Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw

Załącznik nr 3
Wzór zawiadomienia




Uzasadnienie
Projekt rozporządzenia stanowi wykonanie delegacji zawartej w art. 131 4 3 Kodeksu
postępowania cywilnego.
W § 2 i 3 projektu reguluje się zasady tworzenia i zakres działania sądowej służby
doręczeniowej. Sądowe służby doręczeniowe stanowić będzie grupa etatowych pracowników
sądowych zatrudnionych do doręczania pism w postępowaniu sądowym. Służby te stanowią
jeden z podmiotów wymienionych w Kodeksie postępowania cywilnego, które upoważnione są
do świadczenia tego rodzaju zadań.
Z uwagi na niewłaściwe świadczenie usług w tym zakresie przez Pocztę Polską, co jest jedną z
przyczyn przewlekłości postępowania sądowego, sądowe służby doręczeniowe w celu
zapewnienia większej doręczalności przejmować będą zadania Poczty. Utworzenie własnych
służb doręczeniowych ma na celu także zmniejszenie kosztów z tytułu usług pocztowych, które
w sądownictwie w skali roku /2005 r./ stanowiły ponad 218.000 tys. zł.
Koszt jednej przesyłki o najniższej wadze, ekspediowanej przez Pocztę Polską wynosi obecnie
5,40 zł. Ponadto za zwrot przesyłki niedoręczonej ponoszone są dodatkowe koszty, takie jak za
doręczenie.
Według projektowanego rozporządzenia koszt skutecznie doręczonej przesyłki, niezależnie od
wartości wagowej wynosić będzie ok. 3 zł, przy założeniu, że doręczyciel miesięcznie doręczał
będzie ok. 800 sztuk przesyłek. Wejście w życie rozporządzenia przyniesie zatem oszczędności
w budżecie sądów.
Służby te będą tworzone etapowo, gdyż wymagać to będzie zapewnienia dodatkowych
nakładów materialnych.
Zakłada się, że:
w 2007 r. służby powstaną w 10% sądów
w 2008 r. „ „ w 15% sądów
w 2009 r. „ „ w 20% sądów
w 2010 r. „ „ w 25% sądów
w 2011 r. „ „ w 30% sądów

