Rządowy projekt ustawy o Służbie Celnej

Art. 41. Z zastrzeżeniem przepisów odrębnych, rewizji nie podlegają:
1) na zasadzie wzajemności:
a) towary przeznaczone dla obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów
konsularnych oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej, a także
organizacji międzynarodowych mających siedziby lub placówki
w Rzeczypospolitej Polskiej,
b) towary przeznaczone dla osób korzystających z przywilejów i immunitetów
dyplomatycznych,
c) opatrzone pieczęcią urzędową przedstawicielstwa dyplomatycznego, urzędu
konsularnego, ministerstwa spraw zagranicznych obcego państwa lub pieczęcią
urzędową misji specjalnej albo organizacji lub instytucji, która misję ustanowiła,
przesyłki urzędowe przesyłane do obcych przedstawicielstw dyplomatycznych,
urzędów konsularnych i misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej oraz
opatrzone taką pieczęcią przesyłki przez nie wysyłane;
2) opatrzone pieczęcią urzędową przesyłki przesyłane między Ministerstwem Spraw
Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej a polskimi przedstawicielstwami
dyplomatycznymi, urzędami konsularnymi i misjami specjalnymi za granicą.
Art. 42. 1. Zamknięcia urzędowe, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 11, są nakładane
w szczególności, gdy jest to niezbędne do:
1) zapewnienia przestrzegania warunków procedury celnej, do której towar został
zgłoszony;
2) zabezpieczenia urządzeń, pomieszczeń i naczyń wykorzystywanych do prowadzenia
działalności podlegającej kontroli;
3) zabezpieczenia dokumentacji związanej z urządzeniami, wyrobami i towarami lub
czynnościami podlegającymi kontroli;
4) zapewnienia tożsamości wyrobów w procedurze zawieszenia poboru podatku
akcyzowego.
2. Zamknięcia urzędowe mogą zostać usunięte lub zniszczone wyłącznie przez organ
Służby Celnej lub za jego zgodą, z zastrzeżeniem ust. 4, chyba że w następstwie niedających
się przewidzieć okoliczności ich usunięcie lub zniszczenie okaże się niezbędne do
zapewnienia ochrony towarów, urządzeń, środków transportu lub jest to konieczne ze
względu na ryzyko awarii lub bezpieczeństwo osób i mienia.

30
3. Każda osoba będąca w posiadaniu wyrobu, towaru, urządzenia, środka transportu
lub osoba odpowiedzialna za wykonanie obowiązków podlegających kontroli jest obowiązana
do niezwłocznego zawiadomienia organu Służby Celnej o stwierdzeniu naruszenia, usunięcia
lub zniszczenia zamknięć urzędowych bez zgody organu Służby Celnej.
4. Zamknięcia urzędowe mogą być nakładane i zdejmowane przez podmioty
upoważnione przez organ Służby Celnej.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres i tryb nakładania i zdejmowania zamknięć urzędowych,
rodzaje lub formy tych zamknięć oraz rodzaje podmiotów, o których mowa w ust. 4,
i warunki które te podmioty muszą spełniać, uwzględniając potrzebę zapewnienia
bezpieczeństwa obrotu, tożsamości towaru, urządzenia oraz uniemożliwienie usunięcia
zamknięcia bez jego zniszczenia, jak również konieczność identyfikacji zamknięć
urzędowych nakładanych przez upoważnione podmioty.
Art. 43. 1. Właściwy organ Służby Celnej, w drodze decyzji, może zarządzić na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej konwój towarów, w przypadku gdy:
1) niemożliwe jest nałożenie zamknięć urzędowych, a zachowanie tożsamości towaru
jest niezbędne do przestrzegania warunków procedury celnej, procedury zawieszenia
poboru podatku akcyzowego lub istnieje uzasadnione podejrzenie, że towar może
zostać usunięty spod dozoru celnego, o którym mowa we wspólnotowych przepisach
celnych;
2) istnieje uzasadnione podejrzenie, że towary nie zostaną dostarczone do urzędu celnego
albo miejsca uznanego lub wyznaczonego przez organ celny;
3) istnieje uzasadnione podejrzenie, że towary nie zostaną dostarczone do miejsca
wskazanego w dokumencie towarzyszącym przesyłce;
4) kwota należności publicznoprawnych mogących powstać w związku z przewozem
towarów podlegających kontroli jest wyższa niż kwota zabezpieczenia;
5) przewożone są towary, których przewóz jest związany ze zwiększonym ryzykiem.
2. Organ Służby Celnej może zobowiązać osobę odpowiedzialną za wykonywanie
czynności przewidzianych przepisami prawa celnego lub podatkowego w zakresie
przemieszczania niektórych wyrobów akcyzowych, aby określone czynności w ramach
konwoju wykonywały wyspecjalizowane jednostki działające w zakresie ochrony osób lub
mienia.

