Rządowy projekt ustawy o podatku akcyzowym

5
6. Jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z
wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek
podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota
akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub
zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.
7. Czynności lub stany faktyczne, o których mowa w ust. 1–5, są przedmiotem
opodatkowania akcyzą niezależnie od tego, czy zostały wykonane lub powstały z
zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Art. 6. 1. W przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:
1) nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2) sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji, o której
mowa w pkt 3, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3) zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję na przesyłanie,
dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo
energetyczne;
4) zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt
3, który wyprodukował tę energię;
5) import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6) zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej
zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał
sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
2. Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania
lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej
przesyłaniem lub dystrybucją.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1, są przedmiotem opodatkowania akcyzą
niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych
przepisami prawa.

Art. 7. 1. Obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia
stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią
inaczej.
2. Obowiązek podatkowy z tytułu importu wyrobów akcyzowych powstaje z dniem:
1) powstania długu celnego w rozumieniu przepisów prawa celnego albo
2) objęcia wyrobów akcyzowych zawieszającą procedurą celną w rozumieniu przepisów
prawa celnego.
3. Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów
akcyzowych przez zarejestrowanego handlowca lub niezarejestrowanego handlowca powstaje
z dniem, w którym wyroby akcyzowe zostały wprowadzone do określonego we właściwym
zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych.
4. Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów
akcyzowych z zapłaconą akcyzą, dokonanego na potrzeby wykonywanej przez podatnika
działalności gospodarczej na terytorium kraju, powstaje z dniem otrzymania wyrobów
akcyzowych przez podatnika, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia dokonania
wysyłki określonej w uproszczonym dokumencie towarzyszącym.


6
5. Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów
akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną
niż stawka zerowa, powstaje z dniem otrzymania tych wyrobów przez podatnika.
6. Obowiązek podatkowy z tytułu dokonanego przez osobę fizyczną nabycia
wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą, przeznaczonych na cele
handlowe, o których mowa w art. 33, powstaje w dniu ich przemieszczenia na terytorium
kraju.
7. Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów
akcyzowych z zapłaconą akcyzą, dokonanego za pośrednictwem przedstawiciela
podatkowego, o którym mowa w art. 75 ust. 1, powstaje z dniem odbioru dostarczonych
wyrobów akcyzowych przez odbiorcę na terytorium kraju.
8. Obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów akcyzowych, o której mowa w art.
5 ust. 2 pkt 3 i ust. 5, powstaje z dniem wydania ich nabywcy.
9. Jeżeli sprzedaż, o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 3, powinna być potwierdzona fakturą,
obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7.
dniu, licząc od dnia wydania wyrobu akcyzowego.
10. Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia lub posiadania wyrobów akcyzowych, o
których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 4, powstaje z dniem nabycia lub wejścia w posiadanie tych
wyrobów, z zastrzeżeniem ust. 12.
11. Jeżeli nie można określić dnia, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu
czynności lub stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, za datę jego
powstania uznaje się dzień, w którym uprawniony organ podatkowy lub organ kontroli
skarbowej stwierdził dokonanie danej czynności lub istnienie danego stanu faktycznego.
12. W przypadku organów administracji rządowej, które weszły w posiadanie wyrobów
akcyzowych określonych w art. 5 ust. 2 pkt 4, podlegających na mocy przepisów odrębnych
czynnościom, określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji,
wykonywanym przez te organy, obowiązek podatkowy powstaje z dniem zużycia lub
sprzedaży przez nie tych wyrobów.

Art. 8. 1. W przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem:
1) nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2) wydania energii nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na
terytorium kraju;
3) zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4) powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę
końcowego.
2. Jeżeli nie można określić dnia, w którym powstał obowiązek podatkowy, za datę jego
powstania uznaje się dzień, w którym uprawniony organ podatkowy lub organ kontroli
skarbowej stwierdził dokonanie czynności, o której mowa w art. 6 ust. 1.