W związku z tym do czasu ich powołania sądy będą korzystać także z usług Poczty.
W poszczególnych jednostkach służby tworzone będą przez prezesów sądów w uzgodnieniu z
Ministrem Sprawiedliwości, a w wyjątkowych przypadkach - przez Ministra Sprawiedliwości.
Prezes sądu zatem zobowiązany będzie do pokrycia środków finansowych i etatów na ten cel z
zaplanowanego na dany rok budżetu.
Doręczyciele stanowiący sądowe służby doręczeniowe zatrudnieni będą w oddziałach
administracyjnych, w których usytuowane są także biura podawcze. Ustalone godziny doręczeń
pism zostały zaplanowane tak, aby mieli oni większe możliwości zastać adresatów niż listonosze
Poczty Polskiej. Pisma przekazywane do ekspedycji byłyby sortowane w biurach podawczych i
następnego dnia ekspediowane do adresatów.
Zarówno dla rozliczania doręczycieli z wykonanych doręczeń pism, jak i kontroli wysłanych pism
przez sekretariaty sądowe w biurze podawczym prowadzony będzie wykaz pism przekazanych
do wysłania przez doręczycieli.
Nie przewiduje się dla doręczycieli specjalnego umundurowania, co wiąże się z pojęciem służby,
tylko identyfikatory z odpowiednimi danymi, poświadczającymi reprezentowanie sądu. Ponadto
byliby oni wyposażani w legitymacje służbowe potwierdzające tożsamość na wypadek, gdy
identyfikator byłby niewiarygodny dla adresata.
Przepis § 7 projektu reguluje, w jaki sposób pismo powinno być doręczane adresatowi, aby
spełniało wymogi ochrony danych osobowych.
§ 9 określa sposób potwierdzenia odbioru pism sądowych adresowanych do żołnierzy
zasadniczej służby wojskowej, funkcjonariuszy Policji i Służby Więziennej oraz osób
pozbawionych wolności.
W § 10 – 13 ustala się zasady postępowania z pismami sądowymi, których bezpośrednie
doręczenie adresatom nie jest możliwe. Dla ułatwienia adresatowi odbioru, a przede wszystkim
celem poinformowania o nadesłaniu pisma, doręczyciel podobnie jak listonosz pozostawia o tym
zawiadomienie w drzwiach jego mieszkania lub innym widocznym miejscu bądź w skrzynce na
korespondencję, a pismo pozostawia w urzędzie gminy, co dopuszcza art. 139 § 1 Kodeksu
postępowania cywilnego.
Dla zapewnienia adresatowi realnej możliwości powzięcia wiadomości o przesyłce jeżeli
pozostawione pismo sądowe nie zostanie odebrane przez adresata w ciągu 7 dni, doręczyciel
ponownie zawiadamia o nadesłanym piśmie.
Pismo sądowe nie odebrane we wskazanych w § 12 terminach i zwrócone przez doręczyciela
do sądu traktowane będzie jako pismo nie doręczone.
W celu ułatwienia kontroli pism sądowych pozostawionych w urzędzie gminy lub przełożonemu
żołnierza, funkcjonariusza Policji i Służby Więziennej czy administracji zakładu karnego,
doręczyciele zobowiązani byliby prowadzić rejestr tych pism /§ 14/.
Wejście w życie rozporządzenia spowoduje skutki dla budżetu państwa. Wzrost
wydatków budżetowych dotyczyć będzie:
- wynagrodzenia z tytułu dodatkowego zatrudnienia
- środków finansowych na wydatki bieżące: wydatki komunikacyjne, legitymacje służbowe,
identyfikatory, urządzenia ewidencyjne, torby na listy i t.p.
- w określonych warunkach także zakup środków transportu.
Zakłada się, że powołanie służby doręczeniowej w sądzie wymagać będzie zatrudnienia
minimum 2 pracowników, co przy 360 sądach rejonowych i okręgowych stanowi 720 etatów.
Liczba ta musi zostać docelowo zwiększona do co najmniej 1.000 etatów, z uwagi na
zróżnicowaną wielkość sądów, a także wypadki losowe, zwolnienia lekarskie, urlopy.
Planuje się dla doręczycieli wynagrodzenie zasadnicze w grupie V - VII w tabeli wynagrodzeń
pracowników sądów, tj. 790 – 1.110 zł, co średnio stanowi 950 zł oraz premię motywacyjną
uzależnioną od ilości skutecznie doręczonych pism w wysokości do 100% wynagrodzenia
zasadniczego.
1/ Koszt wynagrodzeń wynosić będzie w skali roku:
wynagrodzenie zasadnicze – 1.000 etatów x 950 zł x 12 = 11.400.000 zł
wysługa lat – 5% wynagrodzenia zasadniczego = 570.000 zł
premia – 100% wynagrodzenia zasadniczego = 11.400.000 zł
Razem = 23.370.000 zł
Pochodne od wynagrodzeń /bez „13 pensji”/
23.370.000 zł x 19,83% = 4.634.271 zł
Wynagrodzenia ogółem - 28.004.271 zł
2/ Wydatki bieżące w skali roku:
1.000 etatów x 80 zł miesięcznie x 12 = 960.000 zł
Z powyższego wynika, że koszt utworzenia służb doręczeniowych w sądach stanowić będzie ok.
29.000 tys. zł.
Kwota ta nie obejmuje wydatków na ewentualne środki lokomocji, gdyby okazały się niezbędne
w sądach o rozległym obszarze właściwości. Przy obecnych planach koszty z tego tytułu są
trudne do oszacowania.
W związku z tym, że inwestycja ta będzie rozłożona na kilka lat, wzrost środków budżetowych
będzie następował proporcjonalnie do zakładanej w każdym roku wielkości sądów, w których
służby doręczeniowe będą tworzone.
Przedmiot regulacji nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej.


Projekt
ROZPORZ DZENIE
MINISTRA SPRAWIEDLIWO CI
z dnia
w sprawie rodzaju i minimalnych wymagań technicznych dla urządzeń i
środków technicznych służących do utrwalania dźwięku albo obrazu i dźwięku
dla celów procesowych oraz sposobu utrwalania, odtwarzania,
przechowywania i kopiowania zapisów

Na podstawie art. 158 § 7 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm1)) zarządza się, co następuje:

§1.1. Do utrwalania dźwięku z przeprowadzonej czynności procesowej mogą
służyć przeznaczone do tego celu urządzenia mechaniczne i elektroniczne typu
analogowego lub cyfrowego, a w szczególności magnetofon, radiomagnetofon,
dyktafon, kamera filmowa lub kamera wideo wyposażona w aparaturę do utrwalania
dźwięku, zapewniające właściwą jakość zapisu dźwięku.

2. Do utrwalania obrazu i dźwięku z przeprowadzonej czynności procesowej
mogą służyć przeznaczone do tego celu urządzenia mechaniczne i elektroniczne typu
analogowego lub cyfrowego, a w szczególności aparat fotograficzny, kamera filmowa
lub kamera wideo zapewniająca właściwą jakość zsynchronizowanego zapisu obrazu i
dźwięku.

