Mam babcię, która ma już po 80-tce. Babcia mieszka niemal po sąsiedzku, ma
niewielką emeryturę, zaawansowaną cukrzycę, problemy z równowagą i czasami -
ze świadomością (myli pory dnia, osoby - zasadniczo wymaga wsparcia w
codziennym życiu). Poza wymienionymi rzeczami babcia ma jeszcze syna (i
córkę, która jest moją mamą) - niemal 60-letniego alkoholika. Ów syn - mój
wujek nigdy nie przepracował wystarczająco długo, aby mieć prawa emerytalne.
Życie upłynęło mu na piciu, kradzieżach, oszustwach i odsiadkach w
więzieniu. Jakiś rok temu wyszedł, za dobre sprawowanie i żeruje na mojej
babci. 2 dni temu ona przyszła się do nas pożalić, że jest 3 dni po tym, jak
dostała emeryturę, a nie ma już ani grosza, bo on wyłudził od niej wszystko.
Przyniosła ze sobą upomnienie z energetyki, w którym energetyka ostrzega, że
z powodu nie płacenia za prąd, odetnie go. Podejrzewam, że podobnie wygląda
sytuacja z czynszem.
Wydawać by się mogło, że sprawa jest prosta - wujek nie jest zameldowany w
mieszkaniu babci (to mieszkanie spółdzielcze, lokatorskie) więc jeden jej
telefon na policję i miałaby spokój. Tyle tylko, że moja babcia nie zrobi
nic przeciwko niemu. Po trosze się boi, a po trosze nie chce mu zrobić
krzywdy, bo uważa, że los go wystarczająco krzywdzi (tak naprawdę wszystko
dzieje się na jego własne życzenie - nigdy nie podjął nawet próby odwyku i
zmienienia swojego życia). Na dodatek wujaszek sprowadza do babci meneli -
zdarza się, że w M-2 oprócz niej nocuje 4 pijanych facetów - to wiem od jej
sąsiadów, którzy czasami muszę interweniować, gdy dochodzi do burd. To, że
stan zdrowia babci bardzo się pogorszył, od kiedy wrócił jej syn widzę
sama....

I w tej chwili sytuacja wygląda tak, że po 5 dniach od emerytury, to my (moi
rodzice, ja, mój brat) powinniśmy popłacić długi w energetyce, spółdzielni,
dać im obojgu jeść, wykupić lekarstwa niezbędna dla babci i jeszcze na
dodatek pospłacać ich długi, pozaciągane u sąsiadów. Nie chcemy się na to
godzić. Możemy pomagać naszej babci, ale nie będziemy pchali kasy w
nieodpowiedzialnego alkoholika, który całe życie bimbał sobie.
Zaproponowaliśmy babci, że może pieniądze przynosić do nas - my będziemy
opłacać jej rachunki, a co zostanie będziemy odkładać jej na kupkę, na
wypadek, gdyby pogorszył jej się stan zdrowia, były potrzebne jakieś
nadprogramowe pieniądze itp. Zaproponowaliśmy, że po prostu będziemy ją
żywić (co nie byłoby trudne, bo i tak jesteśmy dość liczną rodziną), opierać
itd. Ale tylko ją.... Ale babcia nie chce krzywdzić swojego synka.... Nie
zrobi nic przeciwko niemu :-(
Boję się, że za kilka dni będą siedzieć przy świeczkach, a za kilka miesięcy
zostaną eksmitowani do lokalu socjalnego - i dzięki swojemu synkowi babcia
wyląduje w kilkumetrowym pokoiku, bez bieżącej wody i łazienki, o 10
kilometrów od nas. Zdaje się, że tylko my się tym przejmujemy - babcia jest
coraz bardziej otępiała, a wujaszek chodzi pijany i radosny.

Wpadło mi do głowy, że może trzeba podjąć radykalne kroki - ubezwłasnowolnić
babcię, zacząć decydować za nią.
Tylko jak to przeprowadzić i czy w ogóle mamy na to szansę?

pozdrawiam

Monika