7
Rozdział 2

Podatnik akcyzy.
Właściwość organów podatkowych

Art. 9. 1. Podatnikiem akcyzy, zwanym dalej „podatnikiem”, jest osoba fizyczna, osoba
prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje
czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny
podlegający opodatkowaniu akcyzą.
2. Podatnikiem jest w szczególności podmiot:
1) nabywający lub posiadający wyroby akcyzowe znajdujące się poza procedurą zawieszenia
poboru akcyzy, jeżeli od wyrobów tych nie została zapłacona akcyza w należnej
wysokości a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania
podatkowego nie można tego ustalić;
2) będący nabywcą końcowym zużywającym energię elektryczną, jeżeli od tej energii nie
została zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który
dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu;
3) u którego powstają ubytki wyrobów akcyzowych, również gdy nie jest właścicielem tych
wyrobów akcyzowych;
4) będący przedstawicielem podatkowym;
5) będący zarejestrowanym handlowcem – z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego
wyrobów akcyzowych na rzecz osoby trzeciej.
3. Podatnikiem jest również podmiot niebędący importerem, lecz na którym ciąży
obowiązek uiszczenia cła.
4. Podatnikiem z tytułu wyprowadzenia ze składu podatkowego, poza procedurą
zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu
prowadzącego ten skład podatkowy jest podmiot będący właścicielem tych wyrobów, który
uzyskał od właściwego naczelnika urzędu celnego zezwolenie na wyprowadzanie jako
podatnik wyrobów akcyzowych z cudzego składu podatkowego poza procedurą zawieszenia
poboru akcyzy, o którym mowa w art. 52 ust. 1.
5. Jeżeli obowiązek podatkowy ciąży na kilku podatnikach z tytułu dokonania czynności
lub zaistnienia stanu faktycznego, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2, 3 i 5,
których przedmiotem są te same wyroby akcyzowe, zapłata akcyzy związanej z tymi
wyrobami przez jednego z tych podatników powoduje wygaśnięcie zobowiązania
podatkowego pozostałych podatników.
6. Podatnikiem w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez
nabywcę końcowego od podmiotu zagranicznego, niemającego siedziby, miejsca
zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, jest podmiot
reprezentujący, wyznaczony przez podmiot zagraniczny.
7. Podmiotem reprezentującym może być jedynie podmiot posiadający siedzibę na
terytorium kraju, spełniający warunki, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2–4, i który złożył
zgłoszenie rejestracyjne.
8. Podmiot reprezentujący jest obowiązany złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu
naczelnikowi urzędu celnego zgodnie z art. 12. W zgłoszeniu rejestracyjnym należy wskazać
ponadto podmiot zagraniczny reprezentowany przez podmiot reprezentujący.

8
9. Właściwy naczelnik urzędu celnego odmawia przyjęcia zgłoszenia rejestracyjnego
podmiotu reprezentującego, który nie spełnia warunków, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt
2–4.
10. Nabywca końcowy jest obowiązany przesyłać kopie faktur , o których mowa w art. 19
pkt 1, podmiotowi reprezentującemu w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania.
11. W przypadku niewyznaczenia podmiotu reprezentującego, odmowy przyjęcia
zgłoszenia rejestracyjnego podmiotu reprezentującego przez właściwego naczelnika urzędu
celnego lub nieprzesłania w terminie przez nabywcę końcowego podmiotowi
reprezentującemu kopii faktury, o której mowa w art. 19 pkt 1, podatnikiem jest nabywca
końcowy, który dokonał nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej.

Art. 10. 1. Organami podatkowymi właściwymi w zakresie akcyzy są naczelnik urzędu
celnego, dyrektor izby celnej oraz minister właściwy do spraw finansów publicznych.
2. Zadania w zakresie akcyzy na terytorium kraju wykonują odpowiednio naczelnicy
urzędów celnych i dyrektorzy izb celnych wyznaczeni przez ministra właściwego do spraw
finansów publicznych.
3. Właściwość miejscową naczelnika urzędu celnego i dyrektora izby celnej ustala się ze
względu na miejsce wykonania czynności lub wystąpienia stanu faktycznego, podlegających
opodatkowaniu akcyzą, z zastrzeżeniem ust. 4, 5 i 7–12.
4. Jeżeli czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą są wykonywane lub stany
faktyczne podlegające opodatkowaniu akcyzą występują na obszarze właściwości miejscowej
dwóch lub więcej organów podatkowych, właściwość miejscową, z zastrzeżeniem ust. 5,
ustala się dla:
1) osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej – ze
względu na adres ich siedziby;
2) osób fizycznych – ze względu na adres ich zamieszkania.
5. W sytuacjach:
1) ustalania norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych lub dopuszczalnych norm
zużycia wyrobów akcyzowych,
2)
dokumentowania przemieszczania wyrobów akcyzowych z zastosowaniem
administracyjnego dokumentu towarzyszącego oraz zamieszczania w tym dokumencie
informacji o dokonanej kontroli,
3) powiadamiania naczelnika urzędu celnego przez podmiot prowadzący skład podatkowy o
zamiarze wyprowadzenia wyrobów akcyzowych ze składu podatkowego,
4) ustalania stanu wykorzystania zabezpieczenia akcyzowego przed jego zastosowaniem
– właściwość miejscową ustala się ze względu na miejsce wykonywania czynności
podlegających opodatkowaniu akcyzą lub występowania stanów faktycznych podlegających
opodatkowaniu akcyzą, z którymi związane są czynności, o których mowa w pkt 1–4.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, na wniosek właściwego naczelnika urzędu
celnego lub właściwego dyrektora izby celnej, określone we wniosku czynności:
sprawdzające, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego wykonuje odpowiednio
naczelnik urzędu celnego lub dyrektor izby celnej, na którego obszarze właściwości
miejscowej są wykonywane czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą lub występują
stany faktyczne podlegające opodatkowaniu akcyzą.