3. Utrwalania dźwięku lub obrazu i dźwięku z przeprowadzonej czynności
procesowej można dokonywać na środkach technicznych przeznaczonych do utrwalania
dźwięku lub obrazu i dźwięku w urządzeniu określonym w ust. 1 i 2, a w szczególności
na materiałach światłoczułych, taśmach magnetycznych, płytach CD i DVD oraz innych
materiałach właściwych dla danego rodzaju urządzenia, zwanych dalej nośnikami.

4. Nośniki określone w ust. 3 powinny:

1) zapewniać właściwą jakość dźwięku lub obrazu i dźwięku;
2) być przystosowane do przenoszenia pomiędzy urządzeniami
odczytującymi;
3) być dostosowane do przechowywania w temperaturze 18 – 22o C przy
wilgotności względnej 40 – 50 %;
4) zapewniać możliwość wiernego odczytywania danych w urządzeniach
produkowanych przez różnych producentów, przeznaczonych do tych
nośników.

5. Utrwalanie dźwięku lub obrazu i dźwięku polega na ich zapisywaniu na nośniku
określonym w ust. 3 w sposób zapewniający sprawdzenie ich integralności
gwarantującej, że zapis nie uległ zmianie do chwili jego utworzenia oraz
możliwośćodczytania wszystkich danych zawartych zapisie, aż do zakończenia okresu
przechowywania zapisu.

6. Urządzenia utrwalające dźwięk i obraz powinny utrwalać obraz barwny.

§ 2. Po dokonaniu utrwalenia dźwięku lub obrazu i dźwięku z przeprowadzonej
czynności procesowej użyty zgodnie z instrukcją obsługi nośnik, należy zaopatrzyć w
metrykę identyfikacyjną zawierającą następujące dane z protokołu przeprowadzonej
czynności procesowej:
1) sygnaturę akt sprawy i oznaczenie organu przeprowadzającego daną
czynność;
2) czas i miejsce jej przeprowadzenia oraz zakres jej utrwalenia;
3) imiona i nazwiska osób w niej uczestniczących , oraz imię, nazwisko oraz
funkcję osoby dokonującej utrwalenia;
4) typ i rodzaj użytego do utrwalenia urządzenia, wraz z charakterystyką
techniczną jego oprzyrządowania;
5) dane techniczne użytego nośnika;
6) informację o ewentualnym użyciu przyrządów automatycznych do
uruchamiania i zatrzymywania urządzenia utrwalającego albo o jego awarii
podczas dokonywania utrwalenia lub uszkodzenia nośnika.

§ 3.1. Nośnik wraz z jego metryką identyfikacyjną należy opakować i
zabezpieczyć odciskiem okrągłej pieczęci jednostki przeprowadzającej czynność
procesową, umieszczając na opakowaniu informacje dotyczące sygnatury akt sprawy i
organu przeprowadzającego czynność oraz czasu jej przeprowadzenia i osoby
dokonującej opakowania.

2. Opakowany nośnik wymagający chemicznej obróbki przekazuje się do
laboratorium, które przy jego zwrocie potwierdza zapisem w metryce identyfikacyjnej, że
odpowiada on cechom technicznym opisanym uprzednio, oraz zaopatruje w informacje
o rodzaju dokonanej czynności.

3. Nośnik niewymagający obróbki chemicznej oraz nośnik po zwrocie z
laboratorium rejestruje się i przechowuje w sposób przewidziany dla dowodów
rzeczowych.

4. Każde otwarcie i ponowne zamknięcie opakowania nośnika należy odnotować
w metryce identyfikacyjnej przez określenie osoby dokonującej otwarcia lub zamknięcia
opakowania, czasu, miejsca i celu, w jakim zostały dokonane.

5. Jeżeli zachodzi potrzeba zmiany opakowania nośnika, należy dołączyć do
niego dotychczasowe opakowanie i wraz z metryką identyfikacyjną opakować je
wspólnie oraz opisać w sposób, o którym mowa w ust. 1.

§ 4. Nośnik powinien być należycie zabezpieczony, zwłaszcza przed utratą,
szkodliwym działaniem czynników chemicznych, termicznych, światła, promieniowania,
pola magnetycznego lub elektrycznego oraz przed uszkodzeniami mechanicznymi.

§ 5.1. Urządzenia utrwalające obraz (wraz z dźwiękiem) powinny umożliwiać ich
podłączenie do urządzeń pozwalających na wydrukowanie zarejestrowanego obrazu z
minimalną rozdzielczością 600 dpi.