Sytuacja hipotetyczna: ktoś na komisji wojskowej otrzymał kategorię A, ale
armia się o niego nie upomniała (bo np. chętnych do wojska było więcej niż
miejsc). Człowiek taki ustabilizował sobie życie, znalazł dobrą pracę, ale
wojska nie odsłużył, bo w wojsku go nie chcieli (nie chcieli nie na zasadzie,
że przenieśli go do rezerwy, tylko na takiej, że chwilowo nie wzięli go w
kamasze). Nagle, po kilku latach, armia się o niego upomniała i zmusiła go do
odbycia służby wojskowej. Oczywiście zrujnowało to życie tego człowieka, z
oczywistych powodów stracił pracę itp. Czy to się naprawdę u nas zdarza i taki
pechowiec nie może w tej sprawie nic zrobić? Czy Wojsko Polskie może dowolnie
kierować życiem obywateli? Teraz mądre głowy zniosły górną granicę wieku
poborowego, czyli teoretycznie mężczyzna z nieuregulowanym stosunkiem do służby
wojskowej ma do końca życia (lub przynajmniej do późnego wieku emerytalnego)
drżeć ze strachu, że któregoś dnia Wojsko Polskie zechce zasilić nim szeregi
swojej armii, niszcząc całe jego życie, a on będzie mógł jedynie posłusznie się
dostosować do nowej sytuacji? Czy taki człowiek nie powinien w ogóle iść do
pracy ze strachu, że któregoś dnia Wojsko Polskie go jej pozbawi, tylko czekać
aż zrobią z niego żołnierza? Czy tego nie regulują żadne przepisy? Naprawdę
żyjemy w aż tak chorym kraju, gdzie nadal funkcjonuje niewolnictwo? Jeśli się
mylę, poprawcie mnie, ale sam już kilka razy czytałem o tym jak jakiś mężczyzna
z ustabilizowanym życiem, pracą itp. nagle został wciągnięty do armii i tego,
kto o tym zadecydował, nie obchodziło, że zrujnuje to życie tego człowieka,
więc to chyba się u nas zdarza.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl