samodzielnie sprawującego opiekę nad dzieckiem niezdolnym do
pracy lub do samodzielnej egzystencji, przed osiągnięciem 18 lat życia lub do
ukończenia nauki, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia;
4) funkcjonariusza samodzielnie sprawującego opiekę nad dzieckiem całkowicie
niezdolnym do pracy, bez względu na jego wiek.

Art. 71. 1. Funkcjonariusz przeniesiony na stanowisko służbowe, zaszeregowane do
niższego uposażenia zasadniczego, zachowuje prawo do uposażenia pobieranego na
poprzednio zajmowanym stanowisku do czasu uzyskania uposażenia zasadniczego równego
dotychczas pobieranemu lub wyższego.
2.
Przepisu
ust.
1 nie stosuje się do funkcjonariuszy przeniesionych na niższe
stanowisko służbowe na podstawie art. 84 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 2 i 3, a także do
funkcjonariuszy przeniesionych na własną prośbę.
3. Dyrektor Generalny, na wniosek właściwego kierownika jednostki organizacyjnej,
w przypadkach szczególnie uzasadnionych może wyrazić zgodę na zachowanie przez
funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 2, przeniesionego na stanowisko służbowe

35
zaszeregowane do niższego uposażenia zasadniczego, prawa do uposażenia należnego na
poprzednio zajmowanym stanowisku.

Art. 72. 1. W razie przeniesienia z urzędu do pełnienia służby do innej miejscowości
albo delegowania do czasowego pełnienia służby funkcjonariuszowi przysługuje prawo do
lokalu mieszkalnego, o którym mowa w rozdziale 18.
2. Funkcjonariuszowi delegowanemu do pełnienia służby w innej miejscowości
przysługują należności z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
3. Funkcjonariuszowi przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej
miejscowości przysługują należności z tytułu przeniesień:
1) diety dla niego i członków rodziny, o których mowa w art. 175, za czas przejazdu
i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu zamieszkania;
2) ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu do nowego miejsca zamieszkania osób,
o których mowa w pkt 1;
3) zasiłek osiedleniowy;
4) ryczałt z tytułu przeniesienia;
5) zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego;
6) zwrot kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w przypadku
gdy członkowie rodziny, o których mowa w art. 175, pozostają w dotychczasowym
miejscu zamieszkania.
4. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy
określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz tryb przyznawania i wypłaty należności,
o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględniając czas podróży służbowej.

Art. 73. 1. Dyrektor Generalny może oddelegować funkcjonariusza, na czas określony
i za jego zgodą, do pełnienia służby poza Służbą Więzienną w kraju lub za granicą.
2. Funkcjonariusz może być oddelegowany do pełnienia służby poza Służbą
Więzienną w celu realizacji zadań określonych w ustawie lub zadań określonych w innych
ustawach lub w ratyfikowanych umowach międzynarodowych.
3. Funkcjonariusz może być oddelegowany do:
1) urzędu krajowego obsługującego organ władzy publicznej, w którym są wykonywane
zadania o charakterze określonym w ust. 2, zwanego dalej „instytucją krajową”;

36
2) urzędu, organizacji lub instytucji międzynarodowej albo państwa obcego, w których
są wykonywane zadania, o których mowa w ust. 2, zwanych dalej „instytucją
zagraniczną”.

Art. 74. 1. Z wnioskiem o oddelegowanie funkcjonariusza do pełnienia służby poza
Służbą Więzienną mogą wystąpić:
1) organy Służby Więziennej;
2) organy instytucji krajowych;
3) organy instytucji zagranicznych.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien określać nazwę instytucji, stanowisko
służbowe wyznaczone dla funkcjonariusza, kwalifikacje zawodowe wymagane do
zajmowania tego stanowiska, charakter i zakres wykonywanych na tym stanowisku zadań
i obowiązków oraz przewidywany okres oddelegowania. Wniosek instytucji zagranicznej
powinien dodatkowo zawierać określenie uprawnień i należności przysługujących
oddelegowanemu funkcjonariuszowi w tej instytucji.


Art. 75. Oddelegowanie do pełnienia służby poza Służbą Więzienną następuje po
wyrażeniu zgody przez funkcjonariusza w formie pisemnego oświadczenia zawierającego
w szczególności: nazwę instytucji i wyznaczone dla funkcjonariusza stanowisko służbowe,
charakter i zakres wykonywanych na tym stanowisku zadań i obowiązków, a także okres
oddelegowania.

Art. 76. W razie uwzględnienia wniosku, o którym mowa w art. 74, Dyrektor
Generalny:
1) zalicza – do celów związanych z pełnieniem służby w Służbie Więziennej oraz
obliczania uposażenia i innych należności pieniężnych funkcjonariusza w okresie
oddelegowania – stanowisko służbowe określone we wniosku do odpowiedniej
grupy uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy oraz ustala stopień Służby
Więziennej, do którego zaszeregowuje to stanowisko, przy czym uposażenie
funkcjonariusza obliczone w ten sposób nie może być niższe od dotychczas
otrzymywanego;
2) oddelegowuje funkcjonariusza do określonej instytucji.