31
3. Koszty konwoju ponosi osoba odpowiedzialna za wykonywanie obowiązków
przewidzianych przepisami prawa celnego lub podatkowego w zakresie przemieszczania
niektórych wyrobów akcyzowych.
Art. 44. 1. Właściwy organ Służby Celnej, w drodze decyzji, może zarządzić
strzeżenie przez funkcjonariuszy towarów, w przypadku gdy:
1) towar wprowadzony na obszar celny Wspólnoty Europejskiej na skutek
nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej nie zostanie dostarczony do
urzędu celnego albo miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny;
2) towar wprowadzony na obszar celny Wspólnoty Europejskiej wymaga przeładunku;
3) towar czasowo składowany nie może zostać przekazany do depozytu lub do magazynu
czasowego składowania;
4) istnieje potrzeba przeładunku towaru przemieszczanego w procedurze zawieszenia
poboru podatku akcyzowego.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 1, organ Służby Celnej zamiast
konwoju może zarządzić strzeżenie towaru.
3. Koszty strzeżenia towaru ponosi osoba odpowiedzialna za wykonywanie
obowiązków przewidzianych przepisami prawa celnego lub podatkowego w zakresie
przemieszczania niektórych wyrobów akcyzowych.
Art. 45. 1. Jeżeli nie można w inny sposób stwierdzić, czy osoba przewozi towary, co
do których nie zostały spełnione wymogi przewidziane przepisami prawa, w szczególności
towary nie zostały przedstawione lub zgłoszone zgodnie z wymogami wynikającymi
z przepisów prawa celnego, funkcjonariusz może przeszukać tę osobę.
2. Przeszukanie nie powinno naruszać godności osobistej osoby przeszukiwanej oraz
powinno być przeprowadzone przez osobę tej samej płci, w warunkach wykluczających
obecność osób postronnych.
3. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że osoba ukrywa towary w swoim
organizmie, można skierować tę osobę na specjalistyczne badania lekarskie.
4. Z przeprowadzonego przeszukania osoby sporządza się protokół, a w przypadku
wykonania badań, o których mowa w ust. 3, na wniosek osoby, która została poddana tym
badaniom, organ Służby Celnej wydaje zaświadczenie o terminie i miejscu ich
przeprowadzenia.

32
Art. 46. 1. W celu wykonania kontroli, o których mowa w tym rozdziale, do
zatrzymania pojazdów i innych środków transportu stosuje się przepisy rozdziału 1 działu V
ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.
2. W zakresie nieuregulowanym w przepisach, o których mowa w ust. 1, zatrzymanie
środków transportu może być dokonane tylko przez umundurowanych funkcjonariuszy
znajdujących się w oznakowanym pojeździe będącym w ruchu albo w pobliżu oznakowanego
pojazdu.
3. Po zatrzymaniu środka transportu funkcjonariusz może:
1) kontrolować dokumenty i dane dotyczące środka transportu oraz osoby kierującej
środkiem transportu, jak i innych osób korzystających ze środka transportu;
2) kontrolować dokumenty dotyczące przewożonych towarów;
3) sprawdzać zamknięcia urzędowe, jeżeli z dokumentów wynika, że zostały one
nałożone;
4) przeprowadzać rewizję bagażu przewożonego przez kierującego środkiem transportu
i pasażerów;
5) dokonać kontroli rodzaju paliwa przez pobranie próbek paliwa ze zbiornika pojazdu
lub innego środka przewozowego;
6) dokonywać kontroli transportu drogowego na zasadach określonych w odrębnych
przepisach;
7) wykonywać inne czynności określone w art. 32.

4. Zatrzymywanie środków transportu innych niż środki transportu przemieszczające
się po drodze publicznej lub wewnętrznej odbywa się przy udziale innych służb lub instytucji,
w szczególności:
1) Policji;

2) Straży Granicznej;
3) służb lotniczych;
4) Straży Ochrony Kolei.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór i sposób oznakowania pojazdów służbowych Służby Celnej,
uwzględniając w szczególności zapewnienie jednoznacznej identyfikacji pojazdów.

33
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy sposób oraz tryb przeprowadzania kontroli, o której mowa
w ust. 3 pkt 5, uwzględniając konieczność stosowania skutecznych metod technicznych
w tym zakresie.
Art. 47. 1. Zatrzymywanie statków przemieszczających się po morskich wodach
wewnętrznych, morzu terytorialnym lub wodach śródlądowych może być dokonane tylko
przez pełniące służbę, oznakowane jednostki pływające Służby Celnej, zwane dalej
„jednostkami pływającymi”.
2. Dowódca jednostki pływającej na morskich wodach wewnętrznych, morzu
terytorialnym i śródlądowych drogach wodnych ma prawo:
1) wezwać statek do zmniejszenia prędkości przepływu, zatrzymania się do kontroli oraz
zastosowania się do wskazanego kursu przepływu;
2) zatrzymać statek, wejść na jego pokład, sprawdzić dokumenty dotyczące statku
i ładunku, wylegitymować załogę statku oraz znajdujących się na nim pasażerów,
zbadać ładunek i przeszukać pomieszczenia statku, a także zatrzymać osobę
podejrzaną o popełnienie przestępstwa;
3) zmusić statek do zawinięcia do wskazanego portu, jeżeli kapitan nie stosuje się do
wydanych poleceń.
3. Dowódca jednostki pływającej ma prawo do podejmowania działań, o których
mowa w ust. 2, w szczególności, gdy statek:
1) przyjmuje na pokład lub wysadza osoby wbrew obowiązującym przepisom lub
dokonuje załadunku lub wyładunku towarów poza miejscami do tego wyznaczonymi;
2) opuszcza port bez kontroli;
3) zachodzi obawa, że nawiązuje łączność z wybrzeżem w celach sprzecznych
z przepisami prawa karnego;
4) zakotwicza poza miejscem do tego przeznaczonym.
4. W celu zatrzymania statku dowódca jednostki pływającej, z odległości
umożliwiającej odebranie sygnału, przekazuje wizualny i dźwiękowy sygnał polecający
zatrzymanie się statku.
5. Jednostki pływające, w celu zatrzymywania statków, stosują sygnały
międzynarodowego kodu sygnałowego, zapalając światło niebieskie błyskowe widoczne
dookoła widnokręgu.

34