9
7. W przypadku importu organami podatkowymi w zakresie akcyzy są naczelnik urzędu
celnego i dyrektor izby celnej, właściwi, na podstawie przepisów prawa celnego, do
obliczenia i zaksięgowania kwoty należności celnych przywozowych wynikających z długu
celnego.
8. W przypadku osób fizycznych, które dokonują nabycia wewnątrzwspólnotowego, z
wyjątkiem nabycia wewnątrzwspólnotowego w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej, organami podatkowymi właściwymi miejscowo są naczelnik urzędu celnego i
dyrektor izby celnej, właściwi ze względu na adres zamieszkania tych osób.
9. Organami podatkowymi właściwymi w zakresie zwrotu akcyzy, o którym mowa w art.
40 ust. 3 oraz w art. 78 ust. 1 i 2, są naczelnik urzędu celnego i dyrektor izby celnej, u
których dokonano rozliczenia i zapłaty akcyzy.
10. Jeżeli nie można ustalić właściwości w sposób określony w ust. 3–5 i 7–9, właściwym
organem podatkowym jest Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie i Dyrektor Izby Celnej
w Warszawie.
11. Organami właściwymi w zakresie spraw dotyczących znaków akcyzy są naczelnik
urzędu celnego i dyrektor izby celnej, wyznaczeni przez ministra właściwego do spraw
finansów publicznych, zwani dalej odpowiednio „właściwym naczelnikiem urzędu celnego w
sprawach znaków akcyzy” oraz „właściwym dyrektorem izby celnej w sprawach znaków
akcyzy”, których właściwość miejscową ustala się ze względu na adres siedziby lub
zamieszkania podmiotu obowiązanego do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy.
12. Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej w sposób określony w ust. 11,
właściwym naczelnikiem urzędu celnego w sprawach znaków akcyzy i właściwym
dyrektorem izby celnej w sprawach znaków akcyzy jest Naczelnik Urzędu Celnego II w
Warszawie i Dyrektor Izby Celnej w Warszawie.
13. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia,
wykaz urzędów celnych i izb celnych, których odpowiednio naczelnicy i dyrektorzy są
właściwi do wykonywania zadań w zakresie akcyzy na terytorium kraju, oraz terytorialny
zasięg ich działania, z uwzględnieniem liczby podatników prowadzących działalność na
danym obszarze.
14. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia,
wykaz urzędów celnych i izb celnych, których odpowiednio naczelnicy i dyrektorzy są
właściwi w zakresie spraw dotyczących znaków akcyzy, a także terytorialny zasięg ich
działania, uwzględniając terytorialne rozmieszczenie podmiotów obowiązanych do
oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy.

Rozdział 3

Jednostka współpracy administracyjnej w dziedzinie akcyzy.
Rejestracja podmiotów

Art. 11. 1. Jednostką współpracy administracyjnej w dziedzinie akcyzy jest centralne
biuro łącznikowe (ELO), usytuowane w urzędzie obsługującym ministra właściwego do
spraw finansów publicznych, które wykonuje zadania w zakresie współpracy
administracyjnej w dziedzinie akcyzy, o których mowa w rozporządzeniu Rady (WE) nr
2073/2004 z dnia 16 listopada 2004 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie
podatków akcyzowych (Dz. Urz. UE L 359 z 04.12.2004, str. 1).