37
Art. 77. 1. Organ instytucji krajowej lub zagranicznej wyznacza funkcjonariusza na
stanowisko służbowe zgodnie z wnioskiem, o którym mowa w art. 74.


2. Organ instytucji krajowej lub zagranicznej może wyznaczyć funkcjonariusza na
inne stanowisko służbowe niż określone we wniosku, o którym mowa w art. 74, jeżeli
Dyrektor Generalny i funkcjonariusz wyrażą na to zgodę w formie pisemnego oświadczenia.


Art. 78. 1. Funkcjonariuszowi przysługują uprawnienia i świadczenia, w tym
uposażenie i inne świadczenia pieniężne, na zasadach określonych w ustawie.
2. Do funkcjonariusza stosuje się przepisy, które mają zastosowanie do pracownika
zatrudnionego na stanowisku służbowym zajmowanym przez funkcjonariusza,
w szczególności dotyczące obowiązków pracodawcy i pracownika, wyróżnień i kar, czasu
pracy, bezpieczeństwa i higieny pracy, przyznawania nagród, a także regulaminów pracy.

Art. 79. 1. Instytucja krajowa, do której oddelegowano funkcjonariusza, wypłaca
oddelegowanemu funkcjonariuszowi:
1) uposażenie;
2) nagrody roczne, proporcjonalnie do okresu trwania oddelegowania;
3) nagrody uznaniowe.
2. Jednostka organizacyjna, w której funkcjonariusz pełnił służbę przed
oddelegowaniem, wydaje świadczenia w naturze oraz wypłaca ich równoważniki, a także
wypłaca inne niż wymienione w ust. 1 należności i świadczenia pieniężne, przysługujące
funkcjonariuszowi z tytułu pełnienia służby.
3. Oddelegowanemu funkcjonariuszowi urlopów udziela organ instytucji, na zasadach
i w wymiarze określonym w ustawie.

Art. 80. 1. Dyrektor Generalny, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami Służby
Więziennej, może odwołać funkcjonariusza z oddelegowania, nawet bez jego zgody.
2. Organ instytucji, co najmniej z miesięcznym wyprzedzeniem, może wystąpić
z wnioskiem do Dyrektora Generalnego o odwołanie funkcjonariusza z oddelegowania.
3. Dyrektor Generalny odwołuje funkcjonariusza z oddelegowania, na jego pisemny
wniosek.


38
Art. 81. Funkcjonariusza po odwołaniu z oddelegowania mianuje się na stanowisko
nie niższe od zajmowanego przed oddelegowaniem.

Art. 82. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej może powierzyć funkcjonariuszowi
pełnienie obowiązków służbowych na innym stanowisku w tej samej jednostce organizacyjnej
na czas nieprzekraczający 12 miesięcy; w takim przypadku uposażenie funkcjonariusza nie
może być obniżone.
2. Jeżeli zachodzi konieczność zastępstwa funkcjonariusza w czasie jego

nieobecności w służbie, przełożony może w tym celu powierzyć innemu funkcjonariuszowi
pełnienie obowiązków służbowych na stanowisku zajmowanym przez nieobecnego
funkcjonariusza, przez okres trwania jego nieobecności nieprzekraczający 12 miesięcy;
w takim przypadku uposażenie funkcjonariusza nie może być obniżone.
3. Po upływie maksymalnego okresu powierzenia obowiązków służbowych na innym
stanowisku w tej samej jednostce organizacyjnej, o którym mowa w ust. 1 i 2, ponowne
powierzenie obowiązków na tym samym stanowisku służbowym jest niedopuszczalne.

Art. 83. 1. Funkcjonariusza w przypadku zwolnienia z dotychczas zajmowanego
stanowiska służbowego można przenieść do dyspozycji określonego przełożonego na okres:
1) zwolnienia z obowiązków wykonywania zadań służbowych, udzielonego na
zasadach określonych w przepisach o związkach zawodowych;
2) oddelegowania do pełnienia zadań służbowych poza Służbą Więzienną w kraju lub
za granicą.
2. Przeniesienia funkcjonariusza do dyspozycji dokonuje przełożony właściwy do
mianowania go na zajmowane stanowisko służbowe.

Art. 84. 1. Funkcjonariusza przenosi się na niższe stanowisko służbowe w razie
wymierzenia kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe.
2. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko służbowe w następujących
przypadkach:
1) orzeczenia przez komisję lekarską całkowitej niezdolności do pełnienia służby na
zajmowanym stanowisku, jeżeli nie ma możliwości mianowania go na stanowisko
równorzędne w zakresie pobieranego uposażenia zasadniczego